Wie te lang blijft dromen, gaat op zijn schaduw lijken...
09-08-2009
Dagboek Malaysia 1...
Vrijdag 7 augustus
Doordat we zo weinig bagage meenemen hebben we besloten om toch maar onze laptops mee te sleuren.
Het was vrij moeilijk om Sasvad wakker te krijgen want hij hij had de hele nacht gedanst op de Full Moon. Uiteindelijk zijn we toch nog op tijd kunnen vertrekken ;-)
Om 15 uur heeft Som ons met zijn auto naar Thongsala gevoerd. Alweer een gratis taxirit uitgespaard. We moesten eerst nog mijn medicamenten kopen en daarna zijn we naar Pantip Market getrokken. Daar hebben we proviand ingeslaan: Pad Tai, Fried Rice en genoeg water.
Tegen 17 uur zou de boot vertrekken maar uiteindelijk was het ruim 18 uur vooraleer de ferry kon vertrekken. Er was heel veel wind en af en toe een regenbui dus het was geen aangename reis! Het was een heel gedoe om met een rolstoel en een gehandicapte vrouw aan boord te zien komen. En dan moesten we nog een smal, ijzeren trapje opklimmen. Wij waren als laatsten op de boot en dus waren alle binnen-stoelen al bezet. We konden enkel maar nog een trap omhoog klimmen en buiten zitten op gammele bankjes. Na een uur hield ik het volledig voor gezien. Het was toen al pikkedonker en door de wind en regen voelde ik me heel onveilig. Met de moed der wanhoop ben ik op mijn achterste, twee trappen naar beneden geschoven. Man, ik had de poepers zeg! Bij de uitgang waren de toiletten (staande WC's dus eigenlijk levensgevaarlijk voor mij) en daar hebben we mijn rolstoel geparkeerd en Sasvad kon daar op de grond zitten. Het was nog steeds buiten zitten maar het was toch een beetje overdekt. Daar hebben we nog 2 uren in de donkerte gezeten. Om 21 uur konden we dan eindelijk van boord. Voor de eerste keer in m'n leven ben ik bang geweest op een boot, 3 uren lang.
Dan begon het volgende traject, met de bus. Sasvad moest me gewoon omhoog duwen want de trap was veel te hoog voor mij. Na 5 kwartieren was het alweer een groot probleem om beneden te geraken. En westerlingen helpen niet hoor! Onze bus had ons vlak aan een straatkraam aan het station afgezet waar we konden zitten en eten en drinken. Dit was een goeie zaak want onze trein vertrok maar over 3 uren.
Zaterdag 8 augustus
Uiteindelijk zijn we pas om 2 uur 's nachts vertrokken, een uur later dan voorzien. En dan kon ik eindelijk liggen, in een heerlijk bed met lakens en dekens.
Om 6 uur werden we alweer gewekt want we kwamen aan bij de Thaise grens. Iedereen moest uitstappen, met alle bagage. En dat was een enorm probleem (alweer). Je moest bijna een meter overbruggen om van de treintrap naar het perron te geraken. Ik weigerde dus pertinent om dit zelfs maar te proberen. Na een tijdje hebben ze dan een soortement van loopplank gevonden en zo lukte het wel.
Eerst naar de Thai Departure om een uitreis-stempel te krijgen. Daarna moest je omlopen naar de Malaysia Arrival voor een inreis-visum. Het ging allemaal gelukkig zeer voorspoedig en de trein kon vertrekken na een klein uurtje. Om 14 uur waren we dan eindelijk in Buttersworth.
Geld wisselen (ringits) en opnieuw op een ferry voor een kort vaartje naar Penang. Het was allemaal zo goed geregeld dat we gewoon met rolstoel en al aan boord kunnen. Daarna nog een taxiritje naar Georgetown en WE WAREN TER PLEKKE!
We zijn rechtstreeks naar Jim's Cafe gegaan voor een stevige pint. We hadden dit adres doorgekregen van een vriendin in Ban Tai, een rock en reggea cafe. De eigenaar was momenteel in Koh Pah Njang, gaan fuiven vermoed ik. Maar een ontzettend vriendelijke vrouw heette ons welkom. Terwijl Sasvad op zoek ging naar een treffelijk hotel hebben we heel goed zitten praten. Over ziekte en dood en zo, het deed deugd om eens een goed gesprek te hebben ;-) Ze is een Engelse, wordt ook 50 op 18 oktober en blijft daar ook voor 6 maanden. Een tijdje later kwam haar vriendin, een Amerikaanse, 48, erbij zitten en de tijd vloog voorbij. Zo heerlijk om eens met leeftijdsgenoten te tetteren. Kort nadien kwam Sasvad met nieuws dat hij een goed hotel had gevonden. We wilden ons eerst gaan verfrissen en zo maar we zouden morgen weer langskomen. De eigenaar zou dan terug zijn en hij regelt alle visums en dergelijke, als je dit wil. En dat willen wij! Geen gedoe meer voor mij...
We hebben elk een kamer apart genomen maar wel naast elkaar. En goedkoop zeg! Er is een piepkleine badkamer, een WC en een een douchekop, that's it. In de kamer heb je dan wel gelukkig een lavabo met spiegel. Er is geen televisie maar wel WiFi. (Jaja, wij hebben dus toch onze laptops meegebracht!) Maar het allerbelangrijkste is dat het allemaal zo proper is.
