Wie te lang blijft dromen, gaat op zijn schaduw lijken...
11-04-2009
Voor 'Zo niet'
Speciaal voor die ene fan! Hier heb je wat te lezen en te bekijken ;-) Stratenplan van Pahar Ganj waar wij logeren en Pahar Ganj in de regen. Ha...
Mataji
Categorie:Ind - Delhi
08-04-2009
Bijna geen internet...
Onze kamer in Hare Krishna ligt volledig ingesloten en daardoor hebben we een tergend trage internetverbinding. Sommige sites kunnen we zelfs helemaal niet laden. Ik heb vluchtig kunnen zien dat er een bericht van Lotte op mijn Facebook staat maar ik kan hem niet lezen laat staan beantwoorden. Facebook doe ik dus niet meer open tot we vertrokken zijn uit Delhi. Ook Hotmail gaat heel erg langzaam tot helemaal niet. Aangezien ik elke dag alle mogelijke moeite doe om in de blog te geraken is het handiger om ons voorlopig enkel via deze weg te contacteren. Hopelijk gaat het in Dharamsala allemaal wat gemakkelijker.
Bedankt!
Mataji
Categorie:Ind - Delhi
07-04-2009
Smelly Delhi...
Zondagavond, de nachtbus naar Delhi. Comfortabel hoor! Slaapbanken aan weerskanten met zachte matrasjes. Rechts de single berths en links de stoelen met bovenop de dubbele slaapplaatsen. Onderaan kon je de gordijntjes sluiten voor meer privacy en als je bovenaan sliep zoals Sasvad had je ondoorzichtige glazen schotjes die je kon dichtschuiven. Zo rol je niet naar beneden als de bus een scherpe bocht moet nemen. Veel geslapen heb ik niet maar ik kon wel lekker languit liggen, door het venstertje India by night bespieden en mij verliezen in een zinloze gedachtengang terwijl ik naar de bijna-volle maan lag te staren..
Eenmaal aangekomen moesten we op zoek naar een hotelkamer. We hebben een nachtje in Prince Palace doorgebracht maar zijn de dag nadien al verhuisd. Brrr, akelige kamer, eng sfeertje vond ik ook, alhoewel Sasvad daar helemaal geen last van had. En er lag verdorie tapijt op de grond, dat moet je niet hebben in India. En al zeker niet in de zomer wanneer al de insecten-eitjes uitkomen. Stofzuigers hebben ze hier niet dus ik vond het allemaal vrij vies. We hadden wel een balkon met uitzicht op het kerkhof!
Deze morgen om 6 uur hebben we een kamer betrokken in Hare Krishna. Hier slapen Pawan en Aad ook. Stukken beter, wel helemaal geen opbergmogelijkheden dus alles staat en ligt gewoon op de grond. We hebben nu een flatscreen TV met 100 zenders, ook BBC en andere engelstalige filmzenders. Pure luxe! En een fantastisch mooie badkamer, heel erg netjes ook. En dat allemaal voor maar 500 rs per nacht! Ik moet nu wel telkens de trap beklimmen naar de eerste verdieping maar dat nog liever dan in de vorige kamer te moeten blijven. Het is ook wennen om weer een kamer te moeten delen. Sasvad en ik houden er totaal verschillende gewoonten op na dus dit kan soms wel botsen.
Gisteren zijn we al naar het Consulaat geweest zodat Pawan zijn formulieren kon afgeven. Een rit van 45 minuten met de riksja, zo'n 10 km zuidwaarts. Alledrie opeen gepropt op het smalle zitbankje en dat in deze vreselijke hitte. Maar er was genoeg te zien onderweg zodat je je geen minuut verveelde.
Vandaag moet Pawan nog naar de Belgische ambassade voor een interview en dan is het afwachten. Geweigerd of toegestaan, ik ben ontzettend benieuwd...
En nu ga ik eerst eieren eten en daarna languit voor de televisie liggen!!! Dit is zowat het enige dat je hier kan doen als het zo warm is. In de vooravond beginnen we dan aan onze uitstapjes, het is dan een heel klein beetje koeler. Gisteren om 19 uur was het nog maar 33 graden ;-)
Joehoe...
Mataji
Categorie:Ind - Delhi
05-04-2009
Op stap maar weer...
Een hele goeie morgen! Het is hier nu 8 uur, bij jullie dus 4u30. Ik ga er vanuit dat iedereen nog ligt te slapen. Prima tijd om wat te schrijven.
Time to go. Alles wat in Pushkar achterblijft is uitgesorteerd en staat klaar om vervoerd te worden naar Pawans storage-room. Ik ben er in geslaagd om alles wat ik denk nodig te zullen hebben in Dharamsala en Thailand in een enkele reistas te proppen. Die weegt nu wel veel te veel om in te checken naar Bangkok maar we laten ook nog eens spullen achter in een openbare storage-room in Delhi. Voor 5 rs per dag ligt je tas dan veilig en wel achter slot. Warme kleren en dekentjes bijvoorbeeld. Ik ga er niet vanuit dat we dit zullen nodig hebben in Ko Pha Njang. Het is daar momenteel rond de 40 graden.
Shivam Garden is sedert vandaag gesloten tot ergens in augustus.. Grote werken zullen er plaatsvinden terwijl Pawan in Belgie is. Eindelijk komt er een echt dak waar met de jaren dan 2 delux kamers kunnen op gebouwd worden. Ondertussen zal hij die vrije ruimte op het dak inrichten als rooftop-restaurant. En eindelijk zal het restaurant dan ook zijn eigen muren hebben. Toen Shivam Garden startte was het gewoon een open ruimte tussen twee huizen in. Enkele stoelen en tafels en een geimproviseerd keukentje en voila: Open! Iedereen zat dus gewoon in de buitenlucht. Wat later heeft Pawan een dak van golfplaten laten maken. Electriciteit voor de talloze lampen en enkele fans en je had toch het gevoel van binnenzitten. Maar mocht een van zijn buren vandaag besluiten om zijn huis af te breken dan heeft het restaurant zelfs geen muren meer. Renovatiewerken zijn dus dringend nodig ;-)
Vanavond vertrekt onze nachtbus naar Delhi om 19u30. We komen dan in de vroege morgen rond 5u30 toe. Eerst naar Aads kamer (hij is enkele dagen geleden al vertrokken) waar we onze bagage kunnen achterlaten terwijl we op zoek gaan naar een goedkope kamer op het gelijksvloers. Die is nog niet zo gemakkelijk te vinden in Delhi. Om de kosten te drukken wou Pawan een kamer delen met ons vieren maar daar was ik fel op tegen en Aad gelukkig ook. Een beetje privacy heb ik toch wel nodig, zeker hier in India met al zijn mensen en drukte en chaos. Bij Aad kunnen we dan ook eerst gebruik maken van het toilet voor we op kamerjacht gaan en dat zal nodig zijn. Onze bus stopt enkel in Ajmer en dan nog eens in Jaipur, that's it. De WC's in zo'n busstation zijn altijd vreselijk maar ik zal er toch gebruik moeten van maken. Ach ja, viezigheid ben ik ondertussen wel al gewoon.
