We hebben een regering. Ik zou hier heel wat bladzijden kunnen vullen met bedenkingen over de lange looptijd der onderhandelingen of over de houding van bepaalde partijen ten aanzien van het voortbestaan van de Belgische staat, maar dat doen anderen al meer dan voldoende. Ik zou me hier kunnen concentreren op de inhoudelijke pro’s en contra’s van het akkoord dat uiteindelijk uit de bus is gekomen, maar ook dat zal elders wel aan bod komen, zij het niet steeds op eenzelfde objectieve manier. Ondanks de bevestiging van Pieter De Crem in de functie van onrechtstreekse oorzaak van weduwen en wezen, wil ik het zelfs niet over de postjesverdeling hebben.

Ik wil het hier hebben over een punt dat slechts weinigen nu al durven te contempleren, met name de interne samenhang van de nieuwe ploeg. Het is natuurlijk de taak van de oppositie de regering te bekritiseren. Dat hoort bij het politieke spel en het is nooit anders geweest. Als de oppositie de regering ten val kan brengen, heeft ze, vanuit speltechnisch oogpunt, haar werk goed gedaan. De vraag is alleen of de oppositiepartijen de enige fracties in het parlement zijn die de val van deze regering goed nieuws zouden vinden.

Laat ons even overlopen welke partijen in de nieuwe federale regering zetelen en welke redenen zij al dan niet hebben om deze regering overeind te houden of desgevallend vervroegd ten val te brengen.

CD&V

De tjeven hebben alles te verliezen. De grootste partij van het land zijn ze langs geen kanten meer en zelfs in Vlaanderen zijn ze van hun voetstuk geduwd. Als deze regering een complete flop zou worden en er vervroegde verkiezingen zouden komen, zouden hun kiezers weleens in ongeziene massa’s naar de N-VA kunnen overlopen. Een goede reden om te blijven, zou hen in elk geval niet worden geboden. De tjeven kunnen maar beter hopen dat Di Rupo I gedurende de hele legislatuur het vertrouwen kan behouden.

sp.a

In tegenstelling tot hun Franstalige kameraden en gezellinnen, gaat het niet goed met de ‘sociaal-progressieven anders’ of hoe ze nu ook weer mogen heten. Geplaagd door interne ruzies, dubieuze erfenissen uit nepotistische verledens en een algemeen onvermogen een coherente visie te formuleren, laat staan met overtuiging over te brengen, zakken ze verkiezing na verkiezing. Aangezien een radicale koerswijziging niet de voorkeur van het bestuur wegdraagt, kan de sp.a maar beter hopen dat er zo weinig mogelijk verkiezingen volgen. Deze regering overeind houden, kan alvast een vervroegd stemmenverlies voorkomen.

Open Vld

Belaagd langs de rechterzijde en ingeperkt door de eigen coalitiepartners zou de Open Vld liever een andere regering zien. Alleen is dat enkel mogelijk als de N-VA en de Franstaligen een communautaire vrede sluiten. Nu is dat onmogelijk, maar na de in het regeerakkoord aangekondigde staatshervorming zouden de gemoederen wel eens kunnen bedaren en zou het de liberalen wel eens beter kunnen uitkomen het schip te laten zinken. Als er dan vervroegde verkiezingen komen en de resultaten weer wat rechtser dan voordien blijken, zou dit hen een gedroomde startpositie voor nieuwe onderhandelingen opleveren.

PS

De Franstalige socialisten hebben hemel, aarde en zowat elke ster van het firmament bewogen om eindelijk eens een premier te mogen leveren en als grootste partij eens de stempel op de regeringsvorming te mogen drukken. Het heeft hen tientallen compromissen en antisociale akkoorden gekost, maar ze hebben hun doel bereikt. Deze regering nu laten mislukken, zou enkel voordeel kunnen opleveren indien ze merken dat de kiezer in het algemeen naar links evolueert. In dat geval zouden vervroegde verkiezingen hen in een toekomstige regering een zelfs nog voordeliger machtspositie bezorgen. Alleen is het maar de vraag of dat zal gebeuren. De arrogantie en hebzucht van de banken speelt in hun voordeel, maar nu en dan zullen er wel weer lijken uit een plaatselijke corruptiekast vallen die hun geloofwaardigheid weer in evenredige mate naar beneden trekken.

MR

De machtshonger van Didier Reynders kent geen grenzen en zijn vermogen als een slang naar het centrum der gebeurtenissen te kronkelen, is stilaan legendarisch. Als het hem goed uitkomt, zal de regering vallen casu quo blijven voortbestaan. Hij kan natuurlijk door andere ambitieuzen uit de eigen rangen worden geliquideerd, maar voorlopig heeft hij nog een mandaat om zijn eigen belangen voor die van eender wie te plaatsen. Om minister te kunnen blijven, moest de FdF eraan en moest BHV worden gesplitst. Als het hem plots beter zou uitkomen uit de regering te stappen om zijn eigen positie te versterken, mag Di Rupo binnen het uur met slecht nieuws naar het paleis. Reynders is onbetrouwbaar en zal dat ook altijd blijven. Met hem aan boord is niemand zeker van de slaagkansen van deze regering, maar gelukkig beseft iedereen ondertussen dat een volgende regering met hem erin exact dezelfde onzekerheid staat te wachten.

CdH

De Franstalige christendemocraten zijn en blijven moeilijk in te schatten. Hun grootste hoop en ambitie is uiteraard ooit opnieuw een even belangrijke politieke factor te worden als tijdens, pakweg, de jaren zestig en zeventig van de laatste eeuw van het vorig millennium. Om dat doel te bereiken, mogen ze zeker geen kiezers verliezen en moeten ze handig inspelen op de fouten van hun grootste concurrenten. Normaal gezien, zullen ze deze regering enkel laten vallen als ze voor de volle 100 percent zeker zijn daar op niet al te lange termijn enig voordeel uit te halen. Er is echter een tweede mogelijkheid. Als binnen de meerderheid een communautair conflict ontstaat en de andere Franstalige partijen het hard spelen, zullen ze hier zeker in meegaan. Als het opportuun lijkt net iets verder dan de andere twee betrokkenen te gaan, zouden ze er misschien toe te bewegen zijn Di Rupo c.s. te laten vallen. Op zeer korte termijn is dit punt echter niet aan de orde.

