Wie te lang blijft dromen, gaat op zijn schaduw lijken...
27-08-2009
Broederliefde...gaat ook door de maag!
Zaterdag is Johan dan eindelijk gearriveerd! De eerste momenten waren zelfs een beetje onwennig voor ons. Het is zo raar om elkaar na zo een lange tijd, terug te zien op een tropisch eiland
Natuurlijk zijn we eerst naar Anchor gegaan om bij te praten. Daarna zijn we al een duiksessie gaan boeken voor Johan. 's Avonds zijn we dan naar het lekkerste restaurant van het eiland gaan 'dineren'. O man, wat was dit heerlijk, steak met frietjes en veel, veel saus...
Gisteren zijn we naar Chaloklum geweest, een klein vissersdorpje. Daar zagen we ineens een bord met 'Broodje Kaas'! Wij daarheen natuurlijk Echte Hollandse uitbaters die echte Hollandse kaas hadden! En kipsate, en gerookte zalm! Wij zijn hier eigenlijk constant bezig met en over eten ;-).
Ik heb nu wel besloten dat ik de laatste 4 volle dagen van Johan niet meer meega op uitstap. Het is allemaal nog een beetje te moeilijk voor mij. Gisteren moest Johan mij heel vlug naar huis brengen want ik werd helemaal onwel. (Hij heeft een auto gehuurd) De warmte en oververmoeidheid heeft me de das omgedaan. Dit is vervelend voor ons allemaal. Vandaag en de volgende dagen gaan Sasvad en Johan dus alleen op stap. Dit zal veel aangenamer zijn voor hen. Maar 's avonds gaan we wel allemaal samen uit eten! Dit laat ik niet aan me voorbij gaan
Het is, jammer genoeg voor jullie, onmogelijk om hier alles te vertellen. Het vraagt nog steeds een te grote inspanning om toch een beetje vlotjes te schrijven. En mijn concentratie is ook nog niet je-dat. Om dit goed te maken zal ik extra veel foto's plaatsen. En zelfs een filmpje in bijlage...
Vrijdag komt Johan toe in Koh Samui. Hij zal daar een nachtje blijven en zaterdag neemt hij dan de boot naar ons eiland. Ik kijk er ontzettend naar uit! Eindelijk zal ik eens wat meer buiten kunnen komen want hij zal een auto huren. Nu blijf ik de hele dag binnen, noodgedwongen. Mijn rechterbeen zit in het gips en mijn linkerbeen is nog steeds wat verlamd door die hernia. Ik zak ook nog steeds door die stomme linkerknie. Veel meer dan een klein beetje rond strompelen zit er dus (nog) niet in. Als ik echt eens iets moet doen, (voor een pedicure of zo ;-) gaat de rolstoel mee. Vandaar dat ik zo blij ben dat Johan ons komt bezoeken, dat snap je. Er komen zeker hilarische verhalen op de blog te staan!
Sasvad is (nog maar eens) naar een fuif geweest enkele dagen geleden. Het was hier vlakbij aan het strand, in Ban Sabai. De vele foto's spreken voor zich, daar hoef ik niks aan toe te voegen ;-)
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
16-08-2009
GELUKKIGE VERJAARDAG, HERLINDE!!!
Wij wensen je nog vele (gezonde;-) jaren toe, Herlinde!
Mataji & Sasvad
Categorie:Tha - Ban Tai
14-08-2009
Terug...
We zijn gisteren om 12 uur thuisgekomen na 23 uren onderweg te zijn. Alhoewel ik geen minuut heb kunnen slapen is de reis eigenlijk best vlotjes verlopen. In ieder geval een stuk aangenamer dan de heenreis...
