De Belg Chris Charlier is de chef van het 15-koppige inspectieteam van het Internationaal Atoomagentschap IAEA met zetel te Wenen. Na een twintigtal bezoeken aan Teheran mag hij sinds april Iran niet meer binnen en krijgt hij van zijn baas Mohammed el-Baradei geen toegang meer tot Iraanse nucleaire documenten. Zijn klacht: "Whatever we say, whatever we do, they're always behind us with a video camera, with a microphone trying to record all our movement and all things that we're saying and it's a little bit disturbing because some people doesn't like it, you know, usually when, when we work we don't like to have always somebody behind us and always on, behind our shoulders and looking what we're doing or recording what we're saying but, you know, it's part of the game."
Ja kijk, als je de toelating gekregen hebt om iemands keuken te inspecteren, en de chef-kok loopt voortdurend achter je te zwaaien met een grote pollepel, dan is het niet echt leuk meer.
09-07-2006 om 20:15
geschreven door Raf
Intuïtie en fluiten
Dat is juist zo vreemd aan intuïtie. Je denkt aan iets, een beeld schuift aan je oog voorbij, er flitst iets supersnel in de donkere straatjes rond je limbisch systeem. Vervolgens zorgt het reward-centrum voor de afwerking: genoegdoening, wat zeg ik, puur genot. En hetzelfde doet zich opnieuw voor bij de puntentelling, als je de begeerde 10 in ontvangst neemt. Verdomme, ik wist het wel. Dit als inleiding voor wat mij deze week overkwam, een niemandalletje. In mijn plaatjesarchief zag ik maandag toevallig een vreemde verzameling wielen en stangen. Via de naam verplaatste ik mij naar Wikipedia (dachten jullie nou echt dat ik alles in mijn koker heb) en vond ik de stoomschuif van Walschaerts (herlees 'Slimme landgenoot'). So far so good, het was een smakelijk en bescheiden stukje gefundenes Fressen! Wie schetst mijn verbazing en mijn voldoening (zie inleiding) toen ik op woensdagmorgen gewekt werd door een stoomfluit. Ik woon aan een groot station, maar meer details geef ik niet, geachte lezer, want er zal maar een onverlaat onder jullie zitten die Google Earth onder de toetsen heeft. Wie zich van de domme houdt, gelieve mijn stukje 'Big Brother (3)' te herlezen. Zo zie je intussen ook dat een blogger niet zoveel nieuws moet produceren. Die stoomfluit dan. Zij bleek een onderdeel te zijn van een heuse NMBS-stoomlocomotief, mét Walschaertse schuif en gekoppeld aan een rij wagons die er oud uitzagen, maar ook weer niet zo oud voor de provinciaaltjes onder ons. De stoker deed aardig zijn best, wat wil je, je bent met pensioen en je stookt graag. Waarschijnlijk deed hij zelfs aan over-acting want om de vijf minuten werd een massale wolk stoom gelost, kwestie van de ketel nog enkele jaren te laten meegaan. Tussendoor loste hij, zoals gezegd, een wolkje stoom via de stoomfluit. Vanuit mijn positie kon ik niet zien wie de trein nam. Ik vermoed moeders met kinderen, jeugdbewegingen met leiders, bejaarden en leden van de vrouwengilde. Alleszins, op gezette tijden zette het ding zich in beweging met de typische pchpchpch-geluiden en vertrok het uit het zicht onder het uitstoten van zijn eigenste fluitengeluid. Maar altijd kwam het weer terug. Ik heb het geweten deze week.
09-07-2006 om 14:10
geschreven door Raf
Onzin over zon
zon
ik schaduwde vandaag het was te warm mijn geest bleef koel en liep twee meter voor mij op
ik liep nog goed gekleed teveel bedekt zie ik ze denken passanten die tesamen met wat kleren ook hun gêne hebben afgelegd
je bent verplicht naar lelijkheid te kijken die beter was bedekt gebleven maar kom er is ook troost: het wisselt wel het weer
------------------------ uit 'Vrije val' door R.Vijzel
09-07-2006 om 08:32
geschreven door Raf
08-07-2006
Eten is weten
In het vooruitzicht op een originele culinaire rubriek, waarin de wereldkeuken in al zijn aspecten aan bod zal komen, geef ik alvast een voorproefje in de vorm van een illustratie. Afgebeeld wordt een doorsnede van een unieke Noord-Koreaanse Lasagna. Alvast een tip: hierbij past een goede Japanse Sake!
