Wie te lang blijft dromen, gaat op zijn schaduw lijken...
09-09-2009
Laatste Ban Tai
Maandag ben ik verhuisd van Ban Tai naar Thongsala. Sasvad heeft me buitengesmeten...
Nee hoor, ik wou het zelf! De laatste week op ons eiland wou ik perse een beetje meer tussen mensen zijn. Het werd me wat te eenzaam in Ban Tai want ik kon daar helemaal niet op m'n eentje naar buiten wegens de moeilijke buitentrap.
Voor Sasvad en Vivi is het wel veel gemakkelijker om het huis piekfijn op te kuisen als ik niet alles zit te controleren vanuit mijn zetel.. En natuurlijk hebben ze nu de speelruimte om een paar dagen huisje te spelen ;-)
Ik heb de perfecte kamer gevonden in Thongsala. Een voormalig kapsalonnetje hebben ze omgebouwd tot een hotelkamer. In deze kleine ruimte hangen nog steeds vijf hele grote spiegels. Een luxe na de ene kleine badkamerspiegel in Ban Tai ;-) Er is een kleine badkamer maar wel met alles wat nodig is. De keuken kan geen naam hebben, een frigo en een pompbak, that's it. Maar dit is meer dan voldoende voor vijf dagen.
Zaterdag vertrekken we definitief terug naar Bangkok. Zondag wat uitrusten en maandag kunnen we dan onze visums voor India aanvragen. Dit duurt precies vijf dagen, dus vrijdag gaan we ze ophalen en op zondag 20 september vliegen we terug naar India. Vivi (Sasvads vriendin) komt gelukkig nog enkele dagen mee met ons. Donderdag moeten ze dan jammer genoeg afscheid nemen van elkaar, helemaal niet aangenaam voor hen beiden. Het zal niet gemakkelijk zijn om elkaar zes maanden niet terug te zien!
Ik moet het toegeven, ik wil echt terug naar India! Thailand is comfortabel en gemakkelijk maar het is toch niet een land waar ik voorgoed zou willen blijven. De mensen zijn zo ongrijpbaar, je weet nooit wat ze echt denken van ons, de farrangs. Ons geld is zeker welkom maar er zijn maar enkele Thai die zich willen openstellen voor de westerlingen. Evengoed ben ik er zeker van dat ik volgende zomer opnieuw met heel veel goesting zal willen terugkomen. De blauwe zee en het lekkere eten, dat maakt een mens natuurlijk ook heel blij
India daarentegen! Chaos, lawaai, moeilijkheden, traffic, slecht eten (voor mij toch ;-) maar het is een zo veel boeiender land. En daar hebben we echte vrienden, Indische vrienden. Goh, nog maar enkele dagen en we zijn weer thuis! Can't wait...
Ik zal proberen om een laatste keer te schrijven vanuit Bangkok. Als dit niet meer lukt komt er hier vanzelfsprekend veel te lezen als we terug zijn in India. Onze eerste bezoekers komen al toe op 21 september en vanaf dan wordt het druk hier. Okobermaand = feestmaand!
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
07-09-2009
@ Veerle!
Een hele gelukkige verjaardag, Veerle!
Mataji & Sasvad
Categorie:Tha - Ban Tai
02-09-2009
Foto's Goodbye Johan!
Onze nieuwe GSM-nummers in Thailand, nog geldig tot zondag 20 september 2009
Sasvad:+66854719503
Mataji:+66857981874
Categorie:Tha - Ban Tai
27-08-2009
Broederliefde...gaat ook door de maag!
Zaterdag is Johan dan eindelijk gearriveerd! De eerste momenten waren zelfs een beetje onwennig voor ons. Het is zo raar om elkaar na zo een lange tijd, terug te zien op een tropisch eiland
Natuurlijk zijn we eerst naar Anchor gegaan om bij te praten. Daarna zijn we al een duiksessie gaan boeken voor Johan. 's Avonds zijn we dan naar het lekkerste restaurant van het eiland gaan 'dineren'. O man, wat was dit heerlijk, steak met frietjes en veel, veel saus...