Men kan zich natuurlijk afvragen in welke mate bovenstaande beschouwingen relevant zijn. Ik ben er echter zeker van dat een vroegtijdige val van deze regering de wankele cohesie van ons land gevaarlijk over de rand van de separatistische afgrond zou laten hellen. Nationalisme is een epidemie en elke mogelijkheid om besmettingen te voorkomen, kan in mijn ogen beter worden aangegrepen.

Lezers die me liever in een meer destructieve bui zien, mogen trouwens gerust zijn. Pieter De Crem is nog steeds minister. Ik hoop dat Herman Van Molle nog wat kotszakjes over heeft.

08-12-2011 om 17:27 geschreven door Malcolm Nix  

Naar aanleiding van de zoveelste vechtpartij, de zoveelste klacht en de zoveelste avond vol ongezelligheid is burgemeester Louis T. het meer dan beu. Aangezien hij niets beters weet te verzinnen, haalt hij dan maar weer het aloude dreigement van een sluitingsuur voor de horeca van stal.

Samengevat, komt het erop neer dat de cafés in de binnenstad en dan in het bijzonder op de Oude Markt vanaf een bepaald uur enkel of bijna enkel nog worden bezocht door uitschot dat zich aan allerlei feiten schuldig maakt. Diefstallen, vechtpartijen, aanrandingen en andere vormen van overlast zijn schering in inslag. De politie is niet bij machte de situatie onder controle te brengen en de cafébazen ondernemen blijkbaar ook niets. Zij krijgen nu een jaar om het tij te keren of ze kunnen vanaf 2 uur ’s nachts de deuren sluiten.

Zoals te verwachten viel, heb ik natuurlijk weer een berg kritische bemerkingen. Ik wil echter niet dat er enig misverstand ontstaat. Ik beweer absoluut niet dat er geen probleem is, dat de klachten overdreven zijn of dat het niet de taak van een burgemeester is zich dit alles aan te trekken. Alleen denk ik dat de betrokkenen het zich te gemakkelijk maken en nooit eens nadenken over de vraag hoe de vork werkelijk in de steel zit.

Ten eerste, de problemen worden zogezegd veroorzaakt door bepaalde klanten, die zich in groep of als individu misdragen, etc. Ik vraag me af wat die klanten naar de Oude Markt lokt. Volgens mij kan dit enkel indien die klanten daar ook iets vinden wat hen aanstaat. In het lokaal van vzw Amedee heb ik er in elk geval nog niet veel van gemerkt. Misschien moeten bepaalde cafébazen zich eens bezinnen over het profiel van hun etablissement en over de uitstraling die ze bij die minder gewenste mensen hebben.

Ten tweede, de problemen situeren zich haast altijd in of nabij dezelfde cafés. Misschien zit daar wel een concentratie aan schadelijk volk. Misschien zou het dan ook beter zijn de inspanningen op die zaken te richten. Zoals al gezegd, valt er in heel wat cafés, gaande van de conceptueel nogal sterk afgelijnde vzw Amedee tot een doodgewone volkscafeetjes van Kessel-Lo of Wijgmaal, niet veel van te merken. Alleen zou een sluitingsuur natuurlijk voor heel het grondgebied gelden. Wie geen problemen veroorzaakt, wordt mee gestraft.

Ten derde, een sluitingsuur is een zeer drastische maatregel die enkel verraadt dat de autoriteiten voor het overige machteloos staan. Ik vraag me af of de overheid wel de juiste middelen gebruikt. Natuurlijk kan de politie een proces-verbaal opstellen en kan het parket een opgepakte aanrander of geweldpleger vervolgen. Alleen wordt daarbij nooit de juiste sanctie opgelegd. Boetes en dergelijke zullen dit niet oplossen. Mij lijkt het doeltreffender bepaalde mensen een uitgangsverbod op te leggen, waardoor ze op bepaalde uren niet meer op bepaalde plaatsen mogen en kunnen zijn. Dat lijkt me al een stuk doelmatiger.

Ten vierde, cafés hebben geld nodig. De huurprijzen en de andere kosten liggen zo hoog dat de meeste uitbaters wanhopig overal euro’s zoeken. De burgemeester vindt dat de cafébazen zelf wat selectiever moeten zijn en de lastige klanten zelf moeten weren. Dat is niet zo eenvoudig in een situatie van financiële afhankelijkheid. Misschien moet een bevolking die al meer dan tien jaar massaal op de socialisten stemt eindelijk krijgen wat ze wilt en vraagt, namelijk een daling van de prijzen op de immobiliënmarkt en van bepaalde andere onzinnig hoge kosten.

Ten vijfde, als de kosten dan toch zo hoog liggen, is het niet meer dan logisch dat niet iedereen nog een zaak kan openen of openhouden. Wie nu nog een zaak op de Oude Markt kan openen, doet dat niet omdat hij graag een café wil hebben. Enkel de ondernemers die al meerdere zaken hebben, beschikken over voldoende kapitaal om een nieuwe zaak te openen of over te nemen. Op hen hoeven we niet te rekenen. Hebzucht is hun enige drijfveer en klanten weigeren, gaat in tegen elke vezel van hun karakter. De vraag om zelfregulering is zinloos en zal niets opleveren.

Ten zesde, portiers zouden kunnen helpen bepaalde ongewenste gevallen buiten te houden. Alleen zijn portiers vaak zelf ruziestokers en zijn velen onder hen niet onbesproken in gerechtelijke kringen. Bovendien zou hun aanwezigheid aan de deuren van de cafés enkel betekenen dat de geweigerde gevallen buiten problemen kunnen veroorzaken. De klanten binnen zijn dan wel veilig[1], maar dat geldt niet voor alles en iedereen die zich buiten die bewaakte vesting bevindt.

