Na het fietsen onmiddellijk
naar huis, douchen en richting Hasselt naar mijn mama.
Geen goed nieuws bij aankomst.
Oma was s nachts gevallen: weeral gewond aan haar benen en op haar achterhoofd
gevallen, 4 draadjes. Het lijkt voor ons misschien miniem, maar geloof me, voor
haar is dat veel.
Vragen naar hoe,
wanneer en waar? Niemand van de verpleging kon me daar een antwoord op geven.
Is er dan geen communicatie tussen nacht- en dag personeel?
Morgen probeer ik een
afspraak te maken met de dokter die haar behandeld.
Deze avond nog op ziekenhuisbezoek geweest bij Oma.
Ze had vorige nacht niet goed geslapen en het eten had haar ook niet
gesmaakt.
Weer een aantal onderzoeken.
En de sociale dienst van het ziekenhuis zit ook al dagen te pushen voor
de toekomst. Maar Oma kan niet stappen, heeft geen kracht meer, ze kan zelfs
haat boterham niet meer smeren.
Toch krijgt ze een score van 25/30 waardoor ze zogezegd nog te goed
is voor een bejaardentehuis. Oma is 87 jaar. Moet je dan halfdood zijn
om in het bejaardentehuis te geraken?
Waar zijn ze (ons land, regering,... mee bezig? Jaarlijks betalen voor
de zorgkas en als het dan nodig is: NIETS!
Vanavond weer eens met een ongerust gevoel gaan slapen.
Een hectische dag, van
deze morgen 10.30 u onderweg.
Om 11.00u afspraak
Bodystyling (6 weken niet geweest en alweer in gewicht toegenomen, de moed
zinkt me soms in de schoenen).
Dan richting Diepenbeek
voor de medicatie van Hilaire in de apotheek van onze dochter Inge.
Geld afhalen bij de
bank voor Oma.
Naar Hasselt, de
serviceflat van Oma om de frigo leeg te maken.
Daar het telefoonnummer
van de kapster opzoeken en de afspraak voor vrijdag te annuleren, maar het is
maandag ende kappers werken dan niet, dus morgen zeker niet vergeten om dit te
doen.
Ondertussen 14.30u en
richting Hasselt; Jessa Ziekenhuis, Oma bezoeken.
Na een kwartier kwamen
ze Oma halen voor een onderzoek van de halsslagaders.
Afspraak met de sociale
assistent hoe het is en hoe verder moet
Het onderzoek heeft
uiteindelijk bijna 2u geduurd (het waren uiteindelijk wel 3 onderzoeken i.p.v. één), waarom kunnen ze dat niet
rechtstreeks en onmiddellijk zeggen?
Nadien richting
Salvator Ziekenhuis waar tante Alice (de zus van Oma) opgenomen is.
Met een bang hartje,
want zondag zag ze er helemaal niet goed uit, ze heeft me niet herkend voor de
opname in de ambulance.
Wonder boven wonder zag
tante er goed uit. En opgelucht dat ik was.
Terug huiswaarts,
richting Tongeren. Met een ommetje richting Mal, waar mijn vriendin woont.
Ze voelde zich gisteren
niet goed en zou vandaag naar de dokter gaan.
2 smsjes gestuurd,
maar geen reactie, dat was ik niet gewoon.
Alles was OK, gelukkig.
Morgen begint onze 4-daagse
fietstocht in en rond Lanaken. k Weet niet of ik er zal gaan van genieten met
al die toestanden met Oma.
Gisteren een lange dag
geweest met de trouwreportage.
Bloedheet, maar het was
al bij al toch nog meegevallen.
In het vooruitzicht van
de fietsvierdaagse in Lanaken van volgende dinsdag tot en met vrijdag hadden we
ons voorgenomen om in de voormiddag nog een ritje te maken.
Het heeft niet mogen
zijn.
Om 02.00u in bed en om
09.00u telefoon en die vroege telefoontjes voorspellen meestal niet veel goeds.
Inderdaad, geen goed
nieuws. Mijn mama is weer eens gevallen. De verpleegster heeft haar deze morgen
gevonden in de keuken, liggend in bloed en nog meer
Ze heeft daar ocharmen
vanaf 18.00 u s avonds en de hele nacht gelegen en kon niet meer recht en dus
ook haar zus (buurvrouw) niet bereiken. De ambulance gebeld en onmiddellijk
naar spoed. Gelukkig niets gebroken, want haar schouder deed pijn, maar dat
kwam dan waarschijnlijk doordat ze daar de hele nacht daarop heeft gelegen.
