Wie te lang blijft dromen, gaat op zijn schaduw lijken...
13-12-2009
Weddingtime...1
Pushkar lag bijna onder vuur bij wijze van spreken. De politie van
India had ontdekt dat een Amerikaanse Pakistani terrorist, Pushkar
meerdere keren heeft bezocht in de laatste twee jaren. Hij logeerde toen telkens in een hotel rechttegenover de Beth-Chabad, de synagoge. Met de bedoeling om een aanslag te plegen natuurlijk. De FBI is toen ook naar India gekomen om al zijn sporen na te trekken. Voor de bevolking van Pushkar geen goed nieuws en al zeker niet voor de handelaars. Veel Israeli en andere toeristen zijn toen vertrokken en het was hier al zo kalm.
Het is dus inderdaad uitzonderlijk stil hier in Pushkar. Iedereen vertrekt naar het Zuiden, naar de warmte. Je kan ze geen ongelijk geven. Overdag is het wel te doen, een schappelijke 25 graden in de zon. Maar van zodra het begint te schemeren daalt de temperatuur met 10 tot 20 graden. Vooral in de vroege morgen is het echt koud. En centrale verwarming kennen ze hier niet. Een dikke trui, handschoenen, kousen, muts en enkele dekens moeten volstaan. Nog een maandje of twee en dan zal de temperatuur weer flink omhoog gaan. En zal iedereen weer klagen over die vreselijke hitte ;-)
Binu, onze huisbaas, en Shiva van 'het winkeltje' zijn ondertussen ook getrouwd. Fantastisch eten maar voor mij veel te pikant, ik blijf vermageren. Voor de bruidsparen zelf is er niks aan, zo'n huwelijk. Ze moeten de ganse tijd mooi zitten te wezen op een elegant versierd podium. Eten doen ze nadien, als er nog restjes over zijn tenminste. De mensen kunnen wel tot bij hen komen om een foto te laten maken. Daarna gaan de gasten liever gezellig feesten en eten, niet drinken natuurlijk want alcohol is verboden. Er wordt wel voordien veel en stiekem gedronken. Dus komen er heel veel gasten beschonken toe op het feest om zich af te reageren op de dansvloer. Een piepkleine houten vlonder waar eigenlijk alleen maar mannen staan te springen en onnozel te doen. Een heel zeldzame keer zie je een vrouw dansen. Zoveel geldverspilling op zo'n 'Indian Wedding'. Hoe meer mensen, hoe meer prestige maar het bruidspaar zit zich maar te vervelen op hun tronen. Maar...hun plezier komt dan wel wat later, in hun huwelijksnacht, zoals ze altijd beweren.
Ondertussen is Vivi ook gearriveerd in India. Kobe is haar gaan ophalen in Delhi. Allebei gelukkig natuurlijk! Vandaag zijn ze, jammer genoeg voor mij, vertrokken naar het zuiden voor een week of zes. Naar Gokarna, Kobe's tweede thuis in India. Kyra zal daar morgen ook arriveren. Tot eind januari zullen ze zich allemaal samen ferm kunnen amuseren en fuiven. Door omstandigheden kon ik deze keer niet mee reizen. Flink beroerd maar ach, mijn tijd komt ook nog wel. Ik ga wel op m'n eentje naar Delhi voor enkele dagen. Eens goed eten, vooral eieren en kip, want ik begin het rigoreus dieet van Pushkar serieus beu te geraken. Vlees, vis, eieren en alcohol zijn ten strikste verboden, weet je wel ;-) Wat Delhisch (window)shopping zit er ook wel in. Ik ben ook begonnen met een klein bibliotheekje in Shivam Garden maar tot nu toe is er geen belangstelling voor.
Kyra is absoluut De Reis Van Haar Leven aan het maken. Ik zal haar niet veel gezien hebben in India maar dat is goed, dat wist ik op voorhand. Ze is nu alweer een tijdje onderweg, sedert begin november, maar eind januari komt ze met Kobe en Vivi terug naar Pushkar. Ze reist gewoon van hot naar her en ze maakt de zotste dingen mee. Ze leert ook allemaal fijne mensen kennen en ook wel een beetje haarzelf ;-) Begin februari zal het dan weer gezellig druk beginnen worden in Pushkar. Er komen nogal veel westerse toeristen expres naar India om bij Pawans huwelijk te kunnen zijn.
Ik kan de allerlaatste foto's die ik staan heb, hier plaatsen maar dan is het voorlopig afgelopen. Kobe heeft de goeie camera mee op reis. Ik heb enkel een flutcameraatje van niks maar ik zal m'n best proberen te doen. O ja, Kobe heeft zijn laptop niet meegenomen dus je zal mij moeten emailen als je iets dringends te melden hebt.
See you, Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
Weddingtime...2
Categorie:Ind - Pushkar
Weddingtime...3
Categorie:Ind - Pushkar
19-11-2009
Diwali en andere feesten...1
Na een moeilijke periode heb ik eindelijk tijd maar vooral zin om nog eens te bloggen.
In de tussentijd is er zoveel gebeurd, teveel om hier alles neer te schrijven. Voor de eerste keer hebben Sasvad en ik Diwali in Delhi gevierd. Normaal gezien zijn we in die periode altijd in Pushkar dus het was weer eens iets anders. Veel vuurwerk, veel lichtjes, veel brandjes maar vooral veel lawaai.
We zijn naar Delhi gereisd om Veke en Kitty op te halen. Twee goeie vriendinnen die ons kwamen opzoeken. Een paar dagen later is Kyra ook toegekomen in India. Feest...ware het niet dat ze behoorlijk ziek was! De eerste dagen heeft ze in bed moeten doorbrengen, 't schaap. Met een grote taxi zijn we dan allemaal samen naar Pushkar getrokken. Lieselot en Ayla waren daar al een tijdje en Joeri en Ellen zijn wat later ook gearriveerd. Mijn verjaardag was een zeer rustige bedoening en dit was helemaal aan mezelf te wijden. Ik was helemaal niet in de stemming, om de woordjes, zware depressie, maar niet uit te spreken. Aan iedereen die daar ter plaatse was, het spijt me heel erg!!! Het was sterker dan mezelf...