Gisteren zijn we naar Chaloklum geweest, een klein vissersdorpje. Daar zagen we ineens een bord met 'Broodje Kaas'! Wij daarheen natuurlijk Echte Hollandse uitbaters die echte Hollandse kaas hadden! En kipsate, en gerookte zalm! Wij zijn hier eigenlijk constant bezig met en over eten ;-).
Ik heb nu wel besloten dat ik de laatste 4 volle dagen van Johan niet meer meega op uitstap. Het is allemaal nog een beetje te moeilijk voor mij. Gisteren moest Johan mij heel vlug naar huis brengen want ik werd helemaal onwel. (Hij heeft een auto gehuurd) De warmte en oververmoeidheid heeft me de das omgedaan. Dit is vervelend voor ons allemaal. Vandaag en de volgende dagen gaan Sasvad en Johan dus alleen op stap. Dit zal veel aangenamer zijn voor hen. Maar 's avonds gaan we wel allemaal samen uit eten! Dit laat ik niet aan me voorbij gaan
Het is, jammer genoeg voor jullie, onmogelijk om hier alles te vertellen. Het vraagt nog steeds een te grote inspanning om toch een beetje vlotjes te schrijven. En mijn concentratie is ook nog niet je-dat. Om dit goed te maken zal ik extra veel foto's plaatsen. En zelfs een filmpje in bijlage...
Vrijdag komt Johan toe in Koh Samui. Hij zal daar een nachtje blijven en zaterdag neemt hij dan de boot naar ons eiland. Ik kijk er ontzettend naar uit! Eindelijk zal ik eens wat meer buiten kunnen komen want hij zal een auto huren. Nu blijf ik de hele dag binnen, noodgedwongen. Mijn rechterbeen zit in het gips en mijn linkerbeen is nog steeds wat verlamd door die hernia. Ik zak ook nog steeds door die stomme linkerknie. Veel meer dan een klein beetje rond strompelen zit er dus (nog) niet in. Als ik echt eens iets moet doen, (voor een pedicure of zo ;-) gaat de rolstoel mee. Vandaar dat ik zo blij ben dat Johan ons komt bezoeken, dat snap je. Er komen zeker hilarische verhalen op de blog te staan!
Sasvad is (nog maar eens) naar een fuif geweest enkele dagen geleden. Het was hier vlakbij aan het strand, in Ban Sabai. De vele foto's spreken voor zich, daar hoef ik niks aan toe te voegen ;-)
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
16-08-2009
GELUKKIGE VERJAARDAG, HERLINDE!!!
Wij wensen je nog vele (gezonde;-) jaren toe, Herlinde!
Mataji & Sasvad
Categorie:Tha - Ban Tai
14-08-2009
Terug...
We zijn gisteren om 12 uur thuisgekomen na 23 uren onderweg te zijn. Alhoewel ik geen minuut heb kunnen slapen is de reis eigenlijk best vlotjes verlopen. In ieder geval een stuk aangenamer dan de heenreis...
Ik mis Maleisie nu al! De sfeer, de ontzettend aangename mensen, het Indische eten (Sasvad), de vele praatjes met de lokale bevolking. Het is een totaal verschil met Thailand. Nu weet ik eindelijk wat ze hier verbergen achter hun vele glimlachjes: Hun aversie tegen de toeristen, ze willen enkel je geld maar hebben je eigenlijk liever niet in hun buurt. Natuurlijk zijn sommige Thai welgemeend vriendelijk maar ze zijn dun gezaaid. Je moet hier altijd op je tellen passen, als ze je kunnen beduvelen doen ze het ook. In Maleisie daarentegen! Daar doen ze niks liever dan met je praten en lachen. Ze hebben oprechte belangstelling voor je wel en wee. En ze leggen je niet in de luren. Niemand heeft ons geld afgetroggeld of zelfs maar verkeerd wisselgeld teruggegeven. Bij ons vertrek uit het hotel kwam het personeel ons allemaal persoonlijk bedanken en de hand schudden. Wij moesten hen verzekeren dat we volgend jaar zouden terugkomen, allebei. En dat zullen we! Oh, incredible Malaysia...