Dadelijk mijn schoonzus
opgebeld, die woont maar enkele kilometers van haar, en zij heeft mama Oma
dan opgevangen in het ziekenhuis.
Wat ben ik blij met zon schoonzus, het is er één uit de
duizend.
Dan ben Ik ook richting
Hasselt vertrokken.
Oma was verward, ik
verstond haar niet goed en ze zag weer bont en blauw.
De onderzoeken van
hart, longen en de schouder waren goed, gelukkig niets gebroken.
Maar het rare is dat
haar zus niets gehoord heeft op dat uur 18.00u s avonds?
Na het avondeten gaan
ze altijd samen TV kijken in de gemeenschappelijke zaal van hun serviceflat.
Wat was er gebeurd?
Haar zus, mijn tante, voelde zich s avonds ook niet goed en is gaan rusten op
bed, maar door de warmte was ze helemaal gedehydrateerd, waardoor ze geen besef
meer had en ook niet meer kon bewegen.
De conciërge is dan de
deur komen openen en ze hebben haar gevonden op bed en met koorts.
De verpleegster (wat
zouden we zonder haar zijn) heeft dan weer de ambulance gebeld. En geloof me,
twee geliefden op één dag, het doet pijn.
Ik heb tante Alice nog
gezien voor ze met de ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht. Ze zag er
absoluut niet goed uit. Tanteke, hou vol.
Vandaag was er ook een atletiekmeeting
voor de jongsten, benjamins-pupils-miniemen en ik had mij opgegeven om te
helpen. Dat zou dus niet lukken, maar een lieve echtgenote hebben is fijn, hij
heeft mijn taak aan de inkom overgenomen tot 02.00u.(dank liefste, wat zou ik
zonder jou zijn).
Schoonzusje bleef bij Oma
en ik naar de serviceflat om wat spullen op te halen. Wat heb ik moeten zoen om
alles te vinden.
Om 13.45u was ik op
post op de atletiekmeeting om mijn taak af te maken zodat manlief de micro
(uitslagen, enz. ) kon doen.
Meestal blijf ik tot het
laatst, maar vandaag ben ik het afgestapt om 17.30u om nog eens bij Oma langs
te gaan.
Ze was beter, maar .
Ik weet het niet, als
ze na een paar dagen ontslagen word uit het ziekenhuis? Kan ze zich alleen behelpen?
Onze kleindochter is op
balletkamp geweest, weliswaar maar 2 dagen, maar voor de eerste maal slapen in
groep, een nieuwe uitdaging. Benieuwd hoe het is verlopen. Namiddag om 16.00u zijn
we haar gaan ophalen in Godsheide en deze nacht blijft ze bij ons, Moeke en
Vake, overnachten.
Spijtig dat het maar
voor één nacht is. Zaterdagmorgen om 8.30u komen haar mama en papa haar al
ophalen, want Hilaire heeft een trouwreportage.
Waarom vallen de
mooiste momenten toch steeds samen? t Is zo iets als de wet van Murphy.
Deze morgen vroeg
vertrokken naar Erps-Kwerps om onze zoon te helpen in te tuin.
Klimophaag snoeien,
spuiten tegen onkruid, onkruid wieden langs de garage. Dat plantenperk is maar
7m op 1m, maar onkruid, een hele zak vol, de grond is daar bikkelhard, met
allerlei wortels en dus heb ik de ganse voormiddag hieraan besteed.
Mijn
schatje is gisteren naar de kust vertrokken. Alleen. Zijn zus woont daar en er
moest nog één en ander geregeld worden (zij is pas sinds kort weduwe geworden).
Vorige
nacht was een ramp, nauwelijks geslapen.
Daarom
heb ik mij deze zaterdagavond gezellig in de zetel geïnstalleerd met een
kaarsje (een beertje, zoals eerder al gezegd mijn hobby: beren maken)
Zal
blij zijn als mijn schatje morgennamiddag terug zal zijn. Ik mis hem.
Vandaag zijn wij: mama
en papa, zus Inge met echtgenoot Sven en dochter Rewina (zijn petekind)
uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje.
Hij woont in Erps-Kwerps
en heeft daar ook een huis gekocht.
Na de hartelijke
verwelkoming, zelfgemaakte hapjes met een glaasje champagne om te beginnen.
Daarna wandelen en
naar de vliegtuigen kijken (Rewina wist dat nog van vorig jaar), ze vond het
wel spijtig dat er deze keer niet veel vliegtuigen overvlogen.