Joeri is uiteindelijk in z'n eentje terug naar Belgie gevlogen. Ellen wou graag nog een maandje langer in India blijven en heeft dus haar vliegtuigticket aangepast. Samen met Kyra zijn ze dan vertrokken naar het zuiden. Momenteel zijn ze al in Kerala, de meest zuidelijke staat van India. En ze amuseren zich te pletter! Eind november gaat Ellen terug naar Delhi, een treinreis van bijna 48 uren! Kyra blijft dan alleen in het zuiden en zal daar wachten op Sasvad. Hij wil samen met Vivi, z'n Thaise vriendin, rond half december ook afzakken naar beneden. Ze blijven hoogstwaarschijnlijk voor een week of zes in Gokarna. Ondertussen blijf ik rustig in Pushkar aan m'n herstel werken. Die wonderbaarlijk goed aan het verbeteren is na een consultatie met een orthopodist. Of ik ga terug naar Belgie om mijn moeder te bezoeken, dat kan ook...
Op 7 februari 2010 trouwt Pawan met een meisje uit Ajmer. De voorbereidingen zijn in volle gang. Er komen zo'n 1500 mensen naar het feest dat wel enkele dagen zal duren! Pawan begint het dus erg druk te krijgen. Alles moet geregeld worden, feesten, voedsel en slaping voor al deze mensen. Begin daar maar eens aan!
Nog een dingetje: Ik zal (voorlopig) niet zo frequent posten zoals vroeger, er gebeurt hier namelijk niet veel. Dus geen wekelijkse blog meer in de nabije toekomst...
Ik heb een kleine selectie gemaakt uit de honderden foto's die ik van iedereen heb verzameld. Ze staan zeker niet op chronologische volgorde, daar had ik helemaal geen zin meer in. Maar ze geven alles wel goed weer.
Tot later! Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
18-11-2009
Diwali en andere feesten...2
Categorie:Ind - Pushkar
Diwali en andere feesten...3
Categorie:Ind - Pushkar
Diwali en andere feesten...4
Categorie:Ind - Pushkar
02-10-2009
Crazy India!
Crazy India! Dat is duidelijk te merken aan alles. Waarom iets gemakkelijk maken als het ook op een moeilijke manier kan... Het heeft meer dan 10 dagen geduurd om opnieuw online te geraken. Het enige wat ze moesten doen was ons account heractiveren maar goed, we zijn er weer!
Het was een erg zware week met mijn moeder en voor mijn broer, Hendrik. Ze was haar kluts helemaal kwijt, om het maar vriendelijk te formuleren. Het zal haar laatste reis geweest zijn, dat mag duidelijk zijn. Ze is te oud en te ziek om zoiets te herhalen. India is ook veel te druk en te hectisch voor haar. Maar toch heeft ze op sommige momenten ferm genoten! Natuurlijk was ze erg blij om mij terug te zien. Ook Sasvad zat in het bovenste schof bij haar. En Hendrik, Uncle voor Pawan, is momenteel haar steun en toeverlaat. Zonder hem was ze niks waard. We konden haar dan ook nooit alleen laten, uiteraard. Dus gingen Sasvad en Uncle op stap voor enkele uurtjes en bleef ik bij haar. Of omgekeerd. Enkel als ze 's avonds sliep konden we met ons drietjes iets anders doen. Maar bon, ze heeft er enkele mooie herinneringen bij en daar deden wij het voor. Ze zijn gisteren vertrokken naar Delhi. Ze willen nog het Nationaal Museum bezoeken en op donderdag gaan ze naar de Taj Mahal. Daar was ze ook al zo blij om. En vrijdagnacht vliegen ze dan terug naar Belgie. Hoedje af voor Uncle Henry!
Sasvad en ik zitten nu in een hotelkamertje in Pushkar maar niet meer voor lang. Binu, een vriend van Pawan, heeft een huisje te huur voor ons. Op amper 10 meter afstand van Pawans restaurant. Het moet wel eerst een beetje opgeknapt worden, ventilators in de 3 kamers, een frigootje, een 2-pit gasvuurtje en een westerse wc zodat ik niet moet hurken. Dan nog 3 bedden installeren en dan kunnen we verhuizen. Normaal gezien zal het op zaterdag 3 oktober allemaal klaar zijn. But that's Indian time...;-) Dan kan ik met mijn gezinnetje weer gezellig samenwonen. Ik in de voorkamer, Kyra in de achterkamer en Sasvad in de slaapkamer boven. Er is ook nog een rooftop waar het goed toeven zal zijn.
Van een rooftop gesproken. Aan die 7 mensen die bevestigd hebben dat ze deze maand zeker komen: het is momenteel bloedheet! Tussen de 35 en de 40 graden en dat moet ik allemaal verdragen zonder AC, best wel moeilijk. Hopelijk koelt het vlug wat af want dit is abnormaal warm voor de tijd van het jaar. Alle Puskarianen klagen dan ook steen en been door die extreme hitte. Er is ook geen regen gevallen deze zomer dus hun 'heilige' meer ligt er nu volledig uitgedroogd bij. Het zal wat worden met Diwali, 17 oktober en de camelfair, 29 oktober tot 7 november. Heel veel powercuts en veel te weinig water voor al die massa's mensen en beesten. Dit wordt lachen geblazen...
Maar later meer, nu eerst een douche nemen, nog maar eens! Onder dit artikel staan er nog zo'n 100 foto's, kwestie van mijn schade een beetje te inhalen
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
Extra Crazy India 1
Categorie:Ind - Pushkar
Extra Crazy India 2
Categorie:Ind - Pushkar
Extra Crazy India 3
Categorie:Ind - Pushkar
Extra Crazy India 4
Categorie:Ind - Pushkar
01-10-2009
Eindelijk, eindelijk, eindelijk...!
Na 10 dagen (on)geduldig wachten en nagels verbijten zijn we vandaag eindelijk weer online! That's incredible India...
Geef me aub eerst wat tijd om al mijn emails te verwerken. Pas daarna zal ik op m'n gemakske eens beginnen aan de blog.
See you all very soon! Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
05-04-2009
Op stap maar weer...
Een hele goeie morgen! Het is hier nu 8 uur, bij jullie dus 4u30. Ik ga er vanuit dat iedereen nog ligt te slapen. Prima tijd om wat te schrijven.
Time to go. Alles wat in Pushkar achterblijft is uitgesorteerd en staat klaar om vervoerd te worden naar Pawans storage-room. Ik ben er in geslaagd om alles wat ik denk nodig te zullen hebben in Dharamsala en Thailand in een enkele reistas te proppen. Die weegt nu wel veel te veel om in te checken naar Bangkok maar we laten ook nog eens spullen achter in een openbare storage-room in Delhi. Voor 5 rs per dag ligt je tas dan veilig en wel achter slot. Warme kleren en dekentjes bijvoorbeeld. Ik ga er niet vanuit dat we dit zullen nodig hebben in Ko Pha Njang. Het is daar momenteel rond de 40 graden.
