Daarnet kreeg ik een berichtje van de Belgen uit de 'Polyglot' van Spiere-Helkijn dat ze al erg genaderd zijn en de autosnelweg verlaten hebben. Straks duik ik weer in de 'schoolse' sfeer en zal ik weer een andere rol gaan 'spelen'. Dat zal wel even wennen zijn na zowat anderhalve maand. Tegelijk kijk ik natuurlijk erg uit naar het weerzien en naar ieders verhaal. De kans is groot dat ik tot 18 mei zo in beslag genomen wordt door de schoolreis in Peyrusse-le-Roc dat ik niets meer aan het blog kan toevoegen. Geen probleem: collega Hans zorgt ervoor dat er via de schoolsite (adres ken ik niet uit het hoofd) zowat elke dag foto's en commentaren verschijnen van de activiteiten met de leerlingen. Tot ziens - A bientôt!
In afwachting van de aankomst van 'Les petits belges' hebben wij ons niet verveeld. We hebben de feestzaal klaargezet voor het avondmaal, de vlaggen uitgehangen aan 'La Maison de l'Albine', overal grondig schoongemaakt en bloemen geplukt om de tafels te kunnen voorzien van boeketjes.
Vandaag is er een hoefsmid op bezoek in verschillende boerderijen in Peyrusse. Vooral de vele ezeltjes krijgen een beurt. Maar het is niet evident om ze te vangen in de weide. Gelukkig is de hoefsmid niet alleen om de klus te klaren.
Toeval of niet maar als ik zit te zonnen op een muurtje naast de kerk, komt een dame naar me toe die vraagt of ik haar de weg kan wijzen naar de fameuze torens van Peyrusse. Na enige discussie komen we tot de vaststelling dat we beiden Vlamingen zijn. Ze haalt er haar echtgenoot bij en we wisselen wat informatie uit. We beslissen dat ik hen in de middeleeuwse site zal rondleiden. We maken de wandeling naar de torens, het belfort, de gotische kerk Notre-Dame de Laval, het 'Hôpital dit des Anglais', en wandeling via de ene brug naar de ander (Pont du Paraire) om van daaruit weer via het smalle pad naar het dorp te klimmen. Ik ben blij dat ik aan 2 landgenoten Peyrusse heb leren ontdekken en we gaan samen iets drinken bij Doudou. Ik ben maar net op tijd aan tafel voor het avondmaal. En ik heb er een adres bij om eventueel te overnachten op weg naar Compostela. Want deze lieve landgenoten hebben een huis in de Lot. Wie weet!
Wie denkt dat het vandaag rustig is in Peyrusse na de rommelmarkt van gisteren, heeft het mis. Vandaag maken de gewone auto's plaats voor old-timers en recentere rallywagens. Het is geen snelheidswedstrijd maar een toeristische rondrit. Het middagmaal nemen de piloten in de feestzaal van Peyrusse. Er zijn ongeveer 40 auto's: Renault Alpine, Renault 5 turbo, Alfa's, Lancia's, enkele Porsches, een mooie gele Ferrari, ... Doudou heeft een maaltijd bereid (des tripoux) voor 110 man. Enkele van de mooiste auto's heb ik gefotografeerd. Eentje heeft het niet gehaald: net voor het binnenrijden van Peyrusse heeft hij een bocht gemist en is in de struiken verdwenen. Er komt een takelwagen aan te pas.
Tijdens een wandeling heb ik ook enkele mooie bloemen gefotografeerd.
Er komen ook al eeuwen pelgrims, op weg naar Santiago de Compostela, op bezoek in Peyrusse. Maar hun officieel onderkomen is al jaren op slot (zie foto). Als het aantal pelgrims blijft toenemen, zullen ze het misschien weer in gebruik moeten nemen.