Ten zevende, de schuld wordt vaak in de schoenen geschoven van ‘de jeugd’, een trendy verzamelnaam voor slecht opgevoede, hypermaterialistische en ongemanierde drugsgebruikers en relschoppers. Als die jongeren dan toch zo slecht zijn, vraag ik me af wie daarvoor zoal de verantwoordelijkheid draagt. Waar komt dat materialisme vandaan? Misschien hebben ze dat wel opgepikt uit de alomtegenwoordige reclame, waarin materiële bezittingen als het hoogste goed worden gepropageerd. Wie heeft die reclame gemaakt? Juist, volwassenen die al even materialistisch zijn. Van hypocrisie gesproken.

Tot slot vind ik het nogal ongepast dat de burgemeester de cafébazen in november 2011 een jaar tijd geeft. Dat betekent dat de eventuele uitvoering van het dreigement pas vlak na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2012 zou volgen. Dat is pure Realpolitik. Het punt wordt netjes uitgesteld tot de stemmen zijn geteld. Wie protesteert of hier een campagnepunt van wil maken, zal te horen krijgen dat er nog niets is beslist. Als Tobback niet wordt herverkozen, heeft hij nog tot de machtswissel op 1 januari 2012 de tijd om zijn dreigement al dan niet uit te voeren. Als Tobback wel wordt herverkozen, is dat allicht gedeeltelijk door mensen die tegen een sluitingsuur zijn, maar die kunnen hem dan niet meer tegenhouden want zijn mandaat is voor zes jaar verlengd.

Het zijn stuk voor stuk vaststellingen en bemerkingen. Voorlopig is er nog geen reden tot paniek en bovendien trek ik meestal pas conclusies als ik in de wandelgangen wat insiders heb gesproken. Ik kan het echter niet verhelpen terug te denken aan een hele reeks teksten over het aangekondigd rookverbod die ik vorig jaar heb neergepend. Ik hoop dat het ditmaal beter zal aflopen. Veel blijft er alvast niet meer over waarmee ze ons kunnen bedreigen. Stukje bij beetje wordt elke vorm van plezier in overeenstemming gebracht met de verwachtingen van de mensen die ons een gestroomlijnde normaliteit opdringen. Als zij hun zin krijgen, zal het menselijk ras uitsterven. Niet ten gevolge van vervuiling, ziekte of oorlog, maar gewoon van verveling.

24-11-2011 om 15:12 geschreven door Malcolm Nix  

Zoals gebruikelijk hebben de Fransen ons weer duchtig gerold en draaien wij voor de kosten op. Ditmaal gaat het niet om Electrabel, maar om Dexia en de gevolgen zijn niet dat de gemiddelde inwoner van ons land te veel voor zijn elektriciteit betaalt, maar dat ons hele samenlevingsmodel wordt ondermijnd.

Aangezien wij met de ongezonde financiële papieren zijn blijven zitten, is de almachtige lobby van de internationale bankiers en beleggers van mening dat de Belgische staat vanaf nu een hogere interest op zijn leningen moet betalen. Ik zou hier een lange tekst kunnen schrijven, vol beschouwingen over de machtsverhoudingen in onze postmoderne wereld, over de belangenvermenging bij de ratingbureaus of over de onmacht van onze politici, die elk door het volk toegekend mandaat negeren als een internationaal topmanager hen met een simpele vingerwijzing laat weten dat ze zich koest moeten houden. Aangezien al die elementen elders ook wel uitgebreid aan zullen komen, beperk ik me hier tot een vaststelling.

De stijgende rente kan ons gemakkelijk in een spiraal terechtbrengen die met de recente evoluties in Griekenland, Spanje, Portugal en met de waarschijnlijke evolutie van de Italiaanse staat te vergelijken valt. Gedaan met de sociale zekerheid, de goedkope gezondheidszorg, de werkloosheidsuitkeringen, het pensioen op 60 jaar, het zeer goedkoop basisonderwijs, het vrij goedkoop secundair onderwijs, het betaalbaar hoger onderwijs en zowat alles wat ons land een positief tintje gaf. Daar komt de vrije markt en dat zullen we geweten hebben. Wie nog wil studeren, zal de rest van zijn beroepsleven een studielening van tienduizenden euro’s mogen afbetalen. Wie ergens met de bus heen wil, zal moeten bidden tot de god der private maatschappijen dat de niet al te lucratieve lijn in zijn buurt niet wordt opgeheven. Als iets dan al eens goedkoper zou blijken, zal dit vooral ten koste van het betrokken personeel gaan, dat de zweep van de manager en de kettingen van de hypotheek zal voelen.

Zodra hij werk- en dakloos is, zal ik de modale Vlaming eens gaan vragen waarom hij eigenlijk al die tijd voor een economisch rechts beleid heeft gestemd. Ze krijgen wat ze verdienen en, belangijker nog, wat ze al die tijd hebben gevraagd. Wie niet horen wil, moet voelen. Mij kunnen ze enkel verwijten dat ik me te vaak tot woorden heb beperkt en nooit echt een bomaanslag heb gepleegd. Voor de echt fundamentele verwijten moeten ze in de spiegel kijken die ze de week voordien uit noodzaak naar Het Spit hebben gebracht.

23-11-2011 om 18:57 geschreven door Malcolm Nix  

In Spanje heeft de bevolking, die het beu is enkel te horen dat er zwaar moet worden bespaard, massaal gestemd voor de postfascistische Partida Popular, een partij die vooral zware besparingen wil doorvoeren. Ben ik nu de enige die hier een denkfout ontwaart?

In de Verenigde Staten blijken alle, maar dan ook alle potentiële presidentskandidaten van de Republican Party compleet knettergek te zijn. Romney beweert dat god de VS heeft geschapen om de wereld de juiste weg te tonen. Bachmann vindt dat Irak een substantiële schadevergoeding moet betalen voor elke ginds gestorven Amerikaanse soldaat. Cain vindt dat al wie arm is dat enkel aan zichzelf te danken heeft. Perry wil het ministerie van Onderwijs afschaffen en letterlijk elke vorm van overheidscontrole op onderwijsinstellingen laten verdwijnen. Op zich klinkt dit allemaal onrealistisch, maar niemand weet hoe fanatiek de Bible Belt op deze nieuwe uiting van wereldvreemdheid zal reageren.

