Gisteren bij chirurg geweest en te horen gekregen dat operatie volgende week dinsdag op agenda staat. Dat wil dus zeggen dat we vandaag moeten beginnen regelen...: opvang voor de kindjes, werkuren Maarten, wat moet er in valies, papieren, verzekeringen, ....
Gelukkig is Maarten vandaag ook thuis, dus dagje om alles in orde te brengen. Noortje vanmorgen naar school gebracht, daarna Mats naar mama gebracht. Zo hadden wij rustig de tijd om alles eens op een rijtje te zetten en rond te rijden om alles te regelen. Weekend moet Maarten ook werken, dus blijft er eigenlijk alleen vandaag over om samen dingen te regelen.
Vanmorgen naar Décathlon gereden, chirurg had mij aangeraden sportbh mee te nemen naar ziekenhuis om na operatie aan te doen. Weet dat mijn nieuwe borsten gevuld gaan worden met zo'n 500cc aan elke kant, dus zou overeen komen met een c-cup. Maar met zwelling van eerste dagen/weken misschien toch beter cup groter kopen. Dus 2 bh's gekocht met cup D. Wel vreemd om bh's te kopen die eigenlijk te klein zijn.... Ook nog langs Hema, klein cadeautje kopen voor de kindjes om hun bezig te houden als ze mij komen bezoeken. Tekenboek voor Noor en autootjes voor Mats. In het weekend niet vergeten in mijn valiesje te steken
Na bh's even langs Aldi, op zoek naar enkele kant-en-klaar maaltijden voor Maarten voor volgende week. Na een dagje ziekenhuis heeft hij ook geen zin meer om te koken, dus iets wat snel in de oven of microgolfoven kan zal van pas komen. Kindjes eten hele week bij oma, dus daar moet ik mij geen zorgen om maken. Ze zullen hun vitamientjes wel krijgen
Terug thuis naar verzekering bellen om opname te melden. Heb daar ondertussen al heel dossier, maar elke opname moet opnieuw gemeld worden. Mens zou soms toch een secretaresse moeten hebben om al dat papierwerk in orde te brengen hoor....
Ook nog afspraak bij pedicure gemaakt, heb graag "propere" voetjes in ziekenhuis. Meestal zit bezoek op een stoel aan voet van bed en kijken de mensen naar de voeten, wel dan is een verzorgde voet toch net iets aangenamer om naar te kijken ;-) Dus afspraak voor zaterdag staat vast.
Zijn nu al enkele dagen aan het informeren naar een datum voor operatie, een diep-flap operatie. Hadden vorige keer met chirurg deze operatie besproken, hij zou stuk vet uit mijn buik gebruiken om nieuwe borsten te maken van mijn eigen weefsel. Dit WAS het plan... Had mij al voorbereid op deze operatie, zou een zware ingreep worden van ongeveer 12uur, 2 dagen op intensieve en dan nog een week ziekenhuis. Niet te onderschatten dus. Had veel op forums gelezen en kreeg telkens tranen in mijn ogen als ik de verhalen van "lotgenoten" las. Maar dit alles is dus verleden tijd!!
Vandaag ging Maarten nog eens langs plastisch chirurg en deze had toch wel verrassend nieuws voor ons.....
Hij had in overleg met gynaecoloog en oncoloog nu een andere operatie besproken. De diep-flap was geen goede optie voor mij... Konden ze dit niet beetje vroeger melden? Idee van deze operatie had mij toch al enkele slapeloze nachten bezorgd en nu kwamen ze ineens met totaal andere operatie af. Euh.... niet met mijn voeten spelen hé!!!
De uitleg: oncoloog wil al mijn borstweefsel onderzoeken om zeker te zijn dat er geen nieuwe tumoren zich ontwikkelen. Indien ze nog slechte cellen vinden, moet ik bestralingen hebben. Alhoewel de kans zeer klein is, willen ze geen enkel risico nemen. Maar bij een diep-flap operatie is bestraling niet mogelijk. Indien ze dit weefsel dan geen bestralen, sterft het af en zorgt dit voor grote problemen.... Kans is miniem, maar niemand wil het risico nemen en dit op zijn geweten hebben. Dus ander voorstel was: alle borstweefsel verwijderen en protheses plaatsen. Deze kunnen (indien nodig) wel bestraald worden. Deze operatie is veel minder ingrijpend, duurt zo'n 2uurtjes en vraagt maar opname van 4 à 5 dagen.
Toen Maarten mij dit allemaal vertelde aan telefoon wist ik even niet wat te zeggen. Dit was plotseling heel ander verhaal. Hadden ze dit enkele weken geleden niet kunnen bedenken? Waarom heb ik weken op internet gezocht naar informatie en verhalen over diep-flap operaties? Waarom al die vragen, die schrik, die onwetendheid? Waarom, .... ? Nergens voor dus!
Chirurg wou mij persoonlijk ook even geruststellen en stelde voor om namiddag langs te komen. Maarten was aan het werk, dus hij was al in het ziekenhuis. Vandaag woensdag, dus kindjes thuis.... en voor zo'n afspraken neem ik ze liever niet mee. Ze zijn dan wel braaf, maar wil mijn volledige aandacht bij gesprek houden en niet bij Mats die in alle kasten zit of Noor die 1001 vragen stelt.... Telefoontje naar mama en probleem was opgelost. Alhoewel ze namiddag normaal gezien moest gaan werken, was dit na telefoontje naar collega's opgelost. Dank jullie wel ;-)
Dus, vanmiddag Noortje van school gehaald, broodje gegeten bij oma, en ik richting ziekenhuis. Weer afschuiven om parking op te rijden, klein plaatsje gevonden en richting ziekenhuis. Eerst Maarten zoeken en dan wachten bij plastisch chirurg. Alhoewel wachtkamer vol zat, mochten we er nog bij. Je ziet mensen dan boos kijken als jouw naam wordt geroepen als deur opengaat....
Chirurg gaf uitleg over operatie en liet foto's zien van vrouwen met protheses. Voor ik het wist lagen er "borsten" voor ons op tafel. Protheses in allerlei vormen kwamen uit de kast. Raar gevoel hoor... Vroeg of ik ze eens mocht aanraken... Voelde vrij mals... Hij legde kort operatie uit en antwoordde op al onze vragen... (de vragen die op dat moment bij ons opkwamen dan toch, want geloof mij, als uw toekomstige borsten voor u op tafel liggen, zijn alle vragen verdwenen...). Stelden nog een laatste vraag: "Wanneer kan deze operatie doorgaan?"; kregen als antwoord: "dinsdag".
Dinsdag? Zoals in volgende week dinsdag? Jaja, deze operatie doen we er wel bij, geen probleem! Euh... ok dan maar! En voor ik het wist stond mijn naam in operatieplanning voor dinsdag 18 februari 2014.
Nu gaat het plotseling wel erg snel. Nog weekje tijd om afscheid te nemen van mijn borsten, volgende week dinsdag heb ik er "nieuwe". Gingen nog langs secretaresse om papieren voor opname in te vullen. Was beslist, volgende week dinsdag dus....
Ik vertrok huiswaarts met een gerust gevoel, chirurg had alles duidelijk verteld. De zware operatie gaat niet door. Ik kan deze nadien nog laten doen als ik het zelf wil. Maar indien ik mij goed voel bij protheses, kan dit ook zo blijven. We zien wel Voel mij nu goed met de "lichtere" operatie en dan beperkte rust (in vergelijking met andere operatie dan toch). Kindjes ophalen bij oma en naar huis. Oma heeft haar uren voor al aangepast voor volgende week, dan kunnen kindjes daar gaan logeren. Noor kijkt er al naar uit
Morgen heeft Maarten dagje vrij, 's morgens Noor naar school, Mats naar oma en wij gaan op zoek naar enkele sportbh's. Chirurg had dit aangeraden om te dragen na operatie. En de modelletjes die nu in mijn kast liggen gaan véél te groot zijn hoor. Heb toch wel een paar maatje kleiner gekozen ;-)
Gisterenavond klaagde Noortje van hoofdpijn toen ze in haar bedje lag. Troostte haar met idee dat goed slapen wel zou helpen en dat het morgen weer allemaal in orde zou zijn.... Vanmorgen werd onze kleine schat wakker met hoofdpijn, pff... Veel klagen en zeuren om op te staan. Twijfelde aan haar verhaal, want toen ze naar Mega Mindy aan het kijken was, zei ze niks. Besloot haar toch maar thuis te houden van school, dan kon haar hoofdje beetje rusten.
