Wie te lang blijft dromen, gaat op zijn schaduw lijken...
30-04-2009
Tja...
Ik heb niet het gevoel dat we momenteel aan het rondreizen zijn. Het is hier de hele tijd vakantie, veel meer dan luieren doen we niet. En fotograferen ook niet. Hoeveel foto's kan een mens maken van het fantastische uitzicht? En daarom horen jullie niks van ons! Wat kan ik schrijven? Hoe we met veel belangstelling een stuk touw bestudeerden dat gemaakt is uit plastic-verpakkingen? Of hoe ik begin te huiveren als ik een oude hippie-dame hoor zeggen: "I can not go shopping because there are so many courses I want to take". Of dat we dagelijks de winkel van Khana bezoeken? Hij is een vriend van Pawan uit Pushkar en komt hier elke zomer. Hij schildert op zijde en T-shirts. Of dat ik graag op een terrasje een boek lees? (Kyra, zoals je ziet op onderstaande foto's: met haarspeld van Allan en zonnebril van jou...) Of hoe ik elke dag een nieuw restaurant uitzoek waar ik eten bestel voor 's avonds? Dit komen ze dan naar mijn kamer brengen rond 19 uur. Roomservice is erg aangenaam ;-)
Ach ja, ik zou het nog vergeten. We zijn verhuisd naar Upper Bhagsu. Hoger ga ik niet, Upper Upper Bhagsu of Dharamkot mag je vergeten. Het is nu al moeilijk genoeg om die steile straten te bewandelen. En dan slapen we nog eens op de tweede verdieping en dat zijn veel trappen! Maar...! We hebben nu eindelijk elk een aparte kamer en dat maakt alles goed. Helemaal geen luxe, eigenlijk wel een beetje vies. Een piepklein tv'tje, smerig tapijt maar wel een nieuwe badkamer. Jammer genoeg zijn ze vergeten om ook een nieuwe boiler te plaatsen dus ik heb geen warm water. Douchen doe ik dus bij Sasvad. Ik slaap op 3 oude, doorgezakte matrasjes en ik slaap helemaal niet goed. Maar ik heb wel een zonnig balkon met uitzicht en daar draait het hier allemaal om.
We blijven hier nog een kleine 2 weken en dan reizen we weer goed uitgerust naar Delhi terug. Ons vliegtuig naar Thailand vertrekt op 20 mei. Daar kijk ik wel naar uit. Een nieuw land verkennen, heerlijk!
Misschien heb ik de volgende keer wel wat meer te vertellen. Het is misschien wel een saai stukje voor jullie om te lezen.maar helemaal niet saai voor ons om het te leven!
Evert, proficiat met jullie nest! Doe vele groetjes aan Galina...
Mataji
Categorie:Ind - Dharamsala
29-04-2009
Bhagsu in beeld...
Categorie:Ind - Dharamsala
26-04-2009
Verjaardag van...?
Ze leest dit misschien wel nooit maar toch:
Gelukkige verjaardag, Katelijne!.
Mataji & Sasvad
Categorie:Ind - Dharamsala
23-04-2009
Om jullie tevreden te houden...;-)
Het is erg rustig leven hier in de bergen. Veel meer dan even wandelen en ergens iets drinken valt er voor mij niet te doen. Tenminste, als ik weiger om me te laten meesleuren in dat pseudo-spirituele wereldje. En toch is het hier aangenaam toeven, die bergen he! Wel jammer dat de Dalai Lama momenteel in Amerika is. Maar goed, er zijn genoeg langharige Tibetanen waar ik graag mag naar kijken
We zijn verhuisd van 'lower' Bhagsu naar 'center' Bhagsu. Deze kamer is maar 50rs goedkoper dan de vorige maar is toch een stuk beter. Veel kleinere oppervlakte, mini-TVtje, slechtere douche en veel beesten. Ik ben al een grote spin tegengekomen in de badkamer. Een echte groten! Stilletjes op m'n bed gezeten tot Sasvad terug was en hem kon buitengooien. En nee, ik ben al die uren dat ik zat te wachten NIET naar de WC geweest ;-)
Maar wat alles goed maakt is ons balkon, zeg maar terras. Die is even groot als onze kamer en badkamer samen. Eigenlijk hebben we dus 2 kamers voor de prijs van 1. Er staan 2 tafels en een heleboel stoelen en we hebben de hele dag zon. Daar lees ik of doe ik een doorlopertje, zet ik m'n koffie en hangen we onze was te drogen. Ik ben al ferm aan het vervellen doordat ik altijd vergeet dat de zon op zo'n hoogte veel meer kracht heeft. Ik geniet erg van onze buitenlucht-kamer. Ik kan er uren in m'n eentje doorbrengen. Aan de ene kant kijk je uit op de winkelstraat en als je die de rug toekeert zie je de bergen. Minuten kunnen zonder besef voorbijgaan bij zo'n uitzicht.