08-07-2006 om 13:38
geschreven door Raf
Schieten op een mythe
Zoals bekend is ozon in de hogere luchtlagen belangrijk voor de bescherming van de aarde tegen UV-straling. Dicht bij de grond is het dan weer gevaarlijk omwille van zijn hoge reactiviteit. Zuurstof is een oxiderende stof die voor de overgrote meerderheid van de levende wezens van essentieel belang is. Bepaalde stikstofoxydes verliezen onder invloed van UV een zuurstofatoom O, dat zeer reactief is en zich kan binden aan een ander zuurstofatoom waarbij gewone moleculaire zuurstof O2 wordt gevormd (niets aan de hand dus), maar waarschijnlijker is de binding met een molecule zuurstof tot O3, ozon dus. Ozon erft als het ware de reactiviteit van het zuurstofatoom en in de wedijver tot reactie met alles en nog wat wint ozon het van moleculaire zuurstof. In levende organismen leidt dit tot ongewenste verbindingen ter hoogte van de slijmvliezen met zware irritaties als gevolg. De stikstofoxydes waarvan sprake zijn dikwijls afkomstig van motoren met inwendige verbranding zoals ze zo mooi heten. Ze worden daarin gevormd door de reactie van de normaal gezien weinig reactieve stikstof uit de lucht met de zuurstof, uiteraard geholpen door de hoge verbrandingstemperatuur. Dat het ozonprobleem zou verdwijnen als alle motoren zouden omschakelen op waterstof als brandstof, is dus een vrome wens. Het eindproduct is inderdaad gewoon water, maar er worden evengoed nog stikstofoxydes gevormd. Dreigende mythes kan je maar beter op tijd afschieten.
08-07-2006 om 00:00
geschreven door Raf
07-07-2006
Big Brother (3)
Gisteren, donderdagavond dus, gekeken naar een interessante Terzake over Google. Tussen haakjes, Google is bedacht als grapje op de wiskundige naam Googol voor het getal 10 tot de macht 100. Dat is een zéér groot getal, maar nog lang niet oneindig. Het is meer dan het aantal deeltjes in het bekende heelal. Goed, terzake nu. Google blijkt zijn succes te danken te hebben aan een soort studentikoze aanpak van de dingen, gecombineerd met veel brains en de nodige netwerken. De universiteit van Stanford is oververtegenwoordigd, maar Harvard en het MIT zijn ook alles behalve afwezig. Knappe bollen dus, maar in een organisatie die voldoende vrijheid biedt om loop te geven aan de creativiteit. Waar in België zou je zoiets ooit kunnen vinden? De interviews die we te zien kregen waren no nonsense, met oa. Vice-president & Chief Internet Evangelist (!) Vinton G. Cerf die eruit ziet als de jongere broer van Hugo Schiltz, en die nederig toegaf niet de enige uitvinder van Internet te zijn. Wie het meest in het oog sprong was Marissa Mayer, Vice-president Search Products & User Experience. Een niet onaardige blonde (en zo te horen niet dom) die ook heel knap en bestudeerd in beeld werd gebracht (foto). Haar antwoorden waren goed voorbereid, maar op de (stekelige) vraag of Google, gezien het vooruitzicht op een feitelijk monopolie, niet evolueert naar Big Brother, zag je haar gezicht stollen, iets te lang eigenlijk, en op een not-amused toontje antwoordde zij dat ze daar een andere visie op had. Mm, gevaarlijke tante als je het mij vraagt. Ook de man die Google Earth had ontwikkeld viel even door de mand. Na een enthousiaste uitleg over de mogelijkheden van het ding, van foto's over een gans werelddeel tot over het tuinpad van je buurman, begon hij ineens te stotteren bij de vraag hoe het nou zat met veiligheid en privacy. Hij gaf eigenlijk toe, dat men eerst iets had ontwikkeld (studentikoos dus), en nu pas geconfronteerd werd met de mogelijke gevolgen. Toch niet slecht gezien, papa Vinton G. Cerf er ter elfder ure bijhalen dacht ik zo. In de uitzending kwam ook nog maar eens aan bod dat na Steve Jobs (Apple)en Bill Gates (Microsoft), ook het duo van Google, Larry Page en Sergey Brin hun kind ter wereld hebben gebracht in een garage. Dat doet mij er aan denken om de mijne eens op te ruimen en een goede poetsbeurt te geven. Ik voel mijn creativiteit naar boven komen. Het is nu of nooit. U hoort nog van mij, zeker weten.