Daarna moest en zou Sasvad Indisch gaan eten. Wij zitten vlakbij de Indische wijk dus keuze te over. Een Zuid-Indiase Tali en een Parotha verder was hij zelfs een beetje misselijk wegens teveel gegeten. Ondertussen was het verschrikkelijk aan het regen, de monsoon he. Na een uur schuilen was het nog steeds aan het stortregenen maar ik moest dringend gaan liggen. Ik was toen compleet uitgeput. Toen een Maleisier ons door de zondvloed zag vertrekken heeft hij ons gewoon zijn paraplu meegegeven! Nogmaals, shit aan de westerlingen.
Om 21 uur lag ik voor pampus, het was een doodvermoeiende dag. Maar we zijn er en morgen beginnen we onze papieren te regelen.
Dan krijg je ook het vervolg!
Mataji
Categorie:Mal - Penang
05-08-2009
Twee keer is scheepsrecht?
Bij leven en welzijn vertrekken we overmorgen (vrijdag 7 augustus) opnieuw voor een tweede keer naar Malaysia. Onze visums moeten dus wel nog steeds verlengd worden he.
In de loop van zaterdagnamiddag. zullen we in ons hotel arriveren. Maandagvoormiddag kunnen we de formulieren gaan invullen. In principe zijn onze visums al op dinsdagavond geregeld. Dan vertrekken we alweer huiswaarts op woensdag of donderdagnacht. Het zal er een beetje vanaf hangen op welke dag we onze terug-treinticketten kunnen boeken. (We nemen onze laptops niet mee...)
See you all later!
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
28-07-2009
Boottripje...
Het gaat nog niet zo gemakkelijk om te schrijven. Ik moet dus nog steeds wat korte zinnetjes gebruiken. En het zal telkens maar een kort stukje zijn. Maar ik kan toch alweer een beetje bloggen...
Gisteren zijn we met de boot naar Koh Samui geweest. We hebben daar een heel goed ziekenhuis gevonden en het was ook min of meer te betalen. Een zeer competente orthopodist heeft mijn been helemaal opnieuw in gips gezet, Dit was broodnodig want mijn vorige gips stond helemaal scheef. Nu staat mijn voet weer helemaal recht. Ze hadden zelfs gekleurde gips! Jammer genoeg alleen maar blauw en groen ;-)
De dokter zei ook dat het helemaal niet nodig was om te opereren! Na zes weken zal mijn been helemaal genezen zijn! Als dat geen opluchting is...
We vertrekken op zondag 9 augustus opnieuw naar Malaysia. Zo hebben we een week te tijd op onze visums te regelen. Wees gerust, het gaat goed!
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
21-07-2009
Revalideren...
We zijn niet vertrokken naar Malaysia.
Ik heb vrijdagmorgen oa een beenbreuk gekregen. Sedert gisteravond ben ik weer thuis. Nu moet ik eerst veel revalideren.
Tot binnenkort dus maar...
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
17-07-2009
Malaysia
Nee, er valt voorlopig helemaal niks te lezen want we zijn onderweg naar of al ter plaatse in...
PENANG, MALEISIE! . Tot over enkele dagen!
Mataji & Sasvad
Categorie:Mal - Penang
14-07-2009
50% Ban Tai...
Ons Koh Pha Nhang-avontuur zit er alweer bijna voor de helft op. Ten laatste op 18 juli moeten we Thailand verlaten ivm verlopen visums. We dachten eerst om naar Cambodja te reizen maar dit plan hebben we eventjes in de koelkast gezet. We hebben te weinig tijd en dit land is nogal moeilijk te bereiken met het openbaar vervoer. Een vliegreis is te duur. We hebben nu besloten om naar Maleisie te gaan wat dan ook veel logischer is. Dit ligt ten zuiden van ons en is veel gemakkelijker te bereiken. We vertrekken dus op vrijdag 17 juli om 16 uur om daar zaterdagmiddag hopelijk rond 15 uur te arriveren.
Ik kijk er wel naar uit om een nieuw land te bezoeken zelfs al is het maar voor enkele dagen. We gaan niet naar de Thaise ambassade in Kuala Lumpur maar naar het consulaat op het eiland Penang. Maar goed dat er internet bestaat, in een kleine 2 uurtjes heb ik onze hele reis kunnen uitstippelen. Hoe deden de mensen dit vroeger, vraag ik me dikwijls af. Het is wel alweer een lange trot, we zullen bijna een volledig etmaal onderweg zijn. We vertrekken uit Ban Tai met de auto naar Thongsala waar we de boot nemen naar Surat Thani. Vandaar met de de bus naar het station. We stappen op de nachttrein en 12 uren later arriveren we in Buttersworth, Malaysia. Dan alweer een andere boot naar Penang waar ons nog een korte taxirit naar Georgestown staat te wachten. Daar moeten we dan alle benodigde visa regelen vooraleer we iets anders kunnen en mogen doen. Eerst en vooral een visum voorr Thailand voor de resterende twee maanden en misschien ook wel in een moeite door voor India, we zien wel. Vanaf 23 juli mogen we Thailand weer binnen dus tegen het einde van deze maand zullen we zeker terug zijn in Ban Tai. Hoogstwaarschijnlijk al wat eerder.