En zo gaan we langzaam de hoogte in. Op vraag van Sasvad zullen we over enkele dagen nog maar eens verhuizen, nu naar 'upper' Bhagsu. Daar zijn de kamers nog goedkoper en dus natuurlijk minder luxueus. Een TV mag ik dan wel vergeten maar met het geld dat we dan uitsparen kan ik boeken kopen. In Upper zitten veel mensen uit Pushkar en ik kan maar al te goed begrijpen dat Sasvad niet de ganse tijd met zijn moeder wil doorbrengen. Hij heeft boeiender gezelschap nodig...
Dus daar gaan we weer... Ik zit daar wel meer opgesloten dan nu het geval is want de straten zijn daar veel te steil om in m'n eentje naar buiten te durven. Stomme hernia... Ik zal dan nog meer afhangen van Sasvads goodwill.en dat is een heel vervelend gevoel. Mijn enige vereiste is dus, jazeker, een kamer met zonnig balkon en mooi uitzicht, dan hou ik me zelf wel bezig. Ik ben hier ook een eenzaat hoor! Ik hoef echt niet de hele tijd mensen rond me te hebben. En wat ook aangenaam is voor de verandering, daar kunnen we 2 aparte kamers nemen. We hebben daar allebei heel veel behoefte aan!
Gisteren ben ik vroeg opgestaan want ik had een missie. Eerst een eindje (onzeker) naar beneden gestapt naar de riksja-standplaats om mij naar McCleod Ganj te brengen. Daar kranten gekocht en nadien naar Ogoo, een Tibetaans restaurantje waar we eens gegeten hebben. Zij hebben daar een ruil-bibliotheek: "Swap 2 for 1" Ik had nog 2 flutboeken die ik met alle plezier geruild heb voor een knoeperd van Paul Theroux: 'Met de trein door China'. Niets dat ik liever lees, een boeiend reisverhaal van een goeie auteur. En 't is een dikke pil, ik was de koning te rijk!
Daarna moest ik heel de Temple Road tot het einde aflopen. Er is daar een klein kraampje waar een Tibetaans echtpaar de meest fantastische touwen verkoopt aan een spotprijs. Glanzende strengen in alle mogelijke felle kleuren. Om het simpel te houden (!) heb ik gewoon alle acht de kleuren gekocht (of wat dacht je dan, Kyra;-) die ze op voorraad hadden en volgende week ga ik nog eens terug want dan komt er een nieuwe lading binnen. Het is echt fantastisch materiaal, je kan er vanalles mee doen.
De weg terug was niet zo aangenaam, in de brandende zon, heel de tijd bergop. Tegen die tijd was ik al wat misselijk (weer iets verkeerd gegeten de dag ervoor) dus ik heb niet erg genoten van deze wandeling. Na 3 kwartier kon ik dan eindelijk neerploffen in een riksja om me naar Bhagsu terug te brengen.
Onderweg naar onze kamer passeerde ik Dream Valley, een klein Indisch restaurantje op de eerste verdieping.. Met de moed der wanhoop ben ik de trappen opgeklommen (tegen die tijd kon ik wel een moord doen voor een ijskoude cola) en daar zat Sasvad druk te werken op zijn laptop. Al heel vlug had hij vriendschap gesloten met Manesh die daar werkt en aangeboden om hun hele menu over te typen en een nieuwe layout te geven. Met als gevolg dat wij onze maaltijden (take away, 's avonds eten we graag op onze kamer) nu telkens met een korting krijgen. Well done, Sasvad!
En zo vliegen onze dagen voorbij! Kan je het geloven? We zijn nu al 80 dagen aan het reizen! Missen jullie ons nog niet? ;-)))
Ik zal nu nog enkele fotootjes (heel weinig zoals je merkt;-) en een filmpje proberen te uploaden en dan ga ik koffie zetten en in de zon zitten.
