Weken, zelfs  maanden  is  het  geleden,  dat er  hier  nog  een nuttig  woord  werd  verspreid. Analoog  met de  prestaties  van  Pedalpower.  Ieder huisje  heeft  zijn  kruisje  zei meester  Vanheers  vroeger  tegen  mij. Wat  eigenlijk  zoveel  wil  zeggen  als  iedereen  heeft zijn eigen redenen.  Zijn eigen  redenen  om  te fietsen  of  niet.  Sinds  de  driedaagse  van  Stoumont  is  er  geen  cohesie  meer  gebleken  in de  groep. Of toch  op twee  zomerse avonden  in  juli,  maar deze  hadden dan weer  niks  met  fietsen  te  maken.

Intussentijd  is  gebleken  dat  onze  kapitein  toch  het  meest  gedreven/ plichtsbewust  was  van  iedereen. Hij  heeft  zelfs  eenzame  vrijdagmiddagen  en  avonden opgeofferd  voor de goede  conditie.  Resultaat  Stoumont  : + ca. 2300 km.  Jöran  en  Raoul lossen  elkaar  niet  in de strijd  om  de meeste  km. Zij stranden ongeveer  op  een respectabele  Stoumont  +1400 en + 1200 km. Dan  wordt  het  gat groot, en de  redenen  ook groter.  Tony verwikkeld  in een  verbouwingsproces en (nieuw) jobspeculaties klokt af  op  ongeveer + 560 km. Christophe  die  eveneens  in de verbouwing zat, dit gecombineerd  met  jobbeslommeringen,  heeft toch  nog een  470 km  bijgeduwd  op  de  teller.  Willy  heeft  volgens  de  wondere  wereld  van Strava afgeklokt  op Stoumont + 85 km. Weliswaar te onderbouwen  naar aanleiding  van een  spijtige  gebeurtenis. Maar  valt wel  te onderstrepen, de  kermispony  is back and ready  to shine  vanaf  1  augustus. En  dan  nu  het  meest  heugelijke  nieuws. De voorzitter  die  het  heeft  klaargestoomd om  af te  klokken  op  Stoumont: + 0 km,  heeft  de wil  uitgesproken  om  nog  iets  van het  najaar te maken. De redactie  denkt  dat  een  weekje  Kroatië en de fysiek  belabberde  toestand  ( op alle  gebied)  hem,  en  ook Griet  heeft  doen  inzien dat  eraan  gewerkt  moet  worden. 

Kort samengevat  er  is sinds de Xhierfomont,  hier en daar  nog eens  getrapt,  de Ti 'light  Classic,  de Cristal Classic. Raoul  heeft  eens  naar  Büllingen  gefietst,  Jöran  naar  Zutendaal. Er werden zelfs  nieuwe  krachten gerekruteerd. Foreign  recruits,  de buurman  van  Christophe  werd  gelegenheidsknecht. Het  leven zoals  het  is: Pedalpower,  leverde  mooie  taferelen op.