Had voormiddag wel afspraak in ziekenhuis, zou dan uitstap worden met niet één, maar twee kindjes. Als dat maar goed komt....
Rond 8u30 telefoontje naar school en weg waren we. Reed nog even langs bakker, 2 sandwiches met hesp. Kindjes mochten ontbijten in de auto ;-) Parkeren was weer een ramp in Hasselt. Was er rond half tien, maar parking volzet. Hele rij stond aan te schuiven. Zat niks anders op dan ook aan te schuiven en op kruispunt andere richting uit te rijden. Zo'n half uur later stond auto geparkeerd, Mats in de buggy, Noor pop op de arm en onze wandeling richting ziekenhuis kon beginnen.
In ziekenhuis stuurde ik Maarten sms, hij kwam ons al snel tegemoet. Kindjes waren blij hun papa te zien. Noor vindt het altijd super als ze naar papa in het ziekenhuis mag gaan. Haar hoofdpijn was dadelijk verdwenen. Denk dat ze ons gisteren heeft horen vertellen over mijn ziekenhuisbezoekje en graag mee wou gaan. Wel, haar plannetje was gelukt ;-)
Als eerste stond CT-scan op het programma. Bovenkleding uit, ziekenhuisschortje aan en mocht op tafel gaan liggen. Prik nummer 1 voor vandaag kwam eraan, infuus in mijn arm. Gelukkig geen pijn Werd machine ingeschoven en scannen kon beginnen. Stemmetje zei mij wanneer ik mocht ademen en wanneer niet. Even later kwam iemand contrastvloeistof toedienen en werd ik weer machine ingeschoven. Ze hadden mij op voorhand gezegd dat ik het hier beetje warm van zou krijgen, maar ze waren vergeten te zeggen waar.... Dacht dat ik het gewoon beetje warm zou krijgen, maar kreeg het gevoel alsof ik in mijn broek aan het plassen was, daar werd het warm. Hoopte dat het maar een gevoel zou zijn en stond met klein hartje op toen ze mij uit machine haalde. Oef, geen natte broek, dit was dus het warme gevoel waar ze het over hadden. Ze mochten wel iets specifieker zijn op voorhand.....
Onderzoek 1 zat er al op, nu naar beneden voor spoeling van port-a-cath. Maarten ging even mee naar zaal 3. Kreeg snel stoel toegewezen en nam plaats. Zag de stagiaire al op mij afkomen... Hoorde ze aan verpleegster vragen of ze mij mocht prikken. Denk dat ik zo'n sensor heb voor stagiairs en assistentes: "Probeer maar op mij!!!". Stagiair prikte mij aan, en spoot beetje vloeistof in. Voelde raar aan en zei haar dat ze niet goed had geprikt. Verpleegster nam het over en probeerde naald nog goed te duwen. Tevergeefs... naald eruit. Gelukkig maar, het draaien en wringen met die naald deed eigenlijk niet goed. Voor tweede poging besloten ze er een oudere verpleegster, waarschijnlijk met meer ervaring, er bij te halen. "Diep inademen en prikje", jaja, ik ken het Weer geen bloed, dus opnieuw verkeerd geprikt! Aaahhhh.... dit is niet meer leuk!
Voor mijn chemobehandelingen was ik vaak aangeprikt door dezelfde verpleegster, steeds zonder problemen. Dus zijn ze die gaan zoeken Noortje bleef heel de tijd flink naast mij staan en hield mijn hand vast, flinke meid! Derde prik was wel de goede, oef! Eventjes spoelen en klaar, mochten naar huis. Mijne port-a-cath is ondertussen zeer gevoelig geworden, drie prikjes op dezelfde plek, niet goed voor mijn velletje hoor! Was vanmorgen vertrokken met idee van 2 prikjes vandaag, wel het zijn er dubbel zoveel geworden, 4 dus....
Reed met de kindjes nog even langs pa, Maarten moest nog werken tot 13u. Daar kommetje soep gegeten en naar huis. Kindjes hebben nog flink gespeeld, Noor haar hoofdpijn is helemaal verdwenen
Namiddag nog eens naar secretaresse van chirurg gebeld, ze kon mij nog geen datum zeggen, chirurg zou mij persoonlijk bellen. Maar wanneer? Ze gaf mij nummer van operatiekwartier waar chirurg aan het werk was. Belde dit nummer en kreeg vriendelijke verpleegster aan de lijn. Ze vroeg aan chirurg of hij al nieuws had voor mij. Hoorde hem zeggen dat hij mij vanavond zal bellen. Ben eens benieuwd!
De week is weer begonnen Noortje vanmorgen flink naar school gegaan, Maarten en ik hebben haar gebracht. Ze vindt het wel leuk als mama, papa en broer haar naar school kunnen brengen. Maar ze stelt dan ook wel vaak de vraag: "Wat gaan jullie doen vandaag?".... Ze is ook graag thuis, onze kleine meid, zeker als iedereen thuis is, ze wil zeker niks leuks missen. Maar school vindt ze ook leuk, ze kijkt al uit naar de "grote" school, leren lezen en schrijven en huiswerk maken. Hopen dat ze even enthousiast blijft als het zo ver is
Vandaag lui dagje thuis, niet veel gedaan, tv kijken, rommelen, .... Zo'n dagen mogen ook af en toe, niet te vaak, want ga mij dan al gauw vervelen, maar kan ook eens deugd doen, niks doen. Namiddag beetje op forums gelezen ivm diep flap operatie, pff, .... was zwaar om lezen... Vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt en ook hun verhaal via deze weg wilden delen en een plaats geven.... Hoop dat het allemaal snel achter de rug is....
Maarten heeft ook mijn haar beetje bijgeknipt. Had weer zo'n lange haren op mijn hoofd, eigenlijk donshaar. Dit heeft hij weggedaan en nu zijn de echte haren zichtbaar. Heb al weer een "bros" kopje. Binnen paar weken kan ik zonder muts naar buiten, woehoe! Zal misschien wel nog beetje koud zijn, dus misschien muts toch nog beetje langer houden... niet!!! Ben het zo beu, altijd die stomme muts op mijn hoofd... Wacht maar, einde van de maand gaat muts de vuilbak in, of verbrand ik ze ;-)
Kindjes hebben na school nog flink gespeeld, Noor met het gereedschap en Mats met de popjes. Euh... omgekeerde wereld hier ;-) Als dat maar goed komt.... Ze hebben zo flink gespeeld, dan maakt het niet uit wat ze in hun handjes hebben, als ze zich amuseren is het goed.
Morgen drukke dag op het programma.... Mag weer eens naar het ziekenhuis, woehoe... Morgen voormiddag 2 afspraken in Hasselt, eerst spoeling van mijn port-a-cath. Dit moet om de 2 à 3 maanden gebeuren. Hadden gehoopt dat dit kon wachten tot aan operatie, dan wordt deze toch weer aangeprikt en gespoeld. Maar nu we nog steeds geen datum weten, had Maarten toch maar afspraak gemaakt om dit te laten doen. Afspraak nummer 2 is een CT-scan. Mag ik collega's van Maarten even gaan lastigvallen. Plastisch chirurg had zo'n scan voorgeschreven om te weten waar bloedvaten in mijn buik en borst zitten. Dan weet hij welke bloedvaten hij kan gebruiken om nieuwe borsten "aan te sluiten". Vond geen andere woorden om dit te zeggen.... Dus morgen 2 prikken op het programma, pff... Eerste in port-a-cath, hopen op goede verpleegster. Bij sommigen voel je nauwelijks de prik, bij anderen is het even op de tanden bijten... Tweede prik gebeurt op CT, krijg daar soort contrastvloeistof ingespoten om bloedvaten aan te duiden.
