een klein groepje* trok naar mazenzele. het motregende en de paadjes waren vettig glibberig.
de mannen slaagden er niet in om de pijlen te volgen en waren tot ieders grote verwondering na 36 km (ipv 50) al terug aan de start. enkel luc reed foutloos (zegt hij). jo had pech en daardoor na 40 km afgehaakt.
de dames reden de geplande kilometers (30). els testte de nieuwe helm en ging daarvoor kopje onder in een zee van brandnetels.
*bart dirk erik gunter jan jo luc pat rudy ann annemie ariane carla christine els nancy
het is het filmverslag van de vrijdagse rit naar wachtebeke. je hoort de aanmoedigingen van cameraman eRVee. we starten langs de terreinen van de bevriende voetbalclub. en angèle, herken je ook de afsluiting van de buren?
Jullie favoriete voetbalclub, Hoger Op Kalken, kan zondag 26/04/09 bij winst tegen Grembergen en bij verlies of gelijk spel van Bambrugge tegen Lebbeke kampioen spelen. De kans is reëel als je weet dat Lebbeke de derde periodetitel wil winnen en hiervoor minstens 1 punt nodig heeft.
Hierdoor zou Hoger Op voor het eerst de stap naar eerste provinciale zetten, na een verblijf van 10 seizoenen in 2de provinciale met de laatste 4 seizoenen 3 maal de 2de plaats. Door deze promotie blijven wij ook minstens één reeks hoger spelen dan de 2de ploeg van 't stad, KVV Laarne-Kalken.
Wij hopen op jullie talrijke aanwezigheid bij deze laatste wedstrijd in de reguliere competitie op het veld van Grembergen om 15u00. Pikant detail bij deze confrontatie is het feit dat bij onze tegenstander Kris Buydts, de trainer van de vorige 4 seizoenen van Hoger Op, trainer is.
Spelers, trainers en bestuur danken jullie alvast voor jullie aanwezigheid.
Op paasmaandag waren Jan en ik terug vroeg op om naar Grand Halleux te rijden voor de eerste race in het EBBT circuit. Het ging hem om ne race van 45 km en dit over 2 ronden, 1 van 23 km en een tweede van 22km.
We waren goed op tijd en konden ons rustig klaarmaken en inrijden. Den hartslag ging nie zo vlot naar omhoog maar de wegen des te meer.
Tijdens de opwarming een kort gesprek met Bart Van Hecke waar we al hoorden dat hij zich nie goe voelde. Ik zei dat hij geen excuses had, Hermida die ook den Cape Epic gereden had, had zondag de wereldbeker in Zuid Afrika gewonnen. Bleek dat Hermida de Cape Epic als training gereden had.
Het werd stilaan tijd om naar de start te rijden en onze plaats in te nemen. We stonden redelijk vooraan, maar 10 meter achter de eersten. In de start ging alles vlotjes, we gingen goed mee. Na een paar honderd meters zag ik Jan voor me uit rijden maar op een te overbruggen afstand.
Jan zat aan de staart van de eerste groep, ik zat aan de staart van een groepje daarachter. Het ging toch iets te snel voor mij, vooral het feit dat ik altijd maar mannen zag passeren die vlotter reden. Bij iedere man die ik zag passeren zakte mijnen moed dieper in de schoenen. Als ge vooraan start moet ge stark starten en ik had niet het gevoel dat ik goed mee was, dit bleek achteraf nog goed mee te vallen.
Terwijl ik de grote groep zag wegrijden was Bart de forcing op kop aan het voeren. In de eerste klim was hij 100 meter voor de grote groep aan het rijden, Nicolas Vermeulen liet begaan want hij ging Bart als springplank gebruiken. Al dit gebeurde en Nicolas won de wedstrijd met 4min voorsprong.