07-07-2006 om 13:21
geschreven door Raf
06-07-2006
Wel geestig
Zoals ik al zei: het was een normaal publiek. Tachtig procent met dagverlof van de stedelijke ziekenhuizen, waarbij de zalen met longpatiënten en de KNO-afdelingen voorrang hadden gekregen bij de kaartverkoop. Reserveer nu een betere plaats als u een hoestje heeft dat meer dan vijfennegentig decibel voortbrengt. Er worden tenminste nog geen scheten gelaten tijdens concerten. Ik heb in elk geval nog nooit iemand een wind horen laten. U wel? Ik kan me voorstellen dat dat ook wel gebeurt. En dat is een beetje waar ik heen wil: als je het aan het ene uiteinde kunt onderdrukken, waarom lukt dat dan niet aan de andere kant? Mijn ervaring is dat je het zo ongeveer even lang van tevoren voelt aankomen. En toch hoor je geen knetterende scheten bij Mozart. Dus ik neem aan dat er nog iets over is van het dunne laagje beschaving dat ons ervan weerhoudt tot complete barbaarsheid te vervallen. Het allegro waarmee het stuk opent ging nog wel: wat genies, een akelig geval van vastzittend slijm ergens halverwege de tribune, waarvoor een chirurgische ingreep bijna onvermijdelijk leek, één digitaal horloge en flink wat geblader in programmaboekjes. Ik denk wel eens: ze zouden een gebruiksaanwijzing op het omslag moeten zetten. Zoiets als: 'Dit is een programmaboekje. Het geeft u informatie over de muziek die vanavond ten gehore wordt gebracht. U kunt er eventueel voor aanvang van het concert een blik in werpen. Dan weet u wat er gespeeld wordt. Als u het te laat weglegt, zult u visuele hinder alsmede enige ruis veroorzaken, een deel van de muziek missen en mogelijk uw buren ergeren, met name de man op stoel K 37.'
uit 'Waakzaamheid', in de verhalenbundel 'De citroentafel' van Julian Barnes - Atlas-Amsterdam/Antwerpen
06-07-2006 om 16:43
geschreven door Raf
Schubert via Klara
gedachtensprong
een strijkkwartet van Franz vliegt in mijn kamer rond en klanken lichten op in de lage late zon
ik stap met mijn gevoel van het ene op het andere been wonderbaarlijk snel
de tijd is teruggezet naar een kamer muf en Weens het geniale broeinest
waar was de zon op dat moment in de grote dans die alsmaar ruimer wordt
------------------------ uit 'Vrije val' door R.Vijzel
06-07-2006 om 00:00
geschreven door Raf
05-07-2006
Mooi maar ver
In het red centre van Australië, in het Uluru-Kata Tjuta National Park, liggen de spectaculaire Kata Tjuta of The Olga's. Kata Tjuta, dat 'veel hoofden' in het Aboriginal betekent, zijn een grote groep ronde monolieten. Hoewel deze minder bekend zijn dan de Uluru, zijn ze zeker niet minder indrukwekkend! De hoogste rots is de Mount Olga (546 m). Ooit was deze groep één gigantisch grote monoliet, maar die is door erosie afgesleten tot een 30-tal rotspunten met diepe kloven en valleien. Tijdens zonsop- en zonsondergang is het uitzicht hierop werkelijk onvergetelijk. (reisgids)
ex-monoliet
de hoofden van een maand zijn nu verzameld mijn Kata Tjuta vol warverhalen dwaalverhalen gescheiden door de kloven die nachten hebben aangebracht
het licht heeft kleur geworpen op uw versteende wortels van uit een ambergloed naar rood en vuur dat bij het sterven van de dag zijn glans verliest in eenzaam zwijgen
------------------------ uit 'Vrije val' door R.Vijzel
05-07-2006 om 00:00
geschreven door Raf
04-07-2006
Slimme landgenoot
In 1844 vond onze landgenoot Egide Walschaerts een stoomverdelingsschuif uit, die sindsdien in alle stoomlocomotieven wordt toegepast.
