Gisteren rond 16.00u met mene pa vertrokken richting Gelrode om daar mee te doen aan de Vorsdonkloop. Ik had nl. al goed op tijd(16.15u) afgesproken met Veriberto aan de inschrijvingstafel.

Daar aangekomen besloot ik om bij men eerste gedacht te blijven en me dus in te schrijven voor 1 tourke van 4,3 km. Meerdere redenen hiervoor: ik wou is testen of er effectief iets van 'snelheid' in de benen zit op zo een korte afstand. Ook door het feit dat ik al 2 weken met nen hoest 'rondloop' had ik precies ni veel goesting om 8,6 km door te trekken. Na een week van, bijna volledige, rust was de hoest nog niet over dus ben ik terug beginnen trainen, nog een week niks doen was absoluut niet aan de orde Wel eerst een probleem met men borstnummer, ik had blijkbaar één gekregen voor 2 touren, no way da da waar ging zijn , had me mentaal al voorbereid op maar 1 tourke Toen besloten we toch iets langer dan normaal warm te lopen, echt lang was het ni maar voor mij toch meer dan voldoende om de eerste zweetdruppels alvast te laten.

De wedstrijd zelf dan: voor de eerste maal ooit een goeie startplaats, Veri(die 2 touren) ging doen en ik stonden zowat op de 3de rij. Het startschot... en sjééze! Bij 4,3 km is er ni echt nen tacktiek buiten direct gas te geven natuurlijk, da was ik dan ook van plan om zo wa bonusseconden te bekomen om het uiteindelijke doel van 17'12"(15 km/u) te behalen. Het is in andere wedstrijden nl. ookal gebleken dat een wedstrijd goed indelen nog(?) ni aan mij besteed is. Bon de eerste km was inderdaad, voor mijn doen, pittig te noemen. Een lang recht stuk waarbij ik na 1 km doorkwam in 3'30"(17,143 km/u). Voila daar was men reserve want het mocht wel duidelijk zijn dat ik dees tempo geen 3,3 km meer kon trekken, nu zien waar het schip zou stranden. Iets gas terugnemen, zonder andere keuze , was in ieder geval de boodschap Zo gezegd, zo gedaan, na 2 km had ik ongeveer ne seconde of 3 verloren maar ik had nog steeds genoeg marge om de beoogde tijd te halen. Toen we in het bos aankwamen kreeg ik het toch effe lastig, 'gvd afzien da lopen ', hierdoor liep ik 500 meter blijkbaar aan een iets minder tempo wat me enkele seconden en plaatsen kostte. Het einde van het bosrijk gebied(en bijgevolg van de ronde) hadden we tijdens het warmlopen al eerder gezien en ik was verd*kke content dat ik het terugzag. De laatste paar honderden meters had ik blijkbaar toch nog wat kracht voor ne eindsprint dieje er nog vlotjes uitkwam, had ik toch weer ni iets dieper kunnen gaan? Ik weet het ni

Ik kwam als 10de vd 135(van de 4,3 km) over de eindstreep in een tijd van 16'52"(15,296 km/u). Het verdict is dat ik na kilometerpunt 1 nog 10 seconden verloren heb op het 15 km/u-schema maar dus wel 20 seconden overhad. Ookal was het maar 4,3 km, toch had ik het eens nodig om over de grens van de 15 km/u te gaan, aangezien ik dacht dat ik het nog niet zou aankunnen. Het geeft wel een serieuze boost om heel gedreven verder te trainen en dit tempo aan te houden/te verbeteren. Copain Veri bevestigde zen stevige opmars en kwam binnen in 37'13"(13,83 km/u) op de 8,6 km en was hiermee 38ste van de 159 op zijn afstand. Zeer proper zou ik zo zeggen, binnenkort zie ik hem voorbij zoeven!

Ook nog een woordje voor de organisatie die prima was, mooi parcours en aandenken... Chapeau!

Ideaal, tot de volgende!

Ps. : foto van mene nieuwe shoes die ik sinds vorige dinsdag gaan halen ben, heel content van tot nu toe!

Bon beter laat dan nooit het relaas van maandag, ik had me toen nl. ingeschreven voor de ING stadsloop te Gent. Na Antwerpen enkele weken terug leek het me een mooie gelegenheid om ditmaal door Gent te 'cruisen'. Copain Makke had ik enige tijd geleden al kunnen overtuigen om ook van start te gaan, de laatste keer dat hij aan een loopwedstrijd deelnam was de eindejaarscorrida te Leuven. Kortom een man van de grote evenementen/momenten.

