Onze gastvrouw uit. Wales heeft ons vanmorgen met een verwenontbijt verrast. Een ganse schotel vers fruit, naast zoveel ander lekkers. We hebben ons opgeofferd om het teveel aan aardbeien die ze van een vriendin gekregen had, te helpen opeten. Spijtig dat we gisterenavond al boodschappen hadden gedaan voor de picknick.
Dus we waren in prima conditie om op stap te gaan en de zon was ook al van de partij. Maar doorheen
de dag heeft ze vaak verstoppertje gespeeld maar het was best aangenaam. Ook de tocht voerde ons door een heerlijk gebied: wat klimmen en dalen, door een bos dan weer mooie vergezichten, af en toe passeerden we een huis of enkele en heel uitzonderlijk zie je daar ook een mens bij.
We hebben wat meer asfaltweggetjes gehad dan gisteren maar het was erg rustig.
De pelgrims Mike, Wim en Nico kwamen we ook weer tegen en we logeren nu in dezelfde chambre d'hotes uitgebaat door een Nederlands koppel. We hebben een mooie kamer met een geweldig mooi uitzicht en met een degelijk bed!
Straks gaan we in het stadje nog wat eten en zo vliegen
de dagen ook hier voorbij.
Groetjes,
Paul en Lut.
We hebben ons vanmorgen voor de eerste keer verslapen. Halfacht was het toen we wakker werden. Waarschijnlijk het gevolg van het eetfestijn, en de gezellige babbel achteraf, gisterenavond.
Onze gastvrouw, een echte keukenprinses had al haar registers opengetrokken: zelfgemaakte aperitief met tamme kastanjes, salade met rode biet,komkommer en dennenboompitjes, groentequiche, kaas of yoghurt en perziktaart, koffie of thee.
En bij het ontbijt een notencake. Je zou voor minder naar Compostela gaan en ons gewicht wordt terug aangevuld.
Vandaag hebben we een heel mooie tocht gemaakt, niet zo lang maar erg rustig en bijna volledig op onverharde wegen door het bos, langs akkers en weilanden.
Het weer was meestal bewolkt, een beetje gemiezer, ideaal stapweer.
Van het bospad stapten we bijna rechtstreeks op de Route National naar Limoges en na een paar honderd meters stonden we voor onze chambre d'hotes bij een goedlachse Engelse gastvrouw. Weer een heel mooi verblijf.
We gaan vanavond in het stadje eten en het zal alleszins een stuk soberder zijn dan gisterenavond.
Paul was vanmorgen toch voldoende opgeknapt om weer verder te stappen.
Het was bewolkt en nevelig, geen wind, ideaal stapweer.
We wandelden het parcours en in de omgeving zoals gisteren verder van gehuchtje naar gehuchtje naar een groter dorp met een kerk en enkele winkels.
Een huis of drie bij elkaar en de plaats heeft een naam. De mensen zijn verplicht van een auto te hebben en men ziet dan ook veel oude, soms gammele modellen.
We stapten weer op rustige asfaltweggetjes en de drie mannen waarmee we gisteren in dezelfde chambre d'hotes zaten waren eens voor ons dan weer achter ons. Het zijn drie mannen die elkaar op de pemgrimsweg hebben ontmoet en samen verder trekken. Twee Nederlanders , Wim en Nico, en een Brit Mike die Parkinson heeft.
Mike wandelt met een rugzak en een boodschappentas in zijn hand. Als Hij stapt, beeft hij minder en hij regelt voor hun drietjes altijd de slaapplek. Echt een bewonderenswaardig trio.
Voor het laatste stuk van de wandeling had men een mooi bosparcours voorzien.
En zo arriveerden we in het stadje Chalus waar Richard Leeuwenhart geblesseerd en gestorven is in 1199.
Onze gastheer is ons daar met de auto
komen oppikken.
We zijn weer heel confortabel gelogeerd bij zeer aangename mensen. Je moet het toch maar doen elke dag wildvreemde mensen in je huis nemen. Bedankt lieve mensen.