In een van mijn goeie momenten, als ik als ne steen naar beneden vlieg, kom ik terug op de groep die me achterlieten in de klim. Maar dan sloeg het noodlot toe. Klapband eerst dacht ik dat de specie die in den band zit het gat zou vullen maar t was een scheur en da vult moeilijk. Band verwisselen, eten en terug verder, terug stoppen want in mijn haast vergeten mijn ventiel te sluiten. Lucht bijvullen en ventiel sluiten, verder rijden. Te snel van grote naar kleine plateau schakelen en ketting manueel op de plateau leggen. Ne keer goe vloeken en kalm worden. Terug in mijn tempo geraken en deelnemers beginnen inhalen.
Ik begon me terug goe te voelen en bij iedere deelnemer die ik inhaalde begon ik me beter te voelen.
Bij het eindigen van de eerste ronde had ik 1:09:53 op de klok, dat is net geen 20 gem. En dit met verwisselen van den band.
Na de finish terug klimmen en door het bos de Wanne op, ik bleef deelnemers inhalen en ik ging er nog ne patat op geven. Terug een afdaling, deze liep goed was niet te breed en 100 meter voor het einde een modderig stuksken met een diepe groef, er was genoeg plaats naast maar door de snelheid schrok ik als ik de groef zag en reed er in. Mijn wiel blokkeerde en ik vloog over de fiets en eindig met mijn helm in den berm. Ben terug op mijnen fiets gesprongen, zag dat mijn voorrem raar stond en beneden met ik gestopt om van de slag te bekomen. Daar voelde ik dat mijne nek en schouder stijf worden en zag dat mijn remhendel afgebroken was waardoor ik nie meer verder kon.
De afdaling te voet naar omhoog om daar een kortere weg naar de finish te nemen. Wat me opviel was dat die andere deelnemers aan dat modderig stuk remden en voorzichtig doorreden.
Aan de finish was Bart verrast dat ik er al was en ik verrast dat hij al gewassen was. Bleek dat de jus rap uit de benen was en de goesting in zijn schoenen zat.
De Jan daar en tegen bleef maar doorstomen. Hij bleef andere deelnemers inhalen en had oog op één van zijn betere uitslagen tot ook bij hem het noodlot toesloeg. Platten band, hij dacht om snel naar de finish te stappen maar het bleek nog 5 à 6 km te zijn. Hij heeft eerst schuim in zijnen band gespoten, maar van de moment dat hij vertrok spoot het er direct uit. Het gat was ook te groot. Dan maar nen band gestoken om verder te rijden en toch nog een paar deelnemers terug te nemen( nog een vijftal van de 40 die hem gepasseerd waren). Hij eindigde toch nog op een prachtige 103 de plaats. Nie slecht voor amateurs da we zijn.
Al bij al content van den dag en van de organisatie, ne schone rit enig minpunt : water tekort. Bike wash 2 spuiten, douches 3 koppen. Voor zon deelnemersveld is dit te weinig.
Volgende afspraak is in Waimes(21/05) en Theux( 01/06) Ik hoop dat we met meer modderfokkers zijn om de strijd tegen de ardennen aan te gaan.
veel modderfokkers van de partij voor de begeleiding van de vrijdagavondfietsers, of voor los te rijden, of voor kilometers te doen, voor de nieuwe fiets te testen of gewoon om er bij te zijn. wit wantje was er niet, hij moest koken in ardenië. gelukkig hadden we deze keer niet zoveel pech.