Het is de bedoeling dat we zo weinig mogelijk bagage meenemen, elk twee sets kleren en een tandenborstel. Dju toch... We nemen op deze reis onze laptops NIET mee dus we kunnen niet online.. Er zal dus voor minimaal 10 dagen geen contact mogelijk zijn. De GSM gaat wel mee, samen met al mijn Sim-kaarten (Belgie, India, Thailand) Mochten jullie ons dringend moeten bereiken moet je dus in ieder geval al deze telefoonnummers proberen. Ik heb geen idee welke kaart zal werken in Malaysia, ik vermoed dat m'n Belgisch nummer de meeste kans maakt.
En nu onze piepkleine rugzakjes inpakken, O dear, waar vind ik plaats voor nog enkele broodnodige boeken? HELLUP...
Mataji
Vergeet niet om op 21 juli naar het nieuws te kijken. Die dag is er een zonsverduistering in Azie die wel 6 minuten zal duren!
Categorie:Tha - Ban Tai
12-07-2009
Een storm in een glas water?
Nou nee, het is wel iets meer dan dat...
Gisteren begon het al met een loodgrijze lucht en af en toe een flinke plensbui.
Er stond een stevig zeewindje wat eigenlijk meer dan welkom was.
Eindelijk eens volop kunnen ademen.
Deze morgen kregen we dan het vervolg.
Ontzettende regenvlagen, er lag echt een grijzig, vochtig waas over het eiland.
En dan die wind die rukte aan alles wat los en vast stond.
Best wel spannend...
De grootste doodsoorzaak op de eilanden zijn niet de talloze brommerongelukken zoals ik altijd al dacht maar wel de vele vallende kokosnoten.
Je snapt dus dat ik nogal schichtig onder die bomen doorloop als er zo'n wind staat.
En eigenlijk ook als alles rustig is.
Vorige week lag ik lekker te lezen op ons terras.
Strakke blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht, geen briesje te voelen.
Plots hoor ik verdacht luid geritsel en was nog net op tijd om een kokosnoot te zien vallen met de snelheid en de kracht van een kanonskogel.
Als je zoiets in je nek krijgt ben je inderdaad morsdood!
Enkele dagen geleden was het hier op het resort dan ook grote kokosnoot-pluk.
Uiteraard klimmen de mensen niet zelf zo hoog in de bomen, dit werkje doen de goed afgerichte apen wel.
Gelukkig zijn ze zo voorzienig geweest anders waren er vandaag zeker enkele dooien te betreuren.
Ik ben net terug van het restaurant waar 'Madam', de vrouw van Som de eigenaar, mij gebakken banaan aanbood.
Mensenlief, is dit lekker zeg!
En diep vanbinnen ben ik nu eigenlijk wel blij dat ik een geldig excuus heb om de rest van de dag binnen te blijven.
Beetje bloggen, beetje lezen, beetje televisie kijken, beetje eten (frieten met een ei, Veerle!;-)...
Heerlijk!
Morgen zal het weer warm en zwoel en vochtig zijn dus laat ik maar beginnen met genieten.
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
10-07-2009
Honderd...!
Categorie:Tha - Ban Tai
05-07-2009
Allemaal beestjes, zoveel beestjes...om me heen!
Wat ik echt afschuwelijk vind aan Thailand zijn al de beestjes die hier wonen. Meer bepaald de insecten. En er leven er heel veel in en rond ons huis! Ik heb wel al een van hun schuilplaatsen ontdekt. Een luik in het plafond die naar een tussenruimte leidt waar alle leidingen en zo doorlopen. Die heeft Sasvad nu netjes rondom rond afgeplakt met tape.
De insecten-invasie is daardoor al een stuk afgenomen. Maar toch...er kruipen en vliegen er nog teveel rond naar mijn zin.
Om te beginnen heb je de kevers of cicaden, Zo'n vier-vijf cm lang, dik bruin lijf, een beetje log. Die kunnen we tamelijk gemakkelijk vangen en buitenzetten.
Dan heb je nog de kakkerlakken. Die kunnen wel zes tot zeven cm groot worden. Met van die lange voelsprieten! Brrrr... Ze zijn onmogelijk te vangen want ze zijn supersnel. Twee dagen geleden, in de late avonduren, zat er zo'n gedrocht op m'n zetel. Meer dan een uur heeft hij daar verstoppertje gespeeld tussen de kussens en dekens. Ik was doodmoe maar aangezien ik in die zetel ook slaap moest ik wachten tot hij een ander speelplekje uitzocht. Toen Sasvad eindelijk thuiskwam om mij te redden (ik had hem ondertussen in lichte paniek opgebeld ;-) was de kakkerlak net de muren opgekropen. Met een borstel heeft Sasvad hem dan opgejaagd tot hij ergens onder de gootsteen is verdwenen. Tot nu toe heb ik hem nog niet teruggezien. Afkloppen maar...
