- dat er in Frankrijk kinderen geboren worden onder "X"? - dat dit betekent dat de moeder het kind anoniem afstaat? - dat de kraamkosten die hiervoor werden gemaakt, door de sociale dienst van het departement werd betaald? - dat in het verleden, vele Belgische vrouwen in Frankrijk zijn bevallen en dat hun baby's door de "medewerking" van de nonnen, onder de noemer "X" werden geboren? - dat vele moeders van deze anonieme afstand in de onwetendheid werden gelaten? - dat de documenten van afstand, hen tijdens de laatste en meest pijnlijke barensweeën werden voorgelegd voor ondertekening? - dat zij meestal niet wisten wat ze in feite hadden ondertekend? - dat vele moeders zelfs tot op dit ogenblik niet weten of ze een jongen of meisje hebben gebaard? - dat zij zich enkel "de schreeuw naar het leven" van hun baby kunnen herinneren? - dat deze vrouwen, de zogenaamde "opgelopen kraamkosten" moesten terug betalen aan de nonnen, terwijl deze toch gratis was verleend? - dat zij een tijdlang voor de nonnen moesten blijven werken om hun schulden af te lossen? - dat er dikwijls bij de aangifte op het gemeentehuis een andere datum van geboorte werd opgegeven dan de werkelijke, enkel en alleen om later eventule opzoekingen te bemoeilijken? - dat zelfs de schrijfwijze van de naam om dezelfde reden verkeerd gespeld werd? - dat vele adoptiedocumenten, die zich in de diverse instellingen bevonden, vernietigd werden door zogenaamde branden en overstromingen??? - dat men in de jaren '70 gemakkelijk enkele miljoenen oude Belgische franken mocht neertellen voor een adoptie bij zo'n legale instantie (met dubieuze praktijken)? - dat er in de periode van 1950 - 1980, twee- tot drieduizend Belgische baby's per jaar werden "afgestaan"?
Weet je : - dat deze gegevens niet mogen vergeten worden!! - dat deze afstandmoeders eindelijk ERKENNING moeten krijgen!! - dat zij het recht hebben om te weten dat hun kind gelukkig is!!! - dat bevoegde instanties moeten inzien, dat zij alles op alles moeten zetten en deze "nog steeds zoekende" afstandmoeders op een gemakkelijkere manier moeten begeleiden op hun zoektocht!! - dat we jullie morele steun nodig hebben om dit te kunnen verwezenlijken!!!!!!!!!
Laten we ons eerst voorstellen : Angelina Verpoorten : orthopedagoge Marleen Adriaens : auteur Samen zijn we actrices aan het amateurtheater. Maralina is ontstaan na het lezen van het boek "Kleine Zondaars - Kerk en kinderhandel" dat ik, Marleen gekocht had. Mijn ontsteltenis was groot toen ik de inhoud van het boek liet doordringen in mijn hoofd. Het boek gaat over illegale adopties, de lijdensweg die de afstandmoeder ondergaat tijdens haar lange zoektocht naar haar kind en sexueel misbruik van kinderen. Deze illegale adopties werden verzorgd door de Kerk en legale instanties!!!! En neen, dit gebeurde niet in Afrika ....... maar op enkele kilometers van mijn huis!!!!!! Het boek had me "behekst" vanaf de eerste dag dat ik het in de boekenwinkel zag. Het trok me steeds aan, maar als ik de cover bekeek waarop een nonnetje wordt afgebeeld (voor- en achterzijde), dacht ik ; "neen". Dat is niets voor mij! Doch de aantrekkingskracht bleef en ik heb uiteindelijk het boek gekocht. Nadat ik het had uitgelezen, bleven de verhalen van het boek, in mijn hoofd spoken. Ik kon het nog altijd niet geloven dat er hier zulke "maffia"-praktijken bestonden, en nog wel geleid door geestelijken!! Ik las het nogmaals! Maar het boek liet me niet los en op een nacht werd ik wakker, nam het boek en mijn schrijfblok en begon te schrijven, het was 01.30 u. Om zeven uur 's morgens had ik vele pagina's geschreven over de 26 jaar durende zoektocht van het personage "Hilde" naar haar kind. Een monoloog was geboren!!! Er moest nog veel verbeterd worden en herschreven worden, maar het begin was gemaakt. Maar wat moest ik hiermee? Ik wist het zelf niet. Ik wou Angelina deelgenoot maken van het boek, maar toeval of niet, zij had het boek ook al gelezen. En van het één kwam het ander en na veel praten beseften we beiden dat deze afstandmoeders op niet veel hulp konden rekenen in België of ze moesten zich naar officiële instanties begeven, maar waren het niet juist de officiële instanties die hun kind hadden afgenomen? Uiteindelijk wou ik met mijn monoloog naar buiten, maar Angelina en ik wilden het hierbij niet laten en samen besloten we dat we een stem zouden zijn voor deze afstandmoeders en hen een luisterend oor aanbieden. Komt daarbij dat wij op zoek zijn naar personen die hen professioneel willen begeleiden, indien de afstandmoeder daar behoefte aan heeft. Straks vertel ik je wat er in de toekomst nog staat te gebeuren.
Oef! Angelina en ik hebben een namiddagje brainstormen achter de rug. Ik had jullie beloofd dat ik nog met wat meer nieuws zou komen. Wel, ik heb jullie al verteld dat we iets wilden realiseren om de zoektocht van de afstandmoeders naar hun kind in de kijker te zetten en de bevoegde instanties eens wakker te schudden (opnieuw!). We wisten niet hoe we zo iets moesten aanpakken. Voor ons tweetjes leek dit (en lijkt dit nog steeds) iets onoverkomelijks. Hoe brengen we deze monoloog naar de mensen toe? Hoe kunnen we hen bereiken? We hebben toen het initiatief genomen en naar Rik Devillé gemaild, die het voorwoord in Carine's boek had verzorgd. Hij sprak onmiddellijk van de pers te verwittigen en niet alleen de regionale pers, maar ook TV, radio.... Enkel de regionale pers verwittigen , was in feite onze bedoeling en meer niet. Doch dan zouden we regionale bekendheid aan het project geven en dat was niet genoeg. Maar als we de pers aanschreven, moesten we ook met iets degelijks op de proppen komen. Wat? Hoe? OK we hadden een monoloog en veel documentatie die we gevonden hebben tijdens het dagenlang surfen op verschillende sites. En een datum voor de persvoorstelling!!!! Dat mochten we niet vergeten! En waar zal dit door gaan? Allemaal vragen die zo op je afkomen. Maar die vragen zijn al verleden tijd, want ondertussen hebben we de antwoorden en hebben we beslist dat we op 17 april 2008 een persvoorstelling zullen geven in het zaaltje waar onze toneelvereniging ook optreedt. Nu was er geen ontkomen meer aan en we hebben dus onze stoute schoenen aangetrokken en de pers in de breedste vorm aangeschreven. Maar vòòr de persvoorstelling wordt deze monoloog, naar aanleiding van de Toneelhappening Limburg (van Opendoek Vlaanderen Amateurtheater) op 12 april 08 in zaal Vona te Opglabbeek opgevoerd. Hiervoor heb ik regiebegeleiding gekregen van Annick Thijs, die ik hiervoor nog eens hartelijk wil bedanken. Zonder haar aanwijzingen zou deze monoloog er heel anders hebben uitgezien. Morgen meer.........
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