Jammer genoeg hebben wij voorlopig niet veel te vertellen en jullie blijkbaar ook niet. Onze verhalen komen nog wel...die van jullie ook?
Mataji & Sasvad
Deze blog begint echt internationaal te worden:
Land
Percentage
België
36,5
% (62)
Duitsland
25,3
% (43)
Verenigde Staten
13,5
% (23)
Nederland
10,0
% (17)
India
6,5
% (11)
Verenigde Arabische Emiraten (Abu Dhabi, Dubai)
3,5
% (6)
Japan (Nippon)
1,2
% (2)
Luxemburg (Lëtzebuerg)
1,2
% (2)
Maleisië
0,6
% (1)
Zwitserland
0,6
% (1)
Onbekend
1,2
% (2)
+
100 % (170)
Categorie:Ind - Dharamsala
16-04-2009
Tibetan style...
Tashi delek,
Om heel eerlijk te zijn moet ik toegeven dat Dharamsala wat tegenvalt. Onze verwachtingen waren hoog gespannen maar eigenlijk is het zwaar overroepen. Akkoord, het is erg leuk om voor de verandering eens Tibetanen te zien. En de rode pijen zijn zeker ook een aanwinst in het straatbeeld.
Ik had gehoopt dat het veel spiritueler zou zijn, op een boeddhistischere manier dan. Daar zou ik erg van genoten hebben. Maar het is allemaal pseudo-spiritualiteit. Vooral van de westerlingen. Overal, tot hoog in de bergen zijn er cursussen te volgen. Reiki, yoga, meditatie, intuitief tekenen en zelfs 'wordt helderziende in 1 dag'. Knetter word ik hiervan. Woorden als Chi, inner peace, hatha etc vliegen je hier om de oren. Alles is zo 'gezellig'. Ons kent ons. Brrr...
Het eten is hier wel erg lekker. Op een van de foto's zie je mij een Tibetaanse Thukpa eten, altijd al mijn lievelingssoep geweest. Sasvad kan hier momo's eten a volonte.
Het allermooiste aan Dharamsala zijn de bergen met daarachter de Himalaya. Daar krijg ik maar niet genoeg van. Die witte pieken doen me wat hoor! Shangri-La? Ik ben er wel zeker van...
Eigenlijk zitten we niet in Dharamsala want daar is helemaal niets te zien. Erboven ligt McCleod Ganj waar de Dalai Lama resideert, daarboven Bhagsu en nog hoger Dharamkot. Wij slapen nu in Bhagsu maar zullen binnenkort verhuizen. Onze kamer is wat te duur dus we zullen met spijt in het hart ons balkon vaarwel moeten zeggen. Sasvad gaat straks eens vlug naar McCleod en later op de dag nemen we dan een riksja naar Upper Bhagsu om daar wat kamers te bekijken.
Het is hier ontzettend vermoeiend om rond te stappen. Gisteren heeft Sasvad me gecomplimenteerd met mijn doorzettingsvermogen. Er lopen hier eigenlijk geen gehandicapte mensen rond, geeneen gezien dus ik trek wel de aandacht. We zitten in de bergen dus het is hier maar zelden vlak. Alle wegen lopen of steil omlaag of ferm omhoog. Het vraagt erg veel wilskracht om ergens te geraken. Gisteren hebben we zo'n 4 uren rondgelopen om alles te verkennen en ik was compleet uitgeput. Als we stijgen moet ik mezelf omhoog duwen en bij een afdaling moet ik m'n knie de hele tijd op slot zetten. Bij elke stap die ik zet moet ik opletten dat ik niet door mijn been zak. Sasvad moet heel geregeld een handje toesteken, letterlijk dan. We zijn al goed op elkaar ingespeeld en weten precies hoe we dit best aanpakken. Hij neemt mij niet vast maar ik steun op zijn (sterke;-) voorarm.. Maar het is een goede oefening. Ik heb beenspieren ontdekt die ik nog niet kende ;-)
Overdag is de temperatuur erg aangenaam maar 's avonds wordt het hier bitter koud. Ik slaap, gewikkeld in Veerle's sjaal, onder een dikke donsdeken die ik echt nodig heb. Internet werkt niet optimaal hier, daarvoor zijn er teveel bergen. Het gaat allemaal heel erg traaaaaaaaaag... Ik zal proberen om wat foto's te plaatsen maar of dat zal lukken?
