Onlangs hoorde ik op een klassieke zender een Requiem. Ik had pas ingeschakeld bij de Sanctus (wie kwam er nooit te laat in de mis?), en pijnigde mijn hoofd om de componist te vinden. Er zat wat Mozart in en ook een stuk Haydn. Maar het klonk schitterend, en het pure genieten duwde mijn zoektocht snel naar de achtergrond. De verrassing: Michael Haydn, de 5 jaar jongere broer van Joseph. Hij was ooit populair, maar is uiteindelijk verdwenen in de schaduw van de twee groten. Wolfgang zou goed vertrouwd geweest zijn met dit werk toen hij zijn Requiem schreef. Hier een link. Zet de volumeknop open bij dit zeven minuten durende fragment, en geniet van deze uitvaart zolang je er nog zelf bij bent. _________________________________________ http://www.avroklassiek.nl/klankarchief/0507.asp
31-05-2006 om 00:00
geschreven door Raf
30-05-2006
Niet van ons af te schudden
Het begon onlangs in Brussel en kreeg een voorlopig(?) einde in Antwerpen. De krachten die in ons zitten hebben vele namen, en zijn niet zo maar van ons af te schudden... ________________________ Joe
samen met die vriend van jou stond je zo rustig aan de kant wat teruggetrokken op jezelf met dopjes in de oren en iPodklanken rond het hoofd terwijl het zoemde in de buurt van mensen voor wie reizen een alledaags gedoe is zonder meer een kijken zonder zien
in onverschilligheid niet zo bedoeld werd jij na vijf gerichte steken een zesde maal geveld en collectief berecht door iedereen en ook door mij die veel te vaak de blik afwendt als het er echt toe doet en die nu meeleeft in een vers verdriet onwennig en beschaamd
30-05-2006 om 00:00
geschreven door Raf
29-05-2006
Koppen in Brussel
Al zappend kwam ik vorige week op Eén terecht in Koppen. Brussel blijkt voor diplomaten the place to be te zijn, maar zoiets illustreer je het best door te focussen op een tweetal ambassades, liefst twee die aardig contrasteren: Soedan versus Japan. De Soedanese ambassade is gevestigd in een vrij bescheiden huis in de rij. De ambassadeur heeft wel een mooie villa, en hij verontschuldigde zich daar enigszins voor met te stellen dat de officiële vertegenwoordiger van Soedan toch moeilijk een tent kan opslaan in Brussel. In de ambassade ging het er gemoedelijk aan toe. Veel personeel was er niet, en het leek dus nogal op een one-mans job, ook al te merken aan de vele dossiers op het bureau van de ambassadeur (vlug zeg, leg het even vol, dadelijk staan ze hier). In de Japanse ambassade wierp de rijzende zon geen licht op bureaus vol paperassen. Koele zakelijkheid en beminnelijke afstand liepen er hand in hand. Het buitenverblijf is wat je noemt riant, een kasteel met Empire-interieur. Volgens de vrouw van de ambassadeur behoren zij tot de top-3, en het klonk niet als een verontschuldiging. De ambassadeur werd door de reportageploeg gevolgd tijdens een prijsuitreiking in de Japanse school. Zoals u ziet, zei de man achteraf, is deze school voor de kinderen van onze diplomaten, maar ook voor de kinderen van Toyota, want Toyota is voor ons belangrijk. Vervolgens kwam het culinaire gedeelte aan bod. De Soedanezen hadden een gezellig feestje gebouwd, rond een tafel vol eerlijke gerechten uit eigen keuken. De genodigden leken niet blasé, medewerkers van de ambassadeur en enkele diplomaten van bevriende Afrikaanse landen. Zelfs als onze president hier aanzat, zei de ambassadeur, zouden wij het niet anders doen. Trouwens, wie samen met ons eet, is voor altijd een vriend. Ik hoorde enige aarzeling bij de interviewer. Dan ging het er wel anders aan toe in de Japanse ambassade: een deftig salon met een lange tafel. Heel westers, en met enkele maîtres uit onze contreien die de laatste hand legden aan de schikking. Dus niet gehurkt aanzitten, dat is enkel goed voor in de film. Er bleek een senator uitgenodigd, en enkele zakenlieden, maar het werd ons niet gegund toe te kijken op het eet- en drinkgedrag. Aan het slot van de reportage kwam Guy Verhofstadt in beeld. Ja, zei Guy, ik krijg heel veel uitnodigingen om te komen dineren. Uiteraard moet ik mij daarin beperken. Maar als ik een uitnodiging van de Japanse ambassadeur krijg, dan ga ik! Ik heb zo de indruk dat de voorganger van Guy Verhofstadt zich niet al te vaak beperkt heeft.