Ondanks het voorspelde lenteweer toch maar 6 deelnemers.Akkoord, het was nog frisjes, en er hing behoorlijk wat mist, maar dat schrikt nen echten Modderfokker niet af.Die echt waren:Mario Vaneechoutte, Patje Roels, Eric Van Gasse, Pascal Lippens, Luc Krick en ikzelf. Er zijn geen ritten in de buurt, en aangezien de vaste routeplanners er niet bij zijn, stel ik voor nog eens de tour vanWetteren te rijden.Zo kunnen we ineens de sfeer van de Ronde van Vlaanderen gaan opsnuiven.We staan startensklaar als een 20-tal wielertoeristen voorbij rijden.Het sein om ook te vertrekken en er achteraan te gaan.We hebben ze rap te pakken, en merken na een paar honderd meter dat hun tempo ons niet goed ligt.We knikken even naar elkaar, en gaan ze met een deftige vaart voorbij.Halfweg den Langen end komt er nog eentjeproberen.Hij steekt ons zelfs nog voorbij, maar moet 2 seconden later al passen, en laat zich dan wijselijk uitzakken bij zijn makkers, die ondertussen al niet meer te zien zijn. Vanaf de Brug in Wetteren volgen we een stukje van het parcours van De Ronde.Ik zit zodanig de sfeer op te snuiven, dat ik op het klimmetje naar het marktplein toe zelfs bijna in ademnood kom.Misschien ook omdat er serieus doorgetrokken wordt.Vanaf de Warande, volgen we de uitgestippelde MTB-tour, die er na de voorbije droge dagen toch nog vrij vettig bijligt.Onder een heerlijk lentezonnetje werken we onze rit af, met op het einde, het technisch gedeelte in de Warande zelf. Eric laat zich weer van zijn beste kant zien, en als een volleerd acrobaat, neemt hij een hindernis waar de meesten voor passen.Onze bewondering stijgt.Maar zakt al even rap, als hij op een steil klimmetje tot 2 maal toe onderuit gaat.Als de kindjes gedaan hebben met spelen, vertrekken we richting Kalken, maar niet zonder eerst nog eens het talrijk opgekomen publiek te gaan groeten.Het klimmetje waar ik het deze morgen nog lastig had, vlieg ik nu naar boven, luid aangemoedigd door de wielerliefhebbers.K voelde mij precies nen echten Flandriën.
op vraag van gerda wordt een apart blog gemaakt voor de vrijdagavondfietsers. alle weetjes op: www.bloggen.be/de_vrijdagavondfietsers je kan ook doorklikken, links, bij leuke links.
Als de andere Modderfokkers nog met hun partner in de armen liggen, zijn Jan en ik al op weg naar Olne. Bedoeling ne chrono rijden van Olne naar Spa en terug, en dit over een afstand van 65 km( voor sommigen). Ge kunt op 4 tijdstippen starten 8u30,9u,...10u en vrij als ge dezelfde toch als toertocht doet. Ginder aangekomen rustig inschrijven en aankleden om op het einde ron 8u25 te stressen om klaar te zijn om met de eerste start te vertrekken. Het gevolg we staan vanachter in den box, efkens overleggen starten met de volgende of met deze en we kiezen toch om vanachter in den eerste start te vertrekken.( anders lopen we toch maar een half uur te stressen).