Er kruipen hier ook heel giftige duizendpoten rond in het resort. Ze zijn pikzwart en bloedrood en zijn minstens tien cm lang. Gelukkig heb ik ze nog niet binnen aangetroffen want ik maak ze onmiddellijk dood, wees daar maar zeker van. Cicaden en kakkerlakken zijn akelig om te zien maar doen niks. Die duizendpoten daarentegen zijn letterlijk levensgevaarlijk.
Sasvad slaapt altijd boven in een van de slaapkamers en is daar na een felle storm een grote spin tegengekomen. Met lichtgevende ogen, echt! 't Beest kwam schuilen natuurlijk. Die nacht heeft hij uiteindelijk toch beneden geslapen en de dag nadien is hij met alle mogelijke hulpmiddelen naar boven getrokken. Bij daglicht gaat zoiets veel gemakkelijker, dat spreekt vanzelf. Het is hem gelukt om de spin naar buiten te schuiven en dan een zetje te geven zodat hij van het balkon in de struiken viel. Ik slaap altijd beneden omdat ik geen zin heb om in het donker die hoge buitentrap te beklimmen. De kamers hebben ook maar een enkel lampje en ik kan er niet tegen om altijd in zo'n schemerdonkerte te moeten zitten. Ik word daar helemaal kriegelig van. Veel te veel schaduwen en onmogelijk om te lezen. En nu ik van die spin gehoord heb is de lust me helemaal vergaan. Alhoewel ik doodgraag eens in een echt bed met een goeie matras zou slapen heb ik besloten dat ik beneden blijf. Hier zie ik alles tenminste nog rondkruipen.
Er zijn hier ook piepkleine vliegjes, misschien een mm groot, maar bijten! Mijn onderbenen en armen hebben al volgestaan met grote, rode bulten. De jeuk is vreselijk en kan dagen aanhouden. Al heel vlug heb ik ondervonden dat ze vooral op zweet afkomen. Nu ik nog meer douche dan voorheen ben ik zo goed als bult-en jeukvrij. Enkel gisteren is zo'n verdomd vliegje er in geslaagd om in m'n enkel te bijten terwijl ik boodschappen deed in Thongsala. Maar goed, daar kan ik mee leven. Ik moet wel...;-)
Voor
de rest heb ik hier nog muggen, huisvliegen, mieren, wormen en heel
veel gekko's gezien maar daar heb ik helemaal geen last van. Al zeker niet van die gekko's, hoe meer hoe liever hier in huis. Zij eten insecten en doen dus nuttig werk.
Over de onzichtbare beestjes die ik nog nooit gezien heb maar die er wel zijn (heel veel dus) kan ik natuurlijk niks schrijven.
Nog zin om te komen, Johan?
Keep the spirit high, Kyra!
Mataji
Kleine correctie, ik heb dit gisteren geschreven. 's Avonds kwam de kakkerlak weer boven water. Hij liep eerst wat toertjes over de grond, verdween dan achter Sasvads rugzak en en zat nadien de hele tijd rond te scharrelen bij de televisie. Toen ik begon te koken is hij mee verhuisd naar de keuken. Ik wou een vork nemen en hij zat in de couvertbak! Ik kreeg het bijna.want ik zat hier helemaal alleen. (Sasvad heeft toen 18 uren aan een stuk door geslapen na een wel zeer intense fuif) De volgende morgen werd ik wakker en wat zag ik naast mijn bed op de vloer? Een dooie gekko en een bijna-dode kakkerlak. En net buiten de deur een reuze-cicade met z'n poten in de lucht. Geen idee wat er hier gebeurd is vannacht. Ik wil het niet weten ook...
En je dacht toch zeker niet dat ik hier met de camera in de aanslag zit te wachten tot er zo'n vliegbeest passeert? Geen eigen foto's dus, wel enkele afbeeldingen die ik van internet heb geplukt..;-)
Categorie:Tha - Ban Tai
30-06-2009
Powercut?
NO!
Zeven uren hebben we vandaag zonder electriciteit of water gezeten. Van 10u30 in de morgen tot 17u30 's avonds, net de warmste uren van de dag.. Zelfs in India is zoiets buitensporig te noemen.
In Thailand duren de powercuts maximaal 5 minuutjes dus na 2 uren begon ik toch onraad te ruiken. Gisteren hadden we grote boodschappen gedaan en de frigo en diepvriezer zaten stampvol. Dat was dus uiteraard m'n eerste en grootste zorg. Ik had ook net een grote handwas gedaan en de hele beneden gedweild dus je kon me uitwringen. Toen werd ik stilletjesaan serieus geagiteerd, vooral doordat ik nergens wat soelaas vond. Geen AC, geen fan en zelfs geen verfrissende douche. Dat ik zo'n beetje zat weg te smelten zonder airco of ventilator, ach dit is tropisch Azie. Soms moet je dit gewoon aanvaarden. Maar al ons eten kapot? Nee, dit was de spreekwoordelijke druppel. Om 15 uur hield ik het voor gezien, vooral omdat ze naast de deur lustig bleven verder zagen en boren. De tempel next-door wordt gerenoveerd but no way dat zij wel op goddelijke interventie kunnen rekenen en dat wij 'in de kou' moeten blijven staan.. Naar het restaurant dus, op zoek naar Som of zijn vrouw, om uitleg te vragen. Het was nog een hele toer om me aan te kleden en m'n haar te doen in die plakkerige schemerte bij ons thuis. Som was nergens te bespeuren en zijn madam lag lekker te slapen voor een luid-spelende televisie. Tegen die tijd was Sasvad ook gearriveerd om eens te kijken wat er nu eigenijk aan de hand was. Na een uur werd madam dan toch wakker en konden we onze grieven spuien. (We weten nog steeds haar naam niet, erg he?) Som moest toen nog gewekt worden en hij is onmiddellijk gaan zoeken naar de oorzaak. Een draadje los aan de meterkast, och hemel. En daarvoor heb ik al die uren zo afgezien. Het wordt hier maximaal 35 graden maar door de grote vochtigheid voelt dit al vlug 10 graden warmer. Eigenlijk leef ik hier constant in een supergrote sauna. De airco staat nu op z'n koelst en de fan draait op volle toeren. De frigo en daardoor natuurlijk ook de diepvriezer zoemen weer volop..