29-05-2006 om 22:15
geschreven door Raf
28-05-2006
Knip- en plakwerk
Uit 'Waarom is links zo machteloos?' in het weekblad Knack van deze week citeer ik uit de bijdrage van Tom Naegels:
[...].'De posities zijn op dit moment zo gepolariseerd dat het vermoeiend is om de discussie nog te voeren. Ik hoor veel mensen nu zeggen: "Links moet extreemrechts durven veroordelen." Ja, maar heeft dat ook zin? Als ik morgen in een column schrijf dat extreemrechts slecht is, dan weet ik wie mij gelijk zal geven en wie niet. En ook: ik ben ervan overtuigd dat racisme de kwaal van deze tijd is, dat het Belang daar een grote verantwoordelijkheid in heeft. Maar racisme is veel breder dan het Belang. Het is een sentiment dat bij haast iedereen leeft en zich verbindt met allerlei persoonlijke, psychologische, sociale en contextuele factoren: jaloezie, normale ergernis, stress, ambitie... Eenzelfde persoon kan op verschillende momenten meer of minder racistisch reageren. Daardoor kun je racisme bijna nooit isoleren en veroordelen. In de zin van grote stellingnames geloof ik allang niet meer'.
Overigens staan er in diezelfde Knack nog meer lezenswaardige artikels. (gratis reclame)
28-05-2006 om 21:21
geschreven door Raf
Meer doen dan je moet
Ergens in september vorig jaar liet ik mij overhalen om de verdediging van een doctoraatsverhandeling in het Hoger Instituut van Wijsbegeerte te Leuven bij te wonen. De verhandeling ging over super-erogatie, voor mij een tot dan toe onbekend begrip. Toch bleek snel dat de inhoud van deze term niet zo vreemd is als hij klinkt. Het gaat over de vraag of mensen op een vrijblijvende en moreel prijzenswaardige wijze méér goed kunnen doen dan de morele plicht van hen vraagt. Dergelijke niet-verplichte of plichtsoverschrijdende weldaden worden super-erogatorische handelingen genoemd. Hier komen twee elementen samen: 1) de idee van wat objectief en algemeen verplicht is 2) de idee van wat gratuit en onafdwingbaar verder gaat De spanning tussen deze twee elementen vormt het leidmotief van het onderzoek. Uitgangspunt is de vaststelling dat er een verschil bestaat tussen de manier waarop mensen super-erogatorische handelingen spontaan waarderen en de wijze waarop kritische moraalfilosofen datzelfde fenomeen verklaren of beter: niet verklaren. Voor velen is het evident dat mensen soms méér op het spel zetten of méér morele waarde realiseren dan de morele plicht algemeen voorschrijft. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer iemand vrijwillig en anoniem beenmerg doneert om een hem onbekende leukemiepatiënt een nieuwe kans op leven te geven, of wanneer Paul Rusesabagina tijdens de genocide in Rwanda het leven van honderden Tutsis redt door ze te verschuilen in de kamers van zijn hotel, of wanneer mensen zomaar geld, tijd en energie spenderen aan de steun of organisatie van allerlei hulp- en benefietacties. Toch hebben verrassend veel moraalfilosofen grote moeite om super-erogatorische handelingen adequaat ter sprake te brengen en uit te leggen vanuit het conceptuele (oef) kader van de bestaande morele theorieën, bijvoorbeeld de kantiaanse plichtsethiek, het utilitarisme of het ethisch intuïtionisme (oef oef). Tot hier dit kort verslag over een interessant onderwerp, dat in mensentaal omgezet ieder van ons kan aanspreken. Overigens kan ik iedereen aanraden een of ander al of niet gepopulariseerd werk i.v.m. ethiek ter hand te nemen, en te ontdekken hoe dicht alles staat bij onze dagelijkse problematiek.