Maar goed, we zijn nog een grote maand in Thailand en we zullen ons uiteraard hier ook flink amuseren. Sasvad wilt nog enkele Moon-fuiven afschuimen terwijl ikzelf nog tenvolle wil genieten van de wondermooie natuur. En volgende week is Johan hier! Dat wordt lachen...
Maar eerst moet ik bijslapen en uitrusten. De laatste week heeft mijn voet wel degelijk pijn gedaan dus is het nu momenteel platte rust...
Mataji
Nog wat laatste fotootjes van Penang.
Categorie:Tha - Ban Tai
05-08-2009
Twee keer is scheepsrecht?
Bij leven en welzijn vertrekken we overmorgen (vrijdag 7 augustus) opnieuw voor een tweede keer naar Malaysia. Onze visums moeten dus wel nog steeds verlengd worden he.
In de loop van zaterdagnamiddag. zullen we in ons hotel arriveren. Maandagvoormiddag kunnen we de formulieren gaan invullen. In principe zijn onze visums al op dinsdagavond geregeld. Dan vertrekken we alweer huiswaarts op woensdag of donderdagnacht. Het zal er een beetje vanaf hangen op welke dag we onze terug-treinticketten kunnen boeken. (We nemen onze laptops niet mee...)
See you all later!
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
28-07-2009
Boottripje...
Het gaat nog niet zo gemakkelijk om te schrijven. Ik moet dus nog steeds wat korte zinnetjes gebruiken. En het zal telkens maar een kort stukje zijn. Maar ik kan toch alweer een beetje bloggen...
Gisteren zijn we met de boot naar Koh Samui geweest. We hebben daar een heel goed ziekenhuis gevonden en het was ook min of meer te betalen. Een zeer competente orthopodist heeft mijn been helemaal opnieuw in gips gezet, Dit was broodnodig want mijn vorige gips stond helemaal scheef. Nu staat mijn voet weer helemaal recht. Ze hadden zelfs gekleurde gips! Jammer genoeg alleen maar blauw en groen ;-)
De dokter zei ook dat het helemaal niet nodig was om te opereren! Na zes weken zal mijn been helemaal genezen zijn! Als dat geen opluchting is...
We vertrekken op zondag 9 augustus opnieuw naar Malaysia. Zo hebben we een week te tijd op onze visums te regelen. Wees gerust, het gaat goed!
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
21-07-2009
Revalideren...
We zijn niet vertrokken naar Malaysia.
Ik heb vrijdagmorgen oa een beenbreuk gekregen. Sedert gisteravond ben ik weer thuis. Nu moet ik eerst veel revalideren.
Tot binnenkort dus maar...
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
14-07-2009
50% Ban Tai...
Ons Koh Pha Nhang-avontuur zit er alweer bijna voor de helft op. Ten laatste op 18 juli moeten we Thailand verlaten ivm verlopen visums. We dachten eerst om naar Cambodja te reizen maar dit plan hebben we eventjes in de koelkast gezet. We hebben te weinig tijd en dit land is nogal moeilijk te bereiken met het openbaar vervoer. Een vliegreis is te duur. We hebben nu besloten om naar Maleisie te gaan wat dan ook veel logischer is. Dit ligt ten zuiden van ons en is veel gemakkelijker te bereiken. We vertrekken dus op vrijdag 17 juli om 16 uur om daar zaterdagmiddag hopelijk rond 15 uur te arriveren.
