Drie pelgrims komen na hun tocht terug thuis. De eerste zegt: "Het is hoog tijd om weer over te gaan tot de orde van de dag. Het is mooi geweest maar nu moet ik ophouden met zweverig te dromen!" En het is alsof er geen pelgrimstocht geweest is.
De tweede zegt: "Vanaf vandaag wordt alles anders!" Maar algauw is hij ontgoocheld omdat hij die radicale verandering niet aankan. Hij is immers dezelfde mens gebleven met dezelfde gaven en gebreken en met hetzelfde karakter. Gefrustreerd gooit hij tenslotte al z'n goede voornemens overboord en gaat over tot de orde van de dag. En het is alsof er geen pelgrimstocht geweest is.
De derde heeft zich voor zijn vertrek enkele concrete werkpunten voor ogen gehouden. Daarbij heeft hij zich de vraag gesteld: "Is het mogelijk om tijdens en na mijn tocht aan die punten te werken en zo 'mijn leven te beteren'? En hij doet hard zijn best om de goede voornemens te realiseren. Als hij het de ene dag eens vergeet, spant hij zich de volgende dag extra in om zijn werkpunten in de praktijk om te zetten. En de mensen om hem heen zeggen: "Jij bent zeker op pelgrimstocht geweest!?"
De boodschap uit het bovenstaande tekstje heb ik gehaald uit een bezinningsboekje voor pelgrims. Het tekstje heb ik een beetje aangepast. Waarom? Omdat ik al heel vaak sinds ik terug thuis ben, de vraag heb gekregen: "En, ben je nu een ander mens geworden?" Er zijn er zelfs die ronduit aan Lieve vragen: "Heb jij nu een andere man?" Die vraag verwondert mij niet maar ik voel me er wel door onder druk gezet. Het lijkt wel of ik spectaculair MOET veranderd zijn. Ik denk dat ik het best aansluit bij de derde pelgrim in het bovenstaande tekstje. Dus collega's en vrienden, nog even geduld. De veranderingen vallen misschien niet dadelijk op maar ik werk er wel degelijk aan
Het is hoog tijd dat ik even Lieve in de bloemetjes zet. Ze heeft mij in alles 100 % gesteund bij de voorbereiding en de uitvoering van mijn pelgrimstocht. Voor haar was het ook een beetje pelgrimeren want ze leefde met mij mee dag aan dag. Wanneer ik geen computer ter beschikking vond, plaatste zij een verslag op het blog, na ons dagelijks telefoongesprek. Wanneer ik het niet meer zag zitten wegens het slechte weer, pepte zij mij weer op. Zij stond ook 2 maanden alleen met een heleboel praktische beslommeringen thuis. Zij moest ook heel wat praktische voorbereidingen voor de schoolreis naar Peyrusse op haar schouders nemen. En de opruimingen achteraf. En vooral: ze gaf me 100 % carte blanche en vertrouwde mij. Hier volgen nog 3 foto's: voor - tijdens - na
Intussen ben ik al tien dagen terug uit pelgrimstocht naar Santiago. Eén en ander heb ik laten bezinken en hier zet ik enkele vaststellingen en interpretaties op een rijtje, zomaar uit de mouw geschud. Ik heb welgeteld in 40 verschillende bedden geslapen. Per dag kostte de tocht mij 42,- alles inbegrepen en alle dagen in Peyrusse en de schoolreis in Peyrusse buiten beschouwing gelaten. Als ik het opnieuw zou doen, zou het zeker met minder kunnen. Er zijn posten waarop kan bespaard worden. Ik wil alle mensen en albergues aan wie ik een heel persoonlijke herinnering bewaar en alle mensen die mij via het blog hebben aangemoedigd, op de één of ander manier bedanken. Op de camino loop je nooit alleen. Als fietser ben je eenzamer. Mensen die het allebei deden (lopen en fietsen) zeggen dat fietsen veel lastiger is dan lopen. Op de camino lopen is 'ontmoeten'. Op de camino ontmoet je mensen uit alle continenten en uit heel wat culturen en religies. Op de camino is er een heel lage drempel om tot communicatie te komen zelfs al is er soms een enorme taalbarrière. Op de camino heeft iedereen zijn eigen motivatie om te lopen/fietsen en heeft iedereen zijn eigen interessant verhaal.Ik heb tientallen keren het mijne verteld en vaak antwoordde iemand: "It's a beautifull story". Op de camino zijn er geen arme en rijke, geen grote en kleine, geen sterke en zwakke, slimme en domme, geen belangrijke en onbelangrijke pelgrims. We zijn allemaal gelijkwaardige pelgrims. Op de camino loop/fiets je vooreerst met je hoofd en je hart en pas in tweede instantie met je benen. Op de camino leer je je concentreren op essentiële dingen: eten en drinken, onderdak vinden, voldoende rusten, luisteren naar de signalen van je lichaam, rekening houden met de mensen met wie je samen logeert, ... Als je de tijd hebt om op pad te gaan, kan je beginnen aandacht besteden aan de gewone, kleine dingen waar we gewoonlijk aan voorbijlopen. Zo, dat zijn enkele zaken waaraan ik terugdacht en die me nu weer te binnen schieten.
