Dag van de Arbeid, het leek erop dat Pedalpower - Vastgoedcentrale Tongeren, voltallig aan de start zou staan van de grote  lus 2. Op het laatste moment stuurde de voorzitter zijn kat. Hij cruiste blijkbaar liever in zijn nieuwe op mototr  aangedreven  Duitse  bolide. Naar goede gewoonte,  als  we afspreken  op  de  parking van de Quick slash Mc Donalds te Bilzen,  gebeurt er wel  iets. Deze keer  was  Willy de kneus. Raoul  had  een bijzonder  ingenieus  systeem  uitgedokterd,  waardoor  hij  zelfs drie  fietsen  in  zijn  Franse  bolide kreeg?  Perfect,  besloten  Raoul  en  Willy,  toen  beide  fietsen  op  hun  kop  in de koffer  staken. Eens  aangekomen in  Bilzen,  wou  hij het  systeem  uitleggen  aan  Jöran. Tot   hij  een vreselijke  ontdekking deed.  Het voorwiel  van  Willy was eenzaam  in  Wintershoven  achtergebleven.  Terug naar  af!

Aangekomen  in Valkenburg,  bleek  dat de  voorspelde  13° C  de Nederlands  grens  nog  niet  gepasseerd was.  Windjackers,  handschoenen,  beenstukken en  tijgerbalsem  kwamen eraan te  pas. Na de  obligate stop  aan  het Amstel Café,  weeral  koud  de Cauberg  op. Tony  zijn  benen  liepen  meteen  vol, wist  hij  na de rit  te vertellen.  Na de  Cauberg  werd Westwaarts naar Maastricht  gefietst.  Wetende  wat  nog  volgde  werd de  koers hier  nog  niet  opengebroken en  werd  aan  een  rustig  tempo koers gezet  naar Wolfsberg en  Loorberg. In de  kantlijn  toch  even  vermelden  dat  Jöran bij zijn derde poging  eindelijk  al  fietsend de top  van de  Loorberg bereikte. Op  de  top  werd  dan  ook  even  gepauzeerd. Via  Partij reden  we  naar de Gulpener,  doch  mochten  we  dit  beest afdalen, en  zo  onze  weg  verder  te zetten  richting  Duitsland (klinkt  mooier). Normaliter  hebben  we in lus  3  een  lange afdaling van de  Schweiberg,  deze  mochten  we  nu  in  omgekeerde  richting  doen. Mooie gelijklopende  beklimming van 2,7 km  aan  4,5% gemiddeld. Ondertussen was  weeral  duidelijk  geworden dat er  twee  bovenuit staken, en  dat  we regelingen moeten treffen  voor  volgende week.  Lichtjes  bergaf  reden  we  naar het  Zuidelijkste  punt  van  Holland.  Bij het  aansnijden  van een  Dorpje  Camerig  was  het  zover. De  "op papier" zwaarste beklimming  van  Nederland " De Camerig". Een klim  van  4,4 km  met  haaspeldbochten en prachtige  vergezichten en een  gemiddelde  stijging  van 4%. Absoluut  niet  te  vergelijken  van  de Eyserbosweg en  Keutenberg,  die  vooral door  hun stijging  opvallen. Gelijkgezindheid  in  het  peloton,  de mooiste  beklimming  tot  nu  toe. Boven  wachten  Willy en  Christophe  plichtsbewust en  in stilte  op  hun volgelingen. In groep  werd  de  rit  verdergezet  richting  Vaals. Een lastige beklimming  bracht  ons  naar  het  drielandenpunt,  waar een Halve liter/ Hoegaarden/ ice-tea stop  werd  gehouden. Bad idea!!!! Voor de  komische  toets  zorgde  een  Hollands  koppel  dat wel  eens  over  Belgie, Nederland  en Duitsland  wou  uitkijken. Het scheelde  niet  veel  of  ze konden  Fifi  het  huundje,  op  de grens  van de drie landen  begraven.

 Alors  décente  par  la  Belgique,  vers  la  commune de  Plombières.  Directement  aprés  la  décente du  Côte des  Trois  Frontières,  à  nouveau  monter  vers les  Pays  Bas. De  niet  genoemde  beklimming,  sneed  de benen van Jöran en Raoul  af.  Kein  Alcohol  mehr in  Rundefahrt.  Steeds  kleiner  werden  Christophe  en  Tony,  om  nog  niet  te spreken  over de  kapitein en Willy. Pedalpower  in  drie  groepjes  onderweg  naar  opnieuw de  Gulpener,  maar  nu  omhoog.  Jöran en  Raoul,  dachten  hun  collega 's boven te  begroeten,  maar tevergeefs,  van  een teleurstelling  gesproken.  Dan  maar  op  weg naar de verdomde Kruisberg. Bij het  aansnijden  van  de klim  merkt Raoul uit  zijn  ooghoeken,  dat er nog  2  tamzakken  in het  wiel zitten. Inderdaad Willy en  Christophe. Eerst  werd er  gedacht  dat deze  de klim  nog eens  gingen doen,  maar  later  zou  blijken  dat  Raoul  en  Jöran  een klein  lusje hadden  afgesneden, waardoor  ze terug  in de kop  van  koers zaten. Van  de "achtervolgers" geen spoor.

Iedereen was  al  blij  dat de  Eyserbosweg niet  op  het  programma stond, we reden  nu  parrallel  de Trintelerberg, gelijklopend  aan 5% ,  de benen  voelden  toch al  een beetje  moe aan. De grootste smeerlap  bleek de onbekende  Hulsberg. Midden  in een  woonwijk  omhoog,  900 lange meters  stoempen aan  7% stijging.  De eindsprint richting  Valkenburg, werd  ingezet  en  op  een tijdspanne  van  5  minuten  arriveerde iedereen op  de parking. Grootse prestatie  van Christophe,  Tony , Jöran en  Raoul.

In het  Amstel  Gold Race Café werd  de sponsor  nog even  in beeld  gebracht. Sinds vrijdag  prijken  we op  de Twitter pagina  van  het  café,  onder de titel " Vastgoedcentrale  Tongeren  heeft het  prima  gedaan 112 km!!!".

Tony  vertrok  uit  Zuid Limburg,  met een goed gevoel. Het  zit goed  voor komend week-end,  ik  voel  me goed. De progressie was  zichtbaar bij  Christophe S. Willy  vond  lus  2 zwaarder als LBL. Zou  hij  al  over zijn top  zijn?

Antwoord  binnen 5 dagen . Eerst nog dinsdag/ woensdag eens vlammen en hopen op de "supercompensatie".

Bien à vous, Mit Freundlichen Grußen, Met vriendelijke groeten,