Nadien vertrek naar de feestlocatie
(door het slechte weer geen fotos in het Provinciale park van Wetteren) in
Wichelen.
Doordat Hilaire met de
ceremoniebus meeging, moest ik met de auto alleen er alleen naar toe gaan.
Een beetje een
nachtmerrie!!! Ook al omdat ik nog maar één keer met Hilaires auto heb gereden.
GPS volgen is allemaal goed
en wel, maar door werken in Gent moest is steeds de omleiding volgen met als
gevolg dat de GPS mij dan ook weer terug stuurde.
PANIEK!!! Ik had
besloten om mij ergens aan de kant te zetten en dan het thuisadres van de bruid
in te geven, zo zou ik er dan wel komen. Maar het lot besliste anders. Plots kwam
er een tram achter mij en toen heb ik maar op goed geluk de eerste afslag links
genomen. De weg een beetje gevolgd en eindelijk, ik was op het vertrekpunt.
Nu zou het wel goed
komen, dacht ik. Helaas stuurde de GPS mij langs de E40 tot Wetteren i.p.v.
via de R4 van Gent.
Weer paniek, richting Brussel
volgen, maar de afrit Wetteren bleek maar niet te komen of zou het toch een
beetje paniek zijn.
EINDELIJK, afrit
WETTEREN, nu zou ik de locatie wel snel bereiken. Tarara, nog 12 km, en via de
kleinste dorpjes waarvan ik nog nooit gehoord had.
Rond 13.00u de locatie
in Wichelen bereikt. Een pak van mijn hart en ik was er nog vóór de bus gearriveerd
was.
s Morgens nog altijd
regen en een grijze lucht, veel wolken, veel wind.
Om 6.00u opgestaan om
zeker op tijd rond 7.30u te kunnen vertrekken richting Gent.
Een half uurtje te
vroeg, maar beter zo.
Nog altijd regen.
Spijtig, het zou een
mooie dag moeten zijn.
Schoonmoeder van de
bruid had een goede uitleg van de Islam: elke regendruppel die er valt op je
huwelijksdag is een DRUPPEL GELUK. Tinne en Ward zullen dus veel geluk hebben
en ik wens het hun van harte toe.
15.00u: afspraak OCMW
Hasselt. Fingers crossed, hopelijk komt het in orde dat Oma kan revalideren in
het rusthuis. Ik zie geen namelijk geen andere oplossing.
Ik was het bijna
vergeten, 21 juli nationale feestdag en dus geen werkdag.
Als je gepensioneerd
bent vergeet je soms welke dag het is. Bijna elke dag word ik wakker met in
gedachte: welke dag is het vandaag, zaterdag, zondag, weekdag
De laatste dagen, weken
waren wel hectisch, dus besloten mijn echtgenote en ik om nog eens te
profiteren, een uitstap naar Maasmechelen Village op solden jacht. Nog enkele
koopjes kunnen doen en s middags heerlijk genoten van de Italiaanse keuken. Tot
grote spijt rond 15.00 u richting Hasselt ziekenhuis vor mijn moeder. Maar ondanks
alles ligt ze me toch aan het hart en wil ik het dagelijks bezoek niet missen.
Om 15.50u worden we
verwacht in het Jessa ziekenhuis voor de laatste inentingen, o.a. gele koorts,
buiktyfus en rabiës, voor onze
familiereis naar Ethiopië in november.
Hopelijk ondervinden we
geen bijwerkingen hiervan, want donderdagavond vertrekken we richting kust voor
een trouwreportage op zaterdag 25/07/2015.
En voor mij is het
belangrijk dat Oma haar toestand stabiel blijft, anders zal ik zeker niet
meegaan.
Ook al is de relatie
met mijn moeder niet altijd optimaal, ze is en blijft toch mijn moeder.
Bij aankomst wist ze
dadelijk te vertellen dat ze ALLEEN naar de badkamer kon stappen.
Een hele vooruitgang
uiteraard.
Maar als je mij kent,
ik zag alweer een addertje in het gras.
En inderdaad, ze vroeg
wanneer ze naar huis mocht.
Ik zei dat ze normaal
gezien binnen een paar weken voor een proefperiode van 2 maanden naar het
rusthuis mocht gaan om te revalideren. Daar heeft ze haar akkoord ook voor
gegeven.
Haar probleem is: haar
zus is terug thuis. Oma vroeg: kan tante Alice ook niet naar het rusthuis
komen?.
Maar zo werkt het wel
niet. Ik denk niet dat ze dit doorheeft.
Voor het bezoek aan Oma
nog eventjes langs geweest bij haar zus, mijn tante Alice.
Ze zag er goed uit,
maar nog een beetje slapjes.
Volgende week ga ik
zeker nog eens langs bij haar. Ze mist haar zus wel, maar ik heb al eerder
ontdekt dat ze soms liever alleen is, zonder het dominante van Oma en dat
begrijp ik volkomen.
Tante Alice; bedankt om
die dominantie al die jaren verdragen te hebben. Het is pas mij nu pas
doorgedrongen.
Jij bent een supertante
voor mij en ik hoop van ganser harte dat het nog jaren goed gaat met jou.