In Delhi willen we eerst alle papieren voor Pawans visum in orde maken. Mensen toch, wat een gedoe om als Indier in een Schengen-land te mogen binnenkomen. Hij heeft een heel dossier klaarliggen met alle mogelijke formulieren en bewijzen. Uitnodiging van zijn gastheer, bankuitreksels van de laatste 3 maanden, bewijs dat hij eigenaar is van een restaurant, je kan het zo gek niet bedenken of ze vragen het wel. Gisteren moest ik zelfs een Introduction Letter schrijven voor hem. Purpose of visite, travel details, accomodation en dan alles heel gedetailleerd. Er moest zelfs vermeld staan dat zijn gastheer in Belgie hem een gratis kamer en eten aanbiedt voor de ganse periode. Wat zeker niet mocht vergeten worden was de precieze datum van terugkeer naar India. Hij moet nu eerst een vliegticket retour kopen en een verzekering afsluiten. Als ze dan zijn visum weigeren, wat ze zomaar zonder een enkele reden kunnen doen, is hij gewoon dat geld kwijt. Maar als alles perfect verloopt krijgt hij de reis van zijn leven en dit zal al starten als hij voor de eerste maal een luchthaven binnenstapt. Hij is erg opgewonden over de vliegreis en kan zich gewoon geen voorstelling maken van onze nette straten en overvolle winkels. We hebben hem al op het hart gedrukt om niet zomaar overal te spuwen en geen afval op de openbare weg te gooien. Hier in India is dit allemaal geen probleem, de koeien eten alles op, zelfs papier en karton, maar in Belgie kan hij moeilijk op zoek gaan naar een loslopende koe die zo vriendelijk wil zijn om zijn achteloos weggegooide bananenschil naar binnen te werken. Zijn eigen tafelmanieren zijn ronduit slecht dus hoop ik dat iemand hem daar discreet op wijst. Hindi lezen en schrijven is geen probleem maar Engels en onze lettertekens wel. Gisteren was hij dus flink aan het oefenen om zijn naam en adres foutloos te kunnen opschrijven. Goh, wat zou ik er graag bij zijn als hij al onze overdreven luxe ziet. Hij zal zich in het paradijs wanen als hij een supermarkt binnenstapt...
Sasvad is nog eens naar het topje van de tempelberg geklommen en heeft wat panorama-foto's van Pushkar gemaakt. Daar ben ik blij mee, zo hoog geraak ik nooit ofte nimmer en blijkbaar is het uitzicht ronduit fantastisch (zie foto's)
Bon, het is bijna 9 uur, tijd om hem te wekken. We hebben nog wel enkele dingetjes te doen vandaag.
En ik zou het nog vergeten in alle drukte, sedert enkele dagen kan ik mijn been wat optillen als ik plat op mijn bed lig. Dat is al een hele verbetering en geeft mij echt wel hoop. Langzaam, langzaam en met veel geduld kom ik er misschien wel vanaf zonder operatie.
Tot in Delhi!
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
01-04-2009
Toch uitstel...
Gisteren heb ik wat opzoekingswerk verricht op het internet en ik heb besloten om die operatie toch maar voorlopig uit te stellen. Ik las onder andere een artikel van een neurochirg die de proef op de som heeft genomen. Hij heeft een vergelijkingstest gedaan met 100 proefpersonen. Daarvan werden er 50 geopereerd en 50 behandeld met medicatie. Na een jaar waren de resultaten gelijk. Er wordt wel aangeraden om een eventuele noodzakelijke operatie binnen de 6 maanden te laten plaatsvinden dus heb ik nog 4 maanden de tijd om deze beslissing te nemen. Als ik langer wacht verloopt het genezingsproces wat langzamer, dat is alles. Ik heb geen pijn, in ieder geval heel weinig. Het is alleen maar heel erg vermoeiend om dat trage been overal mee te slepen. Alles wat ik doe vraagt een enorme inspanning maar daar kan ik voorlopig mee leven.
Zondag gaan we dus zoals gepland met de nachtbus naar Delhi. Pawan komt met ons mee want hij moet naar het Belgisch Consulaat ivm zijn visum naar Europa en daar wil hij ons graag bijhebben om eventueel te vertalen. Ondertussen kunnen wij ook mooi onze papieren regelen voor Thailand. In Delhi ga ik dan ook op zoek naar een Orthopedist of Neurochirurg voor een tweede opinie.
Ergens halverwege april reizen we dan naar het noorden waar het een stuk koeler zal zijn. Oef! In Dharamsala wil ik dan nog maar eens dokter raadplegen. Allopatisch of Tibetaans, het maakt me geen reet uit. Misschien weten die alternatieve dokters wel een behandeling.
Op 20 mei vliegen we dan vanuit Delhi naar Bangkok, Thailand. Ook daar zal ik op zoek gaan en mijn oor te luisteren leggen.
Pas als ik vier keer op rij te horen krijg dat een operatie de enige oplossing, ga ik ervoor. Ook in Thailand zijn er erg goeie dokters en ziekenhuizen.
Ik zal de uitslag van mijn MRI in bijlage plaatsen. Je moet de tekst gewoon wat vergroten en dan is het leesbaar en kan het uitgeprint worden. Het is wel in het Engels maar misschien kan een westerse dokter zijn opinie eens geven? Wat ik eruit begrijp is dat ik een dubbele hernia heb (jaja) waardoor er een zenuw volledig geblokkeerd zit waardoor ik uitvalverschijnselen heb. Geen kracht meer in linkerbeen, huid van knie tot voet aan de linkerkant volledig gevoelloos. M'n been voelt wat verlamd aan. Ik kan enkel trappen beklimmen zoals een peutertje het doet. Eerst rechtervoet en dan het linkerbeen ernaast plaatsen. Als ik het andersom doe zak ik door mijn knie. Trappen afdalen doe ik best omgekeerd. Eerst links, dan knie blokkeren en dan rechts ernaast zetten. Want als ik eerst mijn rechtervoet plaats kan mijn linkerbeen niet volgen en lig ik pardoes op de grond Als ik op mijn rug lig kan ik mijn linkerbeen niet apart optillen, nog geen centimeter, Rechterbeen gaat moeiteloos. Mijn voet en tenen kan ik zonder problemen bewegen. En ik heb GEEN pijn. Heel af en toe een bliksemtje door mijn knie en that's it. Dit zijn zo'n beetje de symptomen mocht een van jullie een dokter kunnen/willen raadplegen.