Tot een dezer...
Mataji
Kyra, wees voorzichtig met je hand, geen water op je gips, die wonde mag absoluut niet ontsteken! Laat je maar eens een maandje flink verwennen door vent-lief. Ik wacht op je telefoontje, take care...
In Europa is het nu bijna 5u30 in de morgen en toch zitten er momenteel 3 mensen op de blog! Wie zijn die nachtbrakers of vroege vogels dan?
Categorie:Ind - Dharamsala
14-04-2009
We zijn er!
Zet jullie zorgen maar weer vlug opzij, we zijn goed aangekomen! Morgen of zelfs pas overmorgen zal ik meer te vertellen hebben en dat ook doen maar nu wil ik eerst uitrusten, eten en op pad. Niet perse in die volgorde... Er valt hier zoveel onbekends te ontdekken.
En ja hoor, op onderstaande foto kan je een stukje zien van de Himalaya, DE HIMALAYA!!! Getrokken van op ons balkon, yes indeed... Ik noem het nu al 'Onze Piek'
Mataji
Categorie:Ind - Dharamsala
12-04-2009
Voorlaatse dag...
...en aan allemaal een heel vrolijk Pasen gewenst! Eitjes rapen en uitgebreid brunchen aan een feestelijk gedekte tafel, ja toch Kyra?
Het is onze laatste volle dag hier in Delhi dus we nemen het er nog eens van. Luieren, bloggen, filmtje kijken en misschien wel een 'terrasje doen' als het niet te warm wordt.
Vorige woensdag heeft het hier ontzettend geregend. Veel te vroeg voor de monsoon, de boeren klagen steen en been. Pahar Ganj veranderde al heel vlug in een gore smeerboel. Ik zou hier nooit willen zijn in de echte regenperiode.
Donderdagmorgen is Pawan teruggereisd naar Pushkar om de verbouwingen van zijn restaurant te regelen. Hij heeft alles wat mogelijk is in orde gebracht voor zijn visum en nu is het afwachten. Dagelijks controleren wij de Application-site waar we precies kunnen volgen hoe hij ervoor staat. Het is erg spannend allemaal, de teleurstelling zou zo groot zijn voor Pawan mocht hij afgekeurd worden. En donderdagavond is Aad dan ook vertrokken. Terug naar Nederland met een retourticket op zak. Op 12 september staat hij hier alweer terug voor 6 maanden
Wat hebben wij hier nog gedaan? Niet veel eigenlijk, ik geef de vreselijke hitte de schuld. We hadden visitekaartjes nodig dus die heb ik vrijdag besteld en mocht ik zaterdag ophalen. In een klein vuil kotje stond een oude computer, ik mocht het papier uitkiezen terwijl de jonge eigenaar ondertussen de layout verzorgde Alles nog eens op spellingsfouten gecontroleerd maar niks gevonden. Hij wel, zoals je kan zien aan de titel van deze blog. ;-) Het was een koopje, 200 kaartjes voor 300rs.
Gisteren zijn we nog eens naar Connaught Place geweest. Ik loop daar altijd graag rond, eens weg van de chaos in onze straat. Heen met de riksja en terug al lopend via een straatje waar ik nog niet geweest was. Daar verkochten ze de nuttige spullen, meubels, kussens, spiegels, godenbeelden en natuurlijk ook de bloemenwinkels waar alles in plastic was, tot en met de ajuinen en de knoflook.
Nog een stiekeme pint gedronken in een kleine dhaba. Fles in papier gewikkeld en een stenen boomstam-pul zodat niemand iets merkt. Denken ze...
Morgen is het weer inpakdag. Spullen voor Thailand laten we hier in Delhi achter. Onze trein naar Dharamsala vertrekt om 21 uur en we komen om 7 uur toe in Pathankot. Daar moeten we nog de bus nemen naar McCleod Ganj, een rit van 5 uur dwars door de bergen. Jodelajihee... En dan ben ik eindelijk waar ik al jaren heen wou. Ik ben zo benieuwd naar de Tibetanen, verlang zo naar de rust van de boeddhisten. Vorige week was Richard Gere bij de Dalai Lama. Hopelijk is hij al vertrokken want ik heb niet veel zin in al die poespas.
