|
Vandaag verlaat ik El Chalten. Ik heb een plekje meer noordwaards in gedachte waar ik de feestdagen wil doorbrengen. Lichtjes gestresseerd ben ik wegens administratieve rompslomp (lees het verlengen van mijn ticket dat maar niet wil lukken) en de falende communicatieve infrastructuur (lees onbetrouwbare ofte geen telefoonverbindingen). Ik heb twee opties. Ik kan terug naar beneden reizen tot in El Calafate en daar nog net voor de deadline mijn terugvlucht extenderen. Andere optie is verder het parcours volgen en in de volgende stad de zaken fixen. De volgende stad is Perito Moreno, zo'n 600 km verder langs de ruta 40. De tweede is ongetwijfeld de moeilijkste. Weinig verkeer langs deze kiezelweg. Twee uur sta ik hier nu op een kruispunt 150 km van El Chalten en nog verder van El Calafate. Zes auto's gepasseerd. Het is reeds vier uur voorbij, wanneer een vrachtwagen me naar het volgende punt, dertig kilometer verder, brengt. Het is hier zowaar desolater. Het is vijf uur en ik ben niet veel opgeschoten. Ik gooi de handdoek in de ring en zet me op weg naar een klein dorpje verderop. Ik zit de penibele situatie te overdenken als er een auto passeert. Hij vraagt me de weg naar Perito Moreno. De onnozelaar was de verkeerde weg ingedraaid. Wat een geluk voor mij. Ze zijn niet direct happig om me mee te nemen. Op de achterbank ligt een vrouw met een wervelprobleempje. Geen plaats dus, maar als ik wil mag ik in de laadbak. Geweldig. En zo zijn we, ik en drie Israelis, weer op weg. Nog 500 kilometer kiezelweg voor de boeg. Ik maak het me comfortabel en leg me languit in de bak. Ik voel me een koning en wederom is het een fantastische rit. Hetzelfde landschap, dezelfde dieren en de weg is een lange oneindige lijn. Mensen zeggen wel eens hoe saai de wegen in Patagonia zijn. Het is inderdaad heel ééntonig, maar dit wordt zwaar gecompenseerd door de wolkenhemel. Nooit zag ik zulke mooie wolkenformaties. Daarbovenop krijgen we nog een werkelijk prachtexemplaar van een regenboog te zien. Een volledige boog met superfelle kleuren. Wederom, nooit eerder gezien. We geraken stilletjes in extase en halverwege in het hol van Pluto stappen we uit de wagen. De muziek gaat voluit en we dansen op de ruta 40. Geweldig. Het zal zo'n twee uur in de nacht zijn als ik het onmogelijke waar maak. Ik rijd Perito Moreno binnen. Opdracht volbracht, maar wat een dag! Jezus.
18-12-2007 om 00:00
geschreven door pieter 
|
