Een gezellige babbel
met haar en haar zoon in het Borrelhuis.
Gevraagd of ze
misschien eens naar haar zus wou gaan.
Nog liever niet: ik
begrijp het. Ik heb haar dan gezegd dat wanneer ze er klaar voor was, ik steeds
klaar stond voor vervoer.
Nadien nog naar Oma. Een
beetje geholpen bij het eten en nadien haar benen en armen ingesmeerd. Dat heeft
haar deugd gedaan. Ze wou nadien ook haar slaapkleed aandoen (18.30 u), maar ik
zei dat ze toch nog wat moest wachten.
Toen ik deze namiddag
op bezoek ging was Oma lichtjes ingedut in haar zetel.
Alles OK. Oma had deze
nacht goed geslapen en ook deze middag een dutje gedaan. Ze zag er tevreden
uit.
Alhoewel! Toen ik vroeg
of ze gelukkig was zei ze: het zal toch niet anders gaan. Dit antwoord gaf me
wel een dubbel gevoel. Ik kan het ook wel begrijpen, zo van de éne op andere
dag verhuizen naar een vreemde plaats.
Ze mist haar zus.
Dit weekend ga ik bij
tante Alice langs om te vragen of ze haar zus eens wil bezoeken. Ik zal dan wel
zorgen voor het vervoer.
Seffens vertrek richting Hasselt voor een bezoekje aan mijn moeder.
Ik hoop echt dat het
nog steeds goed meevalt en ook dat de kapster is langs geweest. Al een paar
dagen proberen een afspraak te maken, maar steeds voicemail. Een berichtje
ingesproken voor vandaag. We zullen wel zien.
Vorige nacht heeft Oma
niet geslapen. Haar slaappilletje was nog niet voorhandig ????
Toch heeft ze de eerste
dag goed doorgekomen. Hopelijk toch, want ik kom niet altijd alles te weten van
haar, tenzij met enige vertraging van een paar weken.
Toen mijn schoonzus
haar ging bezoeken was ze zelfs mee aan het turnen, afsluitend liedjes zingen.
Namiddag ben ik haar
gaan bezoeken en we hadden sinds lang een goed gesprek, weliswaar met de nodige
.
Je weet wel, ik moet
mij aanpassen en veel op mijn tong bijten en tegelijkertijd haar aanmoedigen en
ophemelen. Maar dat heb neem ik er graag bij.
Rond 17.00u tijd voor
het avondeten. Waar blijven ze? Rustig Oma, ik ga wel met je mee. De hele bende
zat reeds aan tafel en zij ging erbij zitten alsof het nooit anders was geweest.
2 boterhammen maar (het
normale)? Gene paniek, je krijgt er nog enkele bij.
Wat was ik blij. Als ze
zo verder doet dan kom de kracht weer terug en kan ze misschien toch nog
terugkeren naar haar serviceflat en samen met haar 5jaar oudere zus nog wat
genieten van de dagelijkse dingen.
Om 9.30u in het
ziekenhuis om Oma op te halen en de nodige papieren in orde te brengen.
Tussen 10.00u en 10.30u
werd Oma verwacht in het bejaardentehuis Zonnestraal.
Met de nodige hulp van
echtgenoot en van rolstoelen in het ziekenhuis en daarna in het bejaardentehuis
is het gelukt.
Een hele klus, maar dat
heb ik er voor over.
We werden zeer goed
ontvangen met koffie en wafeltjes.
De verpleegster kwam
nog langs voor een laatste check-up en info over Oma. Zo werd ook haar gewicht
gecontroleerd, 44 kg, te weinig. Maar ze gaan dit in het oog houden. Als Oma
niet meer kan of WIL eten, dan krijgt ze er speciale voeding bij.
Normaal word het
middagmaal genuttigd in de gemeenschappelijke zaal maar dat wilde ze liever
niet de eerste dag. Verpleegster Ingrid heeft dit heel subtiel opgelost. Ze zei;
kom we gaan eens kijken i n de zaal bij de andere bewoners en na een paar keer
aandringen wou ze toch blijven. OEF, weer een pak van mijn hart.
Ik bleef op de kamer en
ben daarna nog stiekem eventjes gaan kijken hoe het ging.
Goed, ze had al een
beetje praat met haar tafelgenoten.
Rond 12.30u kwam ze
alleen terug haar kamer. Het was meegevallen en het eten had gesmaakt.
Nu wilde ze even rusten
op bed, wat ik ook kan begrijpen, het was een lange ½ dag voor haar.
one2more
