Bij deze de beste wensen voor al de trouwe bloggers. Hopelijk komen jullie de feesten goed door en hoeven jullie in de lente niet de Flair te kopen met tips om het overtollige feestvet kwijt te geraken. Maar daar hoeven jullie zich voorlopig geen zorgen over te maken, de winter verdraagt wel een beschermlaagje. Hier in Argentinië vieren ze ook kerstmis. Hier geen pakskes, geen kerstboom, geen versiering, geen dodelijke kerstliedjes, geen foute kerstmannen, geen brieven, geen winkelstress - gewoon gewoontjes en een extra gelegenheid voor een assado. Ideaal. Het was zo best gezellig. Tot half elf in de avond heb ik in den hof gewerkt (aanbinden van de erwtjes en 'regar del jardin'), om twaalf uur was er vuurwerk te zien en om één uur aan tafel. Het zijn hier nogal late mannen om te eten en met kerstmis doen ze daar nog een schepje bovenop. Toch wel speciaal, met kerst bij nachte buiten in een t-shirtje een lammetje eten. Ondertussen vraag ik me af wat dit jaar de meest populaire kerstcaseau was - na de GSM, de Mp3-speler en de Gps de afgelopen jaren. Ik doe een gokje op de opblaasbare jacuzzi. Dime..
Ondertussen zitten we al een weekje in El Cielo. Grote werken zijn er niet verricht. Deels te maken door de feesten tussendoor, deels door het losse sfeertje en grotendeels door darmprotest. De eerste dag moesten we er nog mee lachen - Juan Carlos en ik. Juan Carlos (fransman met de naam Jean-Charles) wees me toen op de wel heel vrijblijvende invulling van hygiënetechnische maatregelen in de keuken en net daarbuiten. Eerste slachtoffer was Sarah (US). Onidentificieerbare microorganismen dwongen haar maag tot peristaltiek. Getuige was uw berichtgever die 's nachts wakker werd van geluiden die niets aan het toeval over lieten. Een eerste waarschuwing als het ware, maar het kwaad was reeds geschied. Buikellende was ook mijn deel. Ondertussen zijn we weer aan eten toe. Net op tijd voor de monstersteak van oudjaar. As you know. El Cielo is nogal hippie. Er is hier geen structuur. Je staat op wanneer je wil, je eet wanneer je wil en je werkt wanneer je wil. Dit klinkt interessant, maar is vooral heel chaotisch. Lang gaan we hier niet blijven, al is de hoofdreden hiervoor toch eerder de angst voor voedsel die ik hier ervaar. Vuile babyvotten en lekker klaargemaakt eten slaan hier de handen in elkaar. Vlees wordt ontdooid in een wasbak met andere vuiligheid. Het is er gewoon over en dat is jammer. De plek op zich is fantastisch. Het domein is op een helling gelegen. Je hebt prachtige zichten op de vallei en de met sneeuw bedekte bergtoppen aan de overkant. Kronkelende padjes banen een weg door de moestuin, de hooiweide, het kippenpark,.. Alles groeit door elkaar volgens de principes van permacultuur. deze natuurlijke wanorde is zowat enige dat gecoördineerd verloopt. De tuin staat zowaar op orde. Geen onkruid, goeie grond en de groenten staan mooi. Heel mooi, heel rustgevend en leuk om in te werken. Maar zoals gezegd, slechts voor korte duur. Na nieuwjaar gaan we verder. Klaar voor een nieuwe lift richting Bariloche. Het gaat jullie goed en fijne feesten.