Ik kijk er wel naar uit om een nieuw land te bezoeken zelfs al is het maar voor enkele dagen. We gaan niet naar de Thaise ambassade in Kuala Lumpur maar naar het consulaat op het eiland Penang. Maar goed dat er internet bestaat, in een kleine 2 uurtjes heb ik onze hele reis kunnen uitstippelen. Hoe deden de mensen dit vroeger, vraag ik me dikwijls af. Het is wel alweer een lange trot, we zullen bijna een volledig etmaal onderweg zijn. We vertrekken uit Ban Tai met de auto naar Thongsala waar we de boot nemen naar Surat Thani. Vandaar met de de bus naar het station. We stappen op de nachttrein en 12 uren later arriveren we in Buttersworth, Malaysia. Dan alweer een andere boot naar Penang waar ons nog een korte taxirit naar Georgestown staat te wachten. Daar moeten we dan alle benodigde visa regelen vooraleer we iets anders kunnen en mogen doen. Eerst en vooral een visum voorr Thailand voor de resterende twee maanden en misschien ook wel in een moeite door voor India, we zien wel. Vanaf 23 juli mogen we Thailand weer binnen dus tegen het einde van deze maand zullen we zeker terug zijn in Ban Tai. Hoogstwaarschijnlijk al wat eerder.
Het is de bedoeling dat we zo weinig mogelijk bagage meenemen, elk twee sets kleren en een tandenborstel. Dju toch... We nemen op deze reis onze laptops NIET mee dus we kunnen niet online.. Er zal dus voor minimaal 10 dagen geen contact mogelijk zijn. De GSM gaat wel mee, samen met al mijn Sim-kaarten (Belgie, India, Thailand) Mochten jullie ons dringend moeten bereiken moet je dus in ieder geval al deze telefoonnummers proberen. Ik heb geen idee welke kaart zal werken in Malaysia, ik vermoed dat m'n Belgisch nummer de meeste kans maakt.
En nu onze piepkleine rugzakjes inpakken, O dear, waar vind ik plaats voor nog enkele broodnodige boeken? HELLUP...
Mataji
Vergeet niet om op 21 juli naar het nieuws te kijken. Die dag is er een zonsverduistering in Azie die wel 6 minuten zal duren!
Categorie:Tha - Ban Tai
12-07-2009
Een storm in een glas water?
Nou nee, het is wel iets meer dan dat...
Gisteren begon het al met een loodgrijze lucht en af en toe een flinke plensbui.
Er stond een stevig zeewindje wat eigenlijk meer dan welkom was.
Eindelijk eens volop kunnen ademen.
Deze morgen kregen we dan het vervolg.
Ontzettende regenvlagen, er lag echt een grijzig, vochtig waas over het eiland.
En dan die wind die rukte aan alles wat los en vast stond.
Best wel spannend...
De grootste doodsoorzaak op de eilanden zijn niet de talloze brommerongelukken zoals ik altijd al dacht maar wel de vele vallende kokosnoten.
Je snapt dus dat ik nogal schichtig onder die bomen doorloop als er zo'n wind staat.
En eigenlijk ook als alles rustig is.
Vorige week lag ik lekker te lezen op ons terras.
Strakke blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht, geen briesje te voelen.
Plots hoor ik verdacht luid geritsel en was nog net op tijd om een kokosnoot te zien vallen met de snelheid en de kracht van een kanonskogel.
Als je zoiets in je nek krijgt ben je inderdaad morsdood!
Enkele dagen geleden was het hier op het resort dan ook grote kokosnoot-pluk.
Uiteraard klimmen de mensen niet zelf zo hoog in de bomen, dit werkje doen de goed afgerichte apen wel.
Gelukkig zijn ze zo voorzienig geweest anders waren er vandaag zeker enkele dooien te betreuren.
Ik ben net terug van het restaurant waar 'Madam', de vrouw van Som de eigenaar, mij gebakken banaan aanbood.
Mensenlief, is dit lekker zeg!
En diep vanbinnen ben ik nu eigenlijk wel blij dat ik een geldig excuus heb om de rest van de dag binnen te blijven.
Beetje bloggen, beetje lezen, beetje televisie kijken, beetje eten (frieten met een ei, Veerle!;-)...
Heerlijk!
Morgen zal het weer warm en zwoel en vochtig zijn dus laat ik maar beginnen met genieten.