Mocht ik uiteindelijk toch beslissen voor een operatie kunnen jullie misschien een pannenkoekendag houden ten voordele van...;-))) Dan zoeken wij hier ondertussen allerhande werkjes om iets bij te verdienen zodat we die operatiekosten wat kunnen compenseren. Ik zal in Thailand zeker proberen om mijn chocolademousse en cakes aan de man te brengen. Tenminste, als ik alle nodige ingredienten kan kopen. Sasvad kan misschien wel tijdelijk werk vinden in een van de vele restaurants die ze rijk zijn. We zullen in ieder geval allebei heel erg ons best doen om iets bij te verdienen. Uiteraard vindt Sasvad de hoge kosten geen probleem maar ik wel! Want het zou door mij zijn dat we in moeilijkheden geraken en dat wil ik het liefst van al vermijden. Ik voel me nu al schuldig genoeg. Heel dikwijls ben ik de spelbreker omdat iets boven mijn vermogen ligt om te doen. Dan moet Sasvad zich weer aanpassen, wat hij geduldig doet hoor, maar toch...
Nu moet ik dringend in gang schieten.. Al mijn spullen sorteren en inpakken. Zo'n 70% laten we in Pushkar achter in Pawans storage-room. Ik moet dus zodanig economisch inpakken dat alles wat ik nodig heb in Dharamsala en in Thailand in 1 rugzak past. Wat nogal moeilijk is want in Dharamsala is het frisjes en in Thailand bloedheet.
Veerle, je sjaal zal volgende maand weer erg goed van pas komen! En bedankt zeg! Je kaartje is maandag toegekomen (wanneer heb je het verzonden?) Dat was zo'n verrassing. En vooral heel erg toepasselijk! (De envelop wat minder;-)
Kyra, mijn medisch dossier ligt in een van die kratten in de garage. Stom, stom, stom dat ik dit niet meegenomen heb. Wat dacht ik wel??? Je kan ook altijd aan Dr. Karel De Muynck, groepspraktijk De Linde, een samenvatting vragen. Chirurgische verslagen en zeker de Cardiologische uitslagen. Die kan je dan inscannen en doormailen. Zo hebben wij dit ook gedaan met die MRI. Hij heeft ook de uitslagen van januari toen ik in het ziekenhuis lag en die heb ik nog niet. Ik wil heel graag weten wat toen de bevindingen waren Kan je dit eens vragen. Aub? Indien mogelijk misschien zijn emailadres?. Of email van de groepspraktijk of zo? Dan zou ik zelf contact kunnen opnemen.
Vandaag ben ik samen met Pawan (onze Hindi-tolk;-) en Sasvad naar het Mittal Hospital in Ajmer getrokken. Een hele ervaring.
Eerst met de bus naar het ziekenhuis. Gloednieuw gebouw, mooie glazen inkom, blinkend geboende vloer en alles perfect georganiseerd. De wachttijden zijn er nooit langer dan een half uur. Meer dan prima dus.
Aan de balie moest ik vooraf 100rs betalen en dan mocht ik naar de "specialist" Dr. Prasad, Chirurg. Hij heeft mij onderzocht en doorverwezen.
Opnieuw aan de balie betalen, nu 150rs voor de "super-specialist" Dr. Manoj Jain, neurochirurg. Die zou over een half uurtje aanwezig zijn en in afwachting zijn we naar de "canteen" gegaan. Buiten het ziekenhuis achterom via de parking en dan nog een grasveldje oversteken. Een rieten dak, cementen vloer, open keuken en dat was het. Maar wel proper! Vlug iets gedronken (ik) en iets gegeten (de twee mannen) en opnieuw naar binnen. Er waren drie mensen voor ons. Eigenlijk moet ik zeggen drie families want alles gebeurt hier in gezinsverband, ook doktersconsultaties. Bon, alweer een onderzoek en toen is het woord operatie voor de eerste maal gevallen. Dat was dus een duidelijke NJET van mijn kant en dus stelde de neurochirurg voor dat ik een MRI zou laten doen zodat we nadien eventuele andere opties konden bespreken.
Daarvoor moesten we naar een andere kliniek een half uurtje rijden met de rikhsja. Het Pratap Memorial Hospital & Research Centre. Dit gebouw was heel wat ouder en vuiler, wat vervallen. Het werd een gewoonte, eerst betalen! Spijtig genoeg was die MRI erg duur, 5000rs. (Een veel te grote hap uit ons budget dus dit wordt bezuinigen de komende maanden. Bussen ipv treinen, geen liflafjes meer die het leven wat aangenamer en gemakkelijker maken en in de toekomst nog goedkopere kamers)
Ik kreeg een mooie groene schort aan met open achterkant, je kent dit wel ;-) Die man durfde het woordje beha echt niet uitspreken en bleef maar aandringen dat ik alle metaal moest verwijderen. Het duurde een tijdje voor ik doorhad dat ik mijn BH ook moest uitdoen. Beschaamd dat hij was ;-) Sasvad werd dan ook binnengeroepen want een vrouw alleen is altijd wat onveilig hier in India. Een half uur in die machine gelegen terwijl Sasvad een tukstje deed en daarna de uitslag besproken met de radioloog. Een vrouw deze keer. Dr.Anju Yadav. Er zit duidelijk een zenuw geblokkeerd, dat kon ik zelfs zien op het scherm. Een zeer aperte hernia, heel erg aanwezig. Zij zou nu een rapport schrijven voor de neurochirurg dat we de dag nadien konden ophalen.
Dinsdag
Deze morgen hebben we besloten dat Sasvad en Pawan op de motor naar de twee ziekenhuizen zouden rijden. Ik hoefde helemaal niet mee, zo gaat dat hier in India. De patient ondergaat alle onderzoeken en de familie overlegt dan met de dokter wat de beste behandeling is. Ik ben nu dus in bange afwachting...
Dinsdag, een uur later
Sasvad is een half uurtje geleden naar mijn kamer gekomen. Slecht nieuws, zeer slecht nieuws!!! Er zijn dus helemaal geen andere opties. Een dringende operatie is absoluut de enige kans op genezing. Ik ben helemaal overstuur en zit dit nu met trillende handen te schrijven. Als ik nog maar denk aan een narcose sla ik helemaal in paniek. Ik ben letterlijk doodsbang. Ik durf niet, ik durf niet, ik durf niet...
Op de een of andere manier moet ik nu mijn Belgisch medisch dossier in handen zien te krijgen. Ze moeten mijn voorgeschiedenis kennen natuurlijk. Al die buikoperaties en zeker de hartproblemen ivm de narcose.