Alles verloopt goed in de start we gaan er niet te fors van door maar toch passeren we al een pak deelnemers. Ik zie Jan een paar meters voor me uit rijden en laat begaan tot we ik na een bocht Jan langs de kant zie staan met vuil in zijn derailleur. Ik wacht efkens om hem daarna terug te brengen en we met een goede vaart aan een beklimming beginnen. Ik trek eens goed door om de benen te testen en Jan denkt op dienen moment ammaai als da hier zo nen ganse tijd zal zijn wordt da afzien vandaag. Maar als jan overneemt en hij het tempo erin houd werd ik al gewaar dat het is zoals ik al een paar dagen voel ,de benen zijn nie zoals ik wil en voelen zwaar aan. Ik laat Jan rijden en ik zie hem meter na meter verder van me weg rijden. Hij is al goe bezig maar dat hadden degene die regelmatig met hem meerijden al opgemerkt. Ik begin een beetje te zwalpen en op een zwaar modderig en niet lopend stuk begint de gedachte om een kortere afstand op te komen, maar ik zet door en rij de eertse bevoorrading voorbij en kom in een goed groepje te zitten. Bergop kan ik mijn tempo goed houden en de hardslag blijft redelijk constant. In den bergaf begin ik sneller en sneller te gaan tot 58km/u . Doordat de benen nie goe waren wordt mijne rug te veel belast en krijg ik meer en meer pijn in de onderrug. Na de tweede bevoorrading in Spa heeft er één of andere onnozelaar een pijltje gedraaid waardoor we mis zitten maar ik had geluk het was maar 200 meter vooraleer er andere deelnemers me tegenkwamen. Na het nogmaals ontlasten vande rug hoor ik dat er me iemand roept, ik kijk achterom en zie Jan. Onmiddelijk had ik door dat hij wat meer meters de verkeerde weg was opgestuurd. Ik probeerde efkens weer mee te gaan maar opgepompt door de adrenaline ging hij te snel en mijn verstand zei "nie doen" en ik liet hem terug rijden. Aan de derde bevoorrading zag ik Jan juist een weg inslaan zonder bevoorrading te nemen. Ik moest stoppen want de bussen waren leeg. Ik treuzel nie en ga verder en daar staat Jan weer langs de kant, problemen met de ketting. Ik wacht efkens om te zien of hij alles heeft en vertrekken samen. Jan was op deze moment van plan om samen te blijven want na een bergop ging hij ietsjes langzamer naar beneden waardoor ik me naar beneden terug op zijn wiel kon storten. Bij iedere moeilijke passage ging het van "Jiia"( ja Jan zijn periode van "Hup Konijntje" is gedaan). Op het moment dat de eerste van de volgende startgroep ons bij haald kan Jan dit niet laten gebeuren en rijdt lustig met die mannen mee. De Nederlandse kampioen op de marathon zit daar ook bij, ik laat hem aan een poortje nog voorbij maar Jan rijdt hem er in de laatste kilometers af. De laatste kilometers gaan me ook beter af en ik rij ook met de volgende van de tweede groep mee tot het te steil word want dan moet ik ze laten rijden. Terug in Olne ben ik maar 4 minuten na Jan geeindigt en ben ik content dat ik toch zo slecht niet ben, klein detail Jan heeft 4km meer op den teller. Tevreden van de intensieve training rijden we richting de Vlaanders waar we nog op tijd zijn om de laatste 65 km van Vlaanders mooiste te zien. Ik denk zelf dat ik Rudi V gezien heb, teminste als hij aan dienen café bovenstond in een wit hemd.
Volgende week rijden we Grand-Halleux en hopen nog beter te doen.
Het gemeentebestuur van Laarne, het Regionaal Landschap Schelde-Durme, de vzw Trage Wegen en lokale betrokkenen zullen de komende maanden samen werken aan een herstelplan trage wegen voor de deelgemeente Laarne.
Op maandagavond 6 april om 20 uur wordt meer toelichting gegeven over dit project in de raadzaal van het gemeentehuis van Laarne.
Mario volgt dit dossier en brengt later verslag uit.
Voor het volledige artikel uit het nieuwsblad: klik op de foto
een geslaagde eerste fietsvrijdagavond: prachtig lenteweer, veel deelnemers (31)
nog een bedankje voor de 'echte' modderfokkers voor het repareren van kettingen (met witte wantjes), banden vervangen en de onvolprezen duwtjes in de rug. en natuurlijk voor het uitstippelen van de route, rudy. al zou het toch makkelijker zijn als je het verschil tussen links en rechts eens wist.
vanaf vrijdag 3 april wordt er terug gefietst. start om 19uur aan de kerk.
dit is het ideale instapmoment. er wordt gefietst onder begeleiding van ervaren mensen. ze leiden ons langs de mooiste paadjes, leren ons de kneepjes van het mtbiken en geven ons het letterlijk duwtje in de rug als het nodig is.
ex-spinners, partners van modderfokkers, modderfokkers, start to mtbikers, ... we rekenen op jullie aanwezigheid.