Shivam Garden is sedert vandaag gesloten tot ergens in augustus.. Grote werken zullen er plaatsvinden terwijl Pawan in Belgie is. Eindelijk komt er een echt dak waar met de jaren dan 2 delux kamers kunnen op gebouwd worden. Ondertussen zal hij die vrije ruimte op het dak inrichten als rooftop-restaurant. En eindelijk zal het restaurant dan ook zijn eigen muren hebben. Toen Shivam Garden startte was het gewoon een open ruimte tussen twee huizen in. Enkele stoelen en tafels en een geimproviseerd keukentje en voila: Open! Iedereen zat dus gewoon in de buitenlucht. Wat later heeft Pawan een dak van golfplaten laten maken. Electriciteit voor de talloze lampen en enkele fans en je had toch het gevoel van binnenzitten. Maar mocht een van zijn buren vandaag besluiten om zijn huis af te breken dan heeft het restaurant zelfs geen muren meer. Renovatiewerken zijn dus dringend nodig ;-)
Vanavond vertrekt onze nachtbus naar Delhi om 19u30. We komen dan in de vroege morgen rond 5u30 toe. Eerst naar Aads kamer (hij is enkele dagen geleden al vertrokken) waar we onze bagage kunnen achterlaten terwijl we op zoek gaan naar een goedkope kamer op het gelijksvloers. Die is nog niet zo gemakkelijk te vinden in Delhi. Om de kosten te drukken wou Pawan een kamer delen met ons vieren maar daar was ik fel op tegen en Aad gelukkig ook. Een beetje privacy heb ik toch wel nodig, zeker hier in India met al zijn mensen en drukte en chaos. Bij Aad kunnen we dan ook eerst gebruik maken van het toilet voor we op kamerjacht gaan en dat zal nodig zijn. Onze bus stopt enkel in Ajmer en dan nog eens in Jaipur, that's it. De WC's in zo'n busstation zijn altijd vreselijk maar ik zal er toch gebruik moeten van maken. Ach ja, viezigheid ben ik ondertussen wel al gewoon.
In Delhi willen we eerst alle papieren voor Pawans visum in orde maken. Mensen toch, wat een gedoe om als Indier in een Schengen-land te mogen binnenkomen. Hij heeft een heel dossier klaarliggen met alle mogelijke formulieren en bewijzen. Uitnodiging van zijn gastheer, bankuitreksels van de laatste 3 maanden, bewijs dat hij eigenaar is van een restaurant, je kan het zo gek niet bedenken of ze vragen het wel. Gisteren moest ik zelfs een Introduction Letter schrijven voor hem. Purpose of visite, travel details, accomodation en dan alles heel gedetailleerd. Er moest zelfs vermeld staan dat zijn gastheer in Belgie hem een gratis kamer en eten aanbiedt voor de ganse periode. Wat zeker niet mocht vergeten worden was de precieze datum van terugkeer naar India. Hij moet nu eerst een vliegticket retour kopen en een verzekering afsluiten. Als ze dan zijn visum weigeren, wat ze zomaar zonder een enkele reden kunnen doen, is hij gewoon dat geld kwijt. Maar als alles perfect verloopt krijgt hij de reis van zijn leven en dit zal al starten als hij voor de eerste maal een luchthaven binnenstapt. Hij is erg opgewonden over de vliegreis en kan zich gewoon geen voorstelling maken van onze nette straten en overvolle winkels. We hebben hem al op het hart gedrukt om niet zomaar overal te spuwen en geen afval op de openbare weg te gooien. Hier in India is dit allemaal geen probleem, de koeien eten alles op, zelfs papier en karton, maar in Belgie kan hij moeilijk op zoek gaan naar een loslopende koe die zo vriendelijk wil zijn om zijn achteloos weggegooide bananenschil naar binnen te werken. Zijn eigen tafelmanieren zijn ronduit slecht dus hoop ik dat iemand hem daar discreet op wijst. Hindi lezen en schrijven is geen probleem maar Engels en onze lettertekens wel. Gisteren was hij dus flink aan het oefenen om zijn naam en adres foutloos te kunnen opschrijven. Goh, wat zou ik er graag bij zijn als hij al onze overdreven luxe ziet. Hij zal zich in het paradijs wanen als hij een supermarkt binnenstapt...
Sasvad is nog eens naar het topje van de tempelberg geklommen en heeft wat panorama-foto's van Pushkar gemaakt. Daar ben ik blij mee, zo hoog geraak ik nooit ofte nimmer en blijkbaar is het uitzicht ronduit fantastisch (zie foto's)
Bon, het is bijna 9 uur, tijd om hem te wekken. We hebben nog wel enkele dingetjes te doen vandaag.
En ik zou het nog vergeten in alle drukte, sedert enkele dagen kan ik mijn been wat optillen als ik plat op mijn bed lig. Dat is al een hele verbetering en geeft mij echt wel hoop. Langzaam, langzaam en met veel geduld kom ik er misschien wel vanaf zonder operatie.
Tot in Delhi!
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
01-04-2009
Toch uitstel...
Gisteren heb ik wat opzoekingswerk verricht op het internet en ik heb besloten om die operatie toch maar voorlopig uit te stellen. Ik las onder andere een artikel van een neurochirg die de proef op de som heeft genomen. Hij heeft een vergelijkingstest gedaan met 100 proefpersonen. Daarvan werden er 50 geopereerd en 50 behandeld met medicatie. Na een jaar waren de resultaten gelijk. Er wordt wel aangeraden om een eventuele noodzakelijke operatie binnen de 6 maanden te laten plaatsvinden dus heb ik nog 4 maanden de tijd om deze beslissing te nemen. Als ik langer wacht verloopt het genezingsproces wat langzamer, dat is alles. Ik heb geen pijn, in ieder geval heel weinig. Het is alleen maar heel erg vermoeiend om dat trage been overal mee te slepen. Alles wat ik doe vraagt een enorme inspanning maar daar kan ik voorlopig mee leven.
Zondag gaan we dus zoals gepland met de nachtbus naar Delhi. Pawan komt met ons mee want hij moet naar het Belgisch Consulaat ivm zijn visum naar Europa en daar wil hij ons graag bijhebben om eventueel te vertalen. Ondertussen kunnen wij ook mooi onze papieren regelen voor Thailand. In Delhi ga ik dan ook op zoek naar een Orthopedist of Neurochirurg voor een tweede opinie.