Het is niet dat ik hier nu loop rond te huppelen maar ik merk toch een lichte verbetering op. Het tandartsgevoel in mijn been is al een heel klein beetje vager aan het worden. Ik moet nog steeds mijn medicatie innemen en gisteren was ik echt uitgeput na die erg lange wandeling maar ik heb toch goede hoop. Voorlopig blijf ik dus mijn intuitie volgen.
Tot over enkele dagen in Dharamsala tussen de monks...
Mataji
Categorie:Ind - Delhi
Pasen...
Categorie:Ind - Delhi
11-04-2009
Voor 'Zo niet'
Speciaal voor die ene fan! Hier heb je wat te lezen en te bekijken ;-) Stratenplan van Pahar Ganj waar wij logeren en Pahar Ganj in de regen. Ha...
Mataji
Categorie:Ind - Delhi
08-04-2009
Bijna geen internet...
Onze kamer in Hare Krishna ligt volledig ingesloten en daardoor hebben we een tergend trage internetverbinding. Sommige sites kunnen we zelfs helemaal niet laden. Ik heb vluchtig kunnen zien dat er een bericht van Lotte op mijn Facebook staat maar ik kan hem niet lezen laat staan beantwoorden. Facebook doe ik dus niet meer open tot we vertrokken zijn uit Delhi. Ook Hotmail gaat heel erg langzaam tot helemaal niet. Aangezien ik elke dag alle mogelijke moeite doe om in de blog te geraken is het handiger om ons voorlopig enkel via deze weg te contacteren. Hopelijk gaat het in Dharamsala allemaal wat gemakkelijker.
Bedankt!
Mataji
Categorie:Ind - Delhi
07-04-2009
Smelly Delhi...
Zondagavond, de nachtbus naar Delhi. Comfortabel hoor! Slaapbanken aan weerskanten met zachte matrasjes. Rechts de single berths en links de stoelen met bovenop de dubbele slaapplaatsen. Onderaan kon je de gordijntjes sluiten voor meer privacy en als je bovenaan sliep zoals Sasvad had je ondoorzichtige glazen schotjes die je kon dichtschuiven. Zo rol je niet naar beneden als de bus een scherpe bocht moet nemen. Veel geslapen heb ik niet maar ik kon wel lekker languit liggen, door het venstertje India by night bespieden en mij verliezen in een zinloze gedachtengang terwijl ik naar de bijna-volle maan lag te staren..
Eenmaal aangekomen moesten we op zoek naar een hotelkamer. We hebben een nachtje in Prince Palace doorgebracht maar zijn de dag nadien al verhuisd. Brrr, akelige kamer, eng sfeertje vond ik ook, alhoewel Sasvad daar helemaal geen last van had. En er lag verdorie tapijt op de grond, dat moet je niet hebben in India. En al zeker niet in de zomer wanneer al de insecten-eitjes uitkomen. Stofzuigers hebben ze hier niet dus ik vond het allemaal vrij vies. We hadden wel een balkon met uitzicht op het kerkhof!
Deze morgen om 6 uur hebben we een kamer betrokken in Hare Krishna. Hier slapen Pawan en Aad ook. Stukken beter, wel helemaal geen opbergmogelijkheden dus alles staat en ligt gewoon op de grond. We hebben nu een flatscreen TV met 100 zenders, ook BBC en andere engelstalige filmzenders. Pure luxe! En een fantastisch mooie badkamer, heel erg netjes ook. En dat allemaal voor maar 500 rs per nacht! Ik moet nu wel telkens de trap beklimmen naar de eerste verdieping maar dat nog liever dan in de vorige kamer te moeten blijven. Het is ook wennen om weer een kamer te moeten delen. Sasvad en ik houden er totaal verschillende gewoonten op na dus dit kan soms wel botsen.
Gisteren zijn we al naar het Consulaat geweest zodat Pawan zijn formulieren kon afgeven. Een rit van 45 minuten met de riksja, zo'n 10 km zuidwaarts. Alledrie opeen gepropt op het smalle zitbankje en dat in deze vreselijke hitte. Maar er was genoeg te zien onderweg zodat je je geen minuut verveelde.
Vandaag moet Pawan nog naar de Belgische ambassade voor een interview en dan is het afwachten. Geweigerd of toegestaan, ik ben ontzettend benieuwd...