Het avondeten: een
vegetarische lasagne, groenten en stokbrood met een glaasje wijn.
Als afsluiter een
dessert om U tegen te zeggen; donkere notencake met amandelijs en blauwe
bessen, frambozen en zwarte braambessen.
De hapjes, lasagne
en dessertcake waren door onze zoon himself gemaakt.
PROFICIAT Geert, ik
zou het zelf niet kunnen.
En ik moet ook nog
zeggen; voor een man alleen is zijn huis prima onderhouden.
Ja we hebben naast dochter
Inge ook nog een zoon Geert, waarover ik nog niet zoveel verteld heb.
Na zijn
universitaire studies in Leuven (Burgerlijk ingenieur chemie +
bedrijfseconomie) is hij tot mijn grote spijt niet meer teruggekeerd naar
Tongeren. Ik begrijp dit wel, hij had hier geen vrienden, want toen hij naar Leuven
vertrok voor hogere studies, woonden we in Sint-Truiden.
Omdat hij in
Brussel werk had gevonden is hij blijven plakken in Leuven, een appartementje naast
het station, zo kon hij met de trein naar Brussel gaan totdat hij een eigen
auto had.
Een jaar later kwam
er een relatie met een meisje van Doornik, die een appartementje had in Ukkel;
het werd dus een latrelatie Ukkel-Leuven, totdat ze uiteindelijk besloten om
samen een appartement te huren in Steenokkerzeel. Wij allebei blij en zagen de
toekomst al rooskleurig.
Spijtig, de relatie
heeft helaas maar 3,5 jaar geduurd en is toen afgesprongen. Ik weet niet wat er
gebeurd is, maar Ik heb daar nog steeds spijt van. Ik vond hun een goed koppel.
Terug naar Tongeren
komen was geen optie wegens te ver, maar zeer goede vrienden van Ganshoren
hebben hem opgevangen.
Na een half jaar
heeft onze zoon de knoop doorgehakt en een eigen woning gekocht in Erps-Kwerps,
een deelgemeente van Kortenberg en dichtbij Brussel. De prijzen van de huizen
zijn daar natuurlijk véél hoger dan hier, maar het voordeel is dat je niet ver
woont van het werk en ook niet dagelijks in die eindeloze files richting
Brussel staat.
Elk jaar, de tweede
zondag van mei, is het Moederdag.
Zoals eerder gezegd
een fruitkorf gemaakt met fruit dat Mama kent en ook wel zal lusten.
Heb er ook nog 4
potjes yoghurt (hola, LIGHT, hé) en een tube handcrème ingestoken, want dat
weet ik zeker dat ze graag heeft.
Mooi ingepakt in
doorschijnende folie en nog een kaartje erbij.
Heb er spijt van
dat ik geen foto heb gemaakt.
En dan plots in
volle publiek een bevel: en wie komt mij helpen om de kuis
te doen?
Mijn schoonzus en
ik waren als met de hand Gods geslagen; dit hadden we niet verwacht. (Mijn
schoonzus werkt nog fulltime en ik woon in Tongeren, ong. 25 km)
Maar tegenwoordig
ben ik meer op mijn hoede en dus onmiddellijk een tegenreactie van mij: IK KOM, ZEG MAAR WANNEER!!
Sorry mama, nog
nooit heb ik je iets geweigerd; waarom nu dat bevel?
Ik weet nu al dat
deze nacht voor mij weer moeilijk gaat worden.
Deze voormiddag een
Smsje gekregen van dochter Inge voor Moederdag. Ze waren op weekend in de
Ardennen en ik vond het lief dat ze ook aan mij dacht. Dank je lieve dochter;
Ik heb ook nog een
zoon, die zal ook nog wel een smsje sturen, maar later op de avond. Ik hou
daarom zeker niet minder van hem.
Ze woont al een
tiental jaren in een serviceflat in Hasselt. Haar zus, dus mijn tante, is haar
naaste gebuur, waarvan ze veel hulp krijt ondanks tante Alice nog 5 jaar ouder
is.
Toen ze daar ging wonen
was alles prima; zelfstandig wonen, kuisen, eten maken, koffieklets .dit was
de oplossing voor haar i.p.v. een groot huis met tuin.
Maar sinds een
aantal jaren gaat ze el degelijk achteruit. Ik zie die evolutie week na
week..
Het begon met
slecht horen; dus een hoorapparaat, maar ze kan het niet verdragen. Door de
jarenlange, achteruitgaande gehoortoestand hoort ze nu zaken die ze niet meer
herkent. Onbegrijpelijk voor een gezond persoon.