Zaterdag 22 juni bracht Jacky mij naar het station van Montauban, ruim 100 km van Peyrusse vandaan. Hij zei dat hij er een dagje uit zou van maken in de stad. Om 11u.13 nam ik de trein richting Paris Austerlitz. Het was even op de tanden bijten bij het afscheid. Ik was perfect op tijd in Parijs: om 17u.30. Met metrolijn 5 (Bobigny-Pablo Picasso) verplaatste ik mij naar het 'Gare du Nord'. Daar had ik om 19u.46 een TGV naar Lille Flandres. Ook weer perfect op tijd. Om 20u.48 kwam ik aan in Rijsel en om 21u.08 had ik al een trein richting Kortrijk. Om 21u.41 was ik in Kortrijk waar Lieve me kwam ophalen. De fiets is in Peyrusse gebleven. Jacky dreigde ermee hem aan de straat te koop te zetten met het opschrift:"Vélo ayant fait le pèlerinage à Saint-Jacques". hij beweert dat hij er zeker 4 000 euro voor zal krijgen. Als hij dat doet, is hij mijn vriend niet meer! En nu serieus. Lieve is heel blij dat alles zo vlot en zonder problemen verlopen is en dat ik na amper 2 maanden al terug thuis ben. Ik had mijn thuiskomst eerder begin juli ingeschat. We hebben een glas gedronken op de goed afloop van het project (zie foto). Alhoewel: dit is een project dat om een vervolg vraagt. In mijn geest komen er al allerlei ideeën op in verband met mogelijke vervolgscenario's. Daarover later meer. Wel word ik nu geplaagd door een ontsteking aan het rechter oog. Misschien is dat zelfs op de foto te zien. En ik heb spierpijnen die vertrekken in mijn hals en over mijn linker schouderblad lopen. Dat zou wel eens het gevolg kunnen zijn van de zithouding op de fiets 38 dagen lang. Ik was het al gewaar voor mijn terugkeer uit Santiago. Misschien zal er kinesitherapie aan te pas komen. We zien wel of het 'slijt'.
Ondertussen heb ik de ontbrekende verslagen van 30 mei en 2,3,11,12,13,14 en 16 juni aan het blog kunnen toevoegen. Nu moet ik nog een middel vinden om alle teksten van het blog af te printen om ze voor verlies te behoeden. Wie dat kent, mag het mij altijd laten weten.