En nu ga ik eerst eieren eten en daarna languit voor de televisie liggen!!! Dit is zowat het enige dat je hier kan doen als het zo warm is. In de vooravond beginnen we dan aan onze uitstapjes, het is dan een heel klein beetje koeler. Gisteren om 19 uur was het nog maar 33 graden ;-)
Joehoe...
Mataji
Categorie:Ind - Delhi
05-04-2009
Op stap maar weer...
Een hele goeie morgen! Het is hier nu 8 uur, bij jullie dus 4u30. Ik ga er vanuit dat iedereen nog ligt te slapen. Prima tijd om wat te schrijven.
Time to go. Alles wat in Pushkar achterblijft is uitgesorteerd en staat klaar om vervoerd te worden naar Pawans storage-room. Ik ben er in geslaagd om alles wat ik denk nodig te zullen hebben in Dharamsala en Thailand in een enkele reistas te proppen. Die weegt nu wel veel te veel om in te checken naar Bangkok maar we laten ook nog eens spullen achter in een openbare storage-room in Delhi. Voor 5 rs per dag ligt je tas dan veilig en wel achter slot. Warme kleren en dekentjes bijvoorbeeld. Ik ga er niet vanuit dat we dit zullen nodig hebben in Ko Pha Njang. Het is daar momenteel rond de 40 graden.
Shivam Garden is sedert vandaag gesloten tot ergens in augustus.. Grote werken zullen er plaatsvinden terwijl Pawan in Belgie is. Eindelijk komt er een echt dak waar met de jaren dan 2 delux kamers kunnen op gebouwd worden. Ondertussen zal hij die vrije ruimte op het dak inrichten als rooftop-restaurant. En eindelijk zal het restaurant dan ook zijn eigen muren hebben. Toen Shivam Garden startte was het gewoon een open ruimte tussen twee huizen in. Enkele stoelen en tafels en een geimproviseerd keukentje en voila: Open! Iedereen zat dus gewoon in de buitenlucht. Wat later heeft Pawan een dak van golfplaten laten maken. Electriciteit voor de talloze lampen en enkele fans en je had toch het gevoel van binnenzitten. Maar mocht een van zijn buren vandaag besluiten om zijn huis af te breken dan heeft het restaurant zelfs geen muren meer. Renovatiewerken zijn dus dringend nodig ;-)
Vanavond vertrekt onze nachtbus naar Delhi om 19u30. We komen dan in de vroege morgen rond 5u30 toe. Eerst naar Aads kamer (hij is enkele dagen geleden al vertrokken) waar we onze bagage kunnen achterlaten terwijl we op zoek gaan naar een goedkope kamer op het gelijksvloers. Die is nog niet zo gemakkelijk te vinden in Delhi. Om de kosten te drukken wou Pawan een kamer delen met ons vieren maar daar was ik fel op tegen en Aad gelukkig ook. Een beetje privacy heb ik toch wel nodig, zeker hier in India met al zijn mensen en drukte en chaos. Bij Aad kunnen we dan ook eerst gebruik maken van het toilet voor we op kamerjacht gaan en dat zal nodig zijn. Onze bus stopt enkel in Ajmer en dan nog eens in Jaipur, that's it. De WC's in zo'n busstation zijn altijd vreselijk maar ik zal er toch gebruik moeten van maken. Ach ja, viezigheid ben ik ondertussen wel al gewoon.
In Delhi willen we eerst alle papieren voor Pawans visum in orde maken. Mensen toch, wat een gedoe om als Indier in een Schengen-land te mogen binnenkomen. Hij heeft een heel dossier klaarliggen met alle mogelijke formulieren en bewijzen. Uitnodiging van zijn gastheer, bankuitreksels van de laatste 3 maanden, bewijs dat hij eigenaar is van een restaurant, je kan het zo gek niet bedenken of ze vragen het wel. Gisteren moest ik zelfs een Introduction Letter schrijven voor hem. Purpose of visite, travel details, accomodation en dan alles heel gedetailleerd. Er moest zelfs vermeld staan dat zijn gastheer in Belgie hem een gratis kamer en eten aanbiedt voor de ganse periode. Wat zeker niet mocht vergeten worden was de precieze datum van terugkeer naar India. Hij moet nu eerst een vliegticket retour kopen en een verzekering afsluiten. Als ze dan zijn visum weigeren, wat ze zomaar zonder een enkele reden kunnen doen, is hij gewoon dat geld kwijt. Maar als alles perfect verloopt krijgt hij de reis van zijn leven en dit zal al starten als hij voor de eerste maal een luchthaven binnenstapt. Hij is erg opgewonden over de vliegreis en kan zich gewoon geen voorstelling maken van onze nette straten en overvolle winkels. We hebben hem al op het hart gedrukt om niet zomaar overal te spuwen en geen afval op de openbare weg te gooien. Hier in India is dit allemaal geen probleem, de koeien eten alles op, zelfs papier en karton, maar in Belgie kan hij moeilijk op zoek gaan naar een loslopende koe die zo vriendelijk wil zijn om zijn achteloos weggegooide bananenschil naar binnen te werken. Zijn eigen tafelmanieren zijn ronduit slecht dus hoop ik dat iemand hem daar discreet op wijst. Hindi lezen en schrijven is geen probleem maar Engels en onze lettertekens wel. Gisteren was hij dus flink aan het oefenen om zijn naam en adres foutloos te kunnen opschrijven. Goh, wat zou ik er graag bij zijn als hij al onze overdreven luxe ziet. Hij zal zich in het paradijs wanen als hij een supermarkt binnenstapt...