Dus morgenvroeg Noortje naar school brengen en dan rij ik door met Mats naar Hasselt. Maarten is al werken, dus kan hem ook bezoekje gaan brengen. Voor de spoeling van port-a-cath kan ik Mats gewoon bij mij houden, voor de CT zal ik toch even beroep moeten doen op de papa
Vanavond nog eens gebeld op plastisch chirurg, geen antwoord. Morgen nieuwe poging en hopelijk dan het langverwachte antwoord!
Zondagavond 18uur, weekend is weer voorbij...., week dus ook. Ten huize Billen - Vanaeken wordt Noor haar boekentasje weer klaargemaakt voor een nieuwe schoolweek, kleertjes worden klaargelegd en kindjes gaan vroeg hun bedjes in zodat ze goed uitgerust de week kunnen starten. En zo hebben Maarten en ik ook nog een rustig avondje voor de boeg, eerst het zangtalent van Eurosong aanhoren en dan aflevering Vlaamse Velden op het programma.
Week is voorbij, en herinner me nog goed de woorden van plastisch chirurg op woensdagnamiddag: "Einde van de week weet u zeker een datum!", niet dus! Hebben niks meer gehoord, geen telefoon, geen mail, niks! Dus, nog steeds geen datum. Begin van de week zal ik maar zelf telefoon nemen en bellen. Waarschijnlijk krijg ik het antwoord dat ze ermee bezig zijn..... Aahh... is dat nu zo moeilijk om een datum te geven. Ze moeten toch al beslist hebben wanneer ze mij gaan opereren, ze moeten toch beslist hebben welke dag ze afspraken gaan afzeggen, niet? Dus ja, wachten nog in volle spanning af...., hopelijk niet meer te lang!
De woorden van oncoloog blijven hier rondspoken in ons hoofd: "Operatie moet binnen 3 maanden gebeuren!".... En nu staat operatie voorlopig gepland op 5 mei, dus bijna 5 maanden na chemo.
Gisteren was plastisch chirurg in ziekenhuis, dus Maarten besliste hem een bezoekje te brengen. Chirurg was zeer vriendelijk en Maarten mocht dadelijk naar binnen (wat een zo een wit kostuum al niet kan doen!). Chirurg vertelde dat hij met gynaecoloog overlegd had en dat de tijdsduur van 5 maanden geen enkel probleem is. Maarten vroeg toch om even contact op te nemen met oncoloog, de persoon die er vanaf begin op aangedrongen heeft om binnen 3 maand te opereren. Chirurg beloofde dit te doen en Maarten mocht in de namiddag opnieuw langsgaan..... Hebben afspraak gehad op 21 januari en toen werd er beloofd om datum te regelen, nu zo'n 2 weken later, hebben we al gebeld en zijn we dokter zelf gaan opzoeken... En dan maar beloven!
Rond half drie ging Maarten opnieuw langs, en inderdaad, oncoloog had gelijk gekregen, operatie moet binnen 3 maand gebeuren. Omdat de tumor zo snel groeide, wil oncoloog geen enkel risico nemen en moet ik snel onder het mes....Chirurg moet zijn agenda nu grondig gaan aanpassen, hij moet 8 operaties en 20 consultaties verplaatsen om mij te opereren. Hij rekent 2 volledige dagen voor mij, dag van operatie en dag erna om uit te rusten. Want na 12 uur aan operatietafel staan, kan hij dag erna niet gaan werken. Dus, mijn excuses voor mensen wiens operatie wordt verplaatst... Maar eind maart is het waarschijnlijk aan mij.... Moet toegeven dat dit toch wel angstaanjagend is, datum van 5 mei leek nog zo ver weg, maar nu einde maart, dat is volgende maand al.... aahh... Zo een dubbel gevoel, ik weet dat het moet gebeuren, maar nu komt het toch wel dichterbij... Zal blij zijn als alles achter de rug is, dat het maar snel zomer is ;-)
Chirurg zal eind van de week een exacte datum laten weten, ben eens benieuwd... Kan ik eindelijk een groot kruis op mijn kalender zetten en alles beginnen regelen.... Maar dokters kennende zal Maarten volgende week nog wel eens moeten langsgaan om datum te weten....
De eerste maand van het nieuwe jaar is al weer voorbij. Was precies gisteren dat ik iedereen nog gelukkig Nieuwjaar wenste, wat vliegt de tijd...
Weekend is ook weer voorbij, dus vanmorgen vroeg opstaan om Noortje naar school te brengen. Gelukkig hadden kindjes in het weekend beetje langer geslapen, af en toe heeft een mens toch nood aan uitslapen hoor, ik dan toch ;-)
Afgelopen week nog niks gehoord ivm operatie, dus vrijdag zelf telefoon genomen en gevraagd of ze al datum voor mij hebben. Ik plan graag en weet graag alles op voorhand. Er zijn mensen die echt van dag tot dag leven, ik kan dat niet. Ik hou van lijstjes en structuur. Op kalender in de keuken noteren we hier alles. Dus zou er ook graag operatie opschrijven. Maar voorlopig nog niks gekend... pff....
Zeer vriendelijke secretaresse aan telefoon zei mij dat ze haar uiterste best had gedaan om mij in te plannen, maar geen plaats gevonden! Euh....oncoloog heeft zo aangedrongen op maximum drie maanden na chemo operatie en nu kan die secretaresse mij niet inplannen?! Sorry voor al die mensen wiens neus niet recht staat, of die grotere of kleinere borsten willen, .... ze moeten nog maar even wachten! Kunnen ze die operaties niet verschuiven, cosmetische ingrepen zijn toch niet dringend, of vergis ik mij?
Ik wil een datum weten! Ik wil geen bestralingen.... Als operatie te lang op zich laat wachten, moet ik bestralingen en geloof mij, daar heb ik echt geen zin in.... Dus secretaresse heeft mijn naam genoteerd op eerste vrije dag van plastisch chirurg, 5 mei! Dat is dus zo'n 5 maanden na chemo.... Ik weet niet of die tijdspanne zo strikt genomen moet worden, maar dan moeten ze dat ook niet zeggen... Ze heeft mijn dossier doorgeven aan plastisch chirurg, hopen dat hij nog iets kan doen. Deze week bel ik weer als ik niks hoor. Ik wil en zal een datum weten! Ze vergeten dat hier twee kindjes rondlopen die een week opgevangen moeten worden en niet iedereen zomaar verlof kan nemen. Dit plan ik ook liefst op voorhand!
