Vrijdag heb ik bericht gehad dat de mantelzorg goed gekeurd is en ik er recht op heb vanaf april. De eerste keer wordt gestort op 25 april en is 130. Ik ben er blij mee want alle beetjes helpen.
Deze voorbije nacht was weer een nacht om vlug te vergeten.
Tot 4u30 heeft het geduurd voor we gingen slapen. In die tussen tijd heeft Romeo, nog 2 keer gegeten, iedere keer 4 sneden brood met choco en 3 keer koffie moeten hebben. Dat was dus na het gekookt avondeten.
Het is echt zwaar soms, maar je hebt heel je volwassen leven samen geleefd met goede en slechte tijden, 3 kinderen groot gebracht en nu kan ik het niet over mijn hart krijgen om hem al naar een tehuis voor Dementen te brengen. Het doet me denken aan groot huisvuil dat je buiten zet.
Ik weet dat het toch zal komen hoor, maar ik ga eerst al beginnen met 2 dagen in het dagcentrum.
Zaterdag hebben mijn kinderen hier afgesproken om af te spreken hoe het in de toekomst verder moet.
Ik zie vooral uit naar mijn jongste zoon, zijn vrouw en kind, het is al even geleden dat we hem gezien hebben. Mijn schoondochter wou eigenlijk niet komen omdat ze dacht dat het tussen ons en de kinderen gaat, ik kan haar begrijpen, maar ik zou zo graag mijn kleinkind nog eens zien.
Dat is het nadeel van ver te wonen.
|