04-07-2006 om 16:10
geschreven door Raf
De aanhouder wint
Toch knap hoe de natuur uiteindelijk het ooit verloren terrein weer inpalmt. Het duurt wel even, maar alle sporen van menselijke activiteit zullen verdwijnen. Sommigen onder ons winden zich op over weggeworpen peuken. Ok, ik ben het er mee eens dat het niet sociaal en niet netjes is, maar zouden wij die opwinding niet reserveren voor belangrijke problemen? Dat doet mij denken aan de filosoof die na het uitbreken van de eerste wereldoorlog en gezeten aan zijn bureau peroreerde dat een oorlog niet belangrijk is in het licht van de eeuwigheid. Natuurlijk zou hij niet hetzelfde gezegd hebben als hij in Ieper in de modder van de loopgraven had gelegen. Relativiteit is toch een mooi ding voor de mensen.
04-07-2006 om 11:34
geschreven door Raf
Opgeladen
Op een mooie faraday liep mijn ohm, henry, hoewel hij een zwak hertz had met veel spanning door het landelijke circuit. Hij had ampère een stroompje overgestoken en watt hij zag was een veld met kleine capaciteit gevuld met dieren die coulomb lagen te herkauwen terwijl een paard een prachtige voltage reed.
04-07-2006 om 08:44
geschreven door Raf
03-07-2006
Hij heeft eerst gegooid
Reuters pakt vandaag uit met het bericht dat de Nasa de doortocht in de vroege ochtend gemeld heeft van de NEA (Near Earth Asteroid) 2004XP14. De 2004 in de naam slaat op het jaar van ontdekken van het ding, de XP is een knipoog naar Bill Gates? Griezelig dan weer: het object van meer dan een halve kilometer is pas vorige week herontdekt (baan slecht berekend?), en de dichtste afstand tot de aarde is iets meer dan 400.000 km, heel weinig naar astronomische maatstaven. Overigens was er in de US op 1 juli een belangrijke bijeenkomst om de programmas ter ontdekking van NEA's op te voeren. Hoewel, ik vraag mij af wat er in ons hoofd zou omgaan als op een goeie dag een NEA wordt ontdekt die met voldoende zekerheid op ramkoers zit, en ons zal bereiken op laten we zeggen 10 mei 2010. Gaat iedereen in de nacht van 9 mei (en de nachten daarvóór) rustig slapen, wetende dat een klomp van 2 km diameter het op ons gemunt heeft? Wie de effecten van een inslag wilt berekenen, kan terecht op onderstaande link. Ik stel volgende parameters voor: afstand van inslag 300km, snelheid 20km/s, densiteit 3000kg/kub.m, diameter 2km, inslaghoek 90 graden, inslag op sedimentair gesteente (of 3000kg/kub.m). Toegegeven, ik stel ongunstige getallen voor om pedagogische redenen. Voor wie het te moeilijk vindt, het resultaat is een energiestoot van 600 gigaton TNT, waarbij 1 gigaton gelijk is aan 1000 megaton. Een bom van 1 megaton komt overeen met 77 Hiroshimabommen, of hou je maar goed vast (grapje). Zedenles: als de mens de aarde niet om zeep helpt, zal de natuur het zelf wel doen.