Afgelopen weekend genoten van het winterzonnetje. Was gisteren zalig weer en dus een wandeling gemaakt met schoonfamilie. Stapschoenen aan en we waren weg. Deed deugd, de frisse buitenlucht
Vandaag opnieuw zo'n mooi weer, dus namiddag blijft de auto thuis en ga ik Noortje te voet halen aan school, hopelijk is ze niet te moe en wil ze nog naar huis stappen, anders heb ik een klein probleempje... ;-)
Weekend is weer voorbij gevlogen. Zaterdag feestje voor Mats zijn verjaardag. Kleine ventje is weer verwend geweest met allerlei leuke cadeautjes. Zondag lekker gaan eten met mama en papa. Mama was onlangs verjaart en trakteerde voor haar verjaardag. Het heeft gesmaakt
Vanmorgen stond hier om 7u vrachtwagen voor de deur. Hadden afspraak voor het reinigen van onze mazouttank. Firma zou tussen 7u en 8u komen, hadden wekker dus om 7u gezet, want gingen ervan uit dat ze toch nooit om 7u hier zouden zijn.... Wel dus! Rond tien voor zeven werd Maarten wakker van geluid van vrachtwagen, rolluik omhoog en inderdaad daar stonden ze al. Hij trok snel kleren aan en naar buiten.... Brr.... zo koud en dan net uit bed... Maar, mazouttank is ook weer in orde..., weer een papiertje van paar honderd euro om in de kast te leggen
Ondertussen begon het hier te sneeuwen en te waaien, en was tijd om Noor naar school te brengen.... Was vandaag letterlijk door weer en wind naar school. Noor vond het geweldig, eindelijk sneeuw! Haar plezier was maar van korte duur, half uurtje later was alle sneeuw weer verdwenen, maar "onze" sneeuw heeft toch het middagnieuws op VTM gehaald
Maarten heeft deze week late, dus zit 's avonds alleen met kindjes. Na school hebben ze héél flink samen gespeeld, ze kunnen toch zo flink zijn ;-) Terwijl Noortje in de zetel met haar popje aan het spelen was, ben ik even langs haar gaan zitten. Ze hoort mij vaak vertellen tegen andere mensen over operatie, was dus misschien wel eens tijd om haar ook iets te vertellen. Maar doe dit het liefst zo spontaan mogelijk, tussen het spelen door. Wil niet dat ze er te veel over nadenkt... Vertelde haar over het stoute bolletje dat weg is, en dat de dokter en mama en papa niet willen dat er nog zo'n bolletje komt. Dus gaat de dokter mama haar borsten heel proper maken en dan terug mooi maken. Om dit te doen moet mama naar het ziekenhuis.... Haar eerste vraag was of ze dan mag kijken naar mijn "mooie" borsten Natuurlijk mag ze dat! En toen ik vertelde dat zij en Mats dan bij oma en opa mogen gaan logeren, een hele week, reageerde ze zelfs enthousiast... Ze vroeg wel of zij dat ook moet laten doen... Pff, de tranen schoten in mijn ogen... Probeerde mij goed te houden en vertelde haar dat ze nu nog geen borstjes heeft en dat dat niet moet, alleen mensen met stoute bolletjes moeten dit laten doen.... Mijn antwoord werd goedgekeurd en ze speelde vrolijk verder...
Ben blij dat ik het haar verteld heb, maar die laatste vraag had ik niet verwacht. Hoop zo hard dat zij, en Mats natuurlijk ook, ervan gespaard blijven!
Even later kindjes in bed gelegd, heb ze allebei nog een stevige knuffel gegeven en een nachtzoen. Slaapwel lieve schatjes van mij!
Vandaag, 23 januari, een belangrijke dag ten huize Billen - Vanaeken, onze jongste telg is vandaag 2 jaar geworden
Hiep hiep hoera voor onze Mats....
Al 2 jaar, wat vliegt de tijd. Herinner mij nog goed zo'n 2 jaar geleden hoe we 's morgens Noortje naar school brachten, weer naar huis reden en de uren dagen leken te duren voor we 's middags richting ziekenhuis mochten rijden voor de komst van ons zoontje. Toen keken we enorm uit naar een tochtje richting ziekenhuis, tegenwoordig is dit toch wel anders....
Toch een vreemde plaats, een ziekenhuis, een plaats waar intens geluk en groot verdriet zo dicht bij elkaar liggen. Maar 2 jaar geleden waren het intens gelukkige dagen, een prachtige zoon, onze Mats.
Vandaag een gewone school- en werkdag, dus feesten was zeer beperkt, dit weekend komt de rest van de familie stukje taart eten. Noor kijkt er er enorm naar uit, cadeautjes openmaken, taart eten, .... Dan tijd genoeg om een feestje te bouwen ;-)
Was vandaag ook een emotionele dag, op zo'n momenten heb ik het toch even moeilijk als ik kijk naar onze kindjes. Moet dan altijd even terug denken aan dag dat kanker ontdekt is, dag waarop er verschrikkelijke gedachten in mijn hoofd rondspookten, dag waarop mijn grootste angst doodgaan was.... Op dagen als vandaag ben ik zo blij dat het kankerverhaal op zijn einde loopt en ik hier nog altijd rondloop, dat ik nog kan genieten van ons gezinnetje, dat die stomme kanker niet gewonnen heeft! Vrees dat dit gedachten zijn die ik niet snel uit mijn hoofd zal krijgen, kanker vergeten is onmogelijk denk ik, ga bladzijde omdraaien, maar het zal altijd een hoofdstuk in ons leven blijven.
Een hoofdstuk waar we sterker uitkomen, waarna we meer kunnen genieten van kleine dingen en vooral genieten van de kindjes! Want voor je het goed en wel beseft, gaat het licht uit.... Maar hier zal het licht nog lang blijven branden hoor
Vannacht was Noor weer aan de beurt, ze stond langs ons bed en klaagde van buikpijn, ook diarree... Hier hangt toch een vies beestje in huis hoor, beestje dat niet zo lief is voor onze darmen....
Vandaag eindelijk afspraak met plastisch chirurg, wel pas om 20u30 vanavond. Zal een lange dag worden.... bezig blijven is dus de boodschap. Maarten was al vroeg werken, deze week vroege post. Deze morgen moeten opstaan om naar toilet te lopen, pff, weer diarree.... Hoop echt dat het stress is en dat het morgen allemaal stopt hoor...
Vanmorgen Noortje naar school gebracht, gelukkig had ze geen buikpijn meer en liep ze vrolijk naar school. Daarna naar Aldi, beetje winkelen. Dacht dit op mijn gemak te doen om tijd beetje door te krijgen, maar met gevoel van diarree winkelen was toch niet zo aangenaam. Snel alles in kar en naar huis, kortbij het kleine kamertje. Terug thuis imodium genomen, gelukkig helpt dit goed.
Rond de middag had ik afgesproken met mama om op zoek te gaan naar verjaardagscadeautje voor Mats. Donderdag wordt het kleine ventje al 2 jaar.... Mama, ik en Mats reden naar Sint-Truiden, kozen leuke autootjes en brachten nog bezoekje aan pa. Daar wilde Mats niet eten, vond dit vreemd, aardappelen eet hij graag, en nu wou hij niks, zelfs niet proeven. Tijd vloog voorbij en voor we het wisten moesten we Noor gaan halen. Noortje mocht kiezen of ze vanavond bij oma gaat logeren of dat oma en opa naar hier komen om haar in haar bedje te leggen. Ze koos tot ieders verwondering het laatste. Anders gaat ze zo graag logeren bij oma, maar vandaag wou ze graag thuis blijven. Denk dat ze de spanning ook wel beetje voelt. Heb haar nog niks verteld over operaties of zo, maar ze hoort wel dat erover gepraat wordt tegen andere mensen. Hoop vanavond datum van operatie te weten en dan kunnen we plannen en kan ik haar op de hoogte brengen. Maar wat vertel je een kleuter? Kan toch moeilijk heel de uitleg geven, daar begrijpt ze niks van en te veel informatie is ook niet goed, dan gaat ze te veel nadenken en piekeren, vrees ik. Misschien "gewoon" vertellen dat mama geen bolletjes meer wil in de borsten en dat de dokter daarvoor gaat zorgen. Pff, dat wordt een moeilijk gesprek....