Ergens halverwege april reizen we dan naar het noorden waar het een stuk koeler zal zijn. Oef! In Dharamsala wil ik dan nog maar eens dokter raadplegen. Allopatisch of Tibetaans, het maakt me geen reet uit. Misschien weten die alternatieve dokters wel een behandeling.
Op 20 mei vliegen we dan vanuit Delhi naar Bangkok, Thailand. Ook daar zal ik op zoek gaan en mijn oor te luisteren leggen.
Pas als ik vier keer op rij te horen krijg dat een operatie de enige oplossing, ga ik ervoor. Ook in Thailand zijn er erg goeie dokters en ziekenhuizen.
Ik zal de uitslag van mijn MRI in bijlage plaatsen. Je moet de tekst gewoon wat vergroten en dan is het leesbaar en kan het uitgeprint worden. Het is wel in het Engels maar misschien kan een westerse dokter zijn opinie eens geven? Wat ik eruit begrijp is dat ik een dubbele hernia heb (jaja) waardoor er een zenuw volledig geblokkeerd zit waardoor ik uitvalverschijnselen heb. Geen kracht meer in linkerbeen, huid van knie tot voet aan de linkerkant volledig gevoelloos. M'n been voelt wat verlamd aan. Ik kan enkel trappen beklimmen zoals een peutertje het doet. Eerst rechtervoet en dan het linkerbeen ernaast plaatsen. Als ik het andersom doe zak ik door mijn knie. Trappen afdalen doe ik best omgekeerd. Eerst links, dan knie blokkeren en dan rechts ernaast zetten. Want als ik eerst mijn rechtervoet plaats kan mijn linkerbeen niet volgen en lig ik pardoes op de grond Als ik op mijn rug lig kan ik mijn linkerbeen niet apart optillen, nog geen centimeter, Rechterbeen gaat moeiteloos. Mijn voet en tenen kan ik zonder problemen bewegen. En ik heb GEEN pijn. Heel af en toe een bliksemtje door mijn knie en that's it. Dit zijn zo'n beetje de symptomen mocht een van jullie een dokter kunnen/willen raadplegen.
Mocht ik uiteindelijk toch beslissen voor een operatie kunnen jullie misschien een pannenkoekendag houden ten voordele van...;-))) Dan zoeken wij hier ondertussen allerhande werkjes om iets bij te verdienen zodat we die operatiekosten wat kunnen compenseren. Ik zal in Thailand zeker proberen om mijn chocolademousse en cakes aan de man te brengen. Tenminste, als ik alle nodige ingredienten kan kopen. Sasvad kan misschien wel tijdelijk werk vinden in een van de vele restaurants die ze rijk zijn. We zullen in ieder geval allebei heel erg ons best doen om iets bij te verdienen. Uiteraard vindt Sasvad de hoge kosten geen probleem maar ik wel! Want het zou door mij zijn dat we in moeilijkheden geraken en dat wil ik het liefst van al vermijden. Ik voel me nu al schuldig genoeg. Heel dikwijls ben ik de spelbreker omdat iets boven mijn vermogen ligt om te doen. Dan moet Sasvad zich weer aanpassen, wat hij geduldig doet hoor, maar toch...
Nu moet ik dringend in gang schieten.. Al mijn spullen sorteren en inpakken. Zo'n 70% laten we in Pushkar achter in Pawans storage-room. Ik moet dus zodanig economisch inpakken dat alles wat ik nodig heb in Dharamsala en in Thailand in 1 rugzak past. Wat nogal moeilijk is want in Dharamsala is het frisjes en in Thailand bloedheet.
Veerle, je sjaal zal volgende maand weer erg goed van pas komen! En bedankt zeg! Je kaartje is maandag toegekomen (wanneer heb je het verzonden?) Dat was zo'n verrassing. En vooral heel erg toepasselijk! (De envelop wat minder;-)
Kyra, mijn medisch dossier ligt in een van die kratten in de garage. Stom, stom, stom dat ik dit niet meegenomen heb. Wat dacht ik wel??? Je kan ook altijd aan Dr. Karel De Muynck, groepspraktijk De Linde, een samenvatting vragen. Chirurgische verslagen en zeker de Cardiologische uitslagen. Die kan je dan inscannen en doormailen. Zo hebben wij dit ook gedaan met die MRI. Hij heeft ook de uitslagen van januari toen ik in het ziekenhuis lag en die heb ik nog niet. Ik wil heel graag weten wat toen de bevindingen waren Kan je dit eens vragen. Aub? Indien mogelijk misschien zijn emailadres?. Of email van de groepspraktijk of zo? Dan zou ik zelf contact kunnen opnemen.
Vandaag ben ik samen met Pawan (onze Hindi-tolk;-) en Sasvad naar het Mittal Hospital in Ajmer getrokken. Een hele ervaring.
Eerst met de bus naar het ziekenhuis. Gloednieuw gebouw, mooie glazen inkom, blinkend geboende vloer en alles perfect georganiseerd. De wachttijden zijn er nooit langer dan een half uur. Meer dan prima dus.
Aan de balie moest ik vooraf 100rs betalen en dan mocht ik naar de "specialist" Dr. Prasad, Chirurg. Hij heeft mij onderzocht en doorverwezen.
Opnieuw aan de balie betalen, nu 150rs voor de "super-specialist" Dr. Manoj Jain, neurochirurg. Die zou over een half uurtje aanwezig zijn en in afwachting zijn we naar de "canteen" gegaan. Buiten het ziekenhuis achterom via de parking en dan nog een grasveldje oversteken. Een rieten dak, cementen vloer, open keuken en dat was het. Maar wel proper! Vlug iets gedronken (ik) en iets gegeten (de twee mannen) en opnieuw naar binnen. Er waren drie mensen voor ons. Eigenlijk moet ik zeggen drie families want alles gebeurt hier in gezinsverband, ook doktersconsultaties. Bon, alweer een onderzoek en toen is het woord operatie voor de eerste maal gevallen. Dat was dus een duidelijke NJET van mijn kant en dus stelde de neurochirurg voor dat ik een MRI zou laten doen zodat we nadien eventuele andere opties konden bespreken.
