Hola amigos. Een afrondende noot nu we weer terug zijn. De overgang Argentijnse herfst naar Vlaamse lente is redelijk frisjes verlopen. Na een ellenlangezomer nu weer met de trui op stap. Het is mooi geweest. Blij om weer terug te zijn met een koffer vol fantastische herinneringen. Zes maanden heb ik me kunnen uitleven in de rol van reporter en de respons was superbueno - waarvoor dank. Ondertussen laten we alles zachtjes gedijen. De rehabilitatie naar het leven hier is weer ingezet, al zal het niet meer hetzelfde zijn. De reismicrobe zit erin en ook al ben je niet in een vreemde haven, drager ben je voor het leven. Voorlopig is hier nog geen remedie voor en laat dat maar goed zijn. Niets is mooier dan weggaan en weer thuis komen. Mijn nieuwe stekje is in Gent. Het wordt nu wachten op de eerste couchsurfer. Stiekem hoop ik op een Argentijn. Dat zou mooi zijn. Of een Kazach op stap met een contrabas, een Thaise kok, een Kosovaarse GreenPeace activiste, een Mollukse kleermaker, een Fijieilandse beursspecialiste,.. Het kan allemaal en zo gaat het reizen lekker voort. Ondertussen zijn er een half miljoen surfers in de wereld. Bij mijn intrede in het couchsurfingproject was ik nummer driehonderdzevenennegentigduizendzeshonderdenvier. Dat is dus een explosie van vijfentwintig procent op een dikke drie maanden tijd. De familie kweekt sneller als een konijn en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Terug dus en de banden aan het aanhalen. Wil je me graag tegen het lijf lopen, dan kan dat altijd in Oudburg - nummertje achtenzestig (wel fonen want de bel doet het niet). Doen. Ik laat nog even iets weten als er nieuwe foto's zijn. Veel plezier ermee. Gracias y hasta la proxima - Pedro