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
10-07-2009
Honderd...!
Categorie:Tha - Ban Tai
05-07-2009
Allemaal beestjes, zoveel beestjes...om me heen!
Wat ik echt afschuwelijk vind aan Thailand zijn al de beestjes die hier wonen. Meer bepaald de insecten. En er leven er heel veel in en rond ons huis! Ik heb wel al een van hun schuilplaatsen ontdekt. Een luik in het plafond die naar een tussenruimte leidt waar alle leidingen en zo doorlopen. Die heeft Sasvad nu netjes rondom rond afgeplakt met tape.
De insecten-invasie is daardoor al een stuk afgenomen. Maar toch...er kruipen en vliegen er nog teveel rond naar mijn zin.
Om te beginnen heb je de kevers of cicaden, Zo'n vier-vijf cm lang, dik bruin lijf, een beetje log. Die kunnen we tamelijk gemakkelijk vangen en buitenzetten.
Dan heb je nog de kakkerlakken. Die kunnen wel zes tot zeven cm groot worden. Met van die lange voelsprieten! Brrrr... Ze zijn onmogelijk te vangen want ze zijn supersnel. Twee dagen geleden, in de late avonduren, zat er zo'n gedrocht op m'n zetel. Meer dan een uur heeft hij daar verstoppertje gespeeld tussen de kussens en dekens. Ik was doodmoe maar aangezien ik in die zetel ook slaap moest ik wachten tot hij een ander speelplekje uitzocht. Toen Sasvad eindelijk thuiskwam om mij te redden (ik had hem ondertussen in lichte paniek opgebeld ;-) was de kakkerlak net de muren opgekropen. Met een borstel heeft Sasvad hem dan opgejaagd tot hij ergens onder de gootsteen is verdwenen. Tot nu toe heb ik hem nog niet teruggezien. Afkloppen maar...
Er kruipen hier ook heel giftige duizendpoten rond in het resort. Ze zijn pikzwart en bloedrood en zijn minstens tien cm lang. Gelukkig heb ik ze nog niet binnen aangetroffen want ik maak ze onmiddellijk dood, wees daar maar zeker van. Cicaden en kakkerlakken zijn akelig om te zien maar doen niks. Die duizendpoten daarentegen zijn letterlijk levensgevaarlijk.
Sasvad slaapt altijd boven in een van de slaapkamers en is daar na een felle storm een grote spin tegengekomen. Met lichtgevende ogen, echt! 't Beest kwam schuilen natuurlijk. Die nacht heeft hij uiteindelijk toch beneden geslapen en de dag nadien is hij met alle mogelijke hulpmiddelen naar boven getrokken. Bij daglicht gaat zoiets veel gemakkelijker, dat spreekt vanzelf. Het is hem gelukt om de spin naar buiten te schuiven en dan een zetje te geven zodat hij van het balkon in de struiken viel. Ik slaap altijd beneden omdat ik geen zin heb om in het donker die hoge buitentrap te beklimmen. De kamers hebben ook maar een enkel lampje en ik kan er niet tegen om altijd in zo'n schemerdonkerte te moeten zitten. Ik word daar helemaal kriegelig van. Veel te veel schaduwen en onmogelijk om te lezen. En nu ik van die spin gehoord heb is de lust me helemaal vergaan. Alhoewel ik doodgraag eens in een echt bed met een goeie matras zou slapen heb ik besloten dat ik beneden blijf. Hier zie ik alles tenminste nog rondkruipen.
Er zijn hier ook piepkleine vliegjes, misschien een mm groot, maar bijten! Mijn onderbenen en armen hebben al volgestaan met grote, rode bulten. De jeuk is vreselijk en kan dagen aanhouden. Al heel vlug heb ik ondervonden dat ze vooral op zweet afkomen. Nu ik nog meer douche dan voorheen ben ik zo goed als bult-en jeukvrij. Enkel gisteren is zo'n verdomd vliegje er in geslaagd om in m'n enkel te bijten terwijl ik boodschappen deed in Thongsala. Maar goed, daar kan ik mee leven. Ik moet wel...;-)
Voor
de rest heb ik hier nog muggen, huisvliegen, mieren, wormen en heel
veel gekko's gezien maar daar heb ik helemaal geen last van. Al zeker niet van die gekko's, hoe meer hoe liever hier in huis. Zij eten insecten en doen dus nuttig werk.
