Ik kan niet meteen iemand bedenken die damherten niet mooi of aantrekkelijk vindt. Het moet fijn zijn om er zelf een paar te houden. Om van uit de keuken, tijdens het kuisen van de groenten of tijdens andere onaangename karweitjes de statige heren, trotse dragers van een gewei, hun lieftallige dames en de schattige kleintjes, die allemaal Bambi heten na de Walt Disney tekenfilm uit 1942, te kunnen bewonderen. Misschien zou ik dan liever in de keuken staan. Maar of het resultaat van mijn kookkunsten beter zou zijn is een andere kwestie. Ik denk dat ik mij te veel zou laten afleiden en nog vlugger het huis zou uitlopen, dan ik nu al doe met het gevolg dat een pan of pot op het fornuis wel eens vergeten wordt. Ik sta niet graag in de keuken. Nooit geweest. Maar nu maakt het niets uit. Er is niemand die mij tot iets kan verplichten. Wat dat verplichten betreft, mijn man heeft mij immers nooit tot iets verplicht. Hij vond het helemaal niet erg om zelf iets klaar te maken, als ik echt geen zin had om te koken of als ik te laat thuis was thuisgekomen nadat ik de tijd uit het oog verloren was ergens in de natuur en anders, was en is er een goede traiteur in de buurt, die schotels klaarmaakt naar wens. Wat was ik blij dat ik na het zesde leerjaar de humaniora mocht volgen omdat het in die tijd de enige richting was waar het vak koken niet op het leerprogramma stond. We moesten wel leren stikken en breien. Gelukkig had ik een fantastische moeder die mijn huiswerk 'snit en naad' deed en zelfs dat van mijn vriendinnen. Het aantal brassièrkes en andere kinderkledij die mijn moeder voor ons heeft gestikt en gebreid is niet op één hand te tellen. Nochtans koken is een fijne hobby. Je kan er mensen mee verrassen en plezieren. Wel, Ik zal dat nu proberen te doen met een foto van een damhert in de vrije natuur. Eentje dat mag gaan en staan waar het wilt. Dat er donkere soorten bestaan, wist ik niet. Naar het schijnt, bestaan er zelfs heel bleke exemplaren. Bij een damhert denkt men althans meteen aan een lichtbruine vacht en witte stippen. Deze hinde keek verbaasd en ik schrok, niet uit schrik maar door het onverwachte moment. Ik heb mijn camera gericht en de knop ingedrukt zonder mij af te vragen hoe de instellingen waren, want veel tijd om na te denken, is er niet. Het was duidelijk dat ik niet de eerste mens was, die ze tegenkwam. Ze dwarste rustig de dreef en verdween in het struikgewas. En nu maar hopen dat het geluk aan mijn kant stond. Nat het bekijken van de prent op het computerscherm bleek het beeld mee te vallen. Soms moet men inderdaad vertrouwen op de factor geluk. Je moet daar al dat spel niet aan maken, zei mijn man dikwijls tegen mij. De romeinen hebben de hertensoort terug naar Europa gebracht. In warme tijden leefden er roedels in centraal en zuidelijk Europa maar de laatste ijstijd die ca 117.000 jaar geleden begon en ongeveer 100.000 jaar duurde, heeft de dieren naar warmere oorden doen emigreren omdat er alhier te weinig voedsel te vinden was. Waar ik mijzelf voor schaam is dat ik vroeger damhert gegeten heb op restaurant en het nog lekker heb gevonden ook. Ik eet tegenwoordig nog heel weinig vlees. Zo af en toe wanneer ik voel dat mijn lichaam er behoefte aan heeft. Het is een walgelijke gedachte dat de koeien en de varkens waar ik mee heb staan dollen op mijn bord terecht zouden komen; de paarden die ik heb staan bewonderen, de kippen die vrolijk tegen mij kakelden, de schapen die diep in mijn ogen hebben gekeken, de konijntjes die zo graag rennen en springen maar in een kotje op een rooster hebben moeten leven. Veel dieren, bestemd voor de slacht moeten dit afschuwelijke lot ondergaan. Ik gun iedereen zijn dagelijks stuk vlees eten, maar de manier waarop de dieren moeten leven en geslacht worden kan anders. Het overschakelen naar kleinschalige teelten is zowel voor het welzijn van de dieren, de biodiversiteiten en het klimaatprobleem een grote stap in de juiste richting. Dat zoogdieren een zeker bewust zijn hebben, ben ik van overtuigd sedert de bereidwilligheid tot poseren van de koeien in Leupegem. Lees mijn post van 27 juni 2019.