We zijn terug aan land. De Cargo bracht me van Puerto Montt duizend kilometer lager tot aan Puerto Natales. Ik heb het daarstraks eens op kaart bekeken en het einde van de wereld kan niet ver meer zijn. Als Latijns-Amerika een grote frietzak is, dan zitten we nu helemaal vanonder in het puntje naar de laatste kreutjes te vissen. La ultima esperanza - wat een naam voor een provincie. Vele zeevaarders en ontdekkers beten er hun tanden op stuk, maar lieten er later ook hun naam achter. De Straat van Magalanes en het Beaglekanaal (Darwin) om er twee te noemen. Het boottripje was een unieke ervaring. We hadden prachtig weer en er heerste een relaxte sfeer op het dek. 'Lucky lucky passengers' waren we. Geen spatje regen en een kalme zee. Ideaal. El barco Evangelistas ging langs nauwe doorgangen en duizenden eilandjes met fraaie besneeuwde toppen. Orgelpunt was de passage langs een fameuse gletsjer - een uitloper van de immense ijsplaat die langs de Chileens-Argentijnse grens loopt. In Puerto Eden maakten we een tussenstop om wat locals op te pikken, waaronder een zieke man. Je moet het maar treffen. Woon je daar in een minidorpje en de enige kans op een stapje op het vaste land is via een ferry die éénmaal per week uitvaart. Gelukkig voor de man is het nog maar één nachtje varen. Op zo'n boot loopt er wat van alle slag, altijd leuk voor een studie der human beings (weer Darwin). Eén van mijn favorieten was een Ier - eind de veertig - die vier dagen lang met een zwemshort en een deftig hemd rond liep. Fantastische combinatie, hij was geweldig. Bij nader onderzoek bleek dat al zijn kleren naar de wasserij waren toen hij inscheepte. Een beetje een verstrooide professor aldus. Zijn foto-shooter was hij niet vergeten. Een super professioneel en duur Canon-etje met een lens om aan de sterren te denken. Gelukkig was Diego niet in de buurt.. Ook Mister Pavaroti - iemand van de crew - is een vermelding waard. Hij was een manusje van alles. Overdag zag je hem rondlopen in een overall om dan later op de avond in te springen voor Nicole en Hugo. Zijn versie van 'Imagine' zal me altijd bijblijven alsook zijn background-geluidjes bij de bingo-avond. De bingo-avond die me overigens een fles wijn opleverde, al moest ik daar wel eerst een solo-tje voor dansen. Ook Al - Australiër en een boom van een vent - viel in de prijzen. Hij was m'n maatje op den boot. Ondertussen zijn we gesepareerd, maar binnen een dag of tien zien we elkaar terug voor den trekking in Torres del Paine. Maar dat is voor later. Nog even geduld dus.
TWEE BELGEN GERED VAN ZINKENDE CRUISE
Aan boord van het cruiseschip dat is
lekgeslagen tussen Argentinië en
Antarctica waren twee Belgen uit
Menen, een vrouw van 31 en haar vriend.
Het cruiseschip, de Explorer, was op
een ijsblok gevaren en begon water te
maken. Alle opvarenden zijn gered. Ze
konden overstappen in reddingssloepen
en werden uren later opgepikt door een
ander cruiseschip.
Het incident met de Explorer gebeurde
in de buurt van het King George-eiland,
ten noorden van Antarctica. Vooral
Britse, Canadese en Amerikaanse passa-
giers betaalden 6.000 euro om twee
weken lang naar de ijsbergen te kijken.
(TT)
Wat een sensatie - zowaar de Titanic achterna. Ik heb er ook even aan gedacht om naar de zuidpool te gaan. Een laatstminuutje kost ongeveer 3000 dollar, maar dan zijn de centjes ook op en mogen we weer naar huis. Wie weet, als de dollar blijft dalen zit er misschien nog wat in. En dan netjes naast die ijsblokken varen.