In Nederland heeft premier Rutte voorgesteld deelnemers van de Occupy-beweging het recht op een uitkering te ontzeggen. Ambtenaren zouden ter plekke identiteitscontroles moeten uitvoeren. De redenering is dat wie geen baan heeft permanent beschikbaar voor de arbeidsmarkt moet zijn en dit is nu eenmaal niet compatibel met de deelname aan een of andere protestactie. Van succesvol lobbywerk door de financiële sector gesproken. Dit trucje hebben ze zelfs in New York of in Oakland niet uitgeprobeerd.

In eigen land heeft formateur Di Rupo zijn ontslag ingediend. Blijkbaar raken de PS en de Open Vld het niet eens over de meest wenselijke sociaal-economische agenda. Op zich is die vaststelling natuurlijk niet vreemd, maar erger is dat de N-VA nu plots klaar staat om een zogenaamde “rechtse noodregering” samen te stellen om de door de Europese Commissie aanbevolen besparingen in de sociale zekerheid door te voeren. De splitsing van BHV en de voor, tijdens en na de verkiezingen met luider stemme geëiste constitutionele hervormingen mogen hiervoor zelfs worden uitgesteld. De maskers vallen eindelijk af. Het gaat de N-VA niet om het lot van Vlaanderen, maar om het lot van de rijkere Vlamingen. De rest is ballast en vanaf nu mag dat ook geweten zijn. Wie niet werkt, maakt de elite niet rijker en moet bijgevolg met alle mogelijke drukkingsmiddelen tot productiviteit worden gedwongen.

Als iemand de voorbije dagen nog ergens goed nieuws heeft gelezen of gehoord, mag hij of zij me dat altijd laten weten. Ik ben er in elk geval geen vrolijker mens van geworden. Hoog tijd dat ze Volkert Van der Graaff vrijlaten.

22-11-2011 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

Laat ons beginnen met link naar een kort, maar toch eigenaardig artikel dat meer over onze stad zegt dan de oppervlakkige lezer op het eerste gezicht zou vermoeden.

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleID=RA3IAIRJ&_section=62142098&utm_source=nieuwsblad&utm_medium=newsletter&utm_campaign=regio-nb

Voor de mensen die om een of andere reden niet in staat zouden zijn om de originele tekst op hun scherm te krijgen, vat ik het artikel even punctueel samen.

- De vestiging van Pizzahut aan de Oude Markt verdwijnt. Pizzahut wil liever een filiaal in de buurt van een lokale supermarkt openen.

- Twee cafébazen, meer bepaald de mensen achter L’Alegria en Louvain Louvain, willen het pand in een nieuw café omvormen.

- Het stadsbestuur van Leuven zou op dit plein liever een mengeling van dag- en avondzaken zien.

- De schepen van Handel, Els Van Hoof, heeft zelfs een voorbeeld klaar. Volgens haar zou hier een dagbladhandel kunnen komen.

- De vzw Oude Markt vindt het een goede zaak dat er nog mensen in de Oude Markt willen investeren. De secretaris van deze vzw voegt hier nog het volgende aan toe: “Bijkomende diensten in dit gedeelte van de stad: dat zou pas echt voor een mix kunnen zorgen”.

Wat moeten we hiervan denken? Ik waag het enkele conclusies te trekken.

Ten eerste, zelfs een bedrijf als Pizzahut heeft geen vertrouwen in het potentieel van het nachtleven meer. De Oude Markt wordt wel eens de langste toog ter wereld genoemd en trekt jaarlijks niet enkel veel inboorlingen, maar ook massa’s toeristen aan. Toch vestigt Pizzahut zich liever in de buurt van een doorsnee supermarkt. Dat een eventuele toekomstige sluiting van die ene supermarkt een gigantische streep door de rekening zou vormen, weegt blijkbaar niet op tegen de voordelen van de huidige vestigingsplaats.

Ten tweede, de enige mensen die nog in een café in het centrum van Leuven willen investeren, zijn op dit moment al cafébaas. De kosten zijn zo hoog opgelopen dat er gewoon geen ruimte meer is voor nieuwkomers. Enkel zij die al jaren in de sector zitten, beschikken nog over de mogelijkheden om een nieuwe zaak te openen. Dat op die manier ongezonde concentraties ontstaan, stoort blijkbaar zo goed als niemand. Op een alternatief voor het bestaande aanbod hoeven we in elk geval niet te hopen. In L’Alegria is werkelijk iedereen welkom zo lang hij of zij er maar geld spendeert. Er wordt zo goed als zonder pauze gestolen, gedeald en gevochten, maar de omzet is hoog. In Louvain Louvain is bijna niemand welkom. Dit is de zaak voor mensen die op het publiek van L’Alegria neerkijken maar tegelijkertijd de kassa van net dezelfde mensen spijzen.

Ten derde, het stadsbestuur ziet liever een gevarieerder aanbod aan handelszaken. Op zich klinkt dit verdedigbaar, maar kan het stadsbestuur er dan ook voor zorgen dat die panden eindelijk weer betaalbaar worden? Welke winkelier kan het zich permitteren een derdelijk pand op een dergelijke locatie te huren? Indien het geen café zou worden, blijven enkel de grote ketens over om het huurcontract te ondertekenen en maandelijks allicht 3000 tot 4000 euro aan zuivere huur neer te tellen. Als het stadsbestuur een mengeling wil, moet het zelf eerst voor economische leefbaarheid zorgen. Nu is het zinloos op een echte mix te hopen[1].

Ten vierde, de schepen van Handel is dom. Een krantenwinkel in de huidige vestiging van Pizzahut? Heeft mevrouw Van Hoof er enig idee van hoeveel kranten en weekbladen er in een gemiddelde krantenwinkel liggen? Wat zouden de nieuwe uitbaters volgens haar moeten doen met de hectares vrije ruimte die ze niet voor hun loterijformuliertjes nodig hebben? En hoe worden diezelfde uitbaters verwacht met een winstmarge van minder dan een euro per verkocht item hun ongetwijfeld wurgende lening af te lossen?

Ten vijfde, de vzw Oude Markt, een organisatie die ik in het verleden nochtans al vaak heb beschimpt, heeft in mijn ogen ditmaal zowaar een punt. Ik vind al jaren dat er meer dienstverlenende organisaties en entiteiten in het stadscentrum moeten komen[2]. Dit is trouwens mijn belangrijkste en fundamenteelste twistpunt met het huidige stadsbestuur.