Ik mis Maleisie nu al! De sfeer, de ontzettend aangename mensen, het Indische eten (Sasvad), de vele praatjes met de lokale bevolking. Het is een totaal verschil met Thailand. Nu weet ik eindelijk wat ze hier verbergen achter hun vele glimlachjes: Hun aversie tegen de toeristen, ze willen enkel je geld maar hebben je eigenlijk liever niet in hun buurt. Natuurlijk zijn sommige Thai welgemeend vriendelijk maar ze zijn dun gezaaid. Je moet hier altijd op je tellen passen, als ze je kunnen beduvelen doen ze het ook. In Maleisie daarentegen! Daar doen ze niks liever dan met je praten en lachen. Ze hebben oprechte belangstelling voor je wel en wee. En ze leggen je niet in de luren. Niemand heeft ons geld afgetroggeld of zelfs maar verkeerd wisselgeld teruggegeven. Bij ons vertrek uit het hotel kwam het personeel ons allemaal persoonlijk bedanken en de hand schudden. Wij moesten hen verzekeren dat we volgend jaar zouden terugkomen, allebei. En dat zullen we! Oh, incredible Malaysia...
Maar goed, we zijn nog een grote maand in Thailand en we zullen ons uiteraard hier ook flink amuseren. Sasvad wilt nog enkele Moon-fuiven afschuimen terwijl ikzelf nog tenvolle wil genieten van de wondermooie natuur. En volgende week is Johan hier! Dat wordt lachen...
Maar eerst moet ik bijslapen en uitrusten. De laatste week heeft mijn voet wel degelijk pijn gedaan dus is het nu momenteel platte rust...
Mataji
Nog wat laatste fotootjes van Penang.
Categorie:Tha - Ban Tai
11-08-2009
Dagboek Malaysia 3...
Dinsdag 11 augustus
HET IS ONS GELUKT!!!
We mogen toch opnieuw voor 60 dagen naar Thailand!
Deze morgen zijn we met een bang hart naar het consulaat gegaan. Gelukkig hadden wij nog net op tijd een medische vragenlijst van het Bangkok Hospital ontvangen. We hebben heel onze situatie uitgelegd, beroerte met als gevolg ook nog een beenbreuk, ziekenhuis, IC, extension via het hospitaal, follow-up bij de neuroloog en de orthopodist op 1 september, de duur van mijn ziekte is minimaal 6 weken, alle risico's vandien, enzovoort, enzovoort. De medische vragenlijst was daarna uiteindelijk heel erg cruciaal. Die bediende is dit formulier aan zijn baas gaan tonen en plots was alles in orde! We kregen te horen dat we deze namiddag om 15u30 onze paspoorten met geldige visumstempels mogen ophalen. Wij konden het niet geloven maar hebben ons gewoon heel dankbaar getoond en pas toen we weer buiten stonden konden we juichen! Het vraagt veel moeite maar uiteindelijk is het altijd goed om toch nog eens opnieuw te proberen, zo blijkt. Want de kansen waren eigenlijk zo goed als nihil. Vele andere toeristen hebben nul op het request gekregen en moeten Thailand verlaten.
Morgen vertrekken we dus weer! Alweer een ongelooflijke en moeilijke reis maar donderdagavond zijn we terug thuis. Genoeg tijd dan om opnieuw volledig op kracht te komen!
Ik zal wel schrijven als we terug zijn in Ban Tai!
Mataji
Categorie:Mal - Penang
10-08-2009
Dagboek Malaysia 2...
Zondag 9 augustus
Om 7u30 was ik opnieuw kiplekker en klaar voor de dag. Eerst wat internetten en dit dagboek schrijven. Straks kan ik dan alles op de blog zetten, met foto's.
Om 13 uur waren we dan allebei klaar voor een nieuwe dag in Penang. Natuurlijk eerst naar 'ons' Indische restaurant voor een Noord-Indiase Tali deze keer en een Vada. Daarna moesten we naar Jim's Cafe om onze visum-formulieren in te vullen. Morgenochtend voor 9u30 moet Sasvad nog pasfoto's laten maken en dan gaat Jim voor ons naar het consulaat met alle papieren. Normaal gezien krijgen we diezelfde dag of ten laatste dinsdag eindelijk onze nodige stempels! Natuurlijk, in een rockcafe moet je wel iets drinken en het zijn er wel een paar geworden. Alweer een stevig gesprek gehad met die Engelse dame, meer dan aangenaam.