Ik moest dit even kwijt maar zo hebben jullie iets te lezen, niewaar? Wou dat het omgekeerd ook zo was...
Mataji
Veel fotograferen doen we momenteel niet dus gewoon enkele willekeurige beeldjes)
Categorie:Tha - Ban Tai
28-06-2009
Ochtenduren...
Het was nog heel vroeg in de morgen. Alle fuifgangers sliepen, hier en daar kwam een Ban Tai-er langzaam in actie. Stil kon je het niet noemen. Het koorgezang van de cicaden en het gebrul van de kikkers was bijna oorverdovend. Vogeltjes wilden niet onderdoen en vielen een voor een in.
Met een tas koffie in de hand stond ik op de veranda die wereld slaperig te bekijken. Een lange dag lag voor me open die ik naar believen kon invullen. Wat zou ik eens kunnen doen? Gaan kijken of de zee nog steeds elf verschillende kleuren blauw heeft? (Met dank aan Aad;-) Er ligt een formidabel, plaatselijk onweer vlak boven Ko Samui dus daarvan zou ik wat mooie foto's kunnen maken. En zo geschiedde... Misschien kan ik in het restaurant eens kijken of er iemand zit waar ik wat tegenaan kan kletsen. Als het eb is kan ik altijd gaan strandjutten en luieren in de zon is natuurlijk ook een optie. Ik kan er ook een wat meer actieve dag van maken, boodschappen doen in Thongsala bijvoorbeeld. Of de boekwinkeltjes afschuimen op zoek naar tweedehandslectuur, altijd een schattenjacht. We moeten ook nog eens andere stranden gaan (be)zoeken zodat we Johan meteen wegwijs kunnen maken. Nu ja, moeten? Laat ik maar naar binnen gaan en wat bloggen. De dag vult zichzelf wel in...
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
25-06-2009
Alweer eentje jarig in de familie...
Konnichi-wa, Johan-san!
Otanjou-bi Omedetou Gozaimasu! Tanoshimo-yo!
Ja mata-ne...! Mataji & Sasvad ^_^ ^_^
Categorie:Tha - Ban Tai
23-06-2009
Jungle...
Sasvad had er eventjes genoeg van om hier altijd maar lui rond te hangen. Hij wou iets actiefs doen, een beetje bewegen.. Na wat aandringen had hij vijf andere toeristen van het resort ook zo zot gekregen. Ze Zouden Een Berg Beklimmen! Zonder gids welteverstaan. Hoe moeilijk kon het zijn om de top van een berg te vinden?
Eerst een valse start. De volgende dag hadden ze afgesproken rond 10 uur. En wie stond er op dit tijdstip volledig gepakt en gezakt klaar? Jazeker, Sasvad. En wie was er helemaal niet te vinden? Yes sir, de anderen. Iedereen wou nog een beetje verder slapen en Sven was zelfs helemaal niet thuisgekomen. Het weer was dan ook niet optimaal, betoogden ze. (Het was iets koeler dan normaal en bewolkt, perfect weer voor een trekking volgens mij ;-) Maar morgen gingen ze bergbeklimmen, zeker weten, beloofden ze verder! Daar stond Sasvad dan, in lange broek, sokken en stevige bottienen, rugzak met zaklamp, verrekijker, water, zakmes etc.
De dag nadien stonden ze, zoals beloofd, inderdaad tegen 9 uur volledig klaar. Iedereen had schoenen aangetrokken maar dat was het wel zo'n beetje qua voorbereiding. In dunne topjes en zelfs ontbloot bovenlijf zouden ze de jungle trotseren. Natuurlijk moesten ze eerst nog stevig ontbijten met z'n allen! En dan eindelijk, na een uur of wat, was iedereen toch klaar om aan te zetten. Op naar de waterval waar er helemaal niks te zien was. Door een tekort aan regen stond er enkel een klein plasje water. Wel een uitgelezen kans om de rotsen achter de voorlopig-niet-bestaande waterval te beklimmen.