Ik zou zeven dagen in het ziekenhuis moeten blijven. Operatiekosten: 40.000rs + ziekenhuisverblijf! Het zou allemaal zo vlug mogelijk moeten gebeuren want door elke dag uitstel sterven de zenuwen meer en meer af. Totdat ik uiteindelijk verlamd geraak. En dat besef ik heel goed, mijn linkerarm en hand voelen ook al een beetje vreemd aan de laatste 3 weken. Nu weet ik tenminste hoe dit komt.
Zondag vertrekken we naar Delhi, dat was al het plan. We hebben besloten dat ik daar eerst een second opinion aanvraag. Daarna kan ik pas beslissen. Ondertussen is me complete platte rust opgelegd. Nogal moeilijk, ik moet sorteren en inpakken, een immens werk.
Ik wou dat ik met iemand van de familie kon overleggen maar mijn GSM heeft een nachtje in zeepsop gelegen. Helemaal naar de zak natuurlijk. Ik heb nu wel een ander toestel met hetzelfde telefoonnummer maar ik ben al jullie nummers kwijt. Als jullie massaal een SMS zenden kan ik die telefoonnummers opslaan voor noodgevallen.
Ik weet het niet. Ik weet het ECHT niet! Eerst moet ik mijn angst overwinnen en dan moet ik me nog verzoenen met de torenhoge kosten. Dit trekt wel een serieuze streep door onze rekening. En nee, ik kom NIET terug naar Belgie, daar zou het nog duurder zijn. En ik vertrouw de Indische dokters een stuk meer dan de Belgische!
Ik stop hier, ik heb teveel om over na te denken en m'n kop loopt over. Ik word helemaal zot momenteel.
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
28-03-2009
Rajasthani kledij...
Aangezien er momenteel niet echt iets bijzonders te beleven valt heb ik me wat bezig gehouden met mensje kijken. Vooral de kledij dan, zowel bij Indiers als westerlingen.
Om de een of andere reden zien Indische mannen er altijd een beetje groezelig uit, vind ik. Zelfs als ze compleet opgekleed zijn zien ze er een beetje vuil uit. Traditionele mannen dragen meestal een lange kurta boven een dhoti. De tulband wordt natuurlijk niet vergeten. Aan de kleuren van die tulband herkennen ze iemands status, kaste, afkomst en religie. Heel erg ingewikkeld hoor. Ik ben al jaren op zoek naar meer uitleg hierover maar blijkbaar is nog niemand op het idee gekomen om hierover eens een boekje te schrijven.
Gewone mannen lopen rond in (lelijke) westerse broeken of jeans. Nooit een gewone jeans! Je zal altijd een speciale stikking ontdekken, kleurige broderie of andere vreselijke fantasietjes.
De Indische yup is helemaal niet om aan te zien. Strakke jeans opgetrokken tot aan de navel. (Kruiskijksters komen hier goed aan hun trekken;-) Brede riem met zilverkleurige grote gesp, liefst met wat ingelegde edelstenen. Enkele metalen kettingen aan hun broek waar ze hun sleutels GSM en goden kunnen aanhangen. Een t-shirt met felgekleurde bedrukking of een getailleerd hemd. En dan nog die zonnebril in hun rijkelijk met olie ingesmeerde haren. Brrr...
(Toeval? Terwijl ik dit stukje over de yuppies aan het schrijven was klopte er iemand aan mijn deur. Daar stonden 5 jonge fancy Indian boys: "Excuse me Ma'am, do you have some bodylotion?" Ik moest zo lachen! Arme jongens, ze zullen zich wel verwonderd hebben waarom ik dit zo'n grappige vraag vond;-)
De vrouwen daarentegen! Bloemetjes zijn het... Zij zijn het die het straatbeeld pas echt opfleuren. Jonge meisjes dragen een salwaar kameez, getrouwde vrouwen een sari. Eigenlijk zijn dit lange dunne sluiers die ze rond hun lichaam en hoofd wikkelen. Hoe ze dit doen is mij een raadsel want ze gebruiken nergens spelden of knopen en nooit komt er iets los. Je kan die sari-stoffen in alle mogelijke felle kleuren kopen. De dessins zijn toch wel een beetje aan de mode onderhevig. Oudere vrouwen dragen totaal andere stoffen dan hun jongere lotgenoten. Tijdens festivals of speciale dagen en puja's dragen ze hun feestsari's. Dan komen de glitters erbij. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik dan mijn geluk niet op kan ;-) Hun bangles blinken je al van ver tegemoet. Voeg daar dan nog gouden kettingen, oorbellen, neusjuwelen, teenringen en enkelbandjes bij en het zijn wandelende schilderijen. En zo sierlijk dat ze zijn, die verfijnde bewegingen als ze hun sluier wat dieper over hun ogen trekken. Pawans moeder is een oude, kleine, bijna tandeloze vrouw maar door al die heldere kleuren ziet ze er stralend uit! Komt ook wel omdat ze zo'n vriendelijke glimlach heeft hoor!
En dan heb je nog de westerlingen! Dit is echt erg! Zo'n 70% loopt er als een clown bij. Je kan het zo gek niet bedenken of ze draaien het wel ergens rond hun lijf. Pofbroeken waar het kruis tot halverwege de kuiten komt. Wijde rokken over broeken en daar dan nog 2 verschillende hemdjes of bloezen bovenop. Sjaals rond hun hoofden en tailles en schouders. En dan vinden sommigen onder hen het interessant om op blote voeten rond te lopen. Echt geen aanrader in deze smerige Indische straten of wat daarvoor doorgaat. Zoiets is alleen weggelegd voor de rasechte Indier met een 2 cm dikke eeltlaag op zijn voetzolen. Kortom, ze verliezen blijkbaar allemaal op slag hun identiteit als ze hier arriveren en worden terug hippies. Ik zit me altijd af te vragen welke kleren ze thuis dragen. Nette mantelpakjes, strakke rokjes en natuurlijk hoge hakken. Het ergste zijn die vrouwen die denken dat ze er fantastisch uitzien in een traditionele sari. Echt, dat is zo'n belachelijk zicht! Melkwitte huid, blauwe ogen, licht haar en dan die sari. Hoe komen ze er bij, die bleekscheten? Ik heb al gehoord van enkele Indiers dat ze dit ook nogal dwaas vinden. Wat wel heel erg geaccepteerd wordt voor vrouwen is de salwar kameez. Een dunne broek, hemd tot over de knieen en een fijne sjaal over je schouders die je gemakkelijk over je hoofd kan slaan als je heilige plaatsen zoals tempels wilt bezoeken. In zo'n kledij krijg je als westerse vrouw alle respect van de Indiers.