Daarnet zat ik nog te mijmeren bij de 'Pont du Paraire' op de Audiernes in Peyrusse en nu ga ik even achter de computer van Jacky zitten om een tekstje aan het blog toe te voegen. Gisteren hebben wij allerlei boodschappen gedaan in Montbazens en Villefranche. We zijn onder andere de treintickets, die we eergisteren via internet hadden besteld en betaald, gaan halen in het station. Morgen brengen Jacky en Jean-Claude me naar Montauban. Daar neem ik rond kwart na elf een trein naar Paris Austerlitz. Dan moet ik met de metro naar Paris Nord om van daaruit met de TGV naar Lille Europe te sporen. Volgens Lieve is er vanuit Lille Flanders om acht minuten na elk uur een trein naar Kortrijk. Dan zou ik 's avonds in Kortrijk kunnen zijn waar Lieve me komt ophalen. Het is dan 22 juni en ik ben dan juist 2 maanden van huis weggeweest want ik ben vertrokken thuis met de fiets op 22 april. Ik voel me niet als een handelsreiziger die van een zakenreis terugkomt en snel terug moet renderen. Ik voel me zelfs niet als een reiziger die van een recreatieve reis terug thuiskomt. Ik voel me als een pelgrim die aan het einde van zijn tocht tijd nodig heeft om te bekomen van de opgedane ervaringen en niet klaar is om dadelijk terug in het 'gewone' leven te springen en te doen alsof er niets gebeurd is. Ik hoop dat mijn directe omgeving daar begrip voor opbrengt. Ik ben heel blij dat ik zowel op de heenrit als op de terugrit een rustpunt had in Peyrusse waar ik even op mijn plooien kon komen. Nu zal ik de rest van de verwerking van de pelgrimstocht thuis in Waarmaarde kunnen doen samen met Lieve. En voor even later zien we dan wel. De rest van het reisverslag zal ik van thuis op het blog zetten; er zijn namelijk nog enkele ontbrekende dagen die in het schriftje staan opgetekend. Gelukkig heb ik nu 2 maanden zomervakantie om de opgedane 'levenswijsheid' geleidelijk in de levenspraktijk van elke dag op te nemen.
73. Bij het pelgrimsbeeld in Fisterra 74. Vissersboten in de haven van Fisterra 75. Groep aankomende mountainbikepelgrims (bijna allemaal Italianen en Spanjaarden) op de foto voor de kathedraal van Santiago de Compostela
Tot zover een selectie van foto's die ik nam op mijn tocht. Toen ik mijn fiets terug had gemonteerd in Irun en de grens had overgestoken naar Hendaye op Frans grondgebied, ben ik een postkantoor binnengestapt om overbodige spullen naar Peyrusse te sturen. Ook het fotoapparaat ging mee in de doos. Van de terugtocht tussen Hendaye en Peyrusse (6 dagen, ongeveer 475 km) heb ik dus geen foto's. Ik hoop dat jullie, de volgers van het blog, hebben genoten van het beeldmateriaal dat ik heb gepost. Ik ben er alleszins heel tevreden over omdat ik denk dat het een representatief beeld weergeeft van wat er te 'beleven' is op de camino. Maar de essentie van het pelgrimeren kan je natuurlijk niet in foto's vatten.
64. Aankomende pelgrims op het plein voor de kathedraal van Santiago 65. Sint-Jacob troont boven op de kathedraal 66. Het reuzenwierookvat in actie tijdens de pelgrimsmis elke dag om 12u. 's middags 67. Tien priesters tijdens de pelgrimsmis 68. Twee Vlaamse fietspelgrims zien hun vrouw terug na 5 weken fietsen 69. Typische pelgrimsscène op het grote plein 70. Voor de vuurtoren van Finisterre in de dichte mist 71. Schoenen worden door pelgrims, aan het einde van hun tocht, achtergelaten of verbrand achter de vuurtoren van Finisterre 72. Een rustige oceaan bij de kaap op Fisterra
55. Eucalyptusbomen is Galicië 56. Nog 10 kilometer en ik ben in Santiago 57. Al fietsend gefotografeerd, zo roekeloos ben ik van blijdschap 58. Aankomst op het grote plein voor de kathedraal van Santiago 59. Een Russische collega fotografeert mij voor de kathedraal 60. Een pelgrim tekent de kathedraal: iedereen verwerkt z'n vreugde op zijn manier 61. In het bureau waar we ons 'diploma' mogen afhalen 62. Het reuzenwierookvat of 'botafumeiro' onder de koepel van de kathedraal 63. Nog een foto van de kathedraal