Daarvoor moesten we naar een andere kliniek een half uurtje rijden met de rikhsja. Het Pratap Memorial Hospital & Research Centre. Dit gebouw was heel wat ouder en vuiler, wat vervallen. Het werd een gewoonte, eerst betalen! Spijtig genoeg was die MRI erg duur, 5000rs. (Een veel te grote hap uit ons budget dus dit wordt bezuinigen de komende maanden. Bussen ipv treinen, geen liflafjes meer die het leven wat aangenamer en gemakkelijker maken en in de toekomst nog goedkopere kamers)
Ik kreeg een mooie groene schort aan met open achterkant, je kent dit wel ;-) Die man durfde het woordje beha echt niet uitspreken en bleef maar aandringen dat ik alle metaal moest verwijderen. Het duurde een tijdje voor ik doorhad dat ik mijn BH ook moest uitdoen. Beschaamd dat hij was ;-) Sasvad werd dan ook binnengeroepen want een vrouw alleen is altijd wat onveilig hier in India. Een half uur in die machine gelegen terwijl Sasvad een tukstje deed en daarna de uitslag besproken met de radioloog. Een vrouw deze keer. Dr.Anju Yadav. Er zit duidelijk een zenuw geblokkeerd, dat kon ik zelfs zien op het scherm. Een zeer aperte hernia, heel erg aanwezig. Zij zou nu een rapport schrijven voor de neurochirurg dat we de dag nadien konden ophalen.
Dinsdag
Deze morgen hebben we besloten dat Sasvad en Pawan op de motor naar de twee ziekenhuizen zouden rijden. Ik hoefde helemaal niet mee, zo gaat dat hier in India. De patient ondergaat alle onderzoeken en de familie overlegt dan met de dokter wat de beste behandeling is. Ik ben nu dus in bange afwachting...
Dinsdag, een uur later
Sasvad is een half uurtje geleden naar mijn kamer gekomen. Slecht nieuws, zeer slecht nieuws!!! Er zijn dus helemaal geen andere opties. Een dringende operatie is absoluut de enige kans op genezing. Ik ben helemaal overstuur en zit dit nu met trillende handen te schrijven. Als ik nog maar denk aan een narcose sla ik helemaal in paniek. Ik ben letterlijk doodsbang. Ik durf niet, ik durf niet, ik durf niet...
Op de een of andere manier moet ik nu mijn Belgisch medisch dossier in handen zien te krijgen. Ze moeten mijn voorgeschiedenis kennen natuurlijk. Al die buikoperaties en zeker de hartproblemen ivm de narcose.
Ik zou zeven dagen in het ziekenhuis moeten blijven. Operatiekosten: 40.000rs + ziekenhuisverblijf! Het zou allemaal zo vlug mogelijk moeten gebeuren want door elke dag uitstel sterven de zenuwen meer en meer af. Totdat ik uiteindelijk verlamd geraak. En dat besef ik heel goed, mijn linkerarm en hand voelen ook al een beetje vreemd aan de laatste 3 weken. Nu weet ik tenminste hoe dit komt.
Zondag vertrekken we naar Delhi, dat was al het plan. We hebben besloten dat ik daar eerst een second opinion aanvraag. Daarna kan ik pas beslissen. Ondertussen is me complete platte rust opgelegd. Nogal moeilijk, ik moet sorteren en inpakken, een immens werk.
Ik wou dat ik met iemand van de familie kon overleggen maar mijn GSM heeft een nachtje in zeepsop gelegen. Helemaal naar de zak natuurlijk. Ik heb nu wel een ander toestel met hetzelfde telefoonnummer maar ik ben al jullie nummers kwijt. Als jullie massaal een SMS zenden kan ik die telefoonnummers opslaan voor noodgevallen.
Ik weet het niet. Ik weet het ECHT niet! Eerst moet ik mijn angst overwinnen en dan moet ik me nog verzoenen met de torenhoge kosten. Dit trekt wel een serieuze streep door onze rekening. En nee, ik kom NIET terug naar Belgie, daar zou het nog duurder zijn. En ik vertrouw de Indische dokters een stuk meer dan de Belgische!
Ik stop hier, ik heb teveel om over na te denken en m'n kop loopt over. Ik word helemaal zot momenteel.
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
28-03-2009
Rajasthani kledij...
Aangezien er momenteel niet echt iets bijzonders te beleven valt heb ik me wat bezig gehouden met mensje kijken. Vooral de kledij dan, zowel bij Indiers als westerlingen.
Om de een of andere reden zien Indische mannen er altijd een beetje groezelig uit, vind ik. Zelfs als ze compleet opgekleed zijn zien ze er een beetje vuil uit. Traditionele mannen dragen meestal een lange kurta boven een dhoti. De tulband wordt natuurlijk niet vergeten. Aan de kleuren van die tulband herkennen ze iemands status, kaste, afkomst en religie. Heel erg ingewikkeld hoor. Ik ben al jaren op zoek naar meer uitleg hierover maar blijkbaar is nog niemand op het idee gekomen om hierover eens een boekje te schrijven.
Gewone mannen lopen rond in (lelijke) westerse broeken of jeans. Nooit een gewone jeans! Je zal altijd een speciale stikking ontdekken, kleurige broderie of andere vreselijke fantasietjes.
De Indische yup is helemaal niet om aan te zien. Strakke jeans opgetrokken tot aan de navel. (Kruiskijksters komen hier goed aan hun trekken;-) Brede riem met zilverkleurige grote gesp, liefst met wat ingelegde edelstenen. Enkele metalen kettingen aan hun broek waar ze hun sleutels GSM en goden kunnen aanhangen. Een t-shirt met felgekleurde bedrukking of een getailleerd hemd. En dan nog die zonnebril in hun rijkelijk met olie ingesmeerde haren. Brrr...
(Toeval? Terwijl ik dit stukje over de yuppies aan het schrijven was klopte er iemand aan mijn deur. Daar stonden 5 jonge fancy Indian boys: "Excuse me Ma'am, do you have some bodylotion?" Ik moest zo lachen! Arme jongens, ze zullen zich wel verwonderd hebben waarom ik dit zo'n grappige vraag vond;-)
De vrouwen daarentegen! Bloemetjes zijn het... Zij zijn het die het straatbeeld pas echt opfleuren. Jonge meisjes dragen een salwaar kameez, getrouwde vrouwen een sari. Eigenlijk zijn dit lange dunne sluiers die ze rond hun lichaam en hoofd wikkelen. Hoe ze dit doen is mij een raadsel want ze gebruiken nergens spelden of knopen en nooit komt er iets los. Je kan die sari-stoffen in alle mogelijke felle kleuren kopen. De dessins zijn toch wel een beetje aan de mode onderhevig. Oudere vrouwen dragen totaal andere stoffen dan hun jongere lotgenoten. Tijdens festivals of speciale dagen en puja's dragen ze hun feestsari's. Dan komen de glitters erbij. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik dan mijn geluk niet op kan ;-) Hun bangles blinken je al van ver tegemoet. Voeg daar dan nog gouden kettingen, oorbellen, neusjuwelen, teenringen en enkelbandjes bij en het zijn wandelende schilderijen. En zo sierlijk dat ze zijn, die verfijnde bewegingen als ze hun sluier wat dieper over hun ogen trekken. Pawans moeder is een oude, kleine, bijna tandeloze vrouw maar door al die heldere kleuren ziet ze er stralend uit! Komt ook wel omdat ze zo'n vriendelijke glimlach heeft hoor!