Rond half acht kwamen oma en opa naar hier en vertrokken wij richting Hasselt. In de wachtzaal zaten nog zo'n 5 personen voor ons. Toen er iemand buitenkwam en we hoorden dat de patiënt van half zeven naar binnen ging, zakte de moed ons toch even in de schoenen.... Dit wou zeggen nog minimum 2 uur wachten.... Gelukkig kwamen sommige mensen snel weer naar buiten en mochten we rond 9u45 naar binnen. Dus maar uurtje wachten ;-)
Plastisch chirurg besprak de situatie met ons en raadde ook DIEP-flap methode aan. Dit wil dus zeggen (en ik probeer zo eenvoudig mogelijk uit te leggen...) dat er een stuk huid, vet en bloedvaten uit de buik wordt weggesneden en dat ik wordt gebruikt om nieuwe borsten te creëren. Deze bloedvaten worden opnieuw aangesloten ter hoogte van de borsten en met het vet worden borsten geconstrueerd. Een zware operatie van zo'n 12uur. Op de operatietafel worden speciale kussens gelegd, benen worden ingepakt met massagekussens, hoofd wordt geregeld herlegd, ... allemaal om nadien zo weinig mogelijk last te hebben van de operatie en het lange stilliggen in dezelfde houding. Na operatie word ik naar intensieve gebracht (dit nieuws was even schrikken!). Ik moet dan 2 dagen op intensieve blijven om te controleren of de doorbloeding in de borsten goed verloopt. En ook omdat de recovery 's nachts gesloten is.... Aangezien operatie zo lang duurt, kan ik niet meer naar recovery gebracht worden en brengen ze mij dus naar intensieve zorgen. Na die twee dagen is de ergste pijn voorbij en mag ik naar gewone kamer, waar ik dan nog zo'n weekje moet blijven.... Pff... een hele week ziekenhuis, kan ik dat wel aan?
Plastisch chirurg bekeek mijn borsten en zei dat het allemaal goed mogelijk was, geen problemen! Huid genoeg en voldoende vet op de buik om mee te werken, maar daar twijfelde ik ook niet aan ;-)
Een datum kregen we jammer genoeg nog niet. Zijn agenda staat vol tot einde mei, dus hij moest een aantal operaties verschuiven. Mijn operatie neemt ganse dag in beslag, dus mij er ergens tussen zetten lukt niet. En omdat operatie binnen ongeveer 3 maanden na chemo moet, moet hij zijn agenda aanpassen. Dit kon natuurlijk niet op 2 minuten tijd en om 22u 's avonds kan hij ook niet beginnen bellen naar patiënten om operaties te verplaatsen....
Hij vertelde ook nog dat zo'n operatie niet volledig gedekt wordt door mutualiteit, en de meeste hospitalisatieverzekeringen trekken hun handen dan ook terug. Zo'n operatie moet je voor een deel uit eigen zak betalen. Toen schrokken we toch even, euh..., ik laat deze operatie niet voor mijn plezier doen hoor, het is voor mijn gezondheid! Hij sprak toch van een paar duizend euro uit eigen zak.... Maarten gaat morgen eens rondbellen naar verzekeringen en zo om hiernaar te informeren. Hebben onze verzekering in het ziekenhuis, dus misschien valt er toch ergens een mouw aan te passen.
Rond 22u45 keerden we terug naar huis, zonder datum! Hij zal binnenkort contact opnemen om een datum af te spreken. Dus, vanaf nu is het wachten op telefoontje....
Maarten was vanmorgen al vroeg werken. Gelukkig lieten kindjes mij vandaag beetje langer slapen. Rond 7u30 was nummer 1 van de partij. Voormiddag flink gespeeld terwijl ik geregeld naar toilet moest lopen voor de ondertussen gekende diarree. Heb daar ondertussen toch al een week last van en ben het beu! Minste wat ik eet, komt er ongeveer 10 minuten later weer uit.... Dit kan niet blijven duren hé! Heb al medicatie geprobeerd om darmen tot rust te brengen, maar helpt niet. Ik hoop dat het van de stress voor maandag is en dat ik er dus dinsdag vanaf ben... Ofwel wordt het alleen maar erger als ik weet wat operatie juist inhoudt... (dat kan ook...)
Vanmiddag eten bij oma en opa, kindjes hadden elk mooie tekening gemaakt voor oma haar verjaardag. At een beetje soep, en liet de rest aan mij voorbij gaan, moet mijn darmen ook niet gaan uitdagen. Kindjes bleven namiddag nog bij oma en opa spelen. Noor laat oma dan niet los en wil zo graag daar blijven, en ook Mats begint het te kennen... Praten lukt nog niet, maar hij weet zich ook goed duidelijk te maken om bij oma en opa te blijven. Onze kapoentjes ;-)
In de late namiddag brachten oma en opa ze terug, ik had ondertussen beetje opgeruimd en ook beetje gerust. Ben de laatste dagen meer moe. Afgelopen week had Maarten late, hij is dan pas rond 22u40 thuis en is dan snel laat voor we gaan slapen. 's Morgens loopt de wekker af om Noortje naar school te brengen. Dus (naar mijn gewoonte) zijn de nachten kort....
Nog snel kindjes in bad gestoken. Tot voor kort had Mats schrik in het water, zijn haartjes wassen was een drama...., maar hij is helemaal veranderd, is een echte waterrat geworden Is nu een drama om hem uit het bad te halen. Leuker zo natuurlijk ;-) Nadeel is dat ik badkamer kan poetsen als ze allebei in bad geweest zijn, spitter spetter spats... en alles is nat!
Nog één nachtje slapen en dan afspraak bij plastisch chirurg... Hoop toch op een goede nachtrust.... Slaapwel ;-)
Deze nacht goed geslapen, was gisterenavond samen met kindjes rond 20u mijn bedje ingekropen. Vanmorgen was Mats al vroeg van de partij, 6u was hij wakker.... Maarten legde hem tussen ons in, maar kleine ventje was te wakker. Paar minuten later kwam Noor er ook bijgekropen, van slapen was dus geen sprake meer. Bleef met de kindjes nog even in bed liggen, samen wat tv kijken en knuffelen in bed. Maar met Mats gewapend met een autootje in elke hand kwamen sommige knuffels nogal hard aan....
Dan maar opstaan en spelen met de autootjes in de living. Mijn buikpijn was gelukkig over en voelde mij weer goed, nachtrust had zijn effect niet gemist
Maarten was al vroeg werken, en zat dus alleen met de kids. Ze hebben hele voormiddag flink gespeeld met de Lego trein, een spoor door heel de living... Maar ze hadden hun plezier!
Namiddag leuk bezoek gekregen van enkele vrienden, leuke babbel en de tijd vloog voorbij. Voor ik het wist was het 18u en was Maarten ook weer thuis. Bedankt voor de gezellige namiddag!
's Avonds stonden frietjes op het menu, zoals elke zaterdagavond halen we kindertafeltje bij, en eten we frietjes in de zetel terwijl we tv kijken. Mats vindt dit geweldig, het ventje loopt rond en gaat overal frietjes mee-eten.
Vanavond weer op tijd bedje in, voel dat mijn lichaam de afgelopen dagen weer rust nodig heeft, dus kruipen we gewoon iets vroeger onder de lakens, dan staan we morgen weer paraat als mijn kleine schatten wakker worden! Morgen verjaart oma, dus belangrijke dag
Pff, wat een dag! Begon allemaal goed, vanmorgen Noortje naar school gebracht, even langs slager en bakker zodat er voldoende eten in huis is voor het weekend.
Terug thuis begon Mats flink te spelen en maakte ik twee kommetje cornflakes klaar. Deze aten we samen in de zetel op
En toen begon de miserie....
Nog geen tien minuten later zat ik op toilet, diarree... Daar gingen we weer, net zoals de afgelopen dagen. Geen buikpijn of last, alleen diarree. Hele voormiddag op toilet gezeten, gelukkig was Mats flink aan het spelen. Mijn grote jongen
Tegen de middag werd het nog beetje erger, werd opeens misselijk en even later hing ik boven toilet. In plaats van erop te zitten, was het nu overgeven, bah!
Klinkt misschien raar, maar na het overgeven voelde ik mij beter. Snel tandenpoetsen en was weer ok... Mijne maag had weer rust gevonden.