Na een paar uurtjes hebben we toch nog een beetje aan sightseeing gedaan. En gewinkeld, ik had een stevige reistas op wieltjes nodig voor de terugreis naar India. Sasvad zei al dat hij volgend jaar liever terugkomt naar Malaysia dan naar Thailand maar dat moet ik nog zien gebeuren. Maar ik beaam! De mensen zijn daar zo vriendelijk! In Thailand willen ze je geld and that's it. Hier spreken ze je allemaal aan, doen een klapje en zijn ongelooflijk behulpzaam. Het deed ons zo denken aan India!
Tegen 19 uur had ik jammer genoeg geen fut meer en moesten we terug naar ons hotel. Sasvad is een heerlijke take-away gaan halen voor mij zodat ik op m'n AC-kamer kon blijven. Zo'n lokale markt is toch altijd het beste hoor!
En dan slapen...
Maandag 10 augustus
Deze morgen heel vroeg opgestaan want Sasvad moest nog pasfoto's laten maken. Daarna kan Jim pas onze papieren naar het consulaat brengen. Nadien wou Sasvad ook onze treinticktetten boeken.
En dan begon de miserie alweer! Hij had geboekt voor dinsdag maar zag pas nadien dat we al om 12 uur 's middags moeten vertrekken. Met als gevolg dat we dinsdagnacht rond 2 uur toekomen in Suratthani. En dan zijn er natuurlijk geen ferry's meer tot de volgende ochtend! Dan moeten we dus ofwel een uur of 6 buiten zitten wachten ofwel ergens een hotelletje zoeken. Wat dus nog niet zo simpel is in zo'n leeg stadje als Surathani, en dan ook nog eens midden in de nacht. Ik zal ook helemaal niks gezien hebben van Penang, dat vind ik zo erg! Balen, balen, balen... Eerlijk gezegd, het is een strontvervelende reis geweest. En veel te vermoeiend voor mij ook. Nu ja, ik ga er wel weer voor, ik moet wel.
Het regent al de hele dag maar ik moet vandaag toch nog pasfoto's laten maken. Blijkbaar heb je voor ons Indisch visum een pasfoto met een blauwe achtergrond nodig. (Kyra, in Belgie is dit niet nodig hoor, een witte achtergrond is daar helemaal oke!) We komen toe in Bangkok op zondag en maandagvoormiddag moesten onze formulieren zeker binnen zijn. We mogen ze dan pas op de vrijdag gaan ophalen en op zondag 20 september vliegen we terug naar India. Geen tijd dus om ze ginder ter plaatse te laten maken. Ik ben er niet zeker van dat ze blauwe achtergronden hebben op ons eiland in Ban Tai. Dus maar op veilig spelen en ze hier in Penang al laten maken. Het zullen vreselijke foto's worden, ik zal helemaal natgeregend zijn ;-) Ik vertel vanavond maar verder...
Avond: Foto's zijn inderdaad spuuglelijk maar dat deert me niet. We hebben enkele uren rondgelopen, nu ja, ik werd rondgereden. Sasvad kon me bijna niet meer duwen door die vreselijke, klamme hitte. Hij heeft me dan ergens op een terrasje geparkeerd, zo kon hij op zijn eentje naar de Indier om te eten. En zo kreeg hij een uurtje vrijheid, zonder mij...
En gelukkig heb ik een dag respijt gekregen! Sasvad heeft onze treinticketten omgeboekt en we vertrekken nu pas woensdag. Het is wel opnieuw om 14u20 en dus komen we toch rond 12 uur 's nachts toe in Surathani. Het is dus te hopen dat we dan tegen middernacht nog een hotelletje vinden. Ik ben wel blij dat ik morgen nog een volle dag kan uitrusten en genieten van Penang!
