Gisterenavond was ik tv aan het zien en hoopte op een rustige avond zoals de laatste dagen gat, maar het moest er een keer van komen dat het moeilijker gaat.
Romeo ging liggen, stond recht, nam zijn schoenen, deed zijn peignoir uit, terug aan, ging liggen enzovoorts. Wij zijn uiteindelijk om 00u30 gaan liggen, omdat ik zei dat alles, tv en het licht, uitging en we gingen slapen.
Hij heeft dat begrepen.
Ik heb nog wat wakker gebleven en in het donker aan het luisteren geweest of hij niets deed, maar neen, het was wat later als normaal dat we onze ogen sloten, maar al bij al een goede avond.
Het was wel vermoeiend, nu is het 8u00 en slaapt hij nog goed natuurlijk.
Met broodjes moet ik oppassen. Als ik in de keuken koffie aan het maken ben of nog even bezig en ik kom terug in de living zijn alle, maar alle broodjes, pistolets of sandwiches helemaal plat gedrukt, en met volle macht hé. Je kan ze dan niet meer opensnijden omdat hij zo hard gedrukt heeft.
Een ding is zeker, die zieken hebben veel macht hoor.
Die broodjes zijn gelukkig niet verloren, wij hebben in de tuin veel vogeltjes en nu met de koude komen ze meer eten. Dat is ook nog plezierig om te zien. Er staan hier ook 2 vogelbadjes.
Deze middag komen de kinderen alle drie om over hun pa te spreken, ik zie er tegen op uitschrik dat er dingen gaan gezegd worden, zoals "naar een home voor Alzheimer gaan".
Indien hij dit begrijpt is het net of ik hem weg wil, en dat is zeker niet het geval. Integendeel, ik probeer hem juist zolang mogelijk hier te houden.
Mijn dochter heeft van alles opgezocht wat mijn rechten en plichten zijn als mantelzorg.
Ikzelf heb gelezen dat "Veurne" maandelijks 20 geeft voor een mantelzorg, niet veel, maar alle beetjes helpen.
Volgende week ga ik daar moeite voor doen.
|