En toen begon het grote zoeken! Waar was die berg en vooral, waar was die top? Rondvragen bij enkele Thai die daar in de omgeving woonden of werkten leverde niks op. Nog een paar uur verder en ze hadden nog steeds de juiste weg niet gevonden. Ondertussen liepen ze wel al tijden rond in de dichtbegroeide jungle waar van alles te zien was. Spinnen zo groot als je hand bijvoorbeeld. En bananen, kokosnoten en litchi's kon je zo van de bomen plukken. Verhongeren zat er dus zowiezo niet in. Gelukkig zijn ze geen slangen tegengekomen. Meer bepaald cobra's want daar zat ik wel een beetje mee. Als stoere amateuren liepen ze daar op hun eentje door het oerwoud zonder ook maar de minste voorzorgsmaatregelen. Er kon gewoonweg van alles gebeuren.
Even terzijde: Die zorgen heb je dus als je zelf niet kan meedoen en plaatsvervangend moet leven. Je beeldt je van alles in maar tot nu toe is er nog niks dramatisch gebeurd. Hout vasthouden...
Aan de foto's te zien kan je duidelijk merken dat het een zeer vermoeiende tocht was. Vooral voor Sasvad en de al wat oudere Japanner Jassu was het zwaar afzien. Die vier anderen zijn nog jong en fit en kunnen zoiets veel beter aan. (Sasvads woorden;-) Na enkele uren hebben ze wel een soort van viewpoint bereikt waar ze toch een beetje konden genieten van de formidabele vergezichten. De bergtop is nooit gevonden.
De weg naar beneden was zo mogelijk nog moeilijker dan naar boven. Uiteindelijk zijn ze dan toch zonder kleerscheuren in Thongsala aangekomen. Onmiddellijk naar Pantip-market waar je heerlijk kunt eten voor zeer weinig geld. Ze waren redelijk uitgehongerd, kan je wel stellen. Ondanks zijn vermoeidheid heeft Sasvad er toch nog aan gedacht om voor mij een take-away Pat Thai te kopen. En een reuze-gamba gebakken op de barbecue. Al eens gegeten? OMG, zo lekker!
Ik vraag me af wanneer ze nog eens een trekking zullen plannen. Zo'n dag moet natuurlijk met zorg uitgekozen worden. Niet op half, full, black of blue moon want dan moet er gedanst worden. En Holy Vishnu, ik zou nog bijna shiva moon vergeten... Ook niet de twee daaropvolgende dagen want dan gaat iedereen naar de afterparty in Ban Sabai. Die kan gemakkelijk de godganse dag doorgaan! En uiteraard zijn ze nadien minstens 24 uren out. Het mag niet te warm zijn maar ook niet bewolkt of regenen. En iedereen moet dan nog eens in de juiste stemming zijn. Wel grappig hoor, om alles zo van de zijlijn te kunnen observeren...;-)
(Foto's in de twee onderstaande berichten)
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
Jungle, Extra foto's...1
Categorie:Tha - Ban Tai
Jungle, Extra foto's...2
Categorie:Tha - Ban Tai
21-06-2009
Een zeer speciale dag voor ons allebei...
Voor de allereerste keer in honderdennegenendertig dagen wil ik eventjes in Brugge zijn! Kyra, je blijft de ganse dag in onze gedachten! Mama & Kobe
Categorie:Tha - Ban Tai
17-06-2009
Sunset...
Op een avond, zo rond zevenen, zat ik in m'n eentje in het openluchtrestaurant van het resort wat voor me uit te staren. Sasvad zat bij Sven en nog wat andere toeristen te overleggen welke fuif ze straks
met hun aanwezigheid zouden vereren. Het was aan het schemeren, normaal gezien een tijdstip waar ik echt een hekel aan heb. De lucht werd langzaam grijzig, dan paars met veel roze tinten en uiteindelijk oranjerood. Vanuit de verte zag ik een voor een de lichtjes van Ko Samui verschijnen. Allemaal fonkelende sterretjes. Vissersboten werden donkere schaduwen. En de zee, die kabbelde rustig verder.
Plots overviel het me, een gevoel van gelukzaligheid dat bijna pijn deed. Zo'n euforisch gevoel waarvan je de tranen in je ogen krijgt. De tijd stond eventjes stil. Ik had op slag helemaal geen last meer van de muggen en de zandvlooien. Ik zweette zelfs niet meer. Enkele hartekloppen lang was ik compleet van deze wereld vooraleer ik me weer bewust werd van m'n omgeving. Een godsgeschenk...
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
15-06-2009
Speciaal voor Evert...
...die vandaag jarig is!
Maak er een 'FEEST' dag van, Evert!!!
Mataji & Sasvad
Categorie:Tha - Ban Tai
11-06-2009
To do list...
Op vraag van Kyra wat we hier allemaal uitvoeren buiten feesten & kokosnoten tellen...