Later op de avond: GODVERDEGODVERDEGODVER!!! Onze visums zijn geweigerd!!! We krijgen aan de Thaise grens 15 dagen en dan moeten we het land uit. Waarom? Omdat we in Thailand een extension hebben gekregen voor 30 dagen. En die hebben we zelf via het ziekenhuis gekregen! Op 26 augustus moeten we Thailand uit! Morgenochtend gaan we zelf naar het Consulaat om eens alles uit te leggen. Het zal hoogstwaarschijnlijk niks helpen. De klojo-Thai! Ze willen wel ons geld maar ze zien je liever niet in persoon. We zijn meer dan pissig!!!
Morgen dus meer...!!!
Categorie:Mal - Penang
09-08-2009
Dagboek Malaysia 1...
Vrijdag 7 augustus
Doordat we zo weinig bagage meenemen hebben we besloten om toch maar onze laptops mee te sleuren.
Het was vrij moeilijk om Sasvad wakker te krijgen want hij hij had de hele nacht gedanst op de Full Moon. Uiteindelijk zijn we toch nog op tijd kunnen vertrekken ;-)
Om 15 uur heeft Som ons met zijn auto naar Thongsala gevoerd. Alweer een gratis taxirit uitgespaard. We moesten eerst nog mijn medicamenten kopen en daarna zijn we naar Pantip Market getrokken. Daar hebben we proviand ingeslaan: Pad Tai, Fried Rice en genoeg water.
Tegen 17 uur zou de boot vertrekken maar uiteindelijk was het ruim 18 uur vooraleer de ferry kon vertrekken. Er was heel veel wind en af en toe een regenbui dus het was geen aangename reis! Het was een heel gedoe om met een rolstoel en een gehandicapte vrouw aan boord te zien komen. En dan moesten we nog een smal, ijzeren trapje opklimmen. Wij waren als laatsten op de boot en dus waren alle binnen-stoelen al bezet. We konden enkel maar nog een trap omhoog klimmen en buiten zitten op gammele bankjes. Na een uur hield ik het volledig voor gezien. Het was toen al pikkedonker en door de wind en regen voelde ik me heel onveilig. Met de moed der wanhoop ben ik op mijn achterste, twee trappen naar beneden geschoven. Man, ik had de poepers zeg! Bij de uitgang waren de toiletten (staande WC's dus eigenlijk levensgevaarlijk voor mij) en daar hebben we mijn rolstoel geparkeerd en Sasvad kon daar op de grond zitten. Het was nog steeds buiten zitten maar het was toch een beetje overdekt. Daar hebben we nog 2 uren in de donkerte gezeten. Om 21 uur konden we dan eindelijk van boord. Voor de eerste keer in m'n leven ben ik bang geweest op een boot, 3 uren lang.
Dan begon het volgende traject, met de bus. Sasvad moest me gewoon omhoog duwen want de trap was veel te hoog voor mij. Na 5 kwartieren was het alweer een groot probleem om beneden te geraken. En westerlingen helpen niet hoor! Onze bus had ons vlak aan een straatkraam aan het station afgezet waar we konden zitten en eten en drinken. Dit was een goeie zaak want onze trein vertrok maar over 3 uren.
Zaterdag 8 augustus
Uiteindelijk zijn we pas om 2 uur 's nachts vertrokken, een uur later dan voorzien. En dan kon ik eindelijk liggen, in een heerlijk bed met lakens en dekens.
Om 6 uur werden we alweer gewekt want we kwamen aan bij de Thaise grens. Iedereen moest uitstappen, met alle bagage. En dat was een enorm probleem (alweer). Je moest bijna een meter overbruggen om van de treintrap naar het perron te geraken. Ik weigerde dus pertinent om dit zelfs maar te proberen. Na een tijdje hebben ze dan een soortement van loopplank gevonden en zo lukte het wel.
Eerst naar de Thai Departure om een uitreis-stempel te krijgen. Daarna moest je omlopen naar de Malaysia Arrival voor een inreis-visum. Het ging allemaal gelukkig zeer voorspoedig en de trein kon vertrekken na een klein uurtje. Om 14 uur waren we dan eindelijk in Buttersworth.