46. Alpenflora bij de Cruz de Ferro op 1 500 m hoogte 47. Pelgrims komen aan in de abdij van Ponferrada waar 144 bedden staan 48. Bij het pelgrimsbeeld in Pedrafito do Cebreiro op 1 099 m hoogte 49. Boven op de 'Col do Cebreiro' op 1 300 m 50. In de preromaanse kerk van Cebreiro 51. De tiende-eeuwse kerk van Cebreiro 52. In de slaapzaal van de pelgrims in de abdij van Samos 53. Dit bord kom je wel duizend keer tegen op de camino 54. Sint-Jacobsbeeld in de kerk van Boente
37. Ik kruis het pad van een schaapherder 38. Hartelijk onthaal in de 'albergue' van Villares de Orbigo 39. Samen met de superlieve uitbaatster van de herberg in Villares de Orbigo 40. De meeste Spaanse dorpen en steden op mijn weg zien er, wat de ruimtelijke ordening betreft, nogal archaïsch uit 41. Ontmoeting met een Franse collega die is gestart op de Mont Saint Michel, op de historische brug van Hospital de Orbigo 42. Grandioze pelgrimsbrug met 11 ongelijke bogen in Hospital de Orbigo 43. Kathedraal in Astorga 44. Klim met in het zicht de Telenoberg van 2 185 m hoog 45. Bij het 'Cruz de Ferro' waar de pelgrims een steen, of iets anders wat hun hart bezwaart, achterlaten
28. De camino gaat hier door de abdijruïne 29. De Meseta met zijn tarwevelden lijkt eindeloos 30. Oneindig veel klaprozen tussen de velden maar geen boerderij te bespeuren 31. Pelgrimsbrug over de 'Rio Pisuerga' 32. Wondermooie romaanse San Martinkerk in Fromista 33. De echte camino voor de stappers rechts van de 'fietsroute' naar Santiago 34. Overal ooievaarsnesten op de Spaanse keerken, hier in El Burgo Ranero 35. Soms stuurt de gids (het boek met de route) mij op de echte camino, als die breed genoeg en vlot berijdbaar is 36. Nog één bed vrij in herberg 'Lagañares', na 130 km fietsen
19. Pelgrimsherberg van Los Arcos, waar vrijwilligers van het 'Vlaams genootschap' werken 20. Wijngaarden in de Riojastreek 21. In de kerk van Santo Domingo de la Calzada is er, volgens een aloude pelgrimslegende, altijd een kippenren met levende kippen en een haan 22. Pelgrim in Santo Domingo de la Calzada 23. Santo Domingo de la Calzada, gezien vanop de kerktoren 24. Rustende pelgrim naast zijn fiets 25. De 'Camino francès' op de schaduwloze vlakte van de 'Meseta' 26. Kruis op de 'fietscamino' tussen de tarwevelden 27. Merkteken voor de pelgrims op de Meseta
10. Standbeeld van de 'Vier musketiers' in Condom 11. Bij een kilometerpaal in Navarrenx (Pyrenées orientales) 12. Pelgrimsbeelden in een park in Navarrenx 13. Gezellige babbel in de 'Auberge l'alchimiste' in Navarrenx 14. Wijngaarden van de 'Irouleguy' nabij Saint-Jean-Pied-de-Port (Pays Basque) 15. Boven op de 'col de Roncevaux' in de Pyreneeën - Spanje 16. Buste van Ernest Hemingway voor de stierenarena van Pamplona (Spanje - Navarra) 17. Pelgrimsbrug in Puente la Reina, waar de 4 pelgrimsroutes samenkomen 18. Mountainbikepelgrims komen aan in de herberg van Los Arcos
1. Fruitbomen kreunen onder het slechte weer (Tarn-et-Garonne) 2. Close-up van tarwe in de regen 3. Massa's klaprozen 4. De pandgang van het klooster in Moissac 5. Eén van de 68 gebeeldhouwde kapitelen in het klooster van Moissac 6. Achttiende-eeuwse markthal in Auvillar aan de Garonne 7. Wijngaarden in de Armagnacstreek in de buurt van Condom (Gers) 8. Hier kan ik aan het blog werken 9. Pelgrimsherberg in de 'Ancien Carmel' van Condom
Vandaag mag ik het rustig aan doen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om al mijn kledij die enkele weken niet meer is gewassen, in de wasmachine van Jacky te stoppen. Ook de fietstassen worden grondig schoongemaakt. Al het gebruikte materiaal sorteer ik grondig. Ten slotte krijgt de fiets zelf een zeer grondige poets- en afstelbeurt. Hij ziet er weer uit als nieuw en heeft toch al 4 000 km gebold. We beginnen uit te kijken hoe ik het goedkoopst in België kan geraken: met de trein of het vliegtuig. Er is nog niets gereserveerd. Ondertussen maak ik ook een selectie van representatieve foto's van mijn tocht door Zuid-Frankrijk en Spanje tot in Santiago en Finisterra. Ik zit te zoeken naar een overzichtelijke lay-out om foto's en tekst met elkaar te combineren. Morgen heb ik wellicht de tijd om me daar grondig in te verdiepen.