Over de onzichtbare beestjes die ik nog nooit gezien heb maar die er wel zijn (heel veel dus) kan ik natuurlijk niks schrijven.
Nog zin om te komen, Johan?
Keep the spirit high, Kyra!
Mataji
Kleine correctie, ik heb dit gisteren geschreven. 's Avonds kwam de kakkerlak weer boven water. Hij liep eerst wat toertjes over de grond, verdween dan achter Sasvads rugzak en en zat nadien de hele tijd rond te scharrelen bij de televisie. Toen ik begon te koken is hij mee verhuisd naar de keuken. Ik wou een vork nemen en hij zat in de couvertbak! Ik kreeg het bijna.want ik zat hier helemaal alleen. (Sasvad heeft toen 18 uren aan een stuk door geslapen na een wel zeer intense fuif) De volgende morgen werd ik wakker en wat zag ik naast mijn bed op de vloer? Een dooie gekko en een bijna-dode kakkerlak. En net buiten de deur een reuze-cicade met z'n poten in de lucht. Geen idee wat er hier gebeurd is vannacht. Ik wil het niet weten ook...
En je dacht toch zeker niet dat ik hier met de camera in de aanslag zit te wachten tot er zo'n vliegbeest passeert? Geen eigen foto's dus, wel enkele afbeeldingen die ik van internet heb geplukt..;-)
Categorie:Tha - Ban Tai
30-06-2009
Powercut?
NO!
Zeven uren hebben we vandaag zonder electriciteit of water gezeten. Van 10u30 in de morgen tot 17u30 's avonds, net de warmste uren van de dag.. Zelfs in India is zoiets buitensporig te noemen.
In Thailand duren de powercuts maximaal 5 minuutjes dus na 2 uren begon ik toch onraad te ruiken. Gisteren hadden we grote boodschappen gedaan en de frigo en diepvriezer zaten stampvol. Dat was dus uiteraard m'n eerste en grootste zorg. Ik had ook net een grote handwas gedaan en de hele beneden gedweild dus je kon me uitwringen. Toen werd ik stilletjesaan serieus geagiteerd, vooral doordat ik nergens wat soelaas vond. Geen AC, geen fan en zelfs geen verfrissende douche. Dat ik zo'n beetje zat weg te smelten zonder airco of ventilator, ach dit is tropisch Azie. Soms moet je dit gewoon aanvaarden. Maar al ons eten kapot? Nee, dit was de spreekwoordelijke druppel. Om 15 uur hield ik het voor gezien, vooral omdat ze naast de deur lustig bleven verder zagen en boren. De tempel next-door wordt gerenoveerd but no way dat zij wel op goddelijke interventie kunnen rekenen en dat wij 'in de kou' moeten blijven staan.. Naar het restaurant dus, op zoek naar Som of zijn vrouw, om uitleg te vragen. Het was nog een hele toer om me aan te kleden en m'n haar te doen in die plakkerige schemerte bij ons thuis. Som was nergens te bespeuren en zijn madam lag lekker te slapen voor een luid-spelende televisie. Tegen die tijd was Sasvad ook gearriveerd om eens te kijken wat er nu eigenijk aan de hand was. Na een uur werd madam dan toch wakker en konden we onze grieven spuien. (We weten nog steeds haar naam niet, erg he?) Som moest toen nog gewekt worden en hij is onmiddellijk gaan zoeken naar de oorzaak. Een draadje los aan de meterkast, och hemel. En daarvoor heb ik al die uren zo afgezien. Het wordt hier maximaal 35 graden maar door de grote vochtigheid voelt dit al vlug 10 graden warmer. Eigenlijk leef ik hier constant in een supergrote sauna. De airco staat nu op z'n koelst en de fan draait op volle toeren. De frigo en daardoor natuurlijk ook de diepvriezer zoemen weer volop..