Het is opvallend dat de mensen die wij vrienden noemen hier bijna allemaal normale westerse kledij dragen. Net zoals Sasvad en ik mocht je daaraan twijfelen. Met de kleren die wij hebben lopen we ook in Belgie rond. Nu ja, ze zijn niet slecht hoor, die narren. Het zijn allemaal erg vriendelijke mensen, ze zijn alleen een beetje het noorden kwijt ;-)
Dat was het voor vandaag. Nu wil ik graag naar buiten...
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
25-03-2009
Ook een goeiedag, allemaal!
Aangezien het vandaag wat frisser is en ik toch aan m'n kamer ben gekluisterd door alweer darmproblemen, heb ik mooi de tijd om een verhaaltje te vertellen. Niks aan de hand hoor, zelfs Indiers hebben daar momenteel veel last van, komt door die vele temperatuurswisselingen...
Maandag om 9 uur 's morgens zijn we begonnen met inpakken en verhuizen. Wat een labeur zeg! Maar alles vlotte zeer goed en dit was vooral te danken aan de werkkracht van Sasvad en Aad. Tegen twaalven konden we al op zoek gaan naar een "verhuiswagen". Een houten plank gemonteerd op 4 grote wielen. ;-) Daar hebben we zorgvuldig heel ons hebben en houden op geplaatst en in karavaan zijn we dan vertrokken naar onze nieuwe woonplaats.
Wij gaan uiteraard nooit meer terug naar Sonu (Shiva Guesthouse) en we zijn niet de enigen die er zo over denken. Iedereen vindt het geen manier van doen om zo je betalende gasten te behandelen. Jarenlang pretendeert Sonu dat we allemaal dikke vrienden zijn en van de ene op de andere dag ben je enkel nog maar een kamernummer. Hij zal dus in de toekomst vele vaste klanten kwijt zijn Niemand wil daar nog logeren. Ook Pawan maakt geen reclame meer voor Sonu. Eigen schuld, dikke bult...
Mijn kamer in Shriya Guesthouse is echt heel goed. Vooral de badkamer is pure luxe. Zeker in vergelijking met mijn vorige badkamer. Nu heb ik mooie witte tegels op de muren en de vloer in plaats van naakt cement. Ik heb mijn eigen boiler dus...warme douches en heet water om mijn wasjes te doen! En ik heb echtig waar een heel leuk toilet met een extraatje. Ik had daar al eerder van gehoord maar het is de eerste keer dat ik dit in werking zie en aan de lijve (letterlijk) mag ondervinden hoe aangenaam dit is. Onder de rand van de wc-pot zit een klein buisje. Als je nu gedaan hebt met de grote werken draai je een kraantje open en dan komt er een horizontale straal uit dit buisje. Recht tegen je aars aan! Alles wordt mooi schoon gespoeld en je hoeft geen toiletpapier meer te gebruiken. (Ik moet zeggen, vandaag komt dit extra goed van pas ;-) Nadien blijf je best nog eventjes zitten zodat je poep kan drogen want anders loop je nog een tijdje met een natte broek rond. Grijns...
De budgetkamers zelf zijn altijd heel spaarzaam ingericht in India. Middenin staan meestal 2 eenpersoonsbedden tegen elkaar aangeschoven. In m'n nieuwe kamer staan ook een rieten zetelstoel en een klein tafeltje. Sasvad heeft als een paard gewerkt om de meubels precies daar te zetten waar ik ze wou. Nu staat er aan elke kant van de kamer een bed waardoor ik veel meer ruimte heb. Ik heb in Pushkar een tafel en zetelstoel laten maken op mijn hoogte en die moesten natuurlijk ook een plaatsje krijgen. Er zitten heel veel nissen in de muren dus genoeg opbergruimte. Sommige nisjes hebben zelfs luikjes die je met een hangslot kan afsluiten. Echt goed is dat! Op de plavuizen vloer 2 mooie tapijtjes gelegd, alles uitgepakt en tegen de avond had ik een zeer gezellige kamer. Mag wel voor die prijs...
We zijn hier omsingeld door heel wat tempels dus het geluid van de vele puja's krijg je er gratis bij. Vensterglas gebruiken ze hier niet dus soms hoor je ze bijna in je kamer bezig. Dan besef je pas goed dat je echt in "Incredible India" bent...
Ik denk dat Shriya Guesthouse een zeer goede optie is voor alle bezoekers die in oktober langskomen. Iedereen kan een kamer nemen rond de binnentuin met z'n vele potplanten. Gesellig seg! Het is hier koel en de prijzen zijn, zeker voor jullie, meer dan schappelijk te noemen. Je zit midden in het centrum op 5 minuutjes lopen van Pawan.
En er is nog iets: in oktober heeft de Camel Fair hier plaats. (25 okt - 2 nov) Dit is voor ons niet zo leuk want de kamerprijzen schieten dan de lucht in. Soms rekenen ze wel het vier-of vijfvoudige van de originele prijs. Sasvad en ik hadden al gehoopt dat de Camel Fair pas in november zou zijn zodat we deze ene week Pushkar konden ontvluchten. Allemaal in verband met ons zeer strakke budget natuurlijk want het is eerlijk gezegd heel erg leuk om een evenement als dit mee te maken, zelfs al is het voor ons al de derde keer. Dit kan natuurlijk niet als er zoveel bezoekers speciaal voor ons komen. Momenteel hebben er al 16 mensen toegezegd! Joehoe! Het zal een machtig verjaardagsfeest worden!!!
Voor jullie is de Camel Fair echter een buitenkans!!! Het is de grootste kamelenmarkt ter wereld. Je weet gewoon niet wat je ziet! Honderden kamelen, paarden en alle nomaden in hun tentenkampen. Dan pas komt de woestijn echt tot leven. De Indische kermis staat er dan ook. Daar zullen jullie zeker je ogen op uitkijken. Niet te vergelijken met onze kermis en ook nog eens levensgevaarlijk maar ze doen hun best, die Indiers... De kinderdraaimolen wordt gewoon handmatig voortgeduwd, een sukkelaar mag dan de hele tijd rondjes draaien tot groot jolijt van de kindjes. Om maar eens een voorbeeld te geven...
Maar goed, het is dan echt wel noodzakelijk om alle kamers ruim van tevoren te reserveren want anders is er nergens meer een slaapplaats te vinden in Pushkar.
Van zes mensen weet ik wie het zijn. De overige tien (en hopelijk komen er nog enkele bij) zullen zich wel moeten bekend maken zodat ik alle kamers kan regelen begin oktober. Kyra, ik zorg ervoor dat wij 2 aanpalende kamers hebben want we zullen zoveel te vertellen hebben. Goed? Ik kijk daar zo naar uit! Eindelijk Kyra in India...
