Op het programma voor vandaag stond de verkenning van de vierde dagtrip: Joncret naar Yves Gomezéé (18 kilometer). Ik stond er scheutig op, want reeds donderdag namiddag stond mijn rugzak reeds klaar. Er werd regen voorspeld, dus had ik mijn waterdichte hoed, waterdichte wandelbroek en waterdichte "frak" helemaal mooi uit de plooi gevouwd en inspringens klaar gespreid. Het manneke op het weerstation was niet akkoord. Zaterdag morgen ben ik om 07.00 uur opgestaan en al aanschouwend de druppels oude wijven op mijn slaapkamerraam, besluit ik (ja, MRose beweert dat de ze bij mij de jaren van verstand eindelijk ziet aankomen), noch mijn wagen, noch mijn lijf en leden niet op het spel te zetten in ruil voor mijn voorbereiding op deze lange trip. Het vriest en het regent. Gevaarlijke cocktail om met de wagen een verplaatsing te maken van om en bij de 180 kilometer heen en terug. Ik denk eraan (en doe het dus ook) op de loopband in de fitness eens een weerstand -interval training in te lassen. Ik loop 10 minuten tegen een snelheid van 9,8 kilometer per uur, dan 2 minuten wandelen tegen 6,4 km/h. Dit doe ik zes maal na elkaar. Ik doe dit 70 minuten en haal een afstand van 11 kilometer. Daarna doe ik nog een bergop wandeltraining van 6.4 per uur aan 3 percent stijging. Zestig minuten en 6,4 kilometer ver hou ik dit vol. Totaal afgelegde afstand vandaag bedraagt zo een 17,5 kilometer. Normaal was de afstand van Joncret naar Yves Gomezéé een 18 kilometer. Dus op deze wijze blijf ik mooi op schema. Spijtig alleen dat ik de verkenning moet missen, maar ik vermoed dat dit voor een volgende keer zal zijn. Trouwens, mijn nieuwe wandelschoenen doen het perfect. Tot heden toe, nog steeds niet 1 blaartje. Ze zitten als gegoten, en inderdaad; ik doe ze voor het slapen gaan uit, met pijn ...in mijn hart.
Vandaag geprofiteerd van het slechte weer om alle mobilhome documenten en identiteitskaarten en rijbewijzen, reisroute, geloofsbrief, en andere te fotokopiëren zodat we alles in dubbel hebben (je weet nooit, bij verlies....)
Ook de kaarten werden nog eens boven gehaald en hier en daar een beetje bijgewerkt, minder door bebouwde kom en meer parcours door bos en veld.
Volgend project is het eerste weekend van februari: een rondwandeling aan het stuwmeer van Nisramont. De getekende afstand op GPS bedraagt een matige 21 kilometer op zeer pikant terrein. Voortdurend dalen en stijgen met steeds het meer aan uw linker-zijde. Ik krijg voorwaar assistentie van Walter en Jaak. Twee gewezen para-commando's, groen mutsen met het dolkske op hun rechter schouder gespeld. Als dat maar goed komt met mij?
Tot volgende keer.