Ik moest dit even kwijt maar zo hebben jullie iets te lezen, niewaar? Wou dat het omgekeerd ook zo was...
Mataji
Veel fotograferen doen we momenteel niet dus gewoon enkele willekeurige beeldjes)
Categorie:Tha - Ban Tai
28-06-2009
Ochtenduren...
Het was nog heel vroeg in de morgen. Alle fuifgangers sliepen, hier en daar kwam een Ban Tai-er langzaam in actie. Stil kon je het niet noemen. Het koorgezang van de cicaden en het gebrul van de kikkers was bijna oorverdovend. Vogeltjes wilden niet onderdoen en vielen een voor een in.
Met een tas koffie in de hand stond ik op de veranda die wereld slaperig te bekijken. Een lange dag lag voor me open die ik naar believen kon invullen. Wat zou ik eens kunnen doen? Gaan kijken of de zee nog steeds elf verschillende kleuren blauw heeft? (Met dank aan Aad;-) Er ligt een formidabel, plaatselijk onweer vlak boven Ko Samui dus daarvan zou ik wat mooie foto's kunnen maken. En zo geschiedde... Misschien kan ik in het restaurant eens kijken of er iemand zit waar ik wat tegenaan kan kletsen. Als het eb is kan ik altijd gaan strandjutten en luieren in de zon is natuurlijk ook een optie. Ik kan er ook een wat meer actieve dag van maken, boodschappen doen in Thongsala bijvoorbeeld. Of de boekwinkeltjes afschuimen op zoek naar tweedehandslectuur, altijd een schattenjacht. We moeten ook nog eens andere stranden gaan (be)zoeken zodat we Johan meteen wegwijs kunnen maken. Nu ja, moeten? Laat ik maar naar binnen gaan en wat bloggen. De dag vult zichzelf wel in...
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
25-06-2009
Alweer eentje jarig in de familie...
Konnichi-wa, Johan-san!
Otanjou-bi Omedetou Gozaimasu! Tanoshimo-yo!
Ja mata-ne...! Mataji & Sasvad ^_^ ^_^
Categorie:Tha - Ban Tai
23-06-2009
Jungle...
Sasvad had er eventjes genoeg van om hier altijd maar lui rond te hangen. Hij wou iets actiefs doen, een beetje bewegen.. Na wat aandringen had hij vijf andere toeristen van het resort ook zo zot gekregen. Ze Zouden Een Berg Beklimmen! Zonder gids welteverstaan. Hoe moeilijk kon het zijn om de top van een berg te vinden?
Eerst een valse start. De volgende dag hadden ze afgesproken rond 10 uur. En wie stond er op dit tijdstip volledig gepakt en gezakt klaar? Jazeker, Sasvad. En wie was er helemaal niet te vinden? Yes sir, de anderen. Iedereen wou nog een beetje verder slapen en Sven was zelfs helemaal niet thuisgekomen. Het weer was dan ook niet optimaal, betoogden ze. (Het was iets koeler dan normaal en bewolkt, perfect weer voor een trekking volgens mij ;-) Maar morgen gingen ze bergbeklimmen, zeker weten, beloofden ze verder! Daar stond Sasvad dan, in lange broek, sokken en stevige bottienen, rugzak met zaklamp, verrekijker, water, zakmes etc.
De dag nadien stonden ze, zoals beloofd, inderdaad tegen 9 uur volledig klaar. Iedereen had schoenen aangetrokken maar dat was het wel zo'n beetje qua voorbereiding. In dunne topjes en zelfs ontbloot bovenlijf zouden ze de jungle trotseren. Natuurlijk moesten ze eerst nog stevig ontbijten met z'n allen! En dan eindelijk, na een uur of wat, was iedereen toch klaar om aan te zetten. Op naar de waterval waar er helemaal niks te zien was. Door een tekort aan regen stond er enkel een klein plasje water. Wel een uitgelezen kans om de rotsen achter de voorlopig-niet-bestaande waterval te beklimmen.
