Een hond heeft een stuk uit mijn sandaal gebeten. Mijn voet was op dat moment ergens anders. Ik ben nu de bezitter van een soort sandaalslets. Ik kan er al bij al nog redelijk mee wandelen, toch had ik ze liever nog drie maanden weten meegaan. Jammer ende helaas - het is niet anders. Slechter nieuws is wederom van mijn camera. Bij het fotograferen van een megadiepe ravijn, heb ik iets te veel tegen een rots aangeleund. Gevolg, scherm stuk. Ik heb nu een soort van testbeeld om naar te kijken. Niet echt handig . We moeten dus weer op tocht voor een nieuwtje. Daar gaan we weer.
In mijn planning dacht ik naar Mendoza te gaan om er te werken op een WWOOF-boerderij. Het criterium dat me doet afzien van deze destino is het weer. Het zomert in Argentinië. Terwijl het hier in Patagonia zachtjes tegen de dertig aanleunt, mag je je meer naar het noorden aan veertig en meer verwachten. Daar sta ik nu niet direct voor te gillen. Laten we maar even in Patagonia blijven. Het is hier relaxed, het ruikt hier naar warme dennenaalden en de wandel-en klimmogelijkheden zijn redelijk onuitputtelijk. Morgen zoek ik nog een wapenfeitje te realiseren in El Bolsón (bergje beklimmen). Dan is het wel goed geweest voor deze stad. Hier heb ik voor het eerst geWWOOFd en gecouchsurft. Vooral dat surfen valt reuzegoed mee. Federico´s huis is meer een hostel. Elke dag komt er wel nieuw volk toe. Boeiende mensen ook - met straffe verhalen. Angelica de Columbiaanse, ze reist zes maanden door zuid-amerika met een budget van tweeduizend dollar - Curtis de Amerikaan, hij ontmoette een rijke vent met een zeilschip en nu is hij part of the crew en reist zo'n beetje gans zuid-amerika af - Monique de Amerikaanse, ze kwam toe uit Chili met een pickup-jeep en is nu op weg naar Esquel om een meisje met een kayak op te pikken die ze niet kent, maar tegenkwam op een lonely planetforum. Ze komen allemaal over de vloer bij Federico. Het voelt fantastisch om nu een heel ander soort mensen te ontmoeten. Heel inspirerend ook. Van Monique kreeg ik een adresje van een gepensioneerde gepassioneerde berggids, hier een beetje verderop. Hij heeft een couch ter beschikking en kent de bergen als zijn broekzak. Ik heb hem gecontacteerd en wacht nu op antwoord. Wordt het mijn volgende zetel? Who knows it snows. Bastita.
Zizo die berg is ook beklommen. Hij stak al twee weken mijn ogen uit. Nu is ie van mij. Het was een leuk klimmetje naar de top, samen met Alba en Toni (Catalonia). Nu kunnen we weer verder - hop naar Bariloche.
Na een dikke twee weken verlaten we El Bolsón. Het liften naar Bariloche valt dik tegen. De weg is goed bereden, maar niemand maakt aanstalte om te stoppen. Het wordt drie uur wachten in de regen. Moedeloos word je ervan. En dan uiteindelijk toch nog prijs. Twee gasten uit Buenos Aires geven me een zitje in hun aftandse Audi. De radio speelt Pink Floyd en we voelen ons al heel wat beter. Bergop krijgt de wagen het wat moeilijk, enkele malen schijnt hij het te begeven. Maar het is een volhouder en hij brengt ons tot aan de stad. Zeven kilometer voor de meet zit het erop. Als tegenprestatie voor de lift, help ik de auto mee in gang duwen. Tevergeefs. Een lijnbus brengt me vervolgens naar mijn bestemming. Oef we zijn er en weer een bewogen dag. Ondertussen heb ik mijn kamp opgeslagen bij een familie iets buiten de stad (google-people: Barrio Casa Piedra, Calle 13, numero 970 in San Carlos de Bariloche). Hier zoek ik twee nachten te blijven. Daarna zal het een nieuwe couch in Villa La Angostura wezen. Ondertussen zit de zomer er alweer op. Het is hier fris en het regent. Deze nacht zelfs sneeuw.. Raar - dat klimaat.
We zijn weer wat opgeschoten in Patagonia. Deze keer niet al liftend. Alba en Toni (Catalonia) wisten een gratis bootticketje voor me te bemachtigen. Een originele lift die ons naar het Parque Nacional Los Arrayanes brengt. Van hieruit is er een pad van twaalf kilometer tot aan Villa La Angostura. Onderdak vinden we deze keer bij Carlos. We krijgen zowaar een apartementje voor onszelf. Hoera couchsurfing. Hoera. En nu uitrusten (decansar) want de sendero heeft ons vermoeid. Buenas noches.