En dan heb je nog de westerlingen! Dit is echt erg! Zo'n 70% loopt er als een clown bij. Je kan het zo gek niet bedenken of ze draaien het wel ergens rond hun lijf. Pofbroeken waar het kruis tot halverwege de kuiten komt. Wijde rokken over broeken en daar dan nog 2 verschillende hemdjes of bloezen bovenop. Sjaals rond hun hoofden en tailles en schouders. En dan vinden sommigen onder hen het interessant om op blote voeten rond te lopen. Echt geen aanrader in deze smerige Indische straten of wat daarvoor doorgaat. Zoiets is alleen weggelegd voor de rasechte Indier met een 2 cm dikke eeltlaag op zijn voetzolen. Kortom, ze verliezen blijkbaar allemaal op slag hun identiteit als ze hier arriveren en worden terug hippies. Ik zit me altijd af te vragen welke kleren ze thuis dragen. Nette mantelpakjes, strakke rokjes en natuurlijk hoge hakken. Het ergste zijn die vrouwen die denken dat ze er fantastisch uitzien in een traditionele sari. Echt, dat is zo'n belachelijk zicht! Melkwitte huid, blauwe ogen, licht haar en dan die sari. Hoe komen ze er bij, die bleekscheten? Ik heb al gehoord van enkele Indiers dat ze dit ook nogal dwaas vinden. Wat wel heel erg geaccepteerd wordt voor vrouwen is de salwar kameez. Een dunne broek, hemd tot over de knieen en een fijne sjaal over je schouders die je gemakkelijk over je hoofd kan slaan als je heilige plaatsen zoals tempels wilt bezoeken. In zo'n kledij krijg je als westerse vrouw alle respect van de Indiers.
Het is opvallend dat de mensen die wij vrienden noemen hier bijna allemaal normale westerse kledij dragen. Net zoals Sasvad en ik mocht je daaraan twijfelen. Met de kleren die wij hebben lopen we ook in Belgie rond. Nu ja, ze zijn niet slecht hoor, die narren. Het zijn allemaal erg vriendelijke mensen, ze zijn alleen een beetje het noorden kwijt ;-)
Dat was het voor vandaag. Nu wil ik graag naar buiten...
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
25-03-2009
Ook een goeiedag, allemaal!
Aangezien het vandaag wat frisser is en ik toch aan m'n kamer ben gekluisterd door alweer darmproblemen, heb ik mooi de tijd om een verhaaltje te vertellen. Niks aan de hand hoor, zelfs Indiers hebben daar momenteel veel last van, komt door die vele temperatuurswisselingen...
Maandag om 9 uur 's morgens zijn we begonnen met inpakken en verhuizen. Wat een labeur zeg! Maar alles vlotte zeer goed en dit was vooral te danken aan de werkkracht van Sasvad en Aad. Tegen twaalven konden we al op zoek gaan naar een "verhuiswagen". Een houten plank gemonteerd op 4 grote wielen. ;-) Daar hebben we zorgvuldig heel ons hebben en houden op geplaatst en in karavaan zijn we dan vertrokken naar onze nieuwe woonplaats.
Wij gaan uiteraard nooit meer terug naar Sonu (Shiva Guesthouse) en we zijn niet de enigen die er zo over denken. Iedereen vindt het geen manier van doen om zo je betalende gasten te behandelen. Jarenlang pretendeert Sonu dat we allemaal dikke vrienden zijn en van de ene op de andere dag ben je enkel nog maar een kamernummer. Hij zal dus in de toekomst vele vaste klanten kwijt zijn Niemand wil daar nog logeren. Ook Pawan maakt geen reclame meer voor Sonu. Eigen schuld, dikke bult...
Mijn kamer in Shriya Guesthouse is echt heel goed. Vooral de badkamer is pure luxe. Zeker in vergelijking met mijn vorige badkamer. Nu heb ik mooie witte tegels op de muren en de vloer in plaats van naakt cement. Ik heb mijn eigen boiler dus...warme douches en heet water om mijn wasjes te doen! En ik heb echtig waar een heel leuk toilet met een extraatje. Ik had daar al eerder van gehoord maar het is de eerste keer dat ik dit in werking zie en aan de lijve (letterlijk) mag ondervinden hoe aangenaam dit is. Onder de rand van de wc-pot zit een klein buisje. Als je nu gedaan hebt met de grote werken draai je een kraantje open en dan komt er een horizontale straal uit dit buisje. Recht tegen je aars aan! Alles wordt mooi schoon gespoeld en je hoeft geen toiletpapier meer te gebruiken. (Ik moet zeggen, vandaag komt dit extra goed van pas ;-) Nadien blijf je best nog eventjes zitten zodat je poep kan drogen want anders loop je nog een tijdje met een natte broek rond. Grijns...
De budgetkamers zelf zijn altijd heel spaarzaam ingericht in India. Middenin staan meestal 2 eenpersoonsbedden tegen elkaar aangeschoven. In m'n nieuwe kamer staan ook een rieten zetelstoel en een klein tafeltje. Sasvad heeft als een paard gewerkt om de meubels precies daar te zetten waar ik ze wou. Nu staat er aan elke kant van de kamer een bed waardoor ik veel meer ruimte heb. Ik heb in Pushkar een tafel en zetelstoel laten maken op mijn hoogte en die moesten natuurlijk ook een plaatsje krijgen. Er zitten heel veel nissen in de muren dus genoeg opbergruimte. Sommige nisjes hebben zelfs luikjes die je met een hangslot kan afsluiten. Echt goed is dat! Op de plavuizen vloer 2 mooie tapijtjes gelegd, alles uitgepakt en tegen de avond had ik een zeer gezellige kamer. Mag wel voor die prijs...
We zijn hier omsingeld door heel wat tempels dus het geluid van de vele puja's krijg je er gratis bij. Vensterglas gebruiken ze hier niet dus soms hoor je ze bijna in je kamer bezig. Dan besef je pas goed dat je echt in "Incredible India" bent...