28-05-2006 om 00:00
geschreven door Raf
26-05-2006
Euro-English
The European Commission has just announced an agreement whereby English will be the official language of the European Union rather than German, which was the other possibility. As part of the negotiations, the British Government conceded that English spelling had some room for improvement and has accepted a 5-year phase-in plan that would become known as "Euro-English". In the first year, "s" will replace the soft "c". Sertainly, this will make the sivil servants jump with joy. The hard "c" will be dropped in favour of "k". This should klear up konfusion, and keyboards kan have one less letter. There will be growing publik enthusiasm in the sekond year when the troublesome "ph" will be replaced with "f". This will make words like fotograf 20% shorter. In the 3rd year, publik akseptanse of the new spelling kan be expekted to reach the stage where more komplikated changes are possible. Governments will enkourage the removal of double letters which have always ben a deterent to akurate speling. Also, al wil agre that the horibl mes of the silent "e" in the languag is disgrasful and it should go away. By the 4th yer people wil be reseptiv to steps such as replasing "th" with "z" and "w" with "v". During ze fifz yer, ze unesesary "o" kan be dropd from vords kontaining "ou" and after ziz fifz yer, ve vil hav a reil sensibl riten styl. Zer vil be no mor trubl or difikultis and evrivun vil find it ezi tu understand ech oza. Ze drem of a united urop vil finali kum tru. Und efter ze fifz yer, ve vil al be speking German like zey vunted in ze forst plas. If zis mad you smil, pleas pas on to oza pepl.
26-05-2006 om 00:00
geschreven door Raf
24-05-2006
Aforismen uit eigen huis
wie het laatste woord wil, blijft er meestal mee zitten ------ moderne kunst komt soms uit hetzelfde atelier als de kleren van de keizer ------ het wordt moeilijk om iemand een hand te geven, als je steeds met gebalde vuisten rondloopt ------ schrijvers van opiniestukken hebben geluk dat het geheugen kort is, en het krantenarchief moeilijk hanteerbaar ------ nu euthanasie eindelijk is aanvaard, blijft er nog één groot probleem: ouders kunnen toch zo vervelend zijn ------ reclamejongens dragen allang geen korte broek meer ------ sommige professoren geven lage cijfers omdat delibereren toch zo plezierig is ------ na Latijn is kromspraak de belangrijkste taal in het Kerkelijk Recht ------ sommige liedjes worden terecht kapotgespeeld ------ wie de taart erg zoet bakt hoeft niet te vrezen voor zure gezichten ------ met een GSM kan je zelfs op het toilet een verfrissend gesprek voeren ------ koffietafels hebben als belangrijkste functie een inventaris op te maken van de levenden ------ de dood is voor fuifnummers helemáál het einde ------ lezersbrieven zijn net vuilniszakken: wie ze uitpluist komt veel te weten ------ een koekoek is zo verschrikkelijk lui dat hij zijn eieren door andere vogels laat leggen
24-05-2006 om 00:00
geschreven door Raf
27-09-2005
Kerstboom als medicijn tegen vogelgriep
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
27-09-2005 om 16:32
geschreven door Raf
Hou het eenvoudig
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
