Ik had het niet verwacht, maar regen in september en oktober heeft de paddenstoelen toch uit de grond doen schieten. De lange zoektochten met uitputting, pijnlijke spieren en gewrichten tot gevolg, hebben tot mijn tevredenheid enkele uitzonderlijke exemplaren opgeleverd, waaronder de prachtmycena waarvan ik vorige keer foto's heb geplaatst, de spechtinktzwam, de gegordelde gordijnzwam en de franjeamaniet. Waarschijnlijk waren er nog andere in de aanbieding, die ik jammer genoeg achteloos voorbij zal gelopen zijn. Vaak zijn paddenstoelen onopvallend of gelijkend, waardoor zeldzame species aan de aandacht ontsnappen. Dit soort zoekwerk is vooral voer voor mycologen, voor degenen die met een microscoop het DNA proberen te achterhalen. Als plaatjesschieter is mijn blik vooral gericht op opvallende creaturen. Eén zo'n opvallend creatuur is de witte kluifzwam, waarmee de natuur bewijst dat ze ook kunstzinnig ingesteld is. Voor deze ben ik dit jaar niet ter gronde, letterlijk dan, gegaan , want het is een veel voorkomend vruchtlichaam. Een verrassing was wel de ontdekking van de zwarte kluifzwam, maar deze stond op een te ambetante plek. De paddenstoelen die mij het meest bekoren zijn toch wel de graslandbewoners met als uitschieters, de wasplaten, waarover ik een aparte post zal maken. Zeer lastig te vinden, maar de zoektocht waard voor wie sprookjesfiguren in levende lijve wil ontmoeten. Ze worden ook wel de orchideeën onder de paddenstoelen genoemd omdat ze evenveel eisen stellen aan hun biotoop. Naar de bovenvermelde spechtinktzwam ben ik al jaren op zoek. Ware het niet dat ik de foto's van Patricia Vandenheede (waarvoor veel dank Patricia) heb gezien, was er weer een jaar zonder succes gepasseerd. De spechtinktzwam behoort tot het geslacht van de inktzwammen, waarvan de meesten veel voorkomend, gekend en opvallend mooi zijn. Bij de geboorte is deze paddenstoel volledig bedekt met een wit en viltig vlies, velum genoemd dat bij het uitgroeien van de hoed in onregelmatige banden openscheurt en doet denken aan de veren van een grote bonte specht. Hij kan groot worden, zelfs tot 30cm. Waar ik geen rekening mee gehouden heb bij het fotograferen is dat inktzwammen op het einde van hun bestaan vergaan in zwarte inkt, waarvan effectief schrijfinkt kan gemaakt worden. Blijkbaar heb ik mij neer gevleid in een groepje vergane inktzwammen want na de fotoshoot bemerkte ik dat zowel mijn handen, kleren als tas onder het zwarte goedje zaten. Gelukkig hebben water en zeep na thuiskomst prima werk geleverd. Een andere paddenstoel die mijn aandacht trok, was de zeldzame gegegordelde gordijnzwam. Gordijnzwammen vormen een zeer grote groep zwammen, moeilijk van elkaar te onderscheiden. Maar van deze gordijnzwam vond ik de steel er anders uitzien, bedekt met trapvormige 'gordels', 'riempjes' of 'schubben' zoals je verkiest. Ik kreeg ook de gelegenheid om kennis te maken met de franjeamaniet. Een zeldzaam exemplaar uit de grote familie van de amanieten, waaronder de vliegenzwam de bekendste is. Zo'n amaniet kan groot en breed worden en de meesten zijn giftig. De franjeamaniet viel mij op door zijn grootte, zijn lichte kleur, de als franjes over de hoedrand hangende velumresten en zijn solitaire standplaats. Door het zoekwerk en de hulp van de app 'Obsidentify' heb ik geleerd waarop ik moet letten bij het fotograferen van paddenstoelen om een zo groot mogelijke kans op determinatie te maken. Alles aan een paddenstoel is belangrijk. Eén klein detail kan het kenmerk zijn van een andere paddenstoel. Volgend jaar hoop ik nog meer zeldzame exemplaren te kunnen ontdekken. Het probleem echter is dat in een jaar tijd een schat aan informatie verloren kan gaan. Bijtijds de website 'waarnemingen.be' raadplegen en wat studiewerk er aan koppelen is alvast een goede start. Een goede voorbereiding is het halve werk.

28-10-2022, 00:00 geschreven door Mya