En toen begon het grote zoeken! Waar was die berg en vooral, waar was die top? Rondvragen bij enkele Thai die daar in de omgeving woonden of werkten leverde niks op. Nog een paar uur verder en ze hadden nog steeds de juiste weg niet gevonden. Ondertussen liepen ze wel al tijden rond in de dichtbegroeide jungle waar van alles te zien was. Spinnen zo groot als je hand bijvoorbeeld. En bananen, kokosnoten en litchi's kon je zo van de bomen plukken. Verhongeren zat er dus zowiezo niet in. Gelukkig zijn ze geen slangen tegengekomen. Meer bepaald cobra's want daar zat ik wel een beetje mee. Als stoere amateuren liepen ze daar op hun eentje door het oerwoud zonder ook maar de minste voorzorgsmaatregelen. Er kon gewoonweg van alles gebeuren.
Even terzijde: Die zorgen heb je dus als je zelf niet kan meedoen en plaatsvervangend moet leven. Je beeldt je van alles in maar tot nu toe is er nog niks dramatisch gebeurd. Hout vasthouden...
Aan de foto's te zien kan je duidelijk merken dat het een zeer vermoeiende tocht was. Vooral voor Sasvad en de al wat oudere Japanner Jassu was het zwaar afzien. Die vier anderen zijn nog jong en fit en kunnen zoiets veel beter aan. (Sasvads woorden;-) Na enkele uren hebben ze wel een soort van viewpoint bereikt waar ze toch een beetje konden genieten van de formidabele vergezichten. De bergtop is nooit gevonden.
De weg naar beneden was zo mogelijk nog moeilijker dan naar boven. Uiteindelijk zijn ze dan toch zonder kleerscheuren in Thongsala aangekomen. Onmiddellijk naar Pantip-market waar je heerlijk kunt eten voor zeer weinig geld. Ze waren redelijk uitgehongerd, kan je wel stellen. Ondanks zijn vermoeidheid heeft Sasvad er toch nog aan gedacht om voor mij een take-away Pat Thai te kopen. En een reuze-gamba gebakken op de barbecue. Al eens gegeten? OMG, zo lekker!
Ik vraag me af wanneer ze nog eens een trekking zullen plannen. Zo'n dag moet natuurlijk met zorg uitgekozen worden. Niet op half, full, black of blue moon want dan moet er gedanst worden. En Holy Vishnu, ik zou nog bijna shiva moon vergeten... Ook niet de twee daaropvolgende dagen want dan gaat iedereen naar de afterparty in Ban Sabai. Die kan gemakkelijk de godganse dag doorgaan! En uiteraard zijn ze nadien minstens 24 uren out. Het mag niet te warm zijn maar ook niet bewolkt of regenen. En iedereen moet dan nog eens in de juiste stemming zijn. Wel grappig hoor, om alles zo van de zijlijn te kunnen observeren...;-)
Maandag ben ik verhuisd van Ban Tai naar Thongsala.
Een hele gelukkige verjaardag, Veerle!
Zaterdag is Johan dan eindelijk gearriveerd!
Vandaag heb ik niet veel te melden.
Wij wensen je nog vele (gezonde;-) 
We zijn gisteren om 12 uur thuisgekomen na 23 uren onderweg te zijn.
Bij leven en welzijn vertrekken we overmorgen (vrijdag 7 augustus)
Het gaat nog niet zo gemakkelijk om te schrijven.
Ons Koh Pha Nhang-avontuur zit er alweer bijna voor de helft op.
Nou nee, het is wel iets meer dan dat...
Wat ik echt afschuwelijk vind aan Thailand zijn al de beestjes die hier wonen.
NO!
Het was nog heel vroeg in de morgen.
Konnichi-wa, Johan-san! 