In het mate van het
mogelijke zal ik je regelmatig komen bezoeken en ik nee je alvast mee voor een
gezellig kopje koffie in je vroegere brasserie het Borrelhuis. Dat ben ik je
verplicht, nadat je alles voor mijn moeder hebt gedaan en ook moeten aanvaarden.
De laatste tijd was
mijn zicht niet meer zo goed. Bij controle in juni ll. werd er dan ook cataract
vastgesteld. In die mate zelfs dat de dokter voorstelde om er dringend iets aan
te laten doen.
De operatiedatum werd
toen vastgelegd voor vandaag.
Om 07.15 u afspraak op
de dag hospitalisatie van AZ Vesalius.in Bilzen.
De operatie heeft
maximum 15 minuten geduurd en ik heb er niets van gevoeld.
Twee uurtjes later was
ik alweer thuis.
Tot nu toe voel ik nog
geen pijn, alleen zie ik nog niet zo goed, maar dat komt door de zalf en de
schelp die erop zit ter bescherming.
In november maken we samen met de
familie een rondreis in Ethiopië, om er aldaar de roods van ons Ethiopisch
kleinkind te ontdekken.
Het word een groep van 9
personen: kleindochter Rewina, haar mama
en papa, haar 2 peters, haar oma en opa en wij Moeke en Vake.
Vandaag heeft onze schoonzoon een
bijeenkomst gepland samen met de reisleider over wat we zoal mogen verwachten
van de rondreis. De uitleg werd gegeven in een Ethiopisch restaurant in
Antwerpen.
Natuurlijk kon een Ethiopische maaltijd niet ontbreken.
Eerst een lekker aperitiefje.
Dan het hoofdgerecht. Per 4 personen
eten uit één grote schotel. Geen mes, vork of lepel, maar met de handen. Je krijg er een soort
pannenkoek bij en dan moet je het voedsel opnemen met een stuk pannenkoek. Dat was
wel wat vreemd, maar het eten was superlekker.
Achteraf nog een sterk tasje koffie,
die ter plaatse gebrand was.
Na onze laatste rit van
de vierdaagse fietstocht vlug nog wat iets gedronken en van een lekkere
dame-blanche genoten te hebben weer onmiddellijk naar huis. Vlug douchen en
weer richting Hasselt naar mijn mama.
Nog steeds hetzelfde.
Nog geen uitslag van de onderzoeken.
Nu hebben mijn
schoonzus en ik wel een afspraak gemaakt met de behandelende geneesheer,
dinsdag om 16.15u. Benieuwd hoe dit zal aflopen!
Toch nogmaals
ingeschreven voor de 40 km, alhoewel ik al weet dat het moeilijk gaat worden,
richting Haspengouw.
Het weer viel super
mee. Beetje fris bij het vertrek om 9.00 u, maar later een aangename
temperatuur. Ik had mij er wel op voorzien. Begonnen met kledij in 4 lagen (
topje, T-shirt zonder mouwen, T-shirt met mouwen en windjack). Geleidelijk een
item uitgespeeld en tegen de middag in mijn topje verder gefietst.
Vandaag was het
heerlijk fietsen, een mooi parcours, en een tweetal keer een super daling waar
ik altijd moest remmen omdat ik bang ben om te vallen.
Maar je weet, na een
afdaling komt er ook steeds weer een helling en één keer ben toch moeten
afstappen omdat ik het te laat had gezien.
Eens boven wachtte er
ons nog een verrassing: uitleg over de nieuwe Neanderthalersite, officieel
sinds enkele weken geopend[JA1]. Prima gids.
En zo is het weer
voorbij. k Had nooit gedacht dat ik dit zou kunnen.
t Is triestig om te
zien. Ze plaatsen haar nu vanaf s morgens in de zetel met een tablet ervoor
zodat ze niet meer kan opstaan en dat blijft zo tot s avonds rond 10.00 u.
Ik zou het niet kunnen,
k zou de boel afbreken, maar als je geen kracht meer hebt???
Na 2 dagen nog altijd
geen uitslag van het hartonderzoek.
Weer ingeschreven voor
de 40 km - Mergelland - Maastricht.
In Maastricht centrum
was het wel goed opletten. We hadden een groepje van 6 en toch nog een paar
keer fout gereden. Maar dat vond ik niet erg, het verkeer was er niet druk.
Vandaag was het weer
ook wisselvallig en halverwege doken er donkere wolken op. Juist op tijd aan
een controlepost en de hemelsluizen gingen open. Een uur hebben we gewacht en
toen was de regenbui over. Vertrek dan voor de tweede helft van het parcours.
Geen regen meer gehad,
maar de wind langs de Maas en op de verkavelingswegen was wel enorm. Gelukkig was
de weg min of meer plat.
Bij aankomst was het
resultaat weer 47,50 km.
Vandaag had ik wel last
van mijn quadriceps, maar dat is een gezonde pijn.
Blij dat we goed en wel
aangekomen waren.
Morgen de laatste rit
en daar ben ik tocht een beetje bang voor. Richting Haspengouw en dat betekent
veel bergop en bergaf.
one2more