Volgens de heer Tobback c.s. dient een stadscentrum om in te wonen en horen de diensten in de rand thuis. Volgens mij dient een stadscentrum als verzamelpunt voor alle diensten en moeten de mensen daarrond wonen. Zijn visie heeft het voordeel dat de diensten zich niet aan de ruimtelijke beperkingen in een binnenstad moeten houden. Mijn visie heeft het voordeel dat de diensten voor iedereen ever ver gelegen zijn en voor iedereen even vlot[3] bereikbaar zijn. Zijn visie heeft het nadeel dat heel het centrum een geriatrische woonwijk wordt, waar enkel oude mensen en toevallig gefortuneerde jongere mensen zich een woning kunnen permitteren. Mijn visie heeft het nadeel dat sommige iets verder gelegen wijken dood zullen bloeden, aangezien alle dynamische of ondernemende mensen zullen proberen zo dicht mogelijk bij het centrum te wonen.

In elk geval toont dit korte en op het eerste gezicht onschuldige artikel aan wie er in Leuven enige invloed op de ruimtelijke invulling heeft. Dat is niet het stadsbestuur, niet de burger en zelfs niet een vereniging van plaatselijke handelaars. Enkel de financieel echt slagkrachtige ondernemers en bedrijven spelen mee. De rest mag afwachten wat hun beslissing is.

16-11-2011 om 14:21 geschreven door Malcolm Nix  

Naar jaarlijkse traditie en niet in het minst omdat deze blog in eerste instantie is ontstaan als een kanaal om opmerkingen over de allereerste editie te uiten, volgt hier een overzichtje van het programma van Sinner’s Day 2011, uiteraard aangevuld met mijn eigen meningen en uitweidingen.

Wie informatie over de praktische facetten van het festivalbezoek, zoals aanvangsuur, kostprijs of reisroute, zoekt, kan terecht op de site www.sinnersday.com . Ik denk niet dat ik mijn eigen tekst een of andere meerwaarde zou geven door dat hier allemaal nog eens netjes te herhalen.

Het programma telt dit jaar dertien bands en performers, verspreid over twee podia. Hieronder volgt een alfabetisch overzicht[1], vergezeld van wat opmerkingen en suggesties.

Karl Bartos

Volgens de organisatoren: “Bartos is 1/4th of what is nowadays considered as the classic line-up of Kraftwerk”

Volgens Malcolm: Aan zijn soloplaten te horen, was hij minimaal een vierde van het talent van Krafwerk, wat Schneider ook moge beweren. Aan diezelfde platen te horen, was hij helaas ook maximaal een derde van het talent van Kraftwerk. De geluiden zullen aangenaam zijn, maar niemand weet of er ook voldoende songstructuur in zal zitten om voor voldoende variatie te zorgen.

Blancmange

Volgens de organisatoren[2]: “The duo gets a performance in ‘Top Of The Pops’, but the sentence ‘Up The Bloody Tree’ has to be replaced by ‘Up The Cuckoo Tree’”.

Volgens Malcolm: …zegt bovenstaande zin genoeg.

The Cult

Volgens de organisatoren: “The band combines Led Zeppelin’s hard rock with The Doors’ mystique and The Cure’s dark new wave.”

Volgens Malcolm: Al vanaf de eerste release overroepen ensemble dat stuurloos tussen de internationaal bekende pathos van rocksterren en een streven naar hopeloos ver te zoeken street credibility laveert. Een paar beluisterbare nummers maken geen grote groep, maar blijkbaar hebben ze in de loop der jaren genoeg plaatjes verkocht om hier bovenaan de affiche te mogen prijken.

The Exploited

Volgens de organisatoren: “They play much better and the solos are better developed, but apart from that The Exploited have barely changed over the past 30 years”

Volgens Malcolm: Waar haalt iemand het eigenlijk in zijn hoofd te stellen dat ze nu beter spelen of dat de solo’s beter ontwikkeld zijn? Het primitieve gehak en gebeuk is vervangen door derderangsmetal waar mensen enkel op afkomen om hun stoere tattoos te showen. Het ideale moment om eens aan de voedselstands aan te schuiven.

John Foxx and The Maths

Volgens de organisatoren: “He creates book covers for big names such as Salman Rushdie and Jeanette Winterson”

Volgens Malcolm: Het bovenstaande wist allicht niemand. De site van Sinner’s Day kan zowaar nog leerrijk zijn. Foxx zelf raakte elke roos in de eerste versie van Ultravox en tilt Bowie-achtige nummers als ‘I want to be a machine’ ver boven het niveau van Bowie himself uit. Daarna ging het bergaf. Niemand weet wat hij op Sinner’s Day zoal zal brengen en bijgevolg is het moeilijk dit concert aan of af te raden.

Front 242

Volgens de organisatoren: “Front242, an unpredictable band, surprises the old and new audiences - while continuing to make the link with today’s music... with no concessions to their integrity”

Volgens Malcolm: Helemaal mee eens. Alleen zullen veel echte liefhebbers allicht BIMFest boven de Ethias Arena verkiezen.

Diamanda Galas

Volgens de organisatoren: “The singer’s music has never been punk or new wave, but her look and thoughts are.”

Volgens Malcolm: Het bovenstaande klopt als een Hutu op een Tutsi. Als de organisatoren van Sinner’s Day 2011 moeten worden gefeliciteerd, is het wel omdat ze het lef hebben deze dame aan hun affiche toe te voegen. Niemand weet welke liederen ze zal brengen, maar toegankelijk, commercieel, poppy of hitgevoelig zullen niet de woorden zijn die we nadien in recensies zullen lezen. Galas heeft nog nooit op een zo grote affiche gestaan en nog nooit zo dicht bij mensen uit de (bijna-)mainstream mogen vertoeven. Dat ze haar nu maar goed behandelen ook, want zij is consequenter dan veel gitaarzwierende rebelletjes samen.

Gene loves Jezebel

Volgens de organisatoren: “De bekendste nummers zijn ‘Bruises’, ‘Desire’ en ‘Jealous’, dat de eerste plaats haalt in de categorie Alternative Songs van de Amerikaanse Billboard Hot 100.”