Sasvad is nog eens naar het topje van de tempelberg geklommen en heeft wat panorama-foto's van Pushkar gemaakt. Daar ben ik blij mee, zo hoog geraak ik nooit ofte nimmer en blijkbaar is het uitzicht ronduit fantastisch (zie foto's)
Bon, het is bijna 9 uur, tijd om hem te wekken. We hebben nog wel enkele dingetjes te doen vandaag.
En ik zou het nog vergeten in alle drukte, sedert enkele dagen kan ik mijn been wat optillen als ik plat op mijn bed lig. Dat is al een hele verbetering en geeft mij echt wel hoop. Langzaam, langzaam en met veel geduld kom ik er misschien wel vanaf zonder operatie.
Tot in Delhi!
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
01-04-2009
Toch uitstel...
Gisteren heb ik wat opzoekingswerk verricht op het internet en ik heb besloten om die operatie toch maar voorlopig uit te stellen. Ik las onder andere een artikel van een neurochirg die de proef op de som heeft genomen. Hij heeft een vergelijkingstest gedaan met 100 proefpersonen. Daarvan werden er 50 geopereerd en 50 behandeld met medicatie. Na een jaar waren de resultaten gelijk. Er wordt wel aangeraden om een eventuele noodzakelijke operatie binnen de 6 maanden te laten plaatsvinden dus heb ik nog 4 maanden de tijd om deze beslissing te nemen. Als ik langer wacht verloopt het genezingsproces wat langzamer, dat is alles. Ik heb geen pijn, in ieder geval heel weinig. Het is alleen maar heel erg vermoeiend om dat trage been overal mee te slepen. Alles wat ik doe vraagt een enorme inspanning maar daar kan ik voorlopig mee leven.
Zondag gaan we dus zoals gepland met de nachtbus naar Delhi. Pawan komt met ons mee want hij moet naar het Belgisch Consulaat ivm zijn visum naar Europa en daar wil hij ons graag bijhebben om eventueel te vertalen. Ondertussen kunnen wij ook mooi onze papieren regelen voor Thailand. In Delhi ga ik dan ook op zoek naar een Orthopedist of Neurochirurg voor een tweede opinie.
Ergens halverwege april reizen we dan naar het noorden waar het een stuk koeler zal zijn. Oef! In Dharamsala wil ik dan nog maar eens dokter raadplegen. Allopatisch of Tibetaans, het maakt me geen reet uit. Misschien weten die alternatieve dokters wel een behandeling.
Op 20 mei vliegen we dan vanuit Delhi naar Bangkok, Thailand. Ook daar zal ik op zoek gaan en mijn oor te luisteren leggen.
Pas als ik vier keer op rij te horen krijg dat een operatie de enige oplossing, ga ik ervoor. Ook in Thailand zijn er erg goeie dokters en ziekenhuizen.