Vandaag is er rommelmarkt (vide grenier) in Peyrusse. Als ik er aankom, zijn de standhouders nog volop aan het uitpakken. Ik doe een rondgang en stel vast dat er maar heel weinig dingen zijn die me interesseren. Er is nochtans van alles: kledij, juweeltjes (nep), oude en nieuwere gebruiksvoorwerpen allerhande, boeken, visgerief, fietsen en onderdelen ervan, boeken, keukengerei, ... Ook Jacky en Jean-Claude hebben een stand. Ze blijven er de hele dag en vanmiddag breng ik hen hun picknick. Voorlopig schijnt er een waterzonnetje. Men heeft twijfelachtig weer voorspeld. De organisatoren hebben pas gisterenavond laat beslist om de rommelmarkt in de open lucht te laten doorgaan en niet in de feestzaal. De feestzaal is trouwens veel te klein want er zijn meer dan 30 standhouders.
Daarnet ben ik even op verkenning gegaan in Peyrusse om te zien of alle middeleeuwse paden goed begaanbaar zijn. En neen, één pad is afgesloten voor het publiek omdat er bomen op gevallen zijn en het onbegaanbaar is voor mensen uit de 21ste eeuw. We zullen dus een omweg moeten maken om bij de torens te geraken. Geen probleem! Op de terugweg kwam ik voorbij één van de gîtes en heb er deze foto gemaakt, in de buurt van de 'Porte de la Barbacane'. Je merkt dat de natuur heel uitbundig aan het bloeien en groeien is. Heel mooi maar verschrikkelijk voor mensen met hooikoorts. Ik neem nu 2 pilletjes per dag en heb nog af en toe een hevige niesbui. Jacky keek naar het blog en had begrepen dat ik iets geschreven heb over de 'mislukte' gratin dauphinois. Hij vroeg of ik er ook heb bijgeschreven dat hij eergisteren een heerlijke maaltijd heeft bereid met een speciaal soort paddestoelen die nu in de lente groeien. Heel geurige paddestoelen die onder bepaalde bomen groeien. Hij maakt ze klaar met roereieren en het is heel lekker. Dat om te zeggen dat hij toch een heel goede kok is.
Als ik het raam en de luiken van mijn slaapkamer 's morgens open duw, is dit mijn zicht. Dat ziet er dus veelbelovend uit. Maar eenmaal beneden, wacht me iets heel anders. Eerst moeten we naar de markt in Montbazens om allerlei voedingsmiddelen te kopen: fruit, brood, rozijnenbroodjes, kaas, paté, ... Daarna gaan we met z'n drieën aan de slag. Jean-Claude met de bosmaaier (langs hier een débroussailleuse), ik met de grasmachine (heuvel op, heuvel af) en Jacky herstelt de afsluiting van de weiden want de ezels en de paarden dreigen er vandoor te gaan. 's Middags test Jacky een nieuw recept van 'gratin dauphinois' uit. Heel lekker maar helaas: één uur in de oven is te weinig en de patatten zijn niet gaar. Voor het verjaardagsfeest van zijn mama op 21 mei (90 jaar!) zal hij het langer laten bakken.
Deze morgen maakte een reporter van 'Le Villefranchois' foto's om bij het interview te voegen. We hopen dat deze foto in de krant verschijnt. Als we op donderdag 16 mei met de leerlingen in Villefranche de markt bezoeken, ga ik de krant kopen in een winkel op het plein.
Ik sta pas om kwart voor acht op. Na een zeer stevig ontbijt met straffe koffie (du café belge zeggen ze hier)wil ik het kalm houden maar de huisbaas vraagt of ik zin heb om mee te gaan naar 'La maison de l'Albine' want daar moet worden schoongemaakt omdat er vanavond een groep aankomt. Kan ik 'Neen' zeggen? (Zie foto!) Als we terug thuis zijn, worden we opgewacht door een journalist van 'Le Villefranchois' die een artikel maakt over mijn pelgrimstocht. Hij stelt moeilijke vragen waarop ik niet dadelijk kan antwoorden. Ik zal erover nadenken want vanavond komt de reporter van 'La Dépêche' en tegen dan moet ik een zinvol antwoord hebben. Vanmorgen regende het maar nu schijnt de zon terug. Men voorspelt heel slecht weer (veel regen) voor donderdag en dan is er hier in Peyrusse een 'vide grenier'. Op mijn fietstocht hierheen heb ik minstens 1000 affiches van 'vide greniers' gezien. Het lijkt wel of men in heel Frankrijk alle zolders aan het leegmaken is. En dat elk voorjaar opnieuw. Hopelijk kan ik vanmiddag mijn fiets schoonmaken.
