Na dinsdag terug de eerste maal gelopen te hebben laste ik woensdag een rustdag in. Kwestie van de ligamenten niet meteen te veel te belasten, er was ook weinig tijd om te gaan lopen wegens de trip richting Anderlecht voor RSCA - GBA. Woensdag voelde ik wel enige reactie op de loop van de dag ervoor maar het viel al bij al goed mee, wat een hele geruststelling was. Wederom een week zonder lopen zou zwaar balen geweest zijn.
Ik was van plan om vrijdag pas voor de 2de maal te gaan lopen, geen enkel risico. Donderdag heb ik mij dus bezig gehouden met een uurtje en half op de hometrainer uit te zweten. In het begin goed het tempo onderhouden, ideaal dan om de sportkrant door te nemen en dan de laatste 10 minuten kapot gaan door alles te geven wat er nog inzit Vrijdag rustig thuis op de loopband een uurtje gelopen, spijtig genoeg gaven ze net dan kunstschaatsen uit op 'één', da hebben we dan ook weer al is gezien In totaal bijna 12 km en na elk blok van, ongeveer, 10 minuten aan een sneller tempo. Begonnen bij 10,5 km/u en op het einde tegen 13 km/u.
Zaterdag rustdag en vandaag(zondag) eerst 'té snel' na het eten nog 50 minuutjes kunnen vrijmaken voor een 10-tal km te lopen. Op een onderhoudend tempo(wel naarmate de tijd vorderde aan een hoger tempo) want zoals ik al zei had ik niet lang daarvoor gegeten Daarna snel snel doorgedaan want toen vertrok de bus richting Gent waar Anderlecht moest spelen.
Morgen waarschijnlijk wat fietsen, twee dagen op rij lopen doe ik misschien best nog niet.
Vandaag voelde ik geen pijn meer ad ligamenten en besloot ik het er eindelijk nog eens op te wagen. Het plan was eerst een half uurtje losrijden op de hometrainer om daarna enkele km's te lopen en zo geschiedde.
Ik vertrok wel met een klein hartje, was er niet gerust in en de vrees was er om terug te hervallen. De eerste km's was het bang afwachten => voel ik iets pijnlijk ter hoogte vd ligamenten of niet? Tijdens die periode ben je daar zo op gefocust, dat het effectief ook aanvoelt alsof er nog steeds iets mis is. Eens ik er niet meer aan dacht besefte ik dat er niets erg ad hand was. Ik kon EINDELIJK weer eens genieten van het lopen, die twee weken leken voor mij echt een eeuwigheid. De conditie bleek goed onderhouden te zijn door het fietsen, de scherpte is er natuurlijk wel af maar de basis is grotendeels behouden. Het fietsen lijkt me ideaal om voort te zetten, de dagen dat ik niet loop is dit prima om te doen.
Hopen dat ik morgen geen reactie ondervindt en dan zijn we waarschijnlijk back in business?
De voorbije week was er één zonder één enkele km gelopen te hebben, frustrerend dus. De blessure is er nog steeds maar het gaat de goede kant op(hoop ik), vorige week zaterdag had ik ook zo een gevoel en was ik toch gaan lopen, met bijhorende gevolgen.... Nu dus zeker nog enkele dagen geen belasting voor de linkervoet(ligamenten) en zal ik dus woensdag spijtig genoeg ook niet kunnen deelnemen aan de 10 km te Leuven.
Tijdens de week dan maar gefietst om de conditie te onderhouden, vandaag oa. 2 uur bezig geweest: eerst een half uurtje en dan tegen de avond aan nog eens een uur en half op de hometrainer. Het fietsen vind ik ook wel aangenaam en zal ik, voor de conditie, onderhouden wanneer ik terug kan lopen. Toch begint het serieus te knagen om terug de loopschoenen aan te kunnen doen.
Doch zijn er ook zéér positieve momenten geweest deze week, denk maar aan de absoluut fantastische trip naar München(zie bijhorende foto). Nu nog de loopkm's en we zijn weer 'vertrokken'!!
Bon, vandaag na een goeie week rust voor de voet dacht ik dat de tijd gekomen was om nog eens proberen te gaan lopen, zij het héél rustig. Tijdens de week probeerde ik de conditie te onderhouden met enkele uurtjes te gaan fietsen, wat op zich wel aangemaan was om te doen. Dit ga ik zeker rustig onderhouden.
Terug naar de orde van de dag. Uiteraard was ik zeer tevreden dat ik men loopschoenen nog is kon aantrekken, zeker onder een stralende zon. Het was toch bang afwachten hoe de voet(ligamenten wat verrokken) zou reageren. De eerste minuten voelde ik niets en was ik zelfs al vergeten dat ik een week id lappenmand had gelegen, een zalig gevoel. Daarna echter na een goeie 2 km begon de miserie opnieuw gaande van lichte irritatie tot, na een half uurtje, echte steken. Gedaan met het amusement en terug naar de realiteit!
Id namiddag afgesproken om te gaan mountainbiken, dit voor een uur en half en het was prima om af te reageren. Geen belasting voor de voet die momenteel een ijsbehandeling aan het ondergaan is Eigenlijk is het ni om mee te lachen, maarja. De conditie was nog prima voelde ik tijdens het, kortstondige, lopen. De wil was in ieder geval aanwezig om is goed door te lopen, olala Nuja afwachten zeker.
Morgen dus een uurtje fietsen op de hometrainer... Daarna op afzondering naar Hastière(tegen Dinant) om maandag terug te keren en dinsdag tot donderdag op afzondering naar München. RSCA wat steunen, het zal nodig zijn Hopelijk is daar een wündermiddel te vinden waardoor ik meteen weer ad slag kan met de looptraining!
Nu de heup zo goed als genezen is volgt er alweer een nieuwe episode... Na de 3 goede looptrainingen volgde vrijdag een rustdag omdat ik zaterdag moest zaalvoetballen. Ik voelde vrijdag al een lichte irritatie ad buitenkant vd linkervoet, niks erg veronderstelde ik. Zaterdag voor de wedstrijd tijdens de opwarming ook niks speciaal te merken, tijdens de wedstrijd ook niet van die aard dat ik niet meer kon spelen. Na de match was van stappen zonder pijn echter geen sprake meer.
Aangezien het zondag nog erger was laste ik bijgevolg een rustdag in, net zoals maandag. Vandaag stilzitten was absoluut geen optie, dan maar wat gaan mountainbiken. Daar ik een echte beginneling ben, ben ik een uurtje gaan rijden want overeen kwam met een km of 18. Geen belasting voor de voet en toch weer een uurtje kunnen sporten. Misschien straks nog wat lichaamsbeweging bij de kiné.
Geen enkel idee hoe ik deze blessure weer opgelopen heb, ik vind toch niet dat ik te zwaar train. Conditioneel is er geen probleem, misschien denkt het gestel daar anders over In ieder geval hoop ik zo snel mogelijk terug te kunnen lopen.