Geld wisselen (ringits) en opnieuw op een ferry voor een kort vaartje naar Penang. Het was allemaal zo goed geregeld dat we gewoon met rolstoel en al aan boord kunnen. Daarna nog een taxiritje naar Georgetown en WE WAREN TER PLEKKE!
We zijn rechtstreeks naar Jim's Cafe gegaan voor een stevige pint. We hadden dit adres doorgekregen van een vriendin in Ban Tai, een rock en reggea cafe. De eigenaar was momenteel in Koh Pah Njang, gaan fuiven vermoed ik. Maar een ontzettend vriendelijke vrouw heette ons welkom. Terwijl Sasvad op zoek ging naar een treffelijk hotel hebben we heel goed zitten praten. Over ziekte en dood en zo, het deed deugd om eens een goed gesprek te hebben ;-) Ze is een Engelse, wordt ook 50 op 18 oktober en blijft daar ook voor 6 maanden. Een tijdje later kwam haar vriendin, een Amerikaanse, 48, erbij zitten en de tijd vloog voorbij. Zo heerlijk om eens met leeftijdsgenoten te tetteren. Kort nadien kwam Sasvad met nieuws dat hij een goed hotel had gevonden. We wilden ons eerst gaan verfrissen en zo maar we zouden morgen weer langskomen. De eigenaar zou dan terug zijn en hij regelt alle visums en dergelijke, als je dit wil. En dat willen wij! Geen gedoe meer voor mij...
We hebben elk een kamer apart genomen maar wel naast elkaar. En goedkoop zeg! Er is een piepkleine badkamer, een WC en een een douchekop, that's it. In de kamer heb je dan wel gelukkig een lavabo met spiegel. Er is geen televisie maar wel WiFi. (Jaja, wij hebben dus toch onze laptops meegebracht!) Maar het allerbelangrijkste is dat het allemaal zo proper is.
Daarna moest en zou Sasvad Indisch gaan eten. Wij zitten vlakbij de Indische wijk dus keuze te over. Een Zuid-Indiase Tali en een Parotha verder was hij zelfs een beetje misselijk wegens teveel gegeten. Ondertussen was het verschrikkelijk aan het regen, de monsoon he. Na een uur schuilen was het nog steeds aan het stortregenen maar ik moest dringend gaan liggen. Ik was toen compleet uitgeput. Toen een Maleisier ons door de zondvloed zag vertrekken heeft hij ons gewoon zijn paraplu meegegeven! Nogmaals, shit aan de westerlingen.
Om 21 uur lag ik voor pampus, het was een doodvermoeiende dag. Maar we zijn er en morgen beginnen we onze papieren te regelen.
Dan krijg je ook het vervolg!
Mataji
Categorie:Mal - Penang
05-08-2009
Twee keer is scheepsrecht?
Bij leven en welzijn vertrekken we overmorgen (vrijdag 7 augustus) opnieuw voor een tweede keer naar Malaysia. Onze visums moeten dus wel nog steeds verlengd worden he.
In de loop van zaterdagnamiddag. zullen we in ons hotel arriveren. Maandagvoormiddag kunnen we de formulieren gaan invullen. In principe zijn onze visums al op dinsdagavond geregeld. Dan vertrekken we alweer huiswaarts op woensdag of donderdagnacht. Het zal er een beetje vanaf hangen op welke dag we onze terug-treinticketten kunnen boeken. (We nemen onze laptops niet mee...)
Zaterdag is Johan dan eindelijk gearriveerd!
Vandaag heb ik niet veel te melden.
Wij wensen je nog vele (gezonde;-) 
We zijn gisteren om 12 uur thuisgekomen na 23 uren onderweg te zijn.
Dinsdag 11 augustus
Zondag 9 augustus
Vrijdag 7 augustus
Bij leven en welzijn vertrekken we overmorgen (vrijdag 7 augustus)