Volgens Malcolm: Er staan in de Billboard Hot 100 wel eens vaker nummers waar hier nog niemand van heeft gehoord. Of wil horen. Of twee keer wil horen.

KMFDM

Volgens de organisatoren: “KMFDM moves from Germany to the US to make Industrial big”

Volgens Malcolm: Geen mening. Tenslotte zijn ze bekend in de VS en niet in België. Opvallend detail in de biografie op de site is dat ze blijkbaar “in line with their DIY philosophy” blijven en op de cd met de, eh, soundtrack van Mortal Combat staan. Hoe ze die twee elementen met elkaar kunnen verenigen, is niet heel duidelijk.

The Mission

Volgens de organisatoren: “The band that gave Gothic a face”

Volgens Malcolm: Een afsplitsing van een geniale band levert niet automatisch een nieuwe geniale band op. Met momenten schitterend, maar minstens even vaak langdradig en soms elk gevoel voor diepgang verliezend.

Patti Smith & Band

Volgens de organisatoren: “She is Rimbaud with a Marshall amp”

Volgens Malcolm: Ouder wordend idool van de tegencultuur dat alle vroeger gebruikte adjectieven waard is, maar niet kan verbergen dat het niet langer mogelijk is op het podium nog het energiepeil uit pakweg 1976 te bereiken.

Recoil

Volgens de organisatoren: “He is the kind of musical director who gives songs the right touch”

Volgens Malcolm: De vraag is of het live wel allemaal de moeite is. Een andere vraag is uit welke periode van zijn gevarieerde oeuvre de man in Hasselt wil putten.

Visage

Volgens de organisatoren: “The band is pretty successful but quits in 1985”

Volgens Malcolm: ‘Fade to grey’ is meer dan een hit. Het is een van de definiërende momenten van een genre en een generatie. De groep heeft ook andere nummers gemaakt. Zet iemand ze ooit op?

27-10-2011 om 17:37 geschreven door Malcolm Nix  

Morgen, donderdag 27 oktober 2011, vindt voor het eerst een Leuvense versie[1] plaats van het ondertussen internationaal bekende protestfenomeen Occupy ‘x’, waarbij u het kruisje mag vervangen door een straat, wijk of stad naar keuze. Zo lang er ter plekke doelwitten te vinden zijn die rechtstreeks of onrechtstreeks een band met de bankencrisis, financiële uitbuiting, kapitalistisch profitariaat of andere mattheüseffecten te vinden is, is er voldoende reden om tot een symbolische bezetting over te gaan.

Nu is het niet mijn bedoeling hier een intentieproces te maken. De organisatoren van dit evenement moeten zelf maar verklaren waar ze voor staan en wat ze willen bereiken. Ze moeten zelf maar nagaan of een tijdelijke symbolische bezetting al dan niet een voldoende krachtig signaal vormt.

Ik wil hier enkel opmerken dat ik de kracht van deze organisatie met eigen ogen heb mogen aanschouwen. Afgelopen zaterdag heb ik puur toevallig enkele betrokkenen ontmoet. Een voor een bleken ze vrouwelijk, tussen 20 en 35 jaar oud, normaal gekleed, zoals we het voor het gemak maar zullen noemen, en geheel verstoken van slogans die hen door anderen zijn opgedrongen. Zij spraken enkel over manieren om nog meer volk te kunnen lokken. Dit zijn geen machtsbeluste beroepspolitici die de bestaande elite door henzelf willen vervangen of ontevreden krakers uit pand De Vuile Toiletten die van protesteren hun bestaansreden hebben gemaakt. Deze mensen hebben soms kinderen, soms een diploma en altijd de wens van een echte toekomst te mogen genieten.

Dit is geen marginaal groepje. Alleen staan hun tegenstanders al met de beschuldigende vinger klaar. Dit artikel: http://www.politics.be/persmededelingen/30557/ is een goed voorbeeld. Volgens het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond[2] (KVHV) gaat het eens te meer om neomarxisten en moet het kapitalisme worden verdedigd. Mij niet gelaten, maar dit gaat niet om systemen of ideologieën. Dit gaat om mensen die hun zakken vullen ten koste van andere mensen.

Ik roep iedereen op eindelijk eens te stoppen met mensen in ideologische vakjes te stoppen. Het lijkt me veel belangrijker en eerlijker[3] iedereen in een karakterieel vakje te stoppen. Wie zijn de hebzuchtige individuen? Wie maakt zich schuldig aan machtsmisbruik? Mij maakt het niet uit op welke stoel ze zitten, zolang er maar iemand aan de poten zaagt.

26-10-2011 om 17:45 geschreven door Malcolm Nix  

Laten we beginnen bij de aankondiging. Aangezien ik een gewezen vrijgestelde van Kringraad ben, heeft een schimmige organisatie, genaamd LOKO Alumni, me uitgenodigd om op 4 november 2011 een feestelijke avond bij te wonen die geheel in het teken van het 25-jarig bestaan van de Leuvense Overkoepelende Kringenorganisatie[1] staat. Geïnteresseerden kunnen het volledig programma vinden op www.loko25.be . Ik wil het echter over een heel andere boeg gooien.

Mij interesseert het niet of LOKO zijn jubileum wil vieren met een receptie, een galadiner, een fuif, een concertenreeks, een cantus of een wedstrijdje nordic walking. Mij interesseert het zelfs niet of LOKO een significant gedeelte van zijn werkingsmiddelen wil uittrekken om een viering te organiseren die de eigenlijke basisdoelstellingen van de organisatie niet dient. Het interesseert me zelfs niet of LOKO vindt dat een dergelijke viering nu eenmaal een conventie is. Iedereen viert allerlei verjaardagen, dus onze studentenvertegenwoordigers mogen dat ook.

Mij interesseert enkel de vraag wat er nu precies te vieren valt. Wie een viering organiseert, vindt impliciet dat het voortbestaan van zijn organisatie de moeite waard is. Een jubileumviering is niet enkel een hulde aan het verleden, maar ook een statement over het voornemen ook in de toekomst te blijven bestaan.

LOKO is amper gekend. Niet-studenten weten zelden tot nooit wat deze organisatie eigenlijk inhoudt en zelfs de studenten zelf lijken amper met hun eigen vertegenwoordiging op suprafacultair niveau begaan.