tip van rudy: zorg voor verlichting. de eerste weken kan het duister zijn als we terugkomen (langs de weg)
op 3 april zal ivan er helaas nog niet bij zijn. (samen met rudy leert hij de kwb-ers koken)
hey haaitje (jaws = jan willems) bedankt voor de leuke reactie.
op de foto's natuurlijk rudy r. annemie maakte ze in 1983. guido was, zoals zovele kalkenaars, hevig supporter van rudy. op doorreis naar hun vakantiehuisje in het zuiden pikten ze een rit in de ronde mee. de foto's zijn genomen in de aanloop naar alpe d'huez.
rudy vertelde net aan annemie: het was zijn eerste tour de france (hij reed er 3) in de laatste rit verloor hij 10 plaatsen door stuurbreuk.
Het is nog maar 7 uur en ik ben al klaarwakker. Mijn veloken staat al te wachten, dus sta ik maar op. Zo heb ik alle tijd om mij op mijn gemakske klaar te maken, een booken te eten, tandjes te poetsen, zodat ik fris en monter naar het kerkplein kan vertrekken.
Om 8u20 ben ik al halfweg t Hussevelde, maar ik voel dat er iets niet klopt. Mijne helm vergeten. Rap terug want verstandige Modderfokkers dragen zorg voor dat beetje hersens die ze hebben. Even later, aan t begin van de Schriekstaat zie ik dat mijn drinkbus ontbreekt. Nog maar eens terug. Als ik terug op de fiets zit, merk ik dat het zal spannen om tegen halfnegen aan de kerk te raken, dus vertrek ik via de Scheestraat een stukske af te snijden, in de hoop dat ik de rest nog tegenkom. Mijn berekening klopt, want halfweg de Vromondstraat zie ik ze al komen. Wel verstrooid maar niet dom dus. Een serieuze bende, met meer dan 20. Om het verslag met enkele bladzijden in te korten, zal ik niet iedereen bij naam noemen, maar voor de deelnemers verwijzen naar de groepsfoto op de blog: http://www.bloggen.be/modderfokkers/ . Ter plekke worden we opgewacht door de meiskes en nog een paar enkelingen die rechtstreeks naar ginder gereden waren. Alles samen zon 30 fokkers. Van modder is vandaag geen sprake, dus wordt het serieus doorvlammen. Het eerste deel van de rit proberen we zo goed en zo kwaad als kan, samen te blijven, maar na de bevoorrading besluiten we toch maar op te splitsen. Zo blijft het voor iedereen leutig. Het tweede deel van de rit verloopt dan ook iets rustiger, al rijden we ondanks de vrij strakke wind goed door. Na aankomst kunnen we nog genieten van een drankje, inbegrepen in de inschrijvingskosten. Blijkbaar was de cola al uitgeput, want A-kes zaten ons al op te wachten achter hun Leffes.
Als ook ons vochtgehalte op peil is gebracht, vatten we onze terugtocht aan, maar niet voordat we geposeerd hebben voor de groepsfoto aan de voordeur van de kerk. Het rijden in zon grote groep is niet altijd gemakkelijk, en zo duurt het een tijdje voordat men vooraan hoort dat er een auto achter ons zit. Tot Luk Krick een arbitersfluitje uit zijn zak tevoorschijn tovert, en zo de koplopers verwittigt. Danny Fack is nu echt niet meer te houden. Hij neemt het fluitje over en gaat, druk fluitend, voor de groep uitrijden en aan elk kruispunt het verkeer regelen. Gelukkig is er weinig verkeer, maar het moet gezegd, het gaat hem nog goed af.
Als Danny ooit een echte job wil, heeft hij hier misschien nog mogelijkheden. Dankzij de goede begeleiding van Danny, en het kopwerk van Rudy Rogiers halen we Kalken met een ferm gemiddelde. 28.5 km/u voor de A-kes, en slechts eentje minder voor de B-kes. Ivan.