1  augustus 2015. Willy  ging  terug  in  koers stappen,  Robin heeft  ook  die  intentie. Deze datum  stond  al  enkele  jaren  op  de  Bucketlist  van  Jöran, Christophe en  Raoul. De "Sjien" Kelly Classic  op  de Baraque  Fraiture. Op  zulke  plaatsen  kan  Jöran  altijd  iets  meer, en  zo  geschiedde ook. Samenkomst  was geregeld om  7u  op  de carpoolparking van  Diepenbeek. We waren niet  alleen  met dat  gedacht,  nog enkele  sportievelingen  vervoegden  onze  teein  richting  Vielsalm.  Op  de we  niks anders  dan  auto's  met fietsen achterop. Het zou  moeilijk  worden  om  prijzen  te rijden.  Het ploegen klassement  misschien,  maar  Raoul  dacht eerder  aan de  "superstrijdlust". 7u 52 reden we de afrit Vielsalm/ Baraque  Fraiture  af.  File en  aanschuiven hoorde erbij,  maar  al  vrij snel  vonden we een  parkeerplaats  op  de  paardenwei. De stront  was wel  niet verwijderd,  maar we  stonden en  moesten ons  geen zorgen maken.  In Vastgoedtenue naar de  start,  die  1  km  verderop  lag. Op de  piste  verliepen de inschrijvingen  vlot. Het bevestigen  van onze  nummer en  op weg  voor  een  helletocht  doorheen  de streek  van  La Roche en Ardenne en Houffalize. Het menu  voor de  100 km,  bevatte  15  hellingen,  met als uitschieter de  Col  de Haussire. Zeeeker  Col. Het zou  zo'n  toch  worden  waar je  nooit  op  je  gemak  zit. Ofwel  ging  het  strak  bergop,  ofwel  had  je  vals  plat. Nergens  een  punt van  verpozing. De eerste 2 hellingen verteerden we goed. Op  de derde van de  dag  was  het  prijs. Christophe  stond  opeens  over een  brugje  stil, en  was  aan  het  griffelen.  Raoul  die  stopte  zag  onmiddellijk  wat er  gaande  was. Een  muur  nog erger  als  de eerste  200 meter  van de  Keutenberg  doemde  op.  Meerdere  renners  reden  terug  om  voldoende  snelheid  te  pakken. De Pied  Monti,  nooit  van gehoord,  maar  ook om nooit  meer te vergeten.  Een wegje  van  3 m  breed, en dan  200 renners  die dan  nog zigzagden  om  toch  maar  boven  te geraken.  Hier  had  de organisatie  goed  het  record  dominoblokken kunnen laten  doorgaan. Zag je  fietsen al  vallen :-). Toen  gebeurde  het  onvermijdelijke,  en  eigenlijk  welgekomen  voor  Jöran en  Raoul,  een  tractor zonder  Joskin  kar in de  tegengestelde  richting. Iedereen  à  Pied. Waarschijnlijk vandaar de naam  Pied Monti. Gevloek en  getier  van alle  kanten,  probeer  met een  stijgingspercentage  van  om en  bij de  17%  maar eens  terug  op  de fiets  te springen. Na enkele  honderden  meters  vielen de percentages  terug  naar  2%,  hier zijn  we  terug  opgesprongen. De karavaan  zette zich  verder  richting  het  centrum  van  La  Roche en  Ardenne. Net na  het  centrum  volgde  "het  toetje".  De moeilijkste  klim  van  België,  de COL DE HAUSSIRE,  3,7 km  aan  een  gemiddelde stijging  van  7,2% met  tussen  2,4 km  en  3,2 km  constante  percentages  boven de  11%. Een  moordenaar zo  zou  achteraf  blijken. Aan  het begin  van de  klim/ camping  gooide  Christophe  nog enkele  Spaanse  bewoordingen  naar  de toeschouwers,  die  dit  maar  matig  wisten te  appreciëren,  en weg waren we. Tot aan  km 2  reden we in groep  aan  percentages  van  5-6 %,  makkie toch. Raoul  loste  als eerste  de rol  bij het  kritieke punt 2,6 km,   Jöran  en  kraakte  iets  verder. Op  eigen tempo  reden ze  allen  verder. Ondertussen  was  het  wel  deugdoend  om  te  zien,  hoeveel  "vedetten",  met  S-Works  en  Dogma's  aan de  kant  geparkeerd stonden. Hijgend  over de  guidon, en  "kuime gelijk  Robin  op  de  Eyserbosweg". Even,  maar dan  ook  heel  even had Jöran eraan gedacht  van  een  surplaceke  te doen,  maar hij volharde  in de  boosheid  en  zette  door. Boven  op  de top  biechtte  zelfs Christophe  op,  dat het  niet  veel  langer  moest  duren of  hij  had voet aan grond  gezet.  Raoul kon  dit alleen  maar  beamen. Bovenop de  "Col",  werd de selfie voltrokken.  Nog  5 km  vals  plat  tot  aan de  eerste  bevoorrading.  Een  mierenhoop,  een  zooitje  ongeregeld,  een  wirwar van  fietsen , bidons... Niet te doen,  hieruit bleek  dat dit één  van de grootste  cyclo's van België is. Een rij  van  30 m  om  de bidon te  vullen  met Etixx. Geen  organisatie.  Soit  we waren  content  dat deelneemster  4782,  ons  een beetje  kon  opbeuren.  We  waren exact  in de helft,  de volgende  25  km  was er  niks  noemenswaardigs  te vertellen. De 2 de  bevoorrading  volgde  na  73 km. Christophe  die  enkele minuten voor  Jöran en  Raoul  uitreed,  had  als  een  goede  knecht  al de nodige  wafelkes en  peperkoeken  gehaald.  Het pittige  slot  was er eentje  met  nog 5 beklimmingen  op  goed  27 km.  Hier  was  het  ieder  voor zich.  Rotdingen  stuk voor stuk. Niet bijzonder steil,  maar  slechte  banen , en  stukken  van  2%-3% gedurende  km's  matten de  fietser  af.   Na een tocht  van exact  100 km  en  4u en  50 minuten  gefoeter en  gevloek,  doemde het  skisation van  Baraque de  Fraiture  opnieuw  op. Een  handdoek  van de  echte wielerbond  was  onze  beloning. De  superstrijdlust  was  ook  niet  voor ons  weggelegd,  maar voor  de  renner  in zijn blauw  pakje  die Jöran  aanmaande  om  rechts  aan te houden , zodat  hij kon voorbijsteken.  Vanwege Pedalpower  wensen wij hem  een  welgemeende proficiat.

Twee halve  liters  cola verder werd de uittocht  naar  Limburg  ingezet. Mooie  tocht,  voor een  geoefende klimmer,  veel  te veel  volk en een  slechte  bevoorrading  luidde het  slotakkoord. Ander en beter.