LOKO mag volgens zijn eigen statuten geen politieke standpunten innemen. De vraag is maar hoe iemand, bijvoorbeeld, het onderwijsbeleid kritisch kan bekijken indien hij niet eens het recht heeft zich kritisch over de bevoegde minister uit te laten.

LOKO organiseert enkel massa-evenementen die bij nader inzien gewoon een uitbreiding van de kringwerking van het VRG, Ekonomika en aanverwanten zijn. Betogingen of andere, zelfs totaal vreedzame, acties zijn er niet bij. Het blijft bij cantussen en bierfestijnen. Op zich is er niks mis met een grenzeloos gezuip. De vraag is enkel of we daarvoor een gesubsidieerde koepelorganisatie nodig hebben.

LOKO dient vooral als springplank voor carrièregerichte jongelingen die de diverse vergaderingen met professoren, decanen en de rector gebruiken om nuttige connecties te leggen. De meesten komen uit of komen terecht in de christendemocratische zuil, maar er zijn ook Vlaams-nationalistische en zelfs conservatief-liberale uitzonderingen.

LOKO zou representatief moeten zijn voor wat leeft bij de studenten van tegenwoordig. Nooit wordt eens onderzocht of dit effectief het geval is. Het gaat hier nochtans om de enige organisatie die decretaal bevoegd is om de belangen van diezelfde studenten te vertegenwoordigen. LOKO gedraagt zich tijdens allerlei vergaderingen wel als een echte sociale partner, maar heeft geen enkele rechtstreekse band met de eigen, louter hypothetische, achterban. Niet dat het veel uitmaakt. De standpunten van LOKO zijn meestal gewoon de standpunten van de praesides van de belangrijkste kringen.

Wat blijft er dan nog over? Juist, een hulde aan het verleden. Ik zou liever de toekomst vieren, maar daarvoor zal ik van dit LOKO niet snel een uitnodiging krijgen.

19-10-2011 om 19:31 geschreven door Malcolm Nix  

Zoals de titel al enigszins laat vermoeden, gaat het om T-shirts en, meer bepaald, om de opdruk die ze het dragen waard maakt. Aangezien beelden in een geval als dit meer zeggen dan woorden, voeg ik de eerste ontwerpen als bijlage toe. Het is overigens de bedoeling om in de toekomst nog andere ontwerpen op de helaas veel te kleine markt der nadenkenden te brengen.

Aangezien de lettertjes bij de tekeningen misschien niet zo goed leesbaar zijn, herhaal ik hier nog even het belangrijkste. De T-shirts voor mannen en wat door voor moet doorgaan, zijn te krijgen in de maten small, medium, large en extralarge. De T-shirts voor vrouwen, meisjes en aanverwanten zijn te krijgen in de maten small, medium en large. Blijkbaar gaat Allied Merch ervan uit dat mannen zwaarlijviger dan vrouwen worden. De mensen die zich hieraan ergeren, moeten maar een facebookgroep opstarten om dit aan te klagen. In elk geval kosten alle shirts hetzelfde, met name 9 euro.

Iedereen kan T-shirts bestellen door middel van een mail naar s.joosten@telenet.be . Wie in het Leuvense woont, kan zeker een afspraak regelen. Wie verder woont of deze regio nooit bezoekt, zal helaas een verzending moeten betalen. De prijs hiervan is uiteraard afhankelijk van de omvang van de bestelling. Bovendien heb ik daar niets mee te maken en moeten ze zelf maar zeggen hoeveel dat eventueel zou kosten. Mij gaat het er enkel om dit schitterend initiatief zo veel mogelijk onder de aandacht te brengen.

Ter aanvulling van dit laatste punt kan ik nog melden dat ik het meeste linkse¹ ontwerp op de afbeelding heb gekocht. Aangezien ik dit T-shirt ook regelmatig draag, kan ik iedereen verzekeren dat het niet onopgemerkt blijft. De starende blikken van gelovigen en de spontane steun van wildvreemde ongelovigen sterken mij in de overtuiging dat dit veel zinvoller is dan het zoveelste shirt van een of andere band die zich alternatief voelt omdat de gitaren luid staan.

Bijlagen:
flyer[1].jpg (174.5 KB)   

Mij gaat het veeleer om de reactie van ontslagnemend premier Leterme op haar vertrek. Ik citeer: “Van topvakbondsvrouw over de toppolitiek naar een zeer belangrijke job in de zorgsector.”¹

Als voorzitter van het dagelijks bestuur van vzw Emmaüs, een organisatie die zich voornamelijk met rust- en verzorgingstehuizen bezighoudt, zou mevrouw Vervotte ongeveer 6000 personeelsleden onder zich hebben. Nu is ze nog minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven. Hieronder ressorteren onder meer de NMBS, B-Post, Infrabel en tal van andere grote werkgevers. In totaal gaat het om tienduizenden mensen.²

Blijkbaar wordt de verantwoordelijkheid voor 6000 mensen als een promotie gezien na eerder voor tienduizenden mensen te hebben ingestaan. Blijkbaar vindt 'premier' Leterme, de man die zelf het ene populistische cliché op het andere heeft gestapeld om Verhofstadt van de troon te kunnen stoten en de christen-democratische almacht te herstellen, een ministerambt niet eens zo belangrijk. Een ministerpost is blijkbaar niet een van de hoogste vormen van eer die een burger in dit land te beurt kan vallen. Deelname aan de belangrijkste vergaderingen en een stem in de belangrijkste beslissingen wegen blijkbaar niet op tegen een bestuurspostje in de privésector. Dat is niet mijn mening. Dat is de mening van Yves Leterme, de man die de ernst in de politiek weer zou herstellen, de man die de kiezer bedankte voor het grote vertrouwen dat door middel van honderdduizenden voorkeurstemmen in hem was gesteld.

Misschien moet ik hetzelfde interview nog eens citeren: “Bovendien is het tweerichtingsverkeer tussen politiek en samenleving goed”. Ik zou Leterme graag eens vragen voor wie dat tweerichtingsverkeer dan wel goed is. Voor de samenleving? Voor de regering? Of voor de betrokkenen die hun welgevuld adressenboekje met bruikbare contactpersonen in de private sector kunnen verzilveren? Mij is het niet duidelijk wat hij bedoelt.

