Het is hoog tijd dat ik even Lieve in de bloemetjes zet. Ze heeft mij in alles 100 % gesteund bij de voorbereiding en de uitvoering van mijn pelgrimstocht. Voor haar was het ook een beetje pelgrimeren want ze leefde met mij mee dag aan dag. Wanneer ik geen computer ter beschikking vond, plaatste zij een verslag op het blog, na ons dagelijks telefoongesprek. Wanneer ik het niet meer zag zitten wegens het slechte weer, pepte zij mij weer op. Zij stond ook 2 maanden alleen met een heleboel praktische beslommeringen thuis. Zij moest ook heel wat praktische voorbereidingen voor de schoolreis naar Peyrusse op haar schouders nemen. En de opruimingen achteraf. En vooral: ze gaf me 100 % carte blanche en vertrouwde mij. Hier volgen nog 3 foto's: voor - tijdens - na
Intussen ben ik al tien dagen terug uit pelgrimstocht naar Santiago. Eén en ander heb ik laten bezinken en hier zet ik enkele vaststellingen en interpretaties op een rijtje, zomaar uit de mouw geschud. Ik heb welgeteld in 40 verschillende bedden geslapen. Per dag kostte de tocht mij 42,- alles inbegrepen en alle dagen in Peyrusse en de schoolreis in Peyrusse buiten beschouwing gelaten. Als ik het opnieuw zou doen, zou het zeker met minder kunnen. Er zijn posten waarop kan bespaard worden. Ik wil alle mensen en albergues aan wie ik een heel persoonlijke herinnering bewaar en alle mensen die mij via het blog hebben aangemoedigd, op de één of ander manier bedanken. Op de camino loop je nooit alleen. Als fietser ben je eenzamer. Mensen die het allebei deden (lopen en fietsen) zeggen dat fietsen veel lastiger is dan lopen. Op de camino lopen is 'ontmoeten'. Op de camino ontmoet je mensen uit alle continenten en uit heel wat culturen en religies. Op de camino is er een heel lage drempel om tot communicatie te komen zelfs al is er soms een enorme taalbarrière. Op de camino heeft iedereen zijn eigen motivatie om te lopen/fietsen en heeft iedereen zijn eigen interessant verhaal.Ik heb tientallen keren het mijne verteld en vaak antwoordde iemand: "It's a beautifull story". Op de camino zijn er geen arme en rijke, geen grote en kleine, geen sterke en zwakke, slimme en domme, geen belangrijke en onbelangrijke pelgrims. We zijn allemaal gelijkwaardige pelgrims. Op de camino loop/fiets je vooreerst met je hoofd en je hart en pas in tweede instantie met je benen. Op de camino leer je je concentreren op essentiële dingen: eten en drinken, onderdak vinden, voldoende rusten, luisteren naar de signalen van je lichaam, rekening houden met de mensen met wie je samen logeert, ... Als je de tijd hebt om op pad te gaan, kan je beginnen aandacht besteden aan de gewone, kleine dingen waar we gewoonlijk aan voorbijlopen. Zo, dat zijn enkele zaken waaraan ik terugdacht en die me nu weer te binnen schieten.
