Nog 87 dagen … en eind deze week doe ik weer eens mee aan een wedstrijd : de iduathlon in Duinbergen. Het is een kleine maar leuke wedstrijd waar veel mensen uit Knokke zelf aan deelnemen. Zoals ik vorige week al vertelde, bestaat de wedstrijd uit lopen, mountainbiken en dan nog eens lopen. Al met al een korte wedstrijd, zeker met wat ik in de voorbije weken allemaal al gedaan heb.

Om mijn 2^de volumeweek af te werken, heb ik tijdens het paasweekend een bezoekje gebracht aan het Groothertogdom Luxemburg. Ik had het immers even gehad met de strakke wind en de vlakke ritten hier bij ons. En omdat ik eigenlijk nog nooit in het Groothertogdom was, tenzij om er zo snel mogelijk door te rijden op weg naar Frankrijk of Oostenrijk, leek me dat eens een mooi alternatief.

En ik moet zeggen dat ik niet teleurgesteld was ! Ik had een betaalbaar hotelletje gevonden in een pittoresk dorpje, Esch sur Sure. Esch is een klein middeleeuws gehucht. Je wandelt er in 15 minuten omheen. Het hotel bleek dan ook nog eens uitgebaar door Nederlanders. Alles dus om je onmiddellijk thuis te voelen.

En ook het fietsen op zaterdag was super. 120 kilometer stond op mijn trainingsschema en die heb ik ondanks de grijze hemel en de occasionele druppels, met plezier afgelegd. Eerst en vooral zijn alle wegen, ook de kleinste zijwegen, in heel goede staat. Heel anders dan hier bij ons in België. Het lijkt wel of ze heel het land net opnieuw geasfalteerd hebben. Bovendien hebben ze ook een heel netwerk van min of meer autovrije fietswegen, dat ze nog steeds aan het uitbreiden zijn. De bewegwijzering van die fietswegen is wel nog voor verbetering vatbaar want het heeft 40 km geduurd voor ik eindelijk mijn eerst pijl naar een van die meer dan 20 fietsroutes gevonden had. 40 km wil wel zeggen dat ik al bijna de helft van het land doorkruist had !

Maar eens op de fietsroute kan je bijna niet meer missen. Prachtige landschappen wisselden zich af met een leuk pad door de bossen. En uitdagende beklimmingen, maar nooit echt stijl, wisselden af met licht glooiende afdalingen en passages door kleine dorpjes. Super om te fietsen. Veel terrasjes voor een stop heb ik niet gevonden maar daar was het ook geen ideaal weer voor. Na 120 km had ik een 1500m hoogteverschil overwonnen wat toch overeenkomt met een kleine bergrit in de Alpen bijvoorbeeld. Toen ik nadien de folder over de fietsroutes nog eens doornam bleek ook dat ik een groot stuk van het trainingsparcours van Frank en Andy Schleck gereden had.

Op zondagmorgen, zat ik dan ook heel vroeg aan het ontbijt want ik kon nauwelijks wachten om voor nog 60 km op pad te gaan. Ondanks de 4 graden zat ik om 9 uur al op de fiets maar … Murphy was samen met mij op de fiets gesprongen blijkbaar. Mijn versnellingsapparaat was achteraan geblokkeerd op mijn kleinste (dus zwaarste) tandwiel. Niet ideaal om beklimmingen te doen en op Pasen een fietswinkel te vinden in een dorpje dat nauwelijks een winkel heeft, is onbegonnen werk. Desondanks ben ik toch op pad gegaan maar na 15 km heb ik ontgoocheld de strijd gestaakt. Maar aan alles is een positieve kant. Doordat ik dus veel vroeger dan verwacht mijn terugweg naar Knokke moest aanvangen, was ik nog meer dan op tijd om van Tom Boonens triomftocht tussen Parijs en Roubaix te genieten. Hoed af ! Ikzelf heb een hekel aan het rijden over kasseien dus mijn respect voor zijn prestatie is des te groter !

IK had me in de auto ook voorgenomen om maandagmorgen vroeg mijn fiets weg te brengen zodat ik dan misschien nog om 9.30u kon meerijden met mijn fietsclub om de verloren kilometers toch nog goed te maken. Toen ik maandagmorgen opstond en de regen, wind en zware wolken zag, was mijn enthousiasme al een stuk minder. Maar plichtsgetrouw bracht ik om 9 uur toch mijn fiets weg. Jammer genoeg begonnen ze op paasmaandag pas om 10 uur te werken maar kon ik mijn fiets er wel achter laten. Het perfecte excuus om niet te moeten meerijden !!! En dus ging ik met een halve glimlach, zonder fiets naar huis. Ik was nog niet helemaal thuis of Vincent , een teamgenoot van mijn fietsclub die ook in de fietswinkel werkt, belde me op dat mijn fiets al hersteld was en dat hij mijn fiets zo meteen wel zou meebrengen. Weg excuus en dus kon ik niet anders dan toch starten.

Mijn enthousiasme zakte nog wat toen ik merkte dat we nauwelijks met 7 waren om te fietsen. Anders zijn we met minstens een 20tig tal. Je wegstoppen in de groep is dan een stuk makkelijker. Maar zoals gezegd, er was geen ontkomen aan … en ik moet toegeven dat ik me goed geamuseerd heb ! Veel wind, dat wel, maar nauwelijks een paar druppels verder. En in een kleine groep is het makkelijker rijden dan in een grote bende en gaat het er veel regelmatiger aan toe. Het kopwerk was zwaar maar ik merkte ook dat ik telkens heel snel recupereerde van een inspanning. Achteraf was ik heel blij dat ik toch gaan fietsen ben.

Deze week heb ik dus een ‘rust’ week. Nauwelijks 120 km fietsen en 30 km lopen, na in de vorige 2 weken samen bijvoorbeeld meer dan 700 km gefietst te hebben. Ik ga me vermoedelijk vervelen !

Integendeel ! Vrijdag bijvoorbeeld heb ik voor het eerst sinds een paar weken nog eens een dag waarop ik niet mag/moet/wil sporten en dan staat een bezoek aan Plopsaland, met mijn petekindje Louis en zijn broers en zus, gepland. En de avond voordien geef ik met Cathy een quiz in de Cubano in Knokke. Iedereen mag meedoen. We beginnen er aan om 22 uur…

Drukke tijden dus. Ik moet nu trouwens afsluiten want zo meteen komt Wim, mijn Code Roth teamgenoot, me ophalen om 60 km te fietsen (hij moet er 80 doen). Hopelijk blijft de hagel die we hier zonet hadden achterwege !