De wekker loopt al af om 6 uur omdat ik wil fietsen voor de grote hitte eraan komt. Maar een diepgaand gesprek aan de ontbijttafel met een koppel leeftijdsgenoten uit Frans Lotharingen over de zin van het pelgrimeren anno 2013 zorgt er toch voor dat ik pas om 8u.30 weg geraak. We sliepen hier maar met z'n vijven in een afgedankt schoolgebouw in Limogne-en-Quercy. Het is erg gaan waaien vannacht en ik heb het gevoel dat het onweer ons al op de hielen zit. Tot in Martiel heb ik de wind op de kop maar richting Villeneuve d'Aveyron zit hij min of meer in het voordeel. Na een ritje van 45 km bereik ik mijn rustbestemming en eindbestemming Peyrusse-le-Roc, klokslag 11u. Nog net op tijd voor Jacky naar het werk vertrekt. Hij meent aan mijn ogen te zien dat ik het goed stel en nog in vorm ben. En zo voel ik me ook. In totaal heb ik nu 3 267 km op de teller, in 38 fietsdagen met heel veel slecht weer. Op deze tocht heb ik ontzettend veel geleerd. Onder andere dat je pelgrimeren in de eerste plaats doet met het hoofd en pas in tweede instantie met de benen. Maar over dat soort dingen zal ik verder filosoferen als ik wat meer uitgerust ben. Ik ben een beetje trots op mezelf omdat ik deze onderneming tot een heel goed einde heb gebracht. Vooral dank zij een grondige voorbereiding. Menige Fransman die ik heb ontmoet heeft gezegd:"Ces belges ne laissent rien au hasard et quand c'est des enseignants, c'est encore pire!" Ik heb een supergoede fiets gekozen en die heeft me geen seconde in de steek gelaten. En dat terwijl alle fietsers die ik ontmoette met alle soorten technische mankementen hadden af te rekenen. Sommigen kon ik helpen, anderen niet. Ik heb supergoede waterdichte fietstassen gekocht maar ik had toch nog te veel materiaal mee. Tot 2 keer toe heb ik een grote doos naar Peyrusse teruggestuurd. De leuze van de Hollanders in dit verband is:"Alles wat je kan thuislaten is handig meegenomen!" En ze hebben gelijk. Ik heb haalbare trajecten uitgestippeld en heb ze altijd kunnen afleggen. Ik heb voldoende gelet op goede voeding en veel drinken en ik heb nooit 'zwarte sneeuw' gezien. Ik ben ook nooit op pad gegaan zonder reservedrinken en eten in de tas. Ik heb onderweg en in de herbergen heel veel fantastische contacten gehad met allerlei mensen van allerlei leeftijden uit alle continenten. Daarover later meer. Er waren ook heel veel gebeurtenissen waarbij ik willens nillens een traan moest wegpinken. Ik heb elke avond een heel gezonde maaltijd kunnen nemen in alle soorten etablissementen. In Spanje kan je je buikje rond eten en je dronken drinken voor 9 euro, alles inbegrepen. Ik heb veel minder geld nodig gehad dan ik had ingeschat want in de herbergen betaal je meestal niet meer dan 10 euro per nacht. En vele herbergen werken volgens de formule 'donativo' dat wil zeggen dat je betaalt wat je kan missen. Zelfs veel herbergen die een avondmaal en ontbijt aanbieden doen dat. Ik heb niet overal een computer kunnen gebruiken om het blog aan te vullen. Of vaak vroegen ze veel te veel geld om er één te gebruiken, b.v. een euro per 30 minuten. Gelukkig was er dan Lieve die me depanneerde door van thuis een verslag te posten, na een telefoongesprek. Ik ben niets kwijt geraakt en men heeft me niets gestolen. De verstandhouding tussen de pelgrims is van die aard dat diefstal niet voorkomt. Ik heb twee diploma's behaald: één van de 'Camino Francès' tussen Saint-Jean-Pied-de-Port en Santiago en één van de 'Camino Fisterra' tussen Santiago en Cabo Fisterra. Die zal ik dan inkaderen. Ik heb nu meer tijd om het blog aan te vullen met de verslagen van de ontbrekende dagen en foto's van onderweg want de computer van Jacky mag ik gratis gebruiken. Ik heb zopas de fietstassen leeggemaakt en het is verbazend wat een hoop vuile was ik verzameld heb. Morgen krijgt de fiets een grondige poetsbeurt. Jacky zal ook nog wel wat toevallige werkjes achter de hand hebben. Die ik helemaal niet hoef te doen! Van zodra het past, plaats ik enkele representatieve foto's op het blog.