Na school had ik afgesproken met mama om naar Toy Champ te gaan, cadeautje kopen voor Mats zijn verjaardag. Onze kleine schat verjaart volgende week en gingen op zoek naar iets leuk. Dat winkelen was misschien zo geen goed idee, in de winkel kreeg ik krampen en brak het zweet mij uit. Dan maar snel naar huis, zonder cadeautje. Hiervoor zullen we volgende week wel eens teruggaan. Nog tijd
Thuis, kroop ik zetel in. Probeerde nog boterhammetje te eten, maar zonder succes! Gewoon even rust.... Dat had mijn lichaam nodig.
Maarten had 's avonds nieuwjaarsreceptie van het werk, hij belde dit af omdat ik mij niet goed voelde. Heb hem zeker 10x gezegd dat hij moest gaan, beetje ontspanning doet voor hem ook deugd, laatste dagen zijn al stressvol genoeg...
Ik kroop samen met kindjes rond 20u in bed en viel als een blok in slaap.
Maarten vertrok dan toch nog even naar receptie Hopen dat kindjes mij morgenvroeg beetje met rust laten, want Maarten moet er weer vroeg uit, weer werken dit weekend....
Moet nog elke keer opletten wanneer ik datum intyp, ben nog niet gewoon aan die 4 op het einde... Zal waarschijnlijk wel niet de enigste zijn
Dinsdagnacht stond Noor ineens langs mij, ze voelde zich niet goed, en paar minuutjes later was ze aan het overgeven, de arme schat.... Dan maar verder slapen bij mama en papa. Noortje slaapt dan goed, maar mama en papa iets minder....
Gisteren haar thuisgehouden van school, ze heeft hele voormiddag op zetel gelegen. Niet echt ziek, maar buikpijn. Vandaag is ze half dagje naar school geweest, ben haar vanmiddag gaan halen, dan kon ze namiddag nog beetje rusten. Morgen proberen we hele dag te gaan. Als ze klaagt, zal de juf wel bellen en kan ik haar snel gaan halen.
Ik heb ook al enkele dagen last van mijn buik. Geen pijn of geen krampen, maar als ik iets eet, zit ik paar minuten erna met diarree op toilet. Raar hoor, heb honger en kan alles eten. Dinsdag bij apotheek iets gaan halen om darmen weer in orde te brengen, maar blijf met diarree zitten.... Niet leuk! Volgens Maarten is het stress....
Kan nochtans niet zeggen dat ik stress heb, onbewust misschien wel? Moet bekennen dat het toch spannende dagen zijn, maandag afspraak met plastisch chirurg, toch wel benieuwd wat hij gaat zeggen en wanneer operatie zal plaatsvinden. Dus onbewust ben ik daar toch veel mee bezig sinds bezoek aan gynaecoloog. Hoop dat na afspraak van maandag de stress voor een groot stuk verdwijnt en ik verlost ben van die diarree, want aangenaam is dat toch niet hoor, pff! Gelukkig heb ik er geen last van, geen buikpijn.
Maarten is de laatste weken veel uren aan het werken, hij vervangt deze week een zieke collega. Binnenkort zal hij waarschijnlijk ook enkele dagen vrij moeten nemen. Als we datum van operatie weten, kan het plannen beginnen.... Zorgen dat we elke dag opvang voor de kindjes hebben. Maar zal wel lukken Weet op wie ik kan rekenen ;-)
Vandaag afspraak bij psychologe in Hasselt. Had mij ingeschreven om deel te nemen aan een onderzoek naar "geheugen- en concentratieproblemen bij chemopatiënten", vandaag dus afspraak voor het derde deel.
Vanmorgen Noortje naar school gebracht, ze was weer superflink Daarna doorgereden naar Alken, Mats ging even bij oma Niek spelen en ik reed door naar Hasselt. Half tien 's morgens en parking van het ziekenhuis gaf al volzet aan, dan maar verder zoeken. Gelukkig op parking van cultureel centrum nog een plaatsje gevonden. En bij dit mooie weer deed een wandelingetje wel deugd. Meldde mij aan aan de balie en psychologe kwam mij halen. Ze nam mij mee naar één of ander bureau van een dokter en hing het gekende blad met "niet storen testing" op de deur. Daar gingen we weer, telkens weer dezelfde vragen, maar andere letters en lijstjes.
Eerste vraag, die ik vrij moeilijk vond bij eerste test, ging gelukkig al beetje beter. Noem zoveel mogelijk woorden met dezelfde beginletter in één minuut, vandaag kreeg ik de letters p, g en r. Toch wel vreemd aan welke woorden een mens denkt als je woorden met deze letters moet zoeken.... Maar kon er meer opsommen dan eerste keer (gelukkig maar...).
Test nam zo'n anderhalf uur in beslag. Tijd vliegt wel voorbij, vind zo'n taalspelletjes en oefeningen wel leuk
Daarna nog even op zoek naar Maarten, hij was aan het werk. Even leuk babbeltje met collega's. Bedankt om mij altijd het gevoel van "welkom" te geven
Rond de middag vertrok ik terug naar Alken, mijn kleinste schat ophalen. Hij had het naar zijn zin gehad bij oma Niek, flink gespeeld en goed gegeten. Daarna nog even langs pa, hij is jarig vandaag en wilde nog wel even langsgaan. Oma was ook daar, dit vond Mats natuurlijk geweldig...
Na school gingen Maarten en Noor nog even zwemmen. Noor vindt dit zó leuk! Ze durft inspringen en met haar hoofdje volledig onder water te gaan. Binnenkort eens beginnen met zwemlessen, denk wel dat ze hier klaar voor is....
En zo merk ik dagelijks dat mijn kindjes snel groot worden....
Mijn opruimactie vordert goed Bovenverdieping is volledig in orde, alle kleerkasten en badkamer opgeruimd. Ongelooflijk hoeveel een mens verzameld op een paar jaar tijd. Ook benedenverdieping is al grotendeels gedaan, living is volledig in orde en keuken voor de helft. Vuilzakken steken laatste dagen goed vol.... Gelukkig krijgen we dit jaar weer een gratis rol van stad voor Mats ;-) Moet ze alleen nog eens gaan halen.... Zal voor volgende week zijn als de andere helft van de keuken ook is opgeruimd. Elke keer als ik keuken opruim vind ik vervallen etenswaren terug die ik dan kan weggooien.... De potjes vanachter in de kast blijven vaak achteraan staan (hier toch)....
Vandaag even langs pa geweest, hij is maandag jarig, dus vandaag cadeautje gaan brengen en stukje taart gaan eten
Maarten heeft vanavond, na het eten van de frietjes van de frituur, mijn haar onder handen genomen. Toen het begon uit te vallen tijdens chemo hadden we tondeuse genomen en het kort afgeschoren. Mijn haar is wel verder uitgevallen, maar ben nooit volledig kaal geweest, had wel kale plekken, maar op sommige plaatsen heb ik mijn haar gehouden. Bijgevolg had ik nu dus een zeer vreemd kapsel, de "sterke" haren waren dus blijven groeien en waren ondertussen paar centimeter lang, op de andere plaatsen groeit mijn haar ook terug, maar dit is nog maar paar millimeter lang. Dus Maarten heeft lange haren weggedaan... zie er nu weer beetje deftig uit ;-) Hoop dat mijn haar nu goed begint te groeien, ben die mutsen beu hoor.... pff.... Thuis loopt ik rond zonder muts, kindjes zijn het al helemaal gewoon en bekijken het niet meer. Maar om buiten te komen, doe ik toch nog muts op, is nog beetje te kort.
Viel wel op dat de afgeschoren haren grijs waren... hoop dat dit niet mijn nieuwe kleur wordt! Misschien heeft de chemo het kleurpigment wel afgebroken en zijn de haren grijs geworden... (of klinkt dit belachelijk?). Zullen binnen paar weken zien welke kleur het zal worden, maar hoop toch geen grijs.... Dan kan ik al dadelijk afspraak maken voor kleuring.... We zien wel, zorgen voor binnen paar weken, maanden, ....