Ik denk dat Shriya Guesthouse een zeer goede optie is voor alle bezoekers die in oktober langskomen. Iedereen kan een kamer nemen rond de binnentuin met z'n vele potplanten. Gesellig seg! Het is hier koel en de prijzen zijn, zeker voor jullie, meer dan schappelijk te noemen. Je zit midden in het centrum op 5 minuutjes lopen van Pawan.
En er is nog iets: in oktober heeft de Camel Fair hier plaats. (25 okt - 2 nov) Dit is voor ons niet zo leuk want de kamerprijzen schieten dan de lucht in. Soms rekenen ze wel het vier-of vijfvoudige van de originele prijs. Sasvad en ik hadden al gehoopt dat de Camel Fair pas in november zou zijn zodat we deze ene week Pushkar konden ontvluchten. Allemaal in verband met ons zeer strakke budget natuurlijk want het is eerlijk gezegd heel erg leuk om een evenement als dit mee te maken, zelfs al is het voor ons al de derde keer. Dit kan natuurlijk niet als er zoveel bezoekers speciaal voor ons komen. Momenteel hebben er al 16 mensen toegezegd! Joehoe! Het zal een machtig verjaardagsfeest worden!!!
Voor jullie is de Camel Fair echter een buitenkans!!! Het is de grootste kamelenmarkt ter wereld. Je weet gewoon niet wat je ziet! Honderden kamelen, paarden en alle nomaden in hun tentenkampen. Dan pas komt de woestijn echt tot leven. De Indische kermis staat er dan ook. Daar zullen jullie zeker je ogen op uitkijken. Niet te vergelijken met onze kermis en ook nog eens levensgevaarlijk maar ze doen hun best, die Indiers... De kinderdraaimolen wordt gewoon handmatig voortgeduwd, een sukkelaar mag dan de hele tijd rondjes draaien tot groot jolijt van de kindjes. Om maar eens een voorbeeld te geven...
Maar goed, het is dan echt wel noodzakelijk om alle kamers ruim van tevoren te reserveren want anders is er nergens meer een slaapplaats te vinden in Pushkar.
Van zes mensen weet ik wie het zijn. De overige tien (en hopelijk komen er nog enkele bij) zullen zich wel moeten bekend maken zodat ik alle kamers kan regelen begin oktober. Kyra, ik zorg ervoor dat wij 2 aanpalende kamers hebben want we zullen zoveel te vertellen hebben. Goed? Ik kijk daar zo naar uit! Eindelijk Kyra in India...
Als jullie kiezen voor Shriya Guesthouse betaal je gemiddeld 200 rs (3.3 euro) voor een tweepersoonskamer en tijdens de week van de Camel Fair zal dit dan wel 1000 rs (16.6 euro) worden. Nog steeds heel schappelijk, toch? Zeker als je een kamer deelt want dan betaal je uiteraard maar de helft. In ieder geval zullen jullie de kamelenmarkt het einde vinden. Dat kan ik alvast beloven!!!
Bon, ik heb m'n best gedaan. Zo'n lang artikel, m'n handen slapen er van.
Tot een dezer! Ik kijk al uit naar jullie commentaar en naar de bekendmaking van die 10 geheimzinnige bezoekers...;-)
Mataji
Categorie:Ind - Pushkar
24-03-2009
Het komt, het komt...
...maar nu eventjes niet.
Er hangt alweer onweer in de lucht en het is verschroeiend warm. Bij Pawan binnen gemeten onder de als-zot-draaiende ventilator: 30 graden. Buiten zal het nu zo'n 40 graden en meer zijn. Momenteel rolt de donder over Pushkar dus ik hoop op een stevige, afkoelende regenbui!
Je snapt dus wel waarom ik geen zin heb om vandaag lang achter mijn laptop door te brengen. Ik ga koud douchen en daarna kletsnat op mijn bed onder de fan liggen.
Trouwens, zo meteen, als het onweer in alle hevigheid uitbarst zal er wel weer een hele tijd geen stroom meer zijn. Vlug dit tekstje posten dus...
Misschien is het morgen wat frisser en hebben jullie meer geluk.
Een oververhitte Mataji
He, ik zie net dat wij al 50 dagen aan het reizen zijn!
En hahaha, iemand heeft als een gek zitten klikken zodat onze positieve beoordeling ineens gestegen is naar 95%. Er zouden in totaal 44 mensen een stem uitgebracht hebben maar daar geloof ik niks van. Er zijn zelfs geen 44 verschillende mensen die deze blog lezen, vermoed ik. Maar toch bedankt! Je intentie is bewonderenswaardig... ;-)))
VOOR KYRA!
Morgen, meiske. Dan geef ik antwoord op je lange mail. Reden: zie bovenstaande... ;-)
VOOR VEKE!
Veke, als je dit leest: je pakje is vandaag (dinsdag) verzonden! Ik geef je zo snel mogelijk alle details door maar eerst moet ik afkoelen!
VOOR IEDEREEN!
Ter informatie: geografische bezoekerslijst van deze blog:
Land
Percentage
België
35,7
%
Duitsland
17,9
%
Nederland
16,7
%
Verenigde Staten
11,9
%
India
8,3
%
Verenigde Arabische Emiraten (Abu Dhabi, Dubai)
4,8
%
Japan (Nippon)
1,2
%
Maleisië
1,2
%
Onbekend
2,4
%
+
100 %
Totaal aantal getelde landen:
8
Steeds tot jullie dienst!
Categorie:Ind - Pushkar
22-03-2009
Onweer boven de woestijn...
Donderdagavond is het hier ferm beginnen regenen. Het begon met felle rukwinden, zandstormen en zelfs hagel. Daarna kwamen de regenbuien. Pushkar wordt dan wel echt smerig. Overal modder, slijk en uitgelopen koeienstronten. Bah... Pas vrijdagavond is dit allemaal gestopt.
Uiteraard heb je heel veel powercuts met zo'n weer.. Uren in het donker zitten is geen pretje maar je zou ervan staan kijken hoe snel je dit gewoon bent. Het is hier nu ook enkele graden koeler wat ons heel goed uitkomt maar de boeren klagen steen en been. De oogst was net begonnen en nu zijn ze natuurlijk bang voor schimmels en allerhande.
Vrijdag is de kok van Shivam Garden Restaurant, Lakshman, vertrokken. Het seizoen loopt hier ten einde, vandaar. Iedereen vertrekt of heeft plannen om naar het noorden te gaan. Vooral Dharamsala is een geliefde plaats om de hitte te ontvluchten.
