Er werd bericht dat er ergens op een markt in China een nieuwe ziekte was uitgebroken.

Tsja,als je weet dat Chinezen de reputatie hebben alles op te eten behalve de poten van de tafel.

En dat ze de wereld record houder zijn van de meest vreemde dingen te eten om onder andere hun viriliteit een boost te geven, zijnde botten van tijgers, schubben van pangolins, ..

Ze zijn ook met heel veel en wonen soms zeer dicht bij elkaar.

Nog een factor om ziektes te krijgen en te verspreiden.

We dachten dus dat dit iets van en voor de chinezen was en keken geinteresseerd toe toen ze steden isoleerden en een ziekenhuis bouwden in 10 dagen.

We lachten erom en maakten grapjes over hoelang het hier duurt om een Lange Wapper of zoiets te bouwen.

Maar terwijl we China volgden bleek opeens het virus in Europa te zijn.

Italie, Spanje,..

We zagen beelden van overstelpte ziekenhuizen en kerken die het aantal doden niet meer konden bijhouden.

En opeens gingen alle grenzen dicht.

Opeens was het virus niet meer ver-van-mijn-bed maar was het overal.

We mochten niks meer, alle winkels gingen dicht, scholen sloten, alleen naar de winkel voor voeding was nog toegelaten.

Iederen bleef braaf binnen en als je al eens buiten ging werd je argwanend bekeken.

Iedereen leek bang om hallo of goedendag te zeggen.

We voelden ons schuldig om naar buiten te gaan.

Ook bij ons in Belgie kregen we ontzettende cijfers te horen.

Gelukkig had ik in deze periode maar 1 vriend die positief getest werd op Covid en die gelukkig hersteld is.

Ondertussen zijn we een paar maanden verder.

De saga van de mondmaskers die onze overheid ons beloofde en die maar niet kwamen is ondertussen voorbij.

De cijfers en statistieken gingen de goede kant op en dus kwamen er versoepelingen.

We mochten terug naar onze winkel naar keuze, ook als die een paar kilometer verder was .

Week na week gingen andere winkels, zwemaden, cinema's weer open.

Het was een prachtig voorjaar en een warme zomer, en we dachten dat het voorbij was, we waren klaar voor back to normal.

Toen kregen we hier in het Antwerpse een 'piekje' in de besmettingen en werd een avondklok ingesteld.

Door mijn job ben ik een 'braaf' kindje dat s' nachts toch nog op weg mag zijn,

De ene avond zag ik nog -alles is voorbij feestjes-- en de volgende avond was alles dicht , geen geluid te horen..

Antwerpen kwam er bovenop, maar daarna gingen in september  de scholen open... en kwamen de reizigers terug.

Cijfers weer omhoog.

In oktober ook nog de kotstudenten.

Die hun bubbel thuis ,in de jeugdvereniging, op de trein en op kot hebben.

Natuurlijk, want je bent maar één keer jong .

Er bovenop hadden we ook nog een regeringswissel.

Waardoor de noodregering geen verstrengingen meer invoerde, en de nieuwe regering rustig de tijd nam om zich in te werken.

En toen begonnen ook nog eens al onze regeringen een eigen beleid te voeren.

Niet goed voor de besmettingscijfers..

De tweede golf werd een pijl.

Daardoor zitten we nu in een soort lockdown die eerst niemand een lockdown wou noemen en die ook nu--nog--geen echte lockdown is.

We zitten in een corona-barometer saga, alhoewel..?

Wat wel duidelijk is ,

This is not the end,

This is not even the beginning of the end.

But , perhaps, is the end of the beginning..

Wordt vervolgd...