Morgen staat er hier al een verjaardagsfeestje op het programma. Onze kleine jongen wordt de 23ste al 2 jaar! Wat vliegt de tijd! Morgen al feestje voor de schoonfamilie, de taart is besteld, laat de cadeautjes maar komen Kijk er al naar uit om zijn gezichtje te zien bij het openmaken van de pakjes. Zusje zal wel helpen met het openmaken ervan, en waarschijnlijk zal zij er morgen meer mee spelen dan Mats zelf. Mats speelt laatste dagen nogal veel met poppen, hij vindt het leuk om ermee rond te dragen en tutje te geven, tja, zal er mij nog maar geen vragen bij stellen zeker.... ;-)
Vandaag begonnen aan mijn opruimactie in de living. Grote kast is al voor groot deel opgeruimd en staan al heel wat spulletjes online Vraag mij af waar ik al die theelichthouders gehaald heb... In alle vormen en maten, maar veel te veel. Dus hoop ik dat er iemand anders blij mee kan maken Morgen of overmorgen naar Action, mandjes en doosjes halen om verder op te ruimen.
Vanmorgen ons Noortje weer superflink naar school. Op de parking kwamen we al vriendinnetje tegen en hand in hand liepen ze naar binnen. Wat kan een mama fier zijn De juffen hadden hun handen al vol met de nieuwe kindjes, ocharme, zo wenen, en de juffen maar troosten....
Na school hadden we afspraak bij Kind & Gezin, moesten er zijn om 17.10u. Waren ruim op tijd en kindjes hadden al snel speelgoed gevonden. Zo leuk om zien hoe goed Noortje dan voor haar broertje zorgt, een mini-mama. Ze kan soms zo kwaad op hem zijn, als hij haar knutselwerkjes kapot maakt of aan haar haren trekt, maar ze ziet haar broertje graag, daar ben ik zeker van!
Mats uitkleden en dan richting weegschaal. Mats vond het allemaal maar raar, zette hem op weegschaal en traantjes kwamen al snel... Resultaat: 16.100kg! Eén van de bejaarde vrouwen vond hem een flink meisje! Toen ze dit zei kreeg ze een elleboogstoot van haar bejaarde collega Wel grappig, twee vrouwen van gemiddeld 65 jaar, naast elkaar met hun tasje koffie. Ze probeerden zo hard hun best te doen....
Kwartiertje later mochten we binnen bij dokter. Even luisteren, en overal voelen. Kleine ventje maar wenen, hij vindt het niet leuk als vreemde mensen hem "ambeteren". Hij heeft tijd nodig om te wennen aan vreemden.... En nu werd hij daar op een tafel gelegd en begon een vrouw hem te onderzoeken. Gelukkig was hij nadien snel getroost. Verdict van de dokter: alles in orde, sterke jongen! Dit had ze wel ondervonden toen ze hem probeerde op zijn rugje te leggen en hij niet echt meewerkte
Nadien nog langs verpleegster, vragenronde kon beginnen ivm eten, slapen, spelen, .... Noortje nam haar taak zeer ernstig en antwoordde met veel plezier. Volgende keer stuur ik ze met hun tweetjes naar binnen. Zal wel lukken ;-)
Na gesprekje, meten.... Daar gingen we weer, wenen. Mats dwingen lukt niet goed, hij heeft tijd nodig om te wennen. Maar ja, beetje "vechten" en kwamen op 98cm. Grote jongen
Mats weer aankleden en huiswaarts. Broodjes eten en bedjes in Nu kan ik nog genieten van een rustig avondje in mijne zetel ;-)
Vandaag 6 januari, 3 Koningen, maar moet zeggen dat ik hier geen Balthazar, Melchior of Caspar (of zoiets) gezien heb. Die tijd is blijkbaar voorbij. Kan mij herinneren dat ik als kind toch een paar jaar verkleed van deur tot deur ben gegaan, liedje zingen, samen met enkele vriendjes en nadien centjes tellen en verdelen. Denk dat kinderen van tegenwoordig liever tv kijken of één of ander spelletje spelen. Maar moet ook bekennen dat ik Noor er ook niet warm voor heb gemaakt, misschien volgend jaar, we zien wel....
Hier rustig weekendje achter de rug. Zaterdag even langs mama en papa geweest, ze hebben het moeilijk met nieuws van operaties. Zullen weer enkele zware maanden worden, voor iedereen, maar denk dat ik dit juiste keuze is. Na operaties ben ik gerust, indien ik mij niet laat opereren blijft de onzekerheid. Alhoewel gerust leven, zit er ook niet in, dit zal ik pas kunnen als zowel Noor als Mats negatief testen op hun 18 jaar. En anders zal de schrik er blijven inzitten.....
Zondag gaan shoppen met Noor en mama. Eerst langs JBC, daar was de buit maar mager, enkel golfje voor Noor. Vond dat de winkel er zeer rommelig bijlag en leuke kleding had maar sticker van 10%, dus de moeite niet. Maar had eigenlijk het meeste last van klanten die er rond liepen. Mag geen rascist zijn, maar sommige mensen stinken echt! En dan is mijn zin om kleren te passen of in rekken te zoeken al voorbij....Bah! Dan maar naar E5-mode, daar had ik snel mijn handen vol met kleedjes en rokjes. Maar in pashokje bleken die spulletjes toch veel leuker op de kapstok...., dus met lege handen naar buiten. Tenslotte nog naar Avance, daar enkele topjes gekocht, trui en vestje voor Noor. Topjes zijn om mee naar ziekenhuis te nemen. Zou ongeveer week moeten blijven voor operatie, dus paar extra topjes kwamen wel van pas. Heb het in ziekenhuis toch altijd warm, dus broeken en topjes zijn ideaal om mee te nemen. Eind van de maand zullen we datum wel weten en dan kan ik valiesje maken. Hoop langs één kant dat het allemaal snel achter de rug is, maar langs de andere kant zie ik op tegen hele week ziekenhuis.... Kan kindjes zo lang niet missen!! Ik weet wel dat ze super goed opgevangen worden door oma, en dat ze het zelf héél leuk vinden om bij oma en opa te gaan logeren, maar heb ze het liefst dicht bij mij.... Dat wordt waarschijnlijk het zwaarst, de mentale pijn.... Fysiek zal het ook zwaar worden, maar mijn kindjes missen en het weg van huis zijn, daar heb ik het toch steeds moeilijk mee.... pff.... heb maar een zwak moederhartje hoor....
Vandaag moest ons Noor weer naar school, ze keek er naar uit. Ze had haar vriendjes en juf toch wel gemist in de vakantie. Maar dat wilde ook zeggen, wekker zetten, was toch nog vroeg vanmorgen... Dat waren we niet meer gewoon.... En nog zo donker.... Gelukkig was Noor superflink. Was weer even wennen in huis, ook Mats moest weer wennen aan het alleen spelen, hij miste zijn zusje toch wel hoor. Mijn kleine schatten! Binnenkort dus weer naar het ziekenhuis, een volledige week zei gynaecoloog. Een week zonder kindjes... pff.... denk dat mijn mentale pijn zwaarder zal zijn dan de fysieke pijn. Heb echt een zwak moederhartje hoor, kan mijn kindjes echt niet missen... Als ik eraan denk, krijg ik al tranen in mijn ogen. Pff.... op zo'n momenten heb ik zin om eens goed te vloeken of te roepen... stomme kanker!!!
