is the name, biking is the game

Zondag 22 maart 2009. Zele-Heikant.

Het is nog maar 7 uur en ik ben al klaarwakker. Mijn veloken staat al te wachten, dus sta ik maar op. Zo heb ik alle tijd om mij op mijn gemakske klaar te maken, een booken te eten, tandjes te poetsen, zodat ik fris en monter naar het kerkplein kan vertrekken.
 
Om 8u20 ben ik al halfweg ’t Hussevelde, maar ik voel dat er iets niet klopt. Mijne helm vergeten. Rap terug want verstandige Modderfokkers dragen zorg voor dat beetje hersens die ze hebben. Even later, aan ’t begin van de Schriekstaat zie ik dat mijn drinkbus ontbreekt. Nog maar eens terug. Als ik terug op de fiets zit, merk ik dat het zal spannen om tegen halfnegen aan de kerk te raken, dus vertrek ik via de Scheestraat een stukske af te snijden, in de hoop dat ik de rest nog tegenkom. Mijn berekening klopt, want halfweg de Vromondstraat zie ik ze al komen. Wel verstrooid maar niet dom dus. Een serieuze bende, met meer dan 20.
Om het verslag met enkele bladzijden in te korten, zal ik niet iedereen bij naam noemen, maar voor de deelnemers verwijzen naar de groepsfoto op de blog: http://www.bloggen.be/modderfokkers/ . Ter plekke worden we opgewacht door de meiskes en nog een paar enkelingen die rechtstreeks naar ginder gereden waren. Alles samen zo’n 30 fokkers. Van modder is vandaag geen sprake, dus wordt het serieus doorvlammen. Het eerste deel van de rit proberen we zo goed en zo kwaad als kan, samen te blijven, maar na de bevoorrading besluiten we toch maar op te splitsen. Zo blijft het voor iedereen leutig. Het tweede deel van de rit verloopt dan ook iets rustiger, al rijden we ondanks de vrij strakke wind goed door. Na aankomst kunnen we nog genieten van een drankje, inbegrepen in de inschrijvingskosten. Blijkbaar was de cola al uitgeput, want A-kes zaten ons al op te wachten achter hun Leffe’s.

Als ook ons vochtgehalte op peil is gebracht, vatten we onze terugtocht aan, maar niet voordat we geposeerd hebben voor de groepsfoto aan de voordeur van de kerk. Het rijden in zo’n grote groep is niet altijd gemakkelijk, en zo duurt het een tijdje voordat men vooraan hoort dat er een auto achter ons zit. Tot Luk Krick een arbitersfluitje uit zijn zak tevoorschijn tovert, en zo de koplopers verwittigt. Danny Fack is nu echt niet meer te houden. Hij neemt het fluitje over en gaat, druk fluitend, voor de groep uitrijden en aan elk kruispunt het verkeer regelen. Gelukkig is er weinig verkeer, maar het moet gezegd, het gaat hem nog goed af.

Als Danny ooit een echte job wil, heeft hij hier misschien nog mogelijkheden. Dankzij de goede begeleiding van Danny, en het kopwerk van Rudy Rogiers halen we Kalken met een ferm gemiddelde. 28.5 km/u voor de A-kes, en slechts eentje minder voor de B-kes.
Ivan.