Ik zal de uitslag van mijn MRI in bijlage plaatsen. Je moet de tekst gewoon wat vergroten en dan is het leesbaar en kan het uitgeprint worden. Het is wel in het Engels maar misschien kan een westerse dokter zijn opinie eens geven? Wat ik eruit begrijp is dat ik een dubbele hernia heb (jaja) waardoor er een zenuw volledig geblokkeerd zit waardoor ik uitvalverschijnselen heb. Geen kracht meer in linkerbeen, huid van knie tot voet aan de linkerkant volledig gevoelloos. M'n been voelt wat verlamd aan. Ik kan enkel trappen beklimmen zoals een peutertje het doet. Eerst rechtervoet en dan het linkerbeen ernaast plaatsen. Als ik het andersom doe zak ik door mijn knie. Trappen afdalen doe ik best omgekeerd. Eerst links, dan knie blokkeren en dan rechts ernaast zetten. Want als ik eerst mijn rechtervoet plaats kan mijn linkerbeen niet volgen en lig ik pardoes op de grond Als ik op mijn rug lig kan ik mijn linkerbeen niet apart optillen, nog geen centimeter, Rechterbeen gaat moeiteloos. Mijn voet en tenen kan ik zonder problemen bewegen. En ik heb GEEN pijn. Heel af en toe een bliksemtje door mijn knie en that's it. Dit zijn zo'n beetje de symptomen mocht een van jullie een dokter kunnen/willen raadplegen.
Mocht ik uiteindelijk toch beslissen voor een operatie kunnen jullie misschien een pannenkoekendag houden ten voordele van...;-))) Dan zoeken wij hier ondertussen allerhande werkjes om iets bij te verdienen zodat we die operatiekosten wat kunnen compenseren. Ik zal in Thailand zeker proberen om mijn chocolademousse en cakes aan de man te brengen. Tenminste, als ik alle nodige ingredienten kan kopen. Sasvad kan misschien wel tijdelijk werk vinden in een van de vele restaurants die ze rijk zijn. We zullen in ieder geval allebei heel erg ons best doen om iets bij te verdienen. Uiteraard vindt Sasvad de hoge kosten geen probleem maar ik wel! Want het zou door mij zijn dat we in moeilijkheden geraken en dat wil ik het liefst van al vermijden. Ik voel me nu al schuldig genoeg. Heel dikwijls ben ik de spelbreker omdat iets boven mijn vermogen ligt om te doen. Dan moet Sasvad zich weer aanpassen, wat hij geduldig doet hoor, maar toch...
Nu moet ik dringend in gang schieten.. Al mijn spullen sorteren en inpakken. Zo'n 70% laten we in Pushkar achter in Pawans storage-room. Ik moet dus zodanig economisch inpakken dat alles wat ik nodig heb in Dharamsala en in Thailand in 1 rugzak past. Wat nogal moeilijk is want in Dharamsala is het frisjes en in Thailand bloedheet.
Veerle, je sjaal zal volgende maand weer erg goed van pas komen! En bedankt zeg! Je kaartje is maandag toegekomen (wanneer heb je het verzonden?) Dat was zo'n verrassing. En vooral heel erg toepasselijk! (De envelop wat minder;-)
Kyra, mijn medisch dossier ligt in een van die kratten in de garage. Stom, stom, stom dat ik dit niet meegenomen heb. Wat dacht ik wel??? Je kan ook altijd aan Dr. Karel De Muynck, groepspraktijk De Linde, een samenvatting vragen. Chirurgische verslagen en zeker de Cardiologische uitslagen. Die kan je dan inscannen en doormailen. Zo hebben wij dit ook gedaan met die MRI. Hij heeft ook de uitslagen van januari toen ik in het ziekenhuis lag en die heb ik nog niet. Ik wil heel graag weten wat toen de bevindingen waren Kan je dit eens vragen. Aub? Indien mogelijk misschien zijn emailadres?. Of email van de groepspraktijk of zo? Dan zou ik zelf contact kunnen opnemen.
Ik heb niet het gevoel dat we momenteel aan het rondreizen zijn.
Het is erg rustig leven hier in de bergen.
België 
Duitsland 
Verenigde Staten 
Nederland 
India 
Verenigde Arabische Emiraten (Abu Dhabi, Dubai) 
Japan (Nippon) 
Luxemburg (Lëtzebuerg) 
Maleisië 
Zwitserland 
Tashi delek,
Zet jullie zorgen maar weer vlug opzij, we zijn goed aangekomen!
...en aan allemaal een heel vrolijk Pasen gewenst!
Speciaal voor die ene fan!
Zondagavond, de nachtbus naar Delhi.
Een hele goeie morgen!
Gisteren heb ik wat opzoekingswerk verricht op het internet en ik heb besloten om die operatie toch maar voorlopig uit te stellen.