onlangs liep ik een vrouw tegen het lijf wij hebben coördinaten gewisseld en mijn oog viel op een mooie gevel in de buurt
deze week zag ik de mooie gevel weer mijn oog ging van links naar rechts en ondanks de coördinaten vond ik het lijf niet meer
------------------------ uit 'Vrije val' door R.Vijzel
03-07-2006 om 00:00
geschreven door Raf
30-06-2006
Ongeneeslijk
In mijn jeugdjaren heeft de microbe van de klassieke muziek mij sluipend geïnfecteerd. De radio was toen nog een echt meubel dat een ereplaats innam in de woonkamer. De zender waar bijna altijd werd op afgestemd droeg in de jaartelling vóór Tony Mary de naam Brussel en was in handen van het NIR (spreek uit enniejèr). De moeder van Klara, Radio 3, was nog niet verwekt, zodat er gedurende de hele dag een aantrekkelijke mix van nieuws, sport, reportages, lichte muziek (soms voor onze soldaten), en klassiek in de ether hing. Het ging in newspeak gezegd om een generalistische zender. Op zondagmiddag stond bij ons thuis, of er moest een oorlog uitgebroken zijn, het Opera- en Belcantoconcert van Etienne Vanneste op. Er was een Verdiaanse intro met een koor en enig hamergekletter op de achtergrond, en ik hoor die nog als ik zou willen. Mijn vader nam plaats in een zetel op enige afstand, en begon de krant te lezen. Wij hielden ons gedeisd op dat bijna liturgische moment en wachtten af tot het voorspelbare gebeurde. Etienne was daar meesterlijk in, en hij kon via een juiste opeenvolging van aria's en instrumentale passages zijn luisteraars in een toestand van ingetogenheid brengen die door een ondeskundige ten onrechte voor slaap zou kunnen worden gehouden. Mijn vader was een doorsnee luisteraar en liet dus na enige tijd zijn krant en zijn oogleden vallen. Als getuigen van dit opmerkelijke gebeuren werden ook wij langzaam maar zeker besmet met een aandoening waarvoor tot nu toe geen remedie is gevonden, en waarmee anderzijds een mens heel oud kan worden: melomanie.
30-06-2006 om 11:38
geschreven door Raf
29-06-2006
65000 onder toezicht? (2)
Bron: DS Online-BELGA/AG - 29 juni 2006
Homoseksualiteit ook voor Pentagon niet langer 'geestesziekte'
Het Pentagon plaatst homoseksualiteit binnenkort niet meer in de categorie ,,geestesziekten," zoals dat nu nog in een van zijn handboeken gebeurt. Dat heeft een woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Defensie woensdag bekendgemaakt. "Homoseksualiteit had niet als geestesziekte moeten worden gekarakteriseerd in de bijlage van dit handboek," aldus het Pentagon in een communiqué. "Binnen enkele dagen zal een correctie worden uitgebracht," luidt het.
Dat is nu de tweede keer in korte tijd dat het verschijnen van een van mijn berichtjes gevolgd wordt door een soort 'reactie' om U tegen te zeggen. Heb ik veel gevoel in de Fingerspitzen, of wordt deze blog gelezen in de States? Duw mij zo nodig terug op de grond of waarschuw mij voor het krullen van mijn neus.
29-06-2006 om 13:58
geschreven door Raf
gehoord/gelezen/bedacht
Wie zich een Porsche Cayenne aanschaft kan een gepeperde rekening verwachten.
Een briefje, opgehangen aan een werf: 'Wij zijn schoften en onze baas ook'. 'Pluk de dag' heb ik ergens gehoord, maar ik kom nooit buiten.
Een chip is een belangrijk ding. Chips zijn te mijden.
Nu de examens gepasseerd zijn, worden de diep-uitgesneden bloesjes weer voor een jaar weggehangen (en voor de mannen hetzelfde of ik krijg weer verwijten).
29-06-2006 om 10:23
geschreven door Raf
28-06-2006
Big Brother - the real one (2)
Zonder een pluim op mijn hoed te willen steken (geen gezicht met een dergelijk hoofd), is er sinds mijn Big Brother-bericht heel wat gebeurd. De New York Times, kennelijke bron van de onthulling over het CIA-Swiftprogramma, is nu kop van jut voor (bijna) iedereen, gaande van het Witte Huis tot alle rechtse media. George W. Bush gedraagt zich als een schooljongen die betrapt wordt terwijl hij in moeders portemonnee graait. Niet het feit dat hij iets onoorbaars doet, wat zou moeten leiden tot rode kaken en een al of niet gestamelde schuldbekentenis, maar het betrapt worden an sich wekt bij George en omgeving een irritatie op waarbij woorden als 'schandelijk' niet ontbreken. Vreemd is het gebrek aan hulp voor de belaagde New York Times vanwege niet-rechtse media en Democratische tenoren. Of is het zoals dikwijls ieder voor zich? Het is teveel eer voor Bush om hem enige verwantschap met Niccolò Machiavelli (1469-1527) toe te dichten, maar in zijn buurt lopen wel enkele lieden rond die een exemplaar van Il Principe op hun nachtkastje hebben liggen.