Vandaag reed Marnix van Lauzerte naar Limogne-en-Quercy. Een rit van 77 km onder een loden zon. Het is zondag, er zijn niet zoveel winkels open. Bij de bakker in Caze Mondenard haalt hij zijn mondvoorraad. In de heenrit ging hij bij dezelfde bakker langs. Nu nog een drankvoorraad inslaan en jawel hij kan 1,5 liter prik kopen maar deze fles kan niet in de bidonhouder. Dan maar overgieten in de bidons en de rest opdrinken. Hobbel de bobbel over de Franse wegen en jawel één van de bidons "ontploft". Een beetje teveel gas in de limonade of te hobbelige wegen?, in ieder geval ligt een deel van de bidon midden op de weg. Met kleefband alle stukken bij elkaar want deze bidon heeft een te grote emotionele waarde om hem hier achter te laten. Ik kan mij zijn gezicht inbeelden op het moment van "de ontploffing". Ik lach mij te pletter aan de andere kant van de telefoonlijn. Voor enkele Spierenezen en Helkijners, inderdaad we zijn door toedoen van de burgemeester en zijn vrouw, ooit al eens ontvangen geweest te Limogne. We zijn er naar de markt geweest en we hebben gepicknickt bij Mary's nicht. Nog hoeveel kilometers van Peyrusse? Normaal gezien hoopt Marnix morgen te Peyrusse aan te komen. Ik zocht het weerbericht voor die streek op en ik hoop dat Marnix de onweders voorblijft.
Groetjes Lieve
Peyrusse, Peyrusse antique cité, autrefois grand duce aujourd'hui quité et demain occupé par un pelerin
De stappers nemen al afscheid van mij voor 8u. Stappers vertrekken traditioneel vroeger dan fietsers. Rond 8u.30 daal ik af van de 'bastide' Lauzerte die als een adelaarsnest hoog op een heuvel ligt. Ik volg het zacht glooiende dal van de Barguelonne tot vlak bij de bron. Dan klim ik en kom op het kalkplateau van de Quercy terecht, een twintigtal km ten zuiden van Cahors. Rond 12u.30 ben ik in Lalbenque. Er is nog een winkeltje open. Snel wat frisdrank en 'madeleintjes' kopen. Ik koop een fles van anderhalve liter omdat er geen kleinere zijn. Ik giet ze over in één van mijn drinkbidons en even later, tijdens een klimmetje, is het zo ver: onder de druk van de CO² in de bidon springt de kop eraf met een luide knal. Gelukkig zonder erg. Zal ik dan toch niet in Peyrusse geraken zonder technische problemen? Via Bach rijd ik naar Limogne-en-Quercy waar ik aankom om kwart na twee. Ik wil gaan logeren in de gîte van de nicht van de burgemeester van Spiere-Helkijn (gîte 'Les Gloriettes'). Maar de poort is er op slot met een dikke ketting en op een krijtbord staat de vermelding: 'Le gîte est fermé et à vendre'. Dus neem ik mijn intrek in de gemeentelijke gîte die zich in een oud schoolgebouw bevindt. Na de gebruikelijke was en plas val ik, wegens het warme weer, in slaap op mijn bed. Maar ik ben op tijd wakker om het dorp te gaan verkennen en een goedkoop restaurantje op te sporen. Vanavond wordt het een pizza 'Chez Bob'. Als alles meevalt, kan ik morgen voor de middag in Peyrusse aankomen. Volgens mijn berekeningen is dat maar 45 km meer.
