Om halfzes, na een zelfgemaakt ontbijtje op de gang, verlieten we de alberge en stapten het nog slapende, donkere stadje uit, richting de autosnelweg. Deze laatste lieten wij links liggen want wij hadden onze eigen wandelweg, vlak naast een gewone weg. Steeds maar rechtdoor, van begin tot einde.
Eerder saai, tot je een bar/ alberge binnenloopt om een lekkere koffie of thee te drinken en dan tref je daar de eigenaar, een Nederlander, aan:
" Nou , de bar is nog niet open ... en de koffiemachine is stuk maar in de alberge staat de ontbijttafel nog gedekt ... En er is zelfgebakken brood en kaas en confituur...."
Wij hebben onze benen onder de lange tafel geschoven. Nou, we hebben in weken niet meer zo'n lekker ontbijt genoten... met ECHT brood. Het ontbijt was donativo ( je betaalt wat het je waard lijkt).
Het tweede deel van de wandeling, nog altijd langs diezelfde, gewone weg, leek nu een stuk prettiger.
De maaidorsers reden af en aan, op de oogstrijpe graanvelden en hier en daar stonden de zonnebloemen, in 't gelid, hun gele kopjes mooi gericht naar de zon.
Ruim voor de middag stonden we voor een groot klooster, onze overnachtingsplaats. Er kunnen wel 90 mensen slapen, verdeeld over meerdere slaapzalen van 12 bedden ( geen stapelbedden), heel proper en voldoende sanitair, een wasmachine...heel vriendelijke en behulpzame nonnetjes...midden in de stad ...goedkoop...en we kunnen hier ook de zegen krijgen maar die hebben we al gehad in Vezelay.
We kunnen even op adem komen na de drukte en het plaatsgebrek van gisteren. Zodat we morgen , goed uitgerust, de resterende 410 km weer wat kunnen verminderen.
We hebben een vrij rustige nacht gehad en om halfzeven zijn we beginnen te stappen.
Het was minder koud en er was minder wind dan gisteren.
Al vlug zagen we de col die we moesten oversteken. We waren nog fris en we gingen makkelijk omhoog en genoten bij iedere pas van het weidse landschap.
Eens boven ging het nogal steil naar beneden. Een attractie voor de fietsers die ons voorbijzoefden.
Na onze eerste pauze, waar ik nog kon genieten van een
stuk tortilla van gisterenavond, hebben we zeker acht km , rechttoe, rechtaan, gewandeld naar het volgende dorp.
Het leek eindeloos en het was erg warm.
Na een korte stop en een verfrissing begonnen we aan het laatste stuk. We wandelden practisch de hele tijd langs een
kanaal met hier en daar wat schaduw van bomen.
Onder de wandelweg waren er op geregelde afstand aftakkingen vanuit het kanaal naar de aangrenzende akkers; betonnen v-vormige open waterbekkens, honderden meters ver de velden in.
Om twee uur stonden we aan de Alberge Municipal waar we een kamer met zeven delen, waarvan een driegeslacht: opa, zoon en kleinzoon. Opa doet de camino al voor de vierde keer en vandaag hadden ze 36 km in de benen.
Het is wel druk en warm maar ... de was droogt snel.
Hopelijk zijn we morgenvroeg voldoende uitgerust om de volgende etappe aan te vatten.
Zon-dagse groeten,
Paul en Lut.
Het was weer een frisse start vanmorgen en de wind gaf ons een extra duwtje in de rug maar zo hebben we het graag.
We genoten weer van de zonsopgang in het goudgele landschap en we regen de kilometers weer vlot aan elkaar.
Bij onze eerste stop werden we aangenaam verrast. Ik stond in de bar aan de toog wat te bestellen toen ik achter mij Nederlands hoorde praten. En ja hoor, daar zaten 3 Belgische koppels aan een tafeltje. Ze verbeterden mij; Vlaamse koppels want het was de Vlaamse feestdag. En toen ik hun zei dat die dag voor mij ook speciaal was, hebben ze zelfs voor mij gezongen. Het waren mensen uit de omgeving van Hasselt, zelfs twee koppels uit Sint-Lambrechts-Herk!!! Ik schakelde dadelijk over op het Herks. Zij waren ook onderweg naar Compostela als logistieke ondersteuning van een pelgrimsbusreis van de Zigeuner. O, wat een leuke ontmoeting!!! Even een thuisgevoel.
Het tweede deel van de tocht heb ik een groot stuk samen gewandeld met een Braziliaanse dame en in mijn beste Frans of Engels hadden we een aangename conversatie.
Na nog geen vijf uurtjes stapppen waren we in Castrojeriz. Om halfeen konden we in de alberge, vrij nieuw en comfortabel. Alleen de stapelbedden in de kamers staan erg dicht bij elkaar. Gelukkig zijn ze nog niet half bezet zodat bijna iedereeen beneden slaapt.
Deze avond eten we hier samen het avondmaal en dan mogen we de wijnkelder onder het huis bezoeken.
Bedankt iedereen die deze dag voor mij zo bijzonder maakte.
Heel gelukkige groetjes,
Paul en Lut.
Het was kwart voor zeven toen we de deur van het hotel achter ons dichttrokken. Door brede lanen wandelden we de stad uit en verder door de stadsrand. Hier en daar zag je waterplasjes en de grasperkjes waren ook nat. Dus de reiningings- en groendienst waren ons al voor geweest. Het gaf een heerlijk fris morgengevoel.
Ook in de velden stonden de watersproeiers heen en weer te wiegen.
Onze eerste halte na ongeveer 6 km hebben we gemist omwille van grote wegeniswerken, vergelijkbaar met het klaverblad in Lummen, en de zogezegde goede raad van de plaatselijke bevolking.
Bij de volgende stop was het dan wel even aanschuiven.
De wandeling daarna was het weer volop genieten van de mooie omgeving.
We hebben toen een Zuid-Koreaanse ontmoet die wat moeite had met stappen. Ze is tot het einde bij ons gebleven en doordat we leuke gesprekjes hadden, ging het wandelen een stuk gemakkelijker.
We zijn weer in een goede alberge terechtgekomen en voorlopig zijn maar 3 van de acht bedden in onze kamer bezet door 3 Belgen. Een jonge Vlaamse ( Gentse) en ook werkzaam in het onderwijs vervolledigd het trio.
Een leuke ontmoeting...een aangename avond... een mooie herinnering.
Warme groetjes,
Paul en Lut.