Maar door
verschillende minieme herseninfarctjes (toen onwetend) is er de
communicatie niet meer: ze hoort iets, maar de hersenen brengen dit niet over,
met als gevolg: ze begrijpt het niet. (voor een gezonde persoon niet te
volgen).
Deze avond naar
Hasselt met een cadeautje; moeilijk om te kiezen, want ze wilt niet alles: geen
snoep, geen eten, geen geld, een kledingstuk is moeilijk te vinden, dus het zal
parfum worden en afwachten of ze dit goed vind).
Haar karakter is
enorm veranderd: dik worden, niet drinken (zelfs geen water), geen snoep eten ,
alhoewel ze vorig jaar nog maar 43kg woog. Wedden dat het nu nog minder is!!!
Vandaag oppas, maar
we doen dit met plezier.(alhoewel het afscheid van mama vandaag met vele traantjes
gebeurde)
Namiddag voor het
eerst tennisles buiten.
Terwijl Hilaire
toezicht houdt, maak ik van de gelegenheid gebruik om mijn looptraining van
woensdag te doen.
Ander terrein,
alleen zonder loopmaatje, maar ondanks toch 3555 min. gelopen (goed voor ong.
5km).
Ben tevreden.
Daarna nog gaan
kijken naar de nieuwe bewoners huize Diepenbeek (1 haan en 2 kippen)
Kippen met als
naam: Roos en Violetta. Haan, ken voorlopig de naam nog niet (was iets van
ridder...).
Ik zag het al
gebeuren. Bij het betreden van de weide, paniek bij de kippen, met als gevolg,
één kip vloog over de omheining.
Oei, de geburen
hebben 2 honden en gelukkig zaten die toen opgesloten, anders waren de gevolgen
niet te overzien (vorige week hadden diezelfde honden nog een VOS gekild).
Uiteindelijk is
alles in orde gekomen, samen met de buurman.
Om verder onheil te
voorkomen zullen de vleugels van de kippen toch wel moeten geknipt worden
(werkje voor Opa Corry).
Zie ze al lopend naar Moeke en Vake komen, de traantjes van deze middag zijn alweer vergeten
En een slokje water van Moekes flesje is altijd beter dan haar eigen drinkbusje
Helaas, de
paasvakantie is weer voorbij, voor de kinderen, maar niet voor ons, de
gepensioneerden.
Geen geklaag, geen
gezaag, het weer is meegevallen.
De eerste week nog
kunnen werken in onze tuin en de tweede week genoten van de vakantie aan zee
met kleindochter REWINA.
Wat moet een mens
nog meer wensen?
Zondag, bezoek aan
kleine Oma in Hasselt.
Kleine Oma, zo
genoemd door haar achterkleinkind Rewina, is al 86 jaar. Haar gezondheid is
niet meer optimaal, maar toch weet ze nog veel, ook al is het meestal met enige
vertraging. (gelukkig heeft ze nog steun van haar zus die toch nog 5 jaar ouder
is (bedankt tante Alice voor de goede zorgen voor je zus, mijn mama; het is
niet altijd makkelijk, maar ik waardeer dit enorm).
Oh jée, ik heb ook
nog een zoon en dinsdag is Hilaire in Leuven voor een fotoreportage. Daarna gaat
hij bij onze zoon het onkruid
besproeien.
Dus ik heb tegen
dan nog 13 hemden te strijken. Maar dat doe ik met veel plezier. Onze zoon
woont in Erps-Kwerps en ik moet toegeven, hij doet het supergoed, trekt zijn
plan. Dus die hemden strijken, dat is het minste wat ik kan doen voor hem.
Deze morgen
vertrokken naar huis rond 09.00u. Gelukkig geen file (alleen richting Brussel)
en dus omstreeks 11.30u in Diepenbeek om onze lieve kleindochter af te leveren
aan haar ouders. Ze had ze wel een beetje gemist, mede door het mislopen van
Face Time gisterenavond (Rewina had nochtans zo haar best gedaan om Moeke haar
haren te fatsoeneren).
Namiddag nog een
bedank smsje gekregen van dochter Inge.
Liefste dochter en
schoonzoon: bedankt, we hebben er echt van genoten met jullie dochter aan zee,
ondanks de moeilijke omstandigheden met haar armpje.
En als ik goed gezind ben drink ik mijn melk het liefst in een speciale stand
one2more
element LUCHT
element LUCHT
element WATER
element WATER