Wat wij hier allemaal doen of zouden moeten doen:
Luieren, zonnebaden, lachen, wandelen, boodschappen doen, afwassen, pootjebaden, kuisen, douchen, strandlopen, kletsen, pintelieren, rust inademen, genieten, beestjes kijken, Thai oefenen, internet, spelen, filmpje kijken, douchen, koken, foeteren, windowshoppen, fuifen, staren, tabak rollen, haken, wasje doen, kleine beestjes buitenzetten, zweten, smikkelen, hondjes strelen, bootjes kijken, slapen, water sleuren, dagdromen, facebooken, douchen, schommelen, muggenbeten openkrabben, ruttelen, watertherapie, lezen, schelpen zoeken, toerist uithangen, terrasje doen, denken, nieuws kijken, doorlopers, dweilen, strijken, puffen, geest leegmaken, schrijven, douchen, vegen, Som zoeken, lege flessen wegbrengen, insmeren, een boordevol glas ijsblokjes aangelengd met cola in een enkele gulp leegdrinken en eens flink boeren, liggen, ergeren, zee-egels ontwijken, veel noedels koken, liters water drinken, veel aan Kyra denken, praten, plannen maken, een slaapmutsje gaan nuttigen, wild dansen, Ko Samui bewonderen vanuit de verte, douchen, visa-run uitdenken, fotograferen, brommeren, bootjevaren, bloggen, gelukkig zijn, eindeloos nieuwe kapsels uitproberen, vermageren, bezwete kleren afstropen, verbranden, sawngthaew tegenhouden, been oefenen, insmeren, zagen, vroeg opstaan, opruimen, douchen, uitblazen, vuilnis wegbrengen, nieuw eten proeven, zonsondergangen, stormen uitzitten, klaptje doen met Richard, kokosnoten tellen, door de regen overvallen worden, kleren herstellen, waaieren, emails lezen, tegen mezelf praten, surfen (op internet;-), nachtbraken, douchen, voornemens niet uitvoeren, met afschuw aan Belgie denken, kilometers lopen, in de hangmat liggen, giechelen, ontspannen, verdikken, niksdoen, mm voor mm genezen, bruinen, downloaden, uitstapje maken naar Haad Rin, lang maar altijd tekort met Kyra telefoneren, mieren volgen, douchen, varanen zoeken, spinnen buitenjagen, prutsen, klaplopen, gamen, eeuwig zand verwijderen, me telkens weer een aap schrikken als er een gekko door het huis schiet, zingen, naar de zee kijken, mezelf uitlachen, zand vervloeken, aan India denken, darmproblemen doorstaan, douchen, mooie bloemen laten staan, klooien, me heel veel afvragen, stralen, nooit in de zon kijken, mooie stranden zoeken, uitkijken naar Johans komst, hulp vragen, Sasvad ergeren, baby van Som entertainen, naar de volle maan kijken zonder met m'n ogen te knipperen, de vooruitgang van de tempel in de gaten houden, me doodergeren aan die belachelijke Belgische administratie, douchen, blijven ademen, dankbaar zijn, dansen bij volle maan, strandjutten, varanen afschrikken, schruwelen, naaien, verdwalen, verbranden, uren in een hangmat liggen, TV kijken nu we eindelijk kabel hebben, douchen, afzien door die eeuwige tropische hitte, heel erg verwonderd zijn bij het zien hoe ze hun huiskippen bijna dagelijks wassen, een dankwoordje uitspreken, recht onder de airco staan in combinatie met de fan, alweer bezwete kleren uitwassen, elke dag kijken hoe de zee er bij ligt, uitkijken voor krabben want die bijten fel, grote inkopen doen in Thongsala, de ene fuif na de andere aflopen, douchen, plannen maken voor Cambodja volgende maand...
Dat zal het wel zo'n beetje zijn voor ons allebei...!
Mataji
Categorie:Tha - Ban Tai
06-06-2009
India versus Thailand
Het is toch telkens weer een opluchting als zo'n obstructie voorbij is. Ik ben iedere keer min of meer voor een week uitgeschakeld. Maar nu kan de pret opnieuw beginnen.
Na de Halfmoon is Sasvad rond 9 uur 's morgens binnengestruikeld. Enkel om te laten weten dat hij nu vertrok naar de afterparty op het strand. Ach, die jeugd
Van zodra ik me een beetje beter voelde heb ik een auto tegengehouden en ben ik op m'n eentje lekker gaan shoppen in Thongsala. (Zo'n taxi wordt een 'sawngthaew' genoemd en is eigenlijk een omgebouwde truck met in de lengte twee lage banken voor passagiers) Sasvad was het kotsbeu om overal te moeten wachten als ik het aanbod van een winkel wou bekijken. Voor 2000 B (50 euro) heb ik 3 linnen tunieken, 3 van die 'gangsta' hoofddoekjes, 4 korte en 4 lange broeken gekocht. Die broeken zijn gemaakt uit een hele dunne, vloeiende stof. Net wat ik nodig had in die hitte. Ik kan ze wel niet knopen op de authentieke Thaise manier wegens te klein (of ik te groot ;-) maar daar heb ik zelf al iets op gevonden. Het is erg moeilijk om in Thailand kleren te vinden voor de wat rondere mensen onder ons. Al die kleine, frele vrouwtjes die hier rondlopen...
Toen ik aan de reacties van de verkopers begon te merken dat ik dringend moest afkoelen ben ik naar 'ons' terras gegaan. Tegen die tijd stroomde het zweet over mijn gezicht en m'n hemd was letterlijk doorweekt. Ze begonnen hun draagbare ventilatoren al aan te prijzen, zo erg was het! Grijns... Ons terras is een van de vele terrasjes die je daar overal ziet maar dan op z'n Thais. Heel wat restaurants worden uitgebaat door westerlingen maar daar hebben wij ons nooit thuis gevoeld. Het is veel leuker om tussen de lokale bevolking te zitten.
