Vandaag stond de eerste wedstrijd van het nieuwe jaar op het programma, nl. de 10 km tijdens de midwinterjogging te Kiewit. Aangezien ik de laatste tijd wat aan het sukkelen ben met de heup had ik qua tijd niet speciaal een streefdoel. Om dan toch maar een vooruitzicht te hebben zou ik mij tevreden stellen met een chrono rond de 41'30".
Na de eerste 2 km werd het mij al snel duidelijk dat ik veel te snel vertrokken was voor mijn doen. De benen gaven duidelijke signalen dat het trager moest of ik zou me nog voor km 3 helemaal in de vernieling lopen. Aangezien de keuze al voor mij was genomen schakelde ik een 'versnelling lager'. Tussen kilometer 2 en 3 wel nog behoorlijk afgezien maar daarna bij een groepje van een man of 3 aangesloten en tot het einde eigenlijk hetzelfde tempo kunnen aanhouden. Bij kilometerpunt 5 kwam ik door op 20'09" maar de snelheid opdrijven was er voor mij toen al niet meer bij, de benen hadden in het begin blijkbaar al voldoende averij opgelopen. Enig verval was dus wel te verwachten, uiteindelijk aangekomen in een tijd van 41'21" als 127ste van de 522.
De tijd zal toch nog scherper moeten, hier zal tijdens de trainingen serieus aan gewerkt worden. Al bij al ben ik tevreden: redelijke tijd voor vandaag, prima organisatie, zalig weer, rustig/mooi parcours en vooral goe afgezien. Na de trip naar Waregem(Zulte - RSCA) was ik al minder tevreden
En nu... niets!
Ps. : Bedankt aan de supporters => Der Makke, Stefanie, de ouders van Stefanie en mene pa
Voila, de trainingsarbeid richting de midwinterjogging zit erop. Content dat de wedstrijd voor de deur staat, kan ik is zien waar we momenteel staan. Nu is het erop of eronder
Deze week toch nog 2 uurkes kunnen lopen, niet alleen goe voor de fysiek maar het was vooral ook een mentale geruststelling. Heel tevreden dat ik na die paar dagen de loopschoenen nog is kon aantrekken. 100% procent is het nog ni maar ik hoop dat de komende 2 rustdagen nog wat herstel brengen. Als da ni het geval is dan is het maar zo, nog wedstrijden genoeg waar ik 'optimaal' ad start kan verschijnen. Nuja we zien zondag wel, ben content met de evolutie die ik waarneem tijdens de trainingen, das al iets.
Dus zonder dat ik van den trap val ofzo sta ik zondag ad start, nog een motivatie om goe door te lopen => up 2 Waregem waar RSCA te gast is. Nu wel spijt dat ik ni in Bordeaux zit, lang zitte twijfele maar toch => C'moonnnn Dan maar naar München...
Na de 2 bijzonder belastende zaalvoetbalmatchen van zaterdag ben ik genoodzaakt nu rust te nemen zodat ik zondag zeker aan de start van de midwinterjogging kan komen.
Na/tijdens de eerste wedstrijd eigenlijk geen last gehad maar het uur tussen beide wedstrijden was er té veel aan. Tijdens de 2de wedstrijd begon het heupgewricht terug tegen te sputteren... Ik was sowieso al van plan om zondag niets te doen maar maandag dacht ik toch heel even te gaan lopen. Dit is er tot op vandaag niet van gekomen, hopelijk lukt het één dezer dagen nog. Ik stel wel alles in het werk om zondag aan de start te verschijnen, hetzij zonder enige loopkilomters deze week. Het zou bijzonder spijtig zijn na deze voorbereiding maar hier ga ik uiteraard niet vanuit.
Rusten is dus de boodschap en hopen op beterschap! Wie weet morgen al...
Belangrijke dag vandaag, na 2 dagen voorgeschreven rust ging ik terug proberen enkele km's af te leggen. Zaterdag was de pijn ad heup van die aard dat lopen er absoluut niet inzat, dan maar naar de slachting van Brussels gaan zien, dit door RSCA Zondag was de pijn al iets minder nadrukkelijk aanwezig.
Vandaag dan, na bijna 72 uur zonder enige sportacitiviteit , waagde ik het erop om buiten enkele km's te gaan lopen. Ik voelde ad heup dat het gewricht nog niet helemaal 100 procent was maar de rust had wel zen werk gedaan. Met een klein hartje vertrokken maar met veel moed en bijzonder tevreden thuisgekomen. Ik had me voorgenomen om meteen te stoppen als de pijn terug zou verergeren, om zo geen extra dagen uit de 'running' te zijn. Het was de bedoeling om rustig aan éénzelfde tempo te lopen, zonder versnellingen om zo geen bijkomende druk uit te oefenen op de heup. Ik had de laatste 2 weken de indruk dat de trainingen zelf van een minder niveau waren en dat ik bijgevolg niet echt in goeie doen was. Vandaag liep ik echter aan een, voor mij, behoorlijk trainingstempo. Een pak sneller dan voorgenomen maar zolang ik aan een constant tempo liep en niet diep moest gaan vond ik het OK. Misschien zat de welgekomen rust(na het vele voetbal) en het, wederom, geweldige weer er ook voor iet tussen. Terug langs de vaart gaan lopen: lekker windje, niet te warm of te koud, heldere hemel, regelmatig collega lopers tegengekomen...(ik zou uren kunnen doorgaan met het weer te beschrijven, eindelijk ) Kortom een dag om met de glimlach op het gezicht te lopen. Op deze manier had ik nog uren willen doorlopen.