Als jullie kiezen voor Shriya Guesthouse betaal je gemiddeld 200 rs (3.3 euro) voor een tweepersoonskamer en tijdens de week van de Camel Fair zal dit dan wel 1000 rs (16.6 euro) worden. Nog steeds heel schappelijk, toch? Zeker als je een kamer deelt want dan betaal je uiteraard maar de helft. In ieder geval zullen jullie de kamelenmarkt het einde vinden. Dat kan ik alvast beloven!!!
Bon, ik heb m'n best gedaan. Zo'n lang artikel, m'n handen slapen er van.
Tot een dezer! Ik kijk al uit naar jullie commentaar en naar de bekendmaking van die 10 geheimzinnige bezoekers...;-)
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
24-03-2009
Het komt, het komt...
...maar nu eventjes niet.
Er hangt alweer onweer in de lucht en het is verschroeiend warm. Bij Pawan binnen gemeten onder de als-zot-draaiende ventilator: 30 graden. Buiten zal het nu zo'n 40 graden en meer zijn. Momenteel rolt de donder over Pushkar dus ik hoop op een stevige, afkoelende regenbui!
Je snapt dus wel waarom ik geen zin heb om vandaag lang achter mijn laptop door te brengen. Ik ga koud douchen en daarna kletsnat op mijn bed onder de fan liggen.
Trouwens, zo meteen, als het onweer in alle hevigheid uitbarst zal er wel weer een hele tijd geen stroom meer zijn. Vlug dit tekstje posten dus...
Misschien is het morgen wat frisser en hebben jullie meer geluk.
Een oververhitte Mataji
He, ik zie net dat wij al 50 dagen aan het reizen zijn!
En hahaha, iemand heeft als een gek zitten klikken zodat onze positieve beoordeling ineens gestegen is naar 95%. Er zouden in totaal 44 mensen een stem uitgebracht hebben maar daar geloof ik niks van. Er zijn zelfs geen 44 verschillende mensen die deze blog lezen, vermoed ik. Maar toch bedankt! Je intentie is bewonderenswaardig... ;-)))
VOOR KYRA!
Morgen, meiske. Dan geef ik antwoord op je lange mail. Reden: zie bovenstaande... ;-)
VOOR VEKE!
Veke, als je dit leest: je pakje is vandaag (dinsdag) verzonden! Ik geef je zo snel mogelijk alle details door maar eerst moet ik afkoelen!
VOOR IEDEREEN!
Ter informatie: geografische bezoekerslijst van deze blog:
Land
Percentage
België
35,7
%
Duitsland
17,9
%
Nederland
16,7
%
Verenigde Staten
11,9
%
India
8,3
%
Verenigde Arabische Emiraten (Abu Dhabi, Dubai)
4,8
%
Japan (Nippon)
1,2
%
Maleisië
1,2
%
Onbekend
2,4
%
+
100 %
Totaal aantal getelde landen:
8
Steeds tot jullie dienst!
Categorie:Ind - Pushkar
22-03-2009
Onweer boven de woestijn...
Donderdagavond is het hier ferm beginnen regenen. Het begon met felle rukwinden, zandstormen en zelfs hagel. Daarna kwamen de regenbuien. Pushkar wordt dan wel echt smerig. Overal modder, slijk en uitgelopen koeienstronten. Bah... Pas vrijdagavond is dit allemaal gestopt.
Uiteraard heb je heel veel powercuts met zo'n weer.. Uren in het donker zitten is geen pretje maar je zou ervan staan kijken hoe snel je dit gewoon bent. Het is hier nu ook enkele graden koeler wat ons heel goed uitkomt maar de boeren klagen steen en been. De oogst was net begonnen en nu zijn ze natuurlijk bang voor schimmels en allerhande.
Vrijdag is de kok van Shivam Garden Restaurant, Lakshman, vertrokken. Het seizoen loopt hier ten einde, vandaar. Iedereen vertrekt of heeft plannen om naar het noorden te gaan. Vooral Dharamsala is een geliefde plaats om de hitte te ontvluchten.
Aangezien er nu geen kok meer is moet Pawan zelf in de keuken staan samen met de hulp, Raju. Sasvad doet nu "de zaal" Nu ja, hij brengt de mensen de menukaarten en het eten en ontvangt het geld. Vanaf nu heeft hij dus veel minder vrijheid maar aangezien we bij Pawan al ons eten & drinken gratis krijgen zijn we allebei allang blij dat "we" iets terug kunnen doen.
Diezelfde dag ben ik ook naar de dokter geweest. Stel je daar maar niet teveel bij voor. Zijn praktijk is net niet op straat. Je stapt gewoon naar binnen want er is geen gevel of deur. Ik heb in het kort verteld over die hernia maar ook dat ik momenteel nogal veel last heb van oedeem. Mijn benen zijn pilaren geworden. Die heeft hij dus lekker ingesmeerd met een speciale olie en omwikkeld met verband. Dit moet ik nu dagelijks zelf doen maar ik doe het enkel 's nachts. Overdag is het veel te warm om ook nog eens zo'n dikke verbanden te dragen. Verder heeft hij me nog Ayurvedische tabletten voor mijn hernia meegegeven. Die moet ik 30 dagen slikken. Of het zal helpen...wie weet!
Zaterdag kregen alle gasten van Shiva Guesthouse slecht nieuws te verwerken. Sonu had 10 dagen tevoren al aangekondigd dat hij op reis wilde naar de bergen. Dit zou voor ons geen probleem zijn want zijn neef, Shiva, zou de guesthouse ondertussen runnen. Niet dus! Tegen maandag 10 AM moeten we hier allemaal buiten zijn want alles wordt dan afgesloten. Wij kwaad natuurlijk. De familie van Sonu ook. Tegen de avond kwam Monu, een ander neefje stiekem zeggen dat alles terug in orde was. Hij en Shiva zouden toch de boel mogen openhouden. Niet dus! Grote ruzie in de familie, heel erg storend. Vandaag kregen we te horen dat we toch allemaal weg moeten. Daar kan ik toch zo nijdig van worden. Dat ze nu eens een besluit nemen zeg! Ons zo aan het lijntje houden! Hij had dit dus ook al 10 dagen geleden kunnen zeggen. Zo hadden wij tenminste tijd om alles in te pakken maar vooral om een andere kamer te zoeken.
In ieder geval hebben wij allemaal besloten om het hen morgen extra moeilijk te maken. Eerst gaan we op 't gemakske ontbijten en pas daarna zullen we zoetjesaan een beginnetje maken. Ik zal heel zorgvuldig alles eerst sorteren en verpakken. Daarna moeten we nog 2 metalen kisten kopen om alles in op te bergen. Lunchen is natuurlijk ook van levensbelang. Met een beetje geluk zijn we tegen de avond klaar om te verhuizen. Eigenlijk wel grappig, er is nog niemand zelfs maar begonnen met inpakken en je merkt dat Sonu wat zenuwachtig wordt. Net goed!!!