Het startschot van de 10,2 km zou plaatsvinden op het Sint-Pietersplein(laat U niet vangen door de naam om zijn locatie te bepalen ) en dit omstreeks 15.00u. We vertrokken, om zeker op tijd te zijn, om 12.00u aangezien Gent toch een uur reizen is met de trein. Op de trein slechte voortekenen daar ik bijna constant aan het hoesten was, gevolg van een hoogst irritante keelpijn waar ik TOEN AL bezitter van was en nu nog steeds houder van BEN. Toch nog een positieve noot(dacht ik): Makke wist te melden dat we een tram moesten nemen richting Sint-Pietersplein, mij leek het logisch dat het Sint-Pietersplein vlak aan het station Gent-Sint-Pieter lag, niet dus. Nuja met deze info waren we nog niet 'thuis', dit zou later blijken

Aangekomen met een kwartiertje vertraging(waarom nu net deze trein ) sprongen we bijna meteen op tram nr. 1. Op de site stond blijkbaar dat we tram nr. 1 moesten nemen, we hadden even gekeken op de borden en zagen toch niet meteen andere nr's 1. Een 20-tal minuten later, en volledig uit de richting, zouden we de harde waarheid meerdere malen en in alle mogelijke richtingen voorbij zien zoemen  . Nuja op dat moment absoluut nog geen man overboord, we hadden nog ongeveer een uur en een kwartier voor de start. Ware het niet dat de trambedienden niet echt veel zin hadden om ons van antwoord te dienen en dat de plaatselijke bevolking ook niet meteen een idee had hoe aan het het Sint-Pietersplein te raken. Gaande van 'Sint-Pietersplein?? ' tot 'Er is schijnt een loopwedstrijd vandaar dat de trammen niet normaal rijden', tot zover de nieuwigheden. Dan maar, na consultatie van het thuisfront, een tram terug genomen richting station Sint-Pieter(dat stond toch vanvoor op de tram maar het vertrouwen in het openbaar vervoer was toen al zoek). Onderweg nog een klein tiental verschillende nr's 1 tegengekomen maar ook even moeten stoppen voor de 5 km-loop die passeerde. Toch op de goeie weg dus, vreugdetaferelen alom toen we daadwerkelijk terug aan het station arriveerden Slecht een klein uur verloren stelde Makke voor om een taxi te nemen richting eindbestemming, de reactie van de taxichauffeur gaf een gevoel van opluchting, doch ook van teleurstelling, met een sappig Gents accent zei hij: 'gaat ge daar nen taxi voor pakken ofwa' . Enkele aanwijzingen rijker waren we, te voet, onderweg.

Aangekomen hadden we nog een goeie 20 minuten om borstnummer af te halen, om te kleden, rugzak af te geven en op te warmen(nuja met die hitte), in die volgorde gebeurde het ook. Daarna gingen we klaarstaan voor vertrek maar 5 minuten voor tijd stond natuurlijk zo goed als iedereen al klaar, waardoor we bij wijze van spreken als laatste vetrokken. Het 'gameplan' de vuilbak in en tot kilometerpunt 3 was de strategie de volgende: bijna stilstaan, versnelling om in te halen, opletten om ni op mene smikkel te gaan, bijna stilstaan... Toen ik aan dat punt doorkwam rond de 15 minuten wist ik al wel hoe laat het was, nuja ik was al 'blij' dat ik gewoon wat kon lopen na de bijzonder irriterende eerste km's.
De motivatie was niet echt meer optimaal, gesteund door een bijzonder aanwezige zon maakte km 3 tot 7 een pijnlijke bedoening. Ik nam me echter voor om toch nog een deftig tempo te lopen en te genieten van de omgeving. De laatste km's kwam ik er toch nog wat terug door, waarschijnlijk aangezien het einde in zicht was Tot enkele honderden meters voor de aankomst 'liep' het terug vlot, ik wist echter niet dat er nog een serieus hellingske aankwam waar ik echt nog ff dood ben gegaan.
Aangekomen(pas tijdens de huldiging vd top 3 ) in een chiptijd van 46'38", oftwel een 607ste tijd op 3808 deelnemers. In totaal was ik echter maar nr. 810 omdat er voor mij nog lopers waren die een slechtere tijd hadden maar bij vertrek goed vanvoor stonden. Makke kwam aan in een chiptijd van 48'53", goed voor de 882ste plaats qua tijd en in totaal een 1069ste plaats. Hoed af voor deze prestatie van iemand die voor loopwedstrijden niet speciaal gaat trainen. Hij remonteerde zelfs nog verschillende lopers op het einde met een fantastische eindspurt.

Na deugdoende drank, een goeie douche en het culinaire Gent onder de loep genomen te hebben vertrokken we terug richting Leuven. Uiteindelijk was ik misschien beter in Aarschot gaan meelopen maar ik wou toch is één maal in Gent gaan lopen, bij deze... De sfeer tijdens de wedstrijd was echt in orde, zeker ook door de vele buffalo's die meeliepen en nu nog moed hebben in de bekerfinale van zondag. Nu nog ja... Na vele jaren frustratie zal ik zondag op de Heizel genieten van de overwinning! Het was echter ook mooi te zien hoe de buffalo's, net als ik overigens, toeleven naar dit bekertreffen.

Het slechte nieuws is dat de keel na de wedstrijd echt om zeep was. Momenteel een goede verkoudheid waardoor ik al enkele dagen stillig. Een verkoudheid was nog maar 3 weken geleden, misschien vandaar  Hopelijk haal ik zaterdag de Middelbergjogging(5 KM) te Rotselaar, we zullen zien!

Ciao en loopt ze!