Morgen hopelijk nogmaals van het weer profiteren. Nog 13 dagen te gaan tot de midwinterjogging, toch terug enig optimisme te merken na vandaag. De grens van de 300 loop-km's(in 2008) daarnet overschreden, dat er nog vele mogen volgen!
Maandag stond er met enige vertraging een intensieve duurloop op het schema. De dag ervoor had ik rust genomen dus dit was nog eens het ideale moment om 'alles te geven' . Dat gebeurde dan ook, veel zweet gelaten in ieder geval. Tevreden na die 10 km, vrij diep gegaan en na een aantal weken toch de intensieve duurloop nog is afgehaspeld. De volgende keer is voor na de midwinterjogging, da zal op zich al intensief genoeg worden(hoop ik). Tot dan nog een week goe doortrainen, paar intervaltrainingen en dan de laatste week vooral wa recupereren en rust inlassen.
Woensdag was ne zware dag, ik dacht eerst maar een uurke te lopen aangezien ik 's avonds nog moest zaalvoetballen maar het werd een uur en half. Een 16-tal km verder had ik wa last van men heup en toen was de sportdag nog maar id helft... Uiteindelijk had ik da misschien best ni gedaan ma ik had geen zin om te stoppen na een uur, dusja. De 16 km aan ongeveer hetzelfde tempo gelopen.
Donderdag gaf de onverbiddelijke kalender wederom een zaalvoetbalmatch aan, daarvoor dacht ik een half uurke te lopen ma daar heb ik wijselijk van afgezien. De pijn aan men heup was er ni beter op geworden.
Vandaag een intervaltraining, voor de start waren de voortekenen ni zo goed. Bij het stappen al veel last aan men heup. Heb da nog al enkele keren voorgehad maar toen ging da tijdens het lopen vrij snel over. De eerste km heb ik echt gedacht om te stoppen, pijn was ongelooflijk irritant. Grappig zicht waarschijnlijk, mankende loper Na 10 min op men tanden te bijten ging het toch iets beter, de pijn was er nog altijd maar in iets mindere mate. Het was schitterend loopweer langs de vaart in Leuven, het zonneke(eindelijk!) stralend op het water, klaarlichte dag, schoon blauw wolken Met zo een prachtig weer moest ik gewoon doorbijten ookal was het verstandiger geweest om te stoppen. Uiteindelijk 20 versnellingen gedaan, 10 van 200 meter en 10 van 150 meter. Met de pauzes ertussen + in -en uitlopen een 12 km.
Veldvoetballen morgen zit er niet in(excuus voor de late afzegging!), maar stappen is momenteel al moeilijk genoeg. Tis te hopen dat met een dagske rust de pijn grotendeels gaat verdwijnen. Kzou toch nog moete leren om te stoppen als het echt ni gaat. Da komt nog vermoed ik.
Maar om vandaag toch nog te eindigen met een positieve noot : Don't Blame It On The Sunshine!
Dan maar naar München... 
Zondag was de pijn al iets minder nadrukkelijk aanwezig.
, waagde ik het erop om buiten enkele km's te gaan lopen. Ik voelde ad heup dat het gewricht nog niet helemaal 100 procent was maar de rust had wel zen werk gedaan. Met een klein hartje vertrokken maar met veel moed en bijzonder tevreden thuisgekomen. Ik had me voorgenomen om meteen te stoppen als de pijn terug zou verergeren, om zo geen extra dagen uit de 'running' te zijn. Het was de bedoeling om rustig aan éénzelfde tempo te lopen, zonder versnellingen om zo geen bijkomende druk uit te oefenen op de heup. Ik had de laatste 2 weken de indruk dat de trainingen zelf van een minder niveau waren en dat ik bijgevolg niet echt in goeie doen was. Vandaag liep ik echter aan een, voor mij, behoorlijk trainingstempo. Een pak sneller dan voorgenomen maar zolang ik aan een constant tempo liep en niet diep moest gaan vond ik het OK. Misschien zat de welgekomen rust(na het vele voetbal) en het, wederom, geweldige weer er ook voor iet tussen. Terug langs de vaart gaan lopen: lekker windje, niet te warm of te koud, heldere hemel, regelmatig collega lopers tegengekomen...(ik zou uren kunnen doorgaan met het weer te beschrijven, eindelijk
Na 10 min op men tanden te bijten ging het toch iets beter, de pijn was er nog altijd maar in iets mindere mate. Het was schitterend loopweer langs de vaart in Leuven, het zonneke(eindelijk!) stralend op het water, klaarlichte dag, schoon blauw wolken 
: 