Ik werd hartelijk verwelkomd door alweer zo'n petite vrouwtje. Ze schoof meteen een stoel bij onder de fan en vond het gezellig dat ik deze keer zonder m'n zoon was. Zo kon ze ook eens wat kletsen en tussen de dagschotels die ze serveerde door kwam ze telkens uitleg geven over die gerechten. Ze liet me zelfs proeven van een van hun desserts:'Very good for hot. Only China have same' Het is dus gewoon een berg geschaafd ijs (met de hand gemalen ijsblokjes) waarover ze een mierzoete aardbeiensiroop gieten. Helemaal niet slecht mochten ze wat minder gul zijn met die siroop. Het is pure suiker met een smaakje aan. Maar inderdaad zeer verfrissend, ze mag trots zijn ;-)
Al de hele tijd zit ik vergelijkingen te maken tussen India en Thailand en ik weet nog steeds niet welk land mijn voorkeur geniet.
India Con: rumoerig, een aartsmoeilijk land om door te reizen, de meeste verkopers zijn echte gangsters, het kan er vreselijk stinken, er zijn veel te veel powercuts, ze zijn allemaal zo chauvinistisch, iets organiseren kunnen ze niet maar ze vinden wel dat zij in alles beter zijn, veel te veel corruptie, hun 'no problem' mentaliteit, diefstal, verkrachting en moord tieren welig, als westerling moet je altijd en overal op je tellen passen, ze zijn ontzettend hypocriet, alcohol mag wel geconsumeerd worden maar niet in het openbaar, het verkeer, al de vuiligheid op straat, het kastenstelsel, het benauwende familie-clan gevoel, de talloze bedelaars, gearrangeerde huwelijken, soms een groot tekort aan westerse produkten, Indische WC's, lavabo's zonder afvoerbuis, het zijn zware homofoben maar mannelijke vrienden lopen er wel ongegeneerd hand in hand of pinkie-pinkie over straat, ikzelf vind het eten afschuwelijk...
India Pro: de grote vrijheid die er heerst, spotgoedkoop, hele boeiende mensen, grote spritualiteit, ze zijn erg inventief, de meesten onder hen spreken redelijk verstaanbaar Engels, voor elk probleem vinden ze wel een oplossing, ongelooflijk mooie natuur, hun bereidwilligheid, hun vreemde, kinderlijke gevoel voor humor, Bollywood, de ontelbare feestdagen, die intense geuren, felgekleurde sari's, het respect voor ouderen (mezelf incluis) hun eerbied voor hun ouders, de Himalaya, de zorgzaamheid die ze hebben voor hun familie, de grootse trouwfeesten, alle riksja's, hun liefde voor kinderen, de stralende glimlach van een stokoude bedelares, verveling is niet mogelijk, overal en op elke minuut van de dag kom je wel iets tegen of zie je iets gebeuren waarvan je steil achterover slaat, Sasvad vindt het eten geweldig...
Thailand Con: veel te westers, er lopen serieuze bedriegers rond die maar een enkel doel hebben in hun leven:toeristen van hun geld verlossen., slechte koffie, verpakkingen zijn allemaal met Thaise opschriften, hun slechte Engels, tuktuks, sextoerisme, klamme warmte, toch wel een beetje saai na India, die vele glimlachjes...
Thailand Pro: luxe-land waar letterlijk alles te verkrijgen is, hun voorsprong op computergebied, de service die ze hun klanten bieden grenst bijna aan het ongelooflijke, poepsimpel land om door te reizen, de verfijnde manier waarop ze hun voedsel verpakken, heerlijk eten en lekker bier, het openbaar vervoer, hun eilanden, die vele glimlachjes...
Thailand is korter want dit land zijn we nog aan het verkennen en mijn hart ligt nog steeds in India. Het zou dus niet eerlijk zijn om nu al een vergelijking te maken, besef ik net. Ach, dit doet er ook niet toe. Het is netjes verdeeld, 6 maanden India in de winter en 6 maanden Thailand in de zomer. Kan het nog perfecter?
Hoeveel foto's kan een mens maken van de zee? Deze keer dus zonder prentjes...
Vrijdag 7 augustus
Bij leven en welzijn vertrekken we overmorgen (vrijdag 7 augustus)
Het gaat nog niet zo gemakkelijk om te schrijven.
Nee, er valt voorlopig helemaal niks te lezen want we zijn onderweg naar 
Ons Koh Pha Nhang-avontuur zit er alweer bijna voor de helft op.
Nou nee, het is wel iets meer dan dat...
Wat ik echt afschuwelijk vind aan Thailand zijn al de beestjes die hier wonen.
NO!
Het was nog heel vroeg in de morgen.
Konnichi-wa, Johan-san! 
Voor de allereerste keer in honderdennegenendertig dagen
Op een avond, zo rond zevenen, zat ik in m'n eentje in het openluchtrestaurant 
Op vraag van Kyra wat we hier allemaal uitvoeren buiten feesten & kokosnoten tellen...
Het is toch telkens weer een opluchting als zo'n obstructie voorbij is.