28-06-2006 om 14:14
geschreven door Raf
WK
arbiter
ik zag geen bal is iets wat weken lang goed hoorbaar is uit iemands mond of provoceert hij maar belust op woord en eerder nog op wederwoord
geen fluit geef ik erom hoor ik al weken lang en onverstoorbaar klinken uit iemands mond en onbewust denk ik dan aan de man die loopt en blaast op groenig veld
------------------------ uit 'Vrije val' door R.Vijzel
28-06-2006 om 00:00
geschreven door Raf
27-06-2006
Vragen stellen
Liever dan mij te pijnigen met de zoveelste reactie op de zoveelste gebeurtenis in Antwerpen en elders, verwijs ik vandaag naar een uitstekend opiniestuk van de ethicus Gie van den Berghe in De Standaard van vandaag. Hieronder de inleiding van het artikel.
De reacties op een zoveelste geval van zinloos geweld (bestaat er zoiets als zinvol geweld?) liegen er opnieuw niet om. Het zijn allochtonen! Het gaat om racisme! Veiligheid, controle, harder optreden! Een jeugdgevangenis, de wet-Lejeune herzien, meer politie, meer repressie - terwijl criminologisch vaststaat dat dat niet werkt. Kardinaal en burgemeester beleren ons dat we moeten (blijven) tussenbeide komen, terwijl sociologisch onderzoek uitwijst dat hoe meer toeschouwers er zijn, hoe kleiner het individuele verantwoordelijkheidsgevoel is en de kans dat iemand iets onderneemt. Grote openbaarheid is voor wie hulp verwacht vaak een nadeel.
De Belg Chris Charlier is de chef van het 15-koppige inspectieteam van het Internationaal Atoomagentschap IAEA met zetel te Wenen. Na een twintigtal bezoeken aan Teheran mag hij sinds april Iran niet meer binnen en krijgt hij van zijn baas Mohammed el-Baradei geen toegang meer tot Iraanse nucleaire documenten. 
Dat is juist zo vreemd aan intuïtie. Je denkt aan iets, een beeld schuift aan je oog voorbij, er flitst iets supersnel in de donkere straatjes rond je limbisch systeem. Vervolgens zorgt het reward-centrum voor de afwerking: genoegdoening, wat zeg ik, puur genot. En hetzelfde doet zich opnieuw voor bij de puntentelling, als je de begeerde 10 in ontvangst neemt. Verdomme, ik wist het wel.
Zoals bekend is ozon in de hogere luchtlagen belangrijk voor de bescherming van de aarde tegen UV-straling. Dicht bij de grond is het dan weer gevaarlijk omwille van zijn hoge reactiviteit. Zuurstof is een oxiderende stof die voor de overgrote meerderheid van de levende wezens van essentieel belang is.
Gisteren, donderdagavond dus, gekeken naar een interessante Terzake over Google. Tussen haakjes, Google is bedacht als grapje op de wiskundige naam Googol voor het getal 10 tot de macht 100.
Op een mooie faraday
In mijn jeugdjaren heeft de microbe van de klassieke muziek mij sluipend geïnfecteerd. De radio was toen nog een echt meubel dat een ereplaats innam in de woonkamer. De zender waar bijna altijd werd op afgestemd droeg in de jaartelling vóór Tony Mary de naam Brussel en was in handen van het NIR (spreek uit enniejèr). De moeder van Klara, Radio 3, was nog niet verwekt, zodat er gedurende de hele dag een aantrekkelijke mix van nieuws, sport, reportages, lichte muziek (soms voor onze soldaten), en klassiek in de ether hing. Het ging in newspeak gezegd om een generalistische zender.
Zonder een pluim op mijn hoed te willen steken (geen gezicht met een dergelijk hoofd), is er sinds mijn Big Brother-bericht heel wat gebeurd. De New York Times, kennelijke bron van de onthulling over het CIA-Swiftprogramma, is nu kop van jut voor (bijna) iedereen, gaande van het Witte Huis tot alle rechtse media.
