Wie te lang blijft dromen, gaat op zijn schaduw lijken...
17-06-2009
Sunset...
Op een avond, zo rond zevenen, zat ik in m'n eentje in het openluchtrestaurant van het resort wat voor me uit te staren. Sasvad zat bij Sven en nog wat andere toeristen te overleggen welke fuif ze straks
met hun aanwezigheid zouden vereren. Het was aan het schemeren, normaal gezien een tijdstip waar ik echt een hekel aan heb. De lucht werd langzaam grijzig, dan paars met veel roze tinten en uiteindelijk oranjerood. Vanuit de verte zag ik een voor een de lichtjes van Ko Samui verschijnen. Allemaal fonkelende sterretjes. Vissersboten werden donkere schaduwen. En de zee, die kabbelde rustig verder.
Plots overviel het me, een gevoel van gelukzaligheid dat bijna pijn deed. Zo'n euforisch gevoel waarvan je de tranen in je ogen krijgt. De tijd stond eventjes stil. Ik had op slag helemaal geen last meer van de muggen en de zandvlooien. Ik zweette zelfs niet meer. Enkele hartekloppen lang was ik compleet van deze wereld vooraleer ik me weer bewust werd van m'n omgeving. Een godsgeschenk...
Mataji
Reacties op bericht (3)
19-06-2009
prachtig
hoi mataji ik begrijp wat je voelde toen je deze foto's nam gewoonweg FANTASTISCH deze mooie foto's zijn adembenemend is het juiste woord ,die kleuren, (geen woorden meer)
groetjes en dikke knuffels veke
19-06-2009 om 20:38
geschreven door Veke
18-06-2009
En ik wist...
...dat jij zou weten dat ik het zou begrijpen :)
Bedankt voor de vroege verjaardagskaart!!!!!! XXX
18-06-2009 om 10:15
geschreven door kyra
17-06-2009
waaw
Amai, Bij het lezen van deze ervaring, stond de tijd ook in Brugge stil. Had ik geen last van m'n zere voeten na een zware werkdag, was m'n hand volledig genezen, en had ik geen verdriet meer...
