|
Als de andere Modderfokkers nog met hun partner in de armen liggen, zijn Jan en ik al op weg naar Olne.
Bedoeling ne chrono rijden van Olne naar Spa en terug, en dit over een afstand van 65 km( voor sommigen).
Ge kunt op 4 tijdstippen starten 8u30,9u,...10u en vrij als ge dezelfde toch als toertocht doet.
Ginder aangekomen rustig inschrijven en aankleden om op het einde ron 8u25 te stressen om klaar te zijn om met de eerste start te vertrekken.
Het gevolg we staan vanachter in den box, efkens overleggen starten met de volgende of met deze en we kiezen toch om vanachter in den eerste start te vertrekken.( anders lopen we toch maar een half uur te stressen).
Alles verloopt goed in de start we gaan er niet te fors van door maar toch passeren we al een pak deelnemers. Ik zie Jan een paar meters voor me uit rijden en laat begaan tot we ik na een bocht Jan langs de kant zie staan met vuil in zijn derailleur. Ik wacht efkens om hem daarna terug te brengen en we met een goede vaart aan een beklimming beginnen. Ik trek eens goed door om de benen te testen en Jan denkt op dienen moment ammaai als da hier zo nen ganse tijd zal zijn wordt da afzien vandaag. Maar als jan overneemt en hij het tempo erin houd werd ik al gewaar dat het is zoals ik al een paar dagen voel ,de benen zijn nie zoals ik wil en voelen zwaar aan. Ik laat Jan rijden en ik zie hem meter na meter verder van me weg rijden. Hij is al goe bezig maar dat hadden degene die regelmatig met hem meerijden al opgemerkt.
Ik begin een beetje te zwalpen en op een zwaar modderig en niet lopend stuk begint de gedachte om een kortere afstand op te komen, maar ik zet door en rij de eertse bevoorrading voorbij en kom in een goed groepje te zitten.
Bergop kan ik mijn tempo goed houden en de hardslag blijft redelijk constant. In den bergaf begin ik sneller en sneller te gaan tot 58km/u .
Doordat de benen nie goe waren wordt mijne rug te veel belast en krijg ik meer en meer pijn in de onderrug. Na de tweede bevoorrading in Spa heeft er één of andere onnozelaar een pijltje gedraaid waardoor we mis zitten maar ik had geluk het was maar 200 meter vooraleer er andere deelnemers me tegenkwamen. Na het nogmaals ontlasten vande rug hoor ik dat er me iemand roept, ik kijk achterom en zie Jan. Onmiddelijk had ik door dat hij wat meer meters de verkeerde weg was opgestuurd. Ik probeerde efkens weer mee te gaan maar opgepompt door de adrenaline ging hij te snel en mijn verstand zei "nie doen" en ik liet hem terug rijden. Aan de derde bevoorrading zag ik Jan juist een weg inslaan zonder bevoorrading te nemen. Ik moest stoppen want de bussen waren leeg. Ik treuzel nie en ga verder en daar staat Jan weer langs de kant, problemen met de ketting. Ik wacht efkens om te zien of hij alles heeft en vertrekken samen. Jan was op deze moment van plan om samen te blijven want na een bergop ging hij ietsjes langzamer naar beneden waardoor ik me naar beneden terug op zijn wiel kon storten. Bij iedere moeilijke passage ging het van "Jiia"( ja Jan zijn periode van "Hup Konijntje" is gedaan). Op het moment dat de eerste van de volgende startgroep ons bij haald kan Jan dit niet laten gebeuren en rijdt lustig met die mannen mee. De Nederlandse kampioen op de marathon zit daar ook bij, ik laat hem aan een poortje nog voorbij maar Jan rijdt hem er in de laatste kilometers af. De laatste kilometers gaan me ook beter af en ik rij ook met de volgende van de tweede groep mee tot het te steil word want dan moet ik ze laten rijden.
Terug in Olne ben ik maar 4 minuten na Jan geeindigt en ben ik content dat ik toch zo slecht niet ben, klein detail Jan heeft 4km meer op den teller.
Tevreden van de intensieve training rijden we richting de Vlaanders waar we nog op tijd zijn om de laatste 65 km van Vlaanders mooiste te zien. Ik denk zelf dat ik Rudi V gezien heb, teminste als hij aan dienen café bovenstond in een wit hemd.
Volgende week rijden we Grand-Halleux en hopen nog beter te doen.
Groeten
Frank
|