Die andere kamer vinden was voor mij een groot probleem doordat ik zo moeilijk loop. Ik stel nogal wat eisen: geen trappen, westerse WC, daglicht, genoeg ruimte, proper, ongedierte-vrij en met prive-douche, graag met warm water. Het is heel erg moeilijk om hier een kamer te vinden op het gelijksvloers. Als we dan eindelijk denken dat we iets goeds gevonden hebben zijn er altijd wel een paar onoverkomelijke trapjes naar de badkamer. Sasvad en ik zijn al 2 dagen op zoek en werden keer op keer teleurgesteld. Uiteindelijk hebben we een uurtje geleden iets gevonden in Shriya Guest House. Voor mij een treffelijke kamer beneden aan de binnentuin. Warme douche en een westerse WC. Dit is wel een vereiste want ik kan niet hurken. En geen enkel trapje te bespeuren!!! Sasvad heeft een kleine single kamer zonder badkamer op de eerste verdieping. Jammer genoeg moeten we daar wel dubbel zoveel betalen. Mijn kamer is 200rs, bij Shiva is dit maar 100rs. Sasvad zal voor zijn klein kamertje ook 100rs moeten betalen terwijl hij nu een grote kamer met badkamer heeft voor dezelfde prijs. Dit mag dus niet teveel gebeuren anders zal ons geld wel heel erg snel op zijn.. Ik zal blij zijn als we eindelijk kunnen vertrekken naar Dharamsala en daarna in mei naar Thailand. Heb eventjes genoeg van die Indische streken...
Goed, genoeg geklaagd. Ik ga eten, frietjes met sla!!! Dit heb ik deze middag al besteld zodat ze de frietjes al eens konden voorbakken. Normaal gezien doen ze dit niet en dat merk je wel. Lichtgele, slappe, vette frieten. Niet goed genoeg voor een Belg!
See you,
Mataji
(En aan die twee flauwe plezanten (momenteel 5%) die vinden dat er nog veel werk is aan deze blog: Ik hoop dat jullie bedoelen dat er nog veel werk zal zijn in de toekomst omdat we nog zovele jaren zullen rondreizen. En niet dat deze blog voor verbetering vatbaar is want dan geef ik de moed op. De energie en de tijd die ik hierin steek! Elke keer verbeter ik er wel iets aan. Of dachten jullie tweetjes dat al die veranderingen zomaar vanzelf tot stand komen? Neehee, ikke!;-)
.
Categorie:Ind - Pushkar
20-03-2009
Festivals...
Momenteel is er alweer een festival aan de gang. Ze verzinnen telkens wel iets om te kunnen feesten. Nu vieren ze dat de winter voorbij is en dat de zomer eraan komt. Omdat ze hopen dat het niet te heet wordt de komende maanden eten ze 2 dagen lang koud voedsel. Eergisteren hebben ze alles gekookt zodat ze gisteren en vandaag geen vuur moeten aanmaken. Zo'n beetje als Sabbath. Ook op straat en in de dhaba's wordt geen warm eten verkocht. Enkel in de westers getinte restaurants kan je een warme hap krijgen. Of dit zal helpen? Welnee! Het wordt zowiezo gloeiend heet maar ach, een feestje is altijd leuk.
Vanavond hebben ze al hun goden boven gehaald en in optocht door de straten gevoerd. Ik weet niet hoe het komt maar ik ben telkens ontroerd als ik de Indiers zo bezig zie. Tot tranens toe bewogen. Ze nemen het ook allemaal zo serieus en tegelijkertijd verloopt alles zo ongeorganiseerd. Heel veel lichtjes met bijbehorende generatoren die je letterlijk de adem benemen. Zo'n walm die daar vanaf komt zeg! Stinken! Een Brass bandje tussendoor die een ongelooflijk lawaai maakt. Dansende paarden en natuurlijk hun goden bedolven onder de bloemen. Ze vereren die beelden echt. Heel mooi om te zien hoor!
Morgen volgt dan meteen een tweede festival van 9 dagen. Alle godinnen zullen dan eens extra in de watten worden gelegd. Voor de goden wordt er al dagelijks genoeg geofferd dus de vrouwtjes zijn nu aan de beurt. Stel je voor dat je Durga of Lakshmi en wie al niet meer zou vergeten! Het Hindu-leven zou niet meer zo vlotjes verlopen. Van dit festival zal ik later nog foto's plaatsen.
Ik zit me hier weer flink op te winden. Sedert enkele dagen logeert hier een Duits gezinnetje. Moeder en zoon slapen beneden en papa heeft boven een kamer. Erg goed vlot het niet tussen die twee.. Sorry Bart, het zijn echte Duitsers! Heel erg onaangenaam. Ze vragen niet maar commanderen. Ze hebben helemaal geen gevoel voor humor en ze zijn waarlijk oliedom. Ze hebben hun kind niks geleerd, dat loopt hier maar te krijsen en te jengelen. De sfeer in Shiva Guesthouse is goed verziekt. Momenteel zitten ze hier te trommelen op hun nieuw-aangekochte tamboerijn. Wat kan het hen schelen dat de andere gasten daar last van hebben. De guesthouse is van hen. punt, uit! 's Morgens om 7 uur roepen ze om een warme douche ipv naar Sonu's kamer te gaan en dit stilletjes te vragen zoals wij allemaal doen. Zo stoor je niemand die wilt uitslapen maar dat komt niet in hen op. Voor hun deur heeft die madam al haar schoenen gezet en de doos met speelgoed van zoontje-lief staat daar ook. Natuurlijk gooit die alles op de grond en nu kan ik daar gewoon niet meer passeren om naar Sasvads kamer te gaan. Ik moet nu zelf naar de overkant roepen als ik hem nodig heb want met mijn slecht been (jaja, nog steeds, er zit geen verbetering in) geraak ik niet door de zandbak en de trapjes op naar zijn kamer. En dat taaltje. Goh, wat heb ik een hekel daaraan. Je merkt het, ze zouden mij een chai mogen aanbieden en ik zou weigeren. Ik beoefen dus momenteel de schone kunst van het op je tanden bijten en geduld hebben. Ooit zullen ze toch wel vertrekken zeker? Naar hun land waar ze niet kunnen over zwijgen. Alles is beter en mooier en groter in Duitsland. Ze zouden perfect in de jaren 40-45 kunnen leven. Genoeg over de Duitsers, er zijn leukere onderwerpen. Bart, voel je maar niet beledigd hoor. ik beschouw je nog altijd als een Belg...;-)
De laatste 2 dagen hebben Sasvad en ik ons bezig gehouden met een grote bestelling uit Belgie. Een oude klant van de ShantiShop is zo slim geweest om ons te mailen. Nu kan ze alles aan inkoopprijzen kopen. Wij vragen maar 20% vergoeding voor al de tijd die we er in steken. Fedex-verzendingskosten vallen ontzettend goed mee want de euro staat momenteel goed hoog.