Beste blogvolgers, Eindelijk ben ik in Peyrusse. Hier kan ik op mijn gemak de foto's van mijn apparaat downloaden op de computer van Jacky, een representatieve selectie maken en enkel van de mooiste beelden op het blog plaatsen. Natuurlijk blijven het 'indrukken'. De ziel van de pelgrimstocht kan je niet met foto's vatten. Die voel je pas als je echt 'op pad' gaat. De komende dagen zal ik de foto's en berichten in chronologische volgorde proberen te plaatsen.
De ploeg van 'Hospitalité Saint-Jacques' in Estaing levert fantastisch werk. Dat zeg ik hen ook als ik hun huis verlaat. Ze krijgen van het bisdom Rodez een leegstaand klooster ter beschikking om er de pelgrims op te vangen. Er zijn 16 bedden en die zijn vanaf half april elke avond allemaal bezet. Alleen met pelgrims, andere toeristen komen er niet. Hun werking draait op de giften van het bisdom en van de pelgrims zelf. Iedereen geeft wat hij wil, er is geen vaste prijs om er te eten en te logeren. Gisterenavond was er nog een dienst in de kapel en je voelt je moreel verplicht om er naartoe te gaan. Een Nederlandse pelgrim heeft er een hymne in het Latijn gezongen. De sfeer was heel aandoenlijk. Ik zet koers richting Villecomtal en klim gedurende 5 km uit het smalle dal van de Lot. Dan gaat het richting Nauviale. Nergens vind ik een bakkerij die open is. Wel vind ik een garagist bereid om de bandenspanning van mijn fiets in orde te brengen. Gelukkig heb ik een paar dagen geleden een groot pak peperkoek gekocht en dat eet ik helemaal op gedurende de rit. Iets anders heb ik niet meer. Het is prachtig lenteweer: de vogeltjes fluiten en de zon schijnt. De appelbomen staan volop in bloei en de kleuren van alle bloemen zijn veel feller in het zonlicht. Op het middaguur picknick ik naast een school waar juist de bel gaat en de kinderen naar huis gaan eten. Om 13u.02 kom ik aan in de 'Borie Milhenque' in Peyrusse-le-Roc, na 1250 km fietsen. Ik stal mijn fiets op de gebruikelijke plaats en stel vast dat er niemand thuis is. Even later arriveert Jacky. Het weerzien is hartelijk. Maar hij had me niet verwacht voor 17u. vanavond. Hij vraagt of ik al gegeten heb. Ja, peperkoek. Ik krijg yoghurt, fruit en platte kaas. Daarna koffie. We beginnen dadelijk het programma van de schoolreis te overlopen. Alles is in orde en de meeste boodschappen voor de picknicks en maaltijden zijn gedaan. We moeten heel wat bijpraten. En mijn vuile kleren gaan allemaal de machine in. Jacky vraagt op welke temperatuur hij die fietskledij moet wassen. Ik kan niet anders dan zeggen:"Je n'en sais rien, c'est Lieve qui s'en occupe". Hopelijk hebben mijn kleren straks nog dezelfde kleuren. Ik installeer me in de gîte en neem een douche. Ook mijn fiets moet de komende dagen een grondige beurt krijgen. Maar voor vandaag zal ik het verder rustig aan doen, want het was de hele dag met een westenwind op de kop en dat gedurende toch nog 64 km. Ik ben heel blij dat ik al tot hier ben geraakt. Mijn project beschouw ik al voor 60 % geslaagd: 20 % in Vézelay, 20 % in Le Puy en Velay en nog eens 20 in Peyrusse. Nu kan ik uitrusten en rustig afwachten tot de collega's en leerlingen van 'De Polyglot' hier zaterdagavond arriveren. Daar kijk ik heel erg naar uit.
Pelgrim - stappers maken zich klaar voor het vertrek in het klooster van Estaing. De fietsers vormen een heel kleine minderheid in Frankrijk.
Velen moeten hun voeten laten verzorgen door de plaatselijke vrijwilligers na enkele dagen stappen. De meesten stappen een week tot 14 dagen. Weinigen gaan 'jusqu'au bout'.