Voor het eerst sinds ik terug in Frankrijk ben, vind ik een computer ter beschikking in het 'Office de tourisme' van Lauzerte. Het verslag van de voorbije dagen (van dinsdag 11 tot en met vrijdag 15 juni) zal ik aanvullen van zodra ik terug in Peyrusse ben. Vorige nacht sliep ik in het gewezen klooster van La Romieu. Het is er prachtig met alle bloeiende rozen maar de uitbaters zijn heel erg commercieel ingesteld en er zit niet echt bezieling in hun werk. Bovendien vragen ze 20 euro voor een nacht in een slaapzaal. Ik neem ontbijt in gezelschap van een Oostenrijkse man die samen met zijn dochter van Genève naar Santiago stapt. 't Is te zeggen: hij begeleidt z'n dochter tot in Saint-Jean-Pied de Port en laat ze dan alleen verder stappen op de Camino Francès tot in Santiago. Het meisje doet erg haar best om te communiceren in het Frans en Engels. De rit gaat via heel smalle wegen naar Dunes (een mooie bastide) naar Valence d'Agen. In Dunes vraag ik de weg en de dames die ik aanspreek blijken Vlamingen uit Zottegem te zijn. Prompt wordt er een groepsfoto gemaakt. Ik kom in de vallei van de Garonne terecht. Hier wordt allerlei fruit gekweekt: abrikozen, perziken, kersen, druiven (ook wijndruiven: côtes du Brulhois), ... De streek van de look (de Gers) heb ik net achter me gelaten. Ik houd erg veel van de dorpen en de huizen in de Gers: mooie, bebloemde tuinen en huizen en boerderijen met veel karakter. Ik stop even om kledij af te doen en maak ervan gebruik om een bejaarde dame te feliciteren met de schoonheid van haar tuin. In Valence drink ik koffie op een terrasje en vraag ik de weg naar Lauzerte. Ik blijk bij een Brit terechtgekomen te zijn. Hij woont al 23 jaar in Frankrijk en kan zich nog steeds niet in het Frans verstaanbaar maken. Dus vraag ik de weg aan andere voorbijgangers. iedereen stuurt me een andere kant op. Ten slotte loop ik binnen in een benzinestation en daar is eindelijk iemand die me op het rechte pad zet. Het is een heel mooie rit in rechte lijn naar Lauzerte, door het mooie dal van het Barguelonne-riviertje, 30 km rechtdoor. Ik picknick onderweg naast het mooie Saint-Serninkerkje 12 km voor Lauzerte. Lauzerte is een zeer mooie bastide die op een hoge heuvel ligt. Ik zie het dorp al vanop 10 km afstand liggen. Het is een mooie klim tot in het middeleeuwse dorp. Ik ga dadelijk informeren naar een pelgrimsonderkomen en kom in de gemeentelijke 'gîte d'étape' terecht, na een rit van 84 km. Die was me gisteren nog door een pelgrim in Condom ten stelligste afgeraden maar het ziet er niet zo slecht uit, voor 10 euro. Ik neem er mijn intrek en maak er kennis met een jong koppel. Ze hebben elkaar leren kennen op 'Le Chemin' in Conques. Sindsdien zijn ze samen onderweg, tot in Santiago. Hij is een osteopaat uit de Jura en het meisje is een Zuid-Duitse. Als dat niet mooi is. Ze bieden me de rest van hun middagmaal aan, wat ik dadelijk aanneem. Ik ga nu dit wondermooie dorp verkennen en nagaan waar ik vanavond kan eten voor een schappelijk prijsje.
J'ai fait 84 km entre La Romieu et Lauzerte. Le temps était couvert toute la journée, mais pas de pluie. Si tout se passe bien, je serai dans le Lot demain. La santé va bien. Je suis toujours en forme. Je veux aller découvrir le village. C'est une belle bastide construite en pierre blanche.