By the way, ik heb hier in m'n kamer 2 prachtige stukken liggen. Ik had die al aangekocht maar onze klant vond ze ietsje te groot en te zwaar. Als iemand van jullie een speciaal geschenkje nodig heeft, tistmoment! Ze zijn spotgoedkoop! Foto 20-21-22: Een grote Turquoise hanger, echt een prachtstuk! Beeldschoon! Foto 23-24: Ook nog een paar Lapis Lazuli oorbellen. Mooi! Mooi! Mooi! Ik had die al op voorhand gekocht want ik was bang dat ze anders heel vlug weg zouden zijn. Het zijn echt unieke stukken! We mogen hier geen prijzen vermelden maar wie belangstelling heeft mag ons altijd mailen. Dan kunnen we de (lage) inkoopprijzen en de verzendingskosten doorgeven. Ook nog enkele andere foto's van wat hier zoal te krijgen is. Je kan ook losse edelstenen kopen en die aan een spotprijs volgens je eigen goesting in zilver laten zetten. Hier geldt echt: Saab Kuch Milega! (Alles is mogelijk)
Hopelijk hoor ik iets van jullie!
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
19-03-2009
Edelstenen, extra foto's...3
Categorie:Ind - Pushkar
Edelstenen, extra foto's...2
Categorie:Ind - Pushkar
Edelstenen, extra foto's...1
Categorie:Ind - Pushkar
17-03-2009
Teten is gereed!
En Pawan vond het vreselijk lekker. Hij heeft nog nooit zo'n gladde, romige kaassaus gegeten, zegt hij. Ikke fier natuurlijk maar eigenlijk kan ik dit alleen maar beamen! Ik heb ook nog nooit zo'n lekkere kaassaus gegeten in India Ha!
Vanaf nu mag ik dagelijks een grote pot maken en zet hij dit op de kaart. Voor mij allemaal goed hoor maar dan moet hij wel eerst een fan of airconditioning plaatsen in de keuken. Het was daar snikheet...
Natuurlijk hebben we enkele fotootjes. Niet alleen van mij in de keuken maar ook nog wat andere leuke kiekjes uit ons straatje.
Tot later, ik wil nu dessert gaan eten. BANANA SPLIT!!!
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
16-03-2009
Helemaal niks te melden!
Maar dit filmpje wou ik toch doorgeven. (Zie bijlage) Holi op de markt in Pushkar, je weet niet wat je ziet!
Sasvad was zelf aan het dansen toen hij dit filmde en daarom is het nogal MTV-achtig. Helemaal tot het einde uitkijken dan zie je hem ook bezig.
Vandaag is het de verjaardag van Pawan dus Sasvad en ik koken. Spinazie met kaassaus maar jammer genoeg zonder eieren... Facebook Pawan (Shivam Garden): http://www.facebook.com/profile.php?id=544644705
Van zodra er weer iets te beleven valt post ik hier meteen!
Vandaag was ik alweer zo blij dat ik in India mocht zijn. Eerst voelde ik me nogal gegijzeld in m'n kamer omdat er buiten een echte kleuren-oorlog aan de gang was.
(Een woordje uitleg: Holi wordt afgesloten met een compleet verf-gevecht. Emmers vol kleurstoffen gemengd met water. Alles mag! Hoge druk, waterpistolen, zakjes, flessen, volle emmers en waar je ook maar verf kan in doen. En dan maar gooien! "Spelen" noemen ze dit hier, "playing")
Onder bescherming van een deken ben ik toen naar Shivam Garden geslopen. Daar kon ik mij verschansen en toch alles goed volgen. Ik voelde mij een oorlogsfotograaf maar dan zonder de doodsangst. Vanuit mijn schuilplaats kon ik de prachtigste foto's nemen.
Nog nooit zoveel blije, lachende gezichten gezien. Sasvad straalde onder al zijn kleurtjes! Op het marktpleintje was het een duivels festijn. Oerharde Techno, iedereen danste, gooide met kleuren en loeide.
Bizar om zoiets mee te maken in Pushkar. De heilige stad gooit zijn remmen los.
Na zo'n drie uren werd het kabaal wat minder wegens totale uitputting. Sasvad heeft zich kapot gedanst. Hij heeft zich volledig uitgeleefd. Momenteel staan alle douchekranen wijdopen. Vergeefse moeite hoor. Laat ze maar schrobben! Die verf blijft nog maanden zitten, zeker in je haar. Een Belgisch koppel moet morgen onder de verf op het vliegtuig stappen. In het vliegveld van Delhi is dit geen probleem, ze kennen dit verschijnsel wel. Maar ze moeten wel overstappen in Zurich en dan in Zaventem de trein naar huis nemen. Ik zou een vlieg willen zijn om de reacties van de mensen te kunnen zien...
De kleren die je aanhad kunnen enkel nog dienen als prettig aandenken want die kleuren krijg je er nooit meer uit. Al die vuile, giftige chemische kleurstoffen. Mij niet gezien. Ik was zowat den enige propere mens die er nog rondliep.
Het marktplein is nu onherkenbaar. Overal verf, afgerukte kleren en viezigheid. Tegen morgen merk je daar niks meer Nog wat resten verf op straat maar het marktleven zal zich gewoon herpakken
Als je de 40 foto's hieronder ziet zal je beter snappen waarom ik mij vandaag gezegend voelde. Ik heb zo genoten van al dit vreemds. Er is opnieuw geschiedenis geschreven!
Speciaal voor die ene fan!
Zondagavond, de nachtbus naar Delhi.
Een hele goeie morgen!
Gisteren heb ik wat opzoekingswerk verricht op het internet en ik heb besloten om die operatie toch maar voorlopig uit te stellen.
Aangezien er momenteel niet echt iets bijzonders te beleven valt heb ik me wat bezig gehouden met mensje kijken.
Aangezien het vandaag wat frisser is en ik toch aan m'n kamer ben gekluisterd 
België 
Duitsland 
Nederland 
Verenigde Staten 
India 
Verenigde Arabische Emiraten (Abu Dhabi, Dubai) 
Japan (Nippon) 
Maleisië 
Steeds tot jullie dienst!
Donderdagavond is het hier ferm beginnen regenen.
Momenteel is er alweer een festival aan de gang.
En Pawan vond het vreselijk lekker.