Aangezien er nu geen kok meer is moet Pawan zelf in de keuken staan samen met de hulp, Raju. Sasvad doet nu "de zaal" Nu ja, hij brengt de mensen de menukaarten en het eten en ontvangt het geld. Vanaf nu heeft hij dus veel minder vrijheid maar aangezien we bij Pawan al ons eten & drinken gratis krijgen zijn we allebei allang blij dat "we" iets terug kunnen doen.
Diezelfde dag ben ik ook naar de dokter geweest. Stel je daar maar niet teveel bij voor. Zijn praktijk is net niet op straat. Je stapt gewoon naar binnen want er is geen gevel of deur. Ik heb in het kort verteld over die hernia maar ook dat ik momenteel nogal veel last heb van oedeem. Mijn benen zijn pilaren geworden. Die heeft hij dus lekker ingesmeerd met een speciale olie en omwikkeld met verband. Dit moet ik nu dagelijks zelf doen maar ik doe het enkel 's nachts. Overdag is het veel te warm om ook nog eens zo'n dikke verbanden te dragen. Verder heeft hij me nog Ayurvedische tabletten voor mijn hernia meegegeven. Die moet ik 30 dagen slikken. Of het zal helpen...wie weet!
Zaterdag kregen alle gasten van Shiva Guesthouse slecht nieuws te verwerken. Sonu had 10 dagen tevoren al aangekondigd dat hij op reis wilde naar de bergen. Dit zou voor ons geen probleem zijn want zijn neef, Shiva, zou de guesthouse ondertussen runnen. Niet dus! Tegen maandag 10 AM moeten we hier allemaal buiten zijn want alles wordt dan afgesloten. Wij kwaad natuurlijk. De familie van Sonu ook. Tegen de avond kwam Monu, een ander neefje stiekem zeggen dat alles terug in orde was. Hij en Shiva zouden toch de boel mogen openhouden. Niet dus! Grote ruzie in de familie, heel erg storend. Vandaag kregen we te horen dat we toch allemaal weg moeten. Daar kan ik toch zo nijdig van worden. Dat ze nu eens een besluit nemen zeg! Ons zo aan het lijntje houden! Hij had dit dus ook al 10 dagen geleden kunnen zeggen. Zo hadden wij tenminste tijd om alles in te pakken maar vooral om een andere kamer te zoeken.
In ieder geval hebben wij allemaal besloten om het hen morgen extra moeilijk te maken. Eerst gaan we op 't gemakske ontbijten en pas daarna zullen we zoetjesaan een beginnetje maken. Ik zal heel zorgvuldig alles eerst sorteren en verpakken. Daarna moeten we nog 2 metalen kisten kopen om alles in op te bergen. Lunchen is natuurlijk ook van levensbelang. Met een beetje geluk zijn we tegen de avond klaar om te verhuizen. Eigenlijk wel grappig, er is nog niemand zelfs maar begonnen met inpakken en je merkt dat Sonu wat zenuwachtig wordt. Net goed!!!
Die andere kamer vinden was voor mij een groot probleem doordat ik zo moeilijk loop. Ik stel nogal wat eisen: geen trappen, westerse WC, daglicht, genoeg ruimte, proper, ongedierte-vrij en met prive-douche, graag met warm water. Het is heel erg moeilijk om hier een kamer te vinden op het gelijksvloers. Als we dan eindelijk denken dat we iets goeds gevonden hebben zijn er altijd wel een paar onoverkomelijke trapjes naar de badkamer. Sasvad en ik zijn al 2 dagen op zoek en werden keer op keer teleurgesteld. Uiteindelijk hebben we een uurtje geleden iets gevonden in Shriya Guest House. Voor mij een treffelijke kamer beneden aan de binnentuin. Warme douche en een westerse WC. Dit is wel een vereiste want ik kan niet hurken. En geen enkel trapje te bespeuren!!! Sasvad heeft een kleine single kamer zonder badkamer op de eerste verdieping. Jammer genoeg moeten we daar wel dubbel zoveel betalen. Mijn kamer is 200rs, bij Shiva is dit maar 100rs. Sasvad zal voor zijn klein kamertje ook 100rs moeten betalen terwijl hij nu een grote kamer met badkamer heeft voor dezelfde prijs. Dit mag dus niet teveel gebeuren anders zal ons geld wel heel erg snel op zijn.. Ik zal blij zijn als we eindelijk kunnen vertrekken naar Dharamsala en daarna in mei naar Thailand. Heb eventjes genoeg van die Indische streken...
Goed, genoeg geklaagd. Ik ga eten, frietjes met sla!!! Dit heb ik deze middag al besteld zodat ze de frietjes al eens konden voorbakken. Normaal gezien doen ze dit niet en dat merk je wel. Lichtgele, slappe, vette frieten. Niet goed genoeg voor een Belg!
See you,
Mataji
(En aan die twee flauwe plezanten (momenteel 5%) die vinden dat er nog veel werk is aan deze blog: Ik hoop dat jullie bedoelen dat er nog veel werk zal zijn in de toekomst omdat we nog zovele jaren zullen rondreizen. En niet dat deze blog voor verbetering vatbaar is want dan geef ik de moed op. De energie en de tijd die ik hierin steek! Elke keer verbeter ik er wel iets aan. Of dachten jullie tweetjes dat al die veranderingen zomaar vanzelf tot stand komen? Neehee, ikke!;-)
Pushkar lag bijna onder vuur bij wijze van spreken.
Na een moeilijke periode heb ik eindelijk tijd maar vooral zin om nog eens te bloggen.
Crazy India! Dat is duidelijk te merken aan alles.
Na 10 dagen (on)geduldig wachten en nagels verbijten zijn we vandaag eindelijk weer online!
Een hele goeie morgen!
Gisteren heb ik wat opzoekingswerk verricht op het internet en ik heb besloten om die operatie toch maar voorlopig uit te stellen.
Aangezien er momenteel niet echt iets bijzonders te beleven valt heb ik me wat bezig gehouden met mensje kijken.
Aangezien het vandaag wat frisser is en ik toch aan m'n kamer ben gekluisterd 
België 
Duitsland 
Nederland 
Verenigde Staten 
India 
Verenigde Arabische Emiraten (Abu Dhabi, Dubai) 
Japan (Nippon) 
Maleisië 
Steeds tot jullie dienst!
Donderdagavond is het hier ferm beginnen regenen.
