Ik stel vast dat ik meer achterlaat dan mijn schaduw alleen
Het is grauw, grijs, erg frisjes en zelfs zeverig weer wanneer ik MRose bevestig dat ik maar eens zal vertrekken. De kasseien van de Grote Molenweg liggen er zelfs akelig glad bij. Mijn schoenzolen zijn echt niet geschikt om voort te bewegen op vochtige kinderkopjes. Ik schuif regelmatig uit, en pattineer met een regelmaat op deze klim van om en bij de 9 percent. Dat weet ik weer voor de volgende keer, bedenk ik snel
Wanneer mijn kids, beauty kids, grandchildren , en alomtegenwoordige vrouw mij komen uitwuiven aan de afrit van Gasthuisberg krijg ik onverwacht nog een heel intens geschenkje die mij de ganse tocht zal doen denken aan mijn nageslacht. Ik krijg een gepersonaliseerde hel blauwe body warmer in de handen geduwd met een heel speciale boodschap geprint in schelpvorm op de voorkant. Op de achterzijde staat in grote lijnen mijn af te leggen parcours met de kilometers erbij vermeld.
Groei , geniet en leef,
Lacht, laat gaan en geef,
Straal met je aanwezigheid
En blijf jezelf altijd .
Blijkbaar hebben wij toch niet zo erg gefaald in de opvoeding van onze kinderen, denk ik een paar minuten later. Wanneer je eigen kinderen zulk een boodschap met je meegeven,en wanneer je kan doorspoelen met wat zulk een doordenker je smaakpapillen doordrenkt en goed gelukkig maakt dan ben je als opvoeder geen lozer. Zo mijmer ik in mezelf wanneer ik me nog een laatste blik gun van mijn kroost op hun ruggezijde. Ik ben weg en zal hen missen, ook al ga ik zeer gelukkig en erg licht mijn tred in een weer waar ik mijn hond zou voor thuis laten. Het regent, het waait en de hemelse zogenaamde sluizen laten tergend hun natuurproduct tegen mijn benen en aangezicht aanslingeren. Even overweeg ik de paraplu van Marie Rose toch mee te nemen. Echter zo een luxe wil ik mezelf niet permitteren. Dat bedenk ik nog net op tijd. Het voelt koud aan. Twaalf graden is niet zo veel.
Kleinzoon Willem geeft me een hand en maakt me duidelijk dat hij ook wel mee zou willen dat naar dat verre land. Helaas kan dat niet. Bij het horen van deze annonce wordt hij een beetje droevig.
Het gaat heel vlot en voor ik het goed en wel besef begin ik aan de modderstrook tussen Korbeek-Dijle en Sint Joris Weert. Ik besluit toch maar mijn been-getten aan te trekken, gezien het vochtige weer. Het was een wijs besluit, want de glibberige tractorsporen doen mij schuiven van op en neer, van links naar rechts, ook al eens van voor naar achter. Geen nood, ik heb alle tijd en zit zelfs nog volledig op mijn schema van 5,4 km per uur. Alsof dat een rol speelt. Smetje toch, waar zijde gij toch altijd mee bezig, corrigeer ik mijzelf. Ik had nochtans overwogen om in de GPS mijn klok uit te schakelen en mijn polshorloge thuis te laten. Heb ik niet gedaan, omdat de aanpassing wellicht te groot zou zijn. Althans, zo verontschuldig ik onmiddellijk mezelf .
Ik eet en drink na 18 kilometer met een pracht van een zicht op Précot en wijde omgeving. Nog 10 kilometer volgens de planning. In Nethen moest ik normaal een klein padje vinden naast de spoorwegbedding, echter het pad was totaal verdwenen onder plassen en stroken met modder en algen. Ik loop dus een 300 meter terug en daardoor komt het dat mijn trip niet 28,3 kilometer , dan wel 29 kilometer telt. Ik beklaag me niet dat ik een tijd langs de spoorwegbedding liep, want alzo ben ik zuiver zeker van de juistheid van mijn trip. In de verte zie ik het industrieterrein van Waver. Nog wat gas bijgegeven en om 15.42 arriveer ik in Waver. Mijn eerste trip is geslaagd. Ik heb vandaag 1/95 ste van mijn droom gerealiseerd.
Ik kreeg van verscheidene supporters heel erg ondersteunende berichtjes met de boodschap van couragie en spirituele ondersteuning. Broer Luk en schone zus Lieve, Broer Peter en schone zus Rie, collega Filip, vriend en patiënt André, Jaak en Marianne, (ooit verscheidene jaren na elkaar Belgisch kampioen ballroom dansen), wensten mij een goede vaart. Zoveel enthousiasme van mede genieters doet me echt wel deugd. Ik wil zeker de familie De Smet Roger uit Aalter nog eens speciaal bedanken om hun wensen van goede vaart . Zij zijn vrienden van het eerste uur, en alhoewel familiale bezigheden en druk beroepsleven ons een beetje uit de meander hield, zijn we steeds getrouw vriend van elkaar gebleven. Dank Roger en Therese om uw interesse en ondersteuning.
De volgende trip is van Waver naar Joncret, zowat 27,4 kilometer. Het tweede deel van de tocht. Ik kijk er nu al naar uit.
Zaterdag 11/04/2015