Waarschijnlijk zullen we eind van de maand wel een datum weten voor operatie, moet dan ook nog eens met Noor praten hierover. Vertellen dat mama geopereerd moet worden en dus naar het ziekenhuis moet. Kindjes gaan dan logeren bij oma en opa, dat vinden ze geweldig, dan worden ze weer extra verwend. Dus dat zal ze niet zo erg vinden. Maar hoe moet ik dit vertellen aan actieve kleuter van 5 jaar? Kan toch moeilijk hele verhaal vertellen? Daar begrijpt ze niks van en wil haar ook niet bang maken. Misschien best het zo eenvoudig mogelijk vertellen.... Maar hoe? Tips zijn altijd welkom
Vanochtend voor alle veiligheid wekker gezet, hadden afspraak in Hasselt om 10u. Kindjes laten ons deze vakantie langer slapen, en staan laatste dagen pas rond half negen op. Dit went zeer snel moet ik bekennen, dus zonder wekker zouden we wel eens te laat in Hasselt kunnen aankomen... Rond 8u ging wekker af, voelde nog vroeg.... Dat belooft voor volgende week maandag, dan is het nog een uur vroeger opstaan.....
Rond 8u45 vertrokken we richting Hasselt, ruim op tijd, want parking vinden is niet altijd evident aan ziekenhuis. In Hasselt aangekomen, vonden we al snel parkeerplaats, dus dan maar eerst even langs MR, collega's van Maarten Nieuwjaar wensen. Zijn daar altijd welkom, iedereen is daar altijd zo lief, ze doen mij even vergeten dat ik in ziekenhuis ben
Rond kwart voor tien wandelden we terug naar borstkliniek, en namen plaats in wachtzaal om te wachten, te wachten en te wachten. Rond 11u was het aan ons. Gynaecoloog, even vriendelijk als altijd, riep ons naar binnen. Namen plaats aan haar bureau en kregen de uitleg waarop we zaten te wachten....
Zijn twee mogelijkheden voor mij, eerste is amputatie van borsten en reconstructie, tweede optie is 3 maandelijkse controle met strikte opvolging. Maar deze tweede optie is niet zonder risico, opvolging is goed, maar als ze opnieuw tumor vinden, is het sowieso operatie en chemo. Kanker voor zijn kan niet op deze manier.... Dus, dit schrappen we! Ik wil niet verder leven met de vraag: "Wanneer komt kanker terug?", want kans op herval is zeer reeël.....
Dan maar verdere uitleg over eerste optie, amputatie en reconstructie. Dit kan in één operatie, operatie waarin eerst gynaecoloog aan het werk gaat, ze schraapt de borsten leeg, alle borstweefsel wordt weggehaald, huid blijft behouden, enkel tepel wordt weggesneden omdat daar ook borstweefsel inzit en dus ook daarin nog risico zit. Nadat alle borstweefsel is weggehaald, komt plastisch chirurg erbij, deze reconstrueert de borst, wel zonder tepel. Gaat hier dan wel over een zware operatie, operatie van ongeveer 10u! Maar waren wel blij te horen dat amputatie en reconstructie in één operatie kan, klinkt misschien raar, maar dan ben ik er in één keer vanaf. Zullen zware dagen erna worden, maar is dan wel (bijna) in orde. Enkele maanden later zal tepel er dan op getatoeëerd worden. Dit kan dan samen met verwijderen van eierstokken en baarmoeder. Dit was nieuw, oncoloog had enkel gesproken over eierstokken, maar door ervaring van gynaecoloog wil ze ook baarmoeder verwijderen. Dit wil dan ook wel zeggen dat ik in menopauze kom en die bijwerkingen al op jonge leeftijd zal ondergaan. Daar is jammer genoeg niks aan te doen.... Sommige vrouwen hebben veel last van menopauze, andere vrouwen niet. Hopen dat ik tot categorie behoor die daar niet veel last van heeft.... Afwachten!
Maar ons besluit staat vast, worden operaties! Dit jaar, 2014, jaar waarin ik twee operaties zal ondergaan, eerste operatie zal vrij snel gebeuren, amputatie en reconstructie zonder tepels. Enkele maanden later, tatoeage van tepels en verwijderen van baarmoeder en eierstokken! Dus eind 2014 heb ik twee nieuwe borsten en zit ik in mijn menopauze.... Maar belangrijkste is dat mijn risico op borstkanker en eierstokkanker nihil wordt Daar doen we het voor!
Gynae had onze vragen beantwoord en vertrokken met gerust hart huiswaarts. Nog even langs secretariaat om afspraak te maken met plastisch chirurg. Voor gynaecoloog is het allemaal geregeld, maar is plastisch chirurg die operatie moet plannen omdat hij het langst aan mij zal opereren. Dit kon vandaag nog niet, dokter is met vakantie tot 20 januari. Dus volgende afspraak maandag 20 januari om 20.30u met plastisch chirurg! Jaja, 20.30u! Gynae had opgeschreven dat we 20ste afspraak moeten hebben, want moet vooruitgaan, dus heeft secretaresse ons er nog bijgezet..... Maar, ken dat ondertussen, ziekenhuis = wachten = geduld hebben, dus 20.30u zal al snel 21.30u worden.... zien dat ik mij kan wakker houden in wachtzaal
Maar ga vanavond met een gerust hartje slapen, ik weet nu wat er op het programma staat voor 2014, alleen nog datum afwachten..... en eens nadenken hoe mijn nieuwe borsten er mogen uitzien ;-)
"Gelukkig Nieuwjaar!", deze woorden zullen we de komende dagen nog vaak gebruiken, gepaard met telkens 3 kussen. Bij sommige mensen is het nu een aangenaam weerzien, andere mensen kom je deze periode van het jaar liever niet tegen.... ;-)
Vandaag een drukke dag gehad. Ronde van de familie stond op het programma.... Noortje moest immers overal haar nieuwjaarsbrief gaan opzeggen. En ze was enthousiast, hadden de brief ondertussen al zo'n 20 keer gehoord, ze kent hem helemaal uit haar hoofd, zal dit jaar niet moeten fluisteren. Bedankt juf om brief zo goed aan te leren. Noor was fier hoor (en mama en papa dus ook).
Eerst naar oma Niek en opa Jef, daar zagen we nonkel Brecht en tante Petra ook, samen lekker ontbeten. Koffiekoeken waren lekker, maar na al dat lekkers van avond ervoor, hadden de buikjes toch nog niet zoveel honger... Daarna naar pa, opnieuw brief opzeggen, babbeltje slaan en op naar de volgende halte. Richting oma en opa. Daar briefje opzeggen, ook even bij peter binnenspringen en dan huiswaarts. Spaarpot van de kindjes is weer goed gespijsd, dank jullie wel voor al die nieuwjaarscentjes
Hadden 's avonds opnieuw afgesproken bij oma en opa om lekker te gaan eten, maar eerst thuis valiesjes van de kids maken. Moeten morgenvoormiddag in ziekenhuis zijn en vertrekken graag op tijd. Bij oma kunnen kindjes dan uitslapen, afgelopen dagen zijn al vermoeiend genoeg geweest.....
Rond 17u vertrokken we weer richting oma en opa. Lekker eten en rond 19u met klein hartje afscheid nemen van de kindjes. Kindjes vonden het weer geweldig om te gaan logeren, maar bij mij blijft dit een vreemd gevoel hoor. Ze "moeten" gaan logeren, omdat ik weer naar ziekenhuis moet.... pff.... en dat op tweede nieuwjaarsdag! Had op voorhand gezegd dat iedereen mij maand januari met rust moet laten, wil gewoon even op adem komen en mijn lichaam tijd geven om te herstellen van chemo zonder naar ziekenhuis te moeten. Maar daar dachten dokters anders over. Indien amputatie niet binnen termijn van 3 maanden gebeurt, moet ik nog bestralingen hebben. En een bestraalde huid is moeilijker te hanteren voor reconstructie, dus daarom moet het allemaal weer vooruit gaan.... Dus morgen 10u, afspraak met gynaecoloog in Hasselt.... hopelijk krijgen we dan ook meer uitleg wat er allemaal op het programma staat voor mij....
