|
5 April 2009: Plaatselijk.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ondanks het voorspelde lenteweer toch maar 6 deelnemers. Akkoord, het was nog frisjes, en er hing behoorlijk wat mist, maar dat schrikt nen echten Modderfokker niet af. Die echt waren: Mario Vaneechoutte, Patje Roels, Eric Van Gasse, Pascal Lippens, Luc Krick en ikzelf.
Er zijn geen ritten in de buurt, en aangezien de vaste routeplanners er niet bij zijn, stel ik voor nog eens de tour van Wetteren te rijden. Zo kunnen we ineens de sfeer van de Ronde van Vlaanderen gaan opsnuiven. We staan startensklaar als een 20-tal wielertoeristen voorbij rijden. Het sein om ook te vertrekken en er achteraan te gaan. We hebben ze rap te pakken, en merken na een paar honderd meter dat hun tempo ons niet goed ligt. We knikken even naar elkaar, en gaan ze met een deftige vaart voorbij. Halfweg den Langen end komt er nog eentje proberen. Hij steekt ons zelfs nog voorbij, maar moet 2 seconden later al passen, en laat zich dan wijselijk uitzakken bij zijn makkers, die ondertussen al niet meer te zien zijn.
Vanaf de Brug in Wetteren volgen we een stukje van het parcours van De Ronde. Ik zit zodanig de sfeer op te snuiven, dat ik op het klimmetje naar het marktplein toe zelfs bijna in ademnood kom. Misschien ook omdat er serieus doorgetrokken wordt. Vanaf de Warande, volgen we de uitgestippelde MTB-tour, die er na de voorbije droge dagen toch nog vrij vettig bijligt. Onder een heerlijk lentezonnetje werken we onze rit af, met op het einde, het technisch gedeelte in de Warande zelf.
Eric laat zich weer van zijn beste kant zien, en als een volleerd acrobaat, neemt hij een hindernis waar de meesten voor passen. Onze bewondering stijgt. Maar zakt al even rap, als hij op een steil klimmetje tot 2 maal toe onderuit gaat. Als de kindjes gedaan hebben met spelen, vertrekken we richting Kalken, maar niet zonder eerst nog eens het talrijk opgekomen publiek te gaan groeten. Het klimmetje waar ik het deze morgen nog lastig had, vlieg ik nu naar boven, luid aangemoedigd door de wielerliefhebbers. K voelde mij precies nen echten Flandriën.
Ivan.
|