Met Vervotte vertrekt de laatste linksgetinte figuur met enige macht uit de CD&V. De samenzweringstheorieënbouwer in mij veronderstelt onmiddellijk dat Wouter Beke, die een regering met de PS ziet naderen, Inge Vervotte binnenskamers heeft meegedeeld dat ze beter een andere job kon zoeken want dat hij zich geen bedreiging in zijn rug kan permitteren eenmaal de confrontatie met de Waalse vakbonden losbarst.

In elk geval zal CD&V hier zelf het grootste slachtoffer van worden. De binding tussen het ACW en de conservatieven en flaminganten die de top van het partijbestuur bevolken, wordt stilaan zeer broos. Ik kijk grijnzend toe. Het is tenslotte mijn partij niet.

23-08-2011 om 20:51 geschreven door Malcolm Nix  

In 2011 ben ik nog niet zo veel verder geraakt, maar dat heeft ook zijn voordelen. Ik loop tenminste niet naast mijn schoenen zoals zovelen die menen dat het draaien van plaatjes van hen ook een creatief kunstenaar maakt. Een DJ is geen kunstenaar. Een DJ is een ambachtsman die de creaties van kunstenaars opzet.

Pas nu is het me opgevallen dat ik deze blog eigenlijk nog nooit heb aangewend om reclame te maken voor iets wat me na aan het hart ligt, namelijk mezelf. Daar breng ik nu verandering in. Men weet maar nooit wat het nog kan opleveren.

Malcolm Nix draait graag en, naar zijn eigen aanvoelen, op dit moment eigenlijk te weinig. De eisen liggen nochtans niet zo hoog. Hieronder volgt een kort overzichtje. Wie meer informatie wil, kan altijd op de site www.musiquesdepassees.be terecht.

Technische eisen:

• een stopcontact. Ja, zo simpel is het leven soms.

• Een tafel of ander plat oppervlak op een gebruiksvriendelijke hoogte van ongeveer 60 cm op 60 cm. Ik moet mijn spullen toch ergens kunnen zetten...

• aansluiting op een versterker met boxen, eventueel maar niet noodzakelijk via een mengpaneel. Ik kan ook zelf een versterker en boxen huren, maar ja, dat is natuurlijk niet gratis.

Bijgeleverde promotiekanalen:

• nieuwsbrieven naar iets meer dan 500 geabonneerden. Ik verzend nieuwsbrieven in functie van wat er zoal gebeurt, wat inhoudt dat er niet echt een vaste regelmaat is.

• Vermelding op de kalender van de site www.musiquesdepassees.be . Ik probeer mijn site altijd zo up-to-date mogelijk te houden en ik publiceer dan ook alle informatie die me bereikt zo snel mogelijk.

Financiële gevolgen¹:

• De kostprijs wordt bepaald door een aantal factoren. Hoe laat moet ik draaien? Hoe lang moet ik draaien? Waar is het te doen? Hoe geraak ik daar en weer weg? Hoeveel bedraagt de inkomprijs? Waar gaat de winst heen? Is het misschien een benefiet voor een goed doel waar ik zelf kan achterstaan? Moet ik zelf bijkomende apparatuur, zoals versterking of belichting, huren? Wie draait er voor de rest nog? Al bij al te veel factoren om een sluitende formule op papier te kunnen zetten. Er is echter geen reden tot paniek. Het blijft altijd goedkoop en volgens sommigen vraag ik te weinig. Ik ben dan ook niet hebzuchtig ingesteld.

• Aangezien ik zelfstandige in bijberoep ben, kan ik voor alle gemaakte onkosten facturen uitschrijven. Dit kan voor sommige organisatoren handig zijn. Sowieso heb ik het lastig met de hoeveelheid zwart werk en zwart geld in de horecasector en aanverwanten. Ik doe daar liever niet aan mee. Ik heb er immers persoonlijk geen problemen mee belastingen of socialezekerheidsbijdragen te betalen.

Ik hoop in elk geval jullie allen binnenkort vanachter een discobar te kunnen verwelkomen. Hoe men het ook draait of keert, muziek blijft zowat het gemakkelijkste middel om des avonds sfeer te creëren.

23-08-2011 om 20:49 geschreven door Malcolm Nix  

In elk geval heb ik ondertussen ontdekt dat de mogelijkheid om reacties op artikelen in te sturen verkeerd stond ingesteld. Vanaf heden kan dit wel degelijk en ik nodig iedereen uit van deze optie gebruik te maken. Als het inhoudelijk echt de spuigaten uitloopt, weten we tenminste dat we de goede richting uitgaan. Als het vormelijk de spuigaten uitloopt, kan ik me tenminste in de illusie van een grotere maturiteit wentelen.

Tot slot maak ik hier graag nog wat reclame voor de site www.musiquesdepassees.be , waarop ik nog steeds een kalender bijhoudt van alle activiteiten in en rond Leuven die me de moeite waard lijken. Organisatoren mogen nog steeds hun eigen info doorsturen. Wie me wil mailen, kan gewoon op 'contact' klikken. In tegenstelling tot de enkel via sms communicerende jeugd, heb ik tenminste nog de gewoonte mijn mailbox dagelijks te controleren.

23-08-2011 om 20:48 geschreven door Malcolm Nix  

Ongeveer een jaar na de officiële re-release van de cd Le disque d’or des Baudouins Morts is Weirdo Music zo vriendelijk geweest nog een volgende excursie naar de grenzen van de goede smaak van deze Leuvense cultformatie uit te brengen.

Ditmaal gaat het om een compilatie met nummers die grotendeels nooit officieel zijn  uitgebracht en nu voor het eerst verkrijgbaar voor het grote publiek worden gesteld. De cd bevat allerlei nummers en versies die niet op de ‘echte’ cd te vinden zijn. Dit overzicht omvat de volledige carrière van onze Leuvense sterren, gaande van het eerste nummer dat voor de proefopname van het radioprogramma De 60 Minuten van Sodom is geschreven en het allereerste live concert in de Democrazy tot enkele songs die vlak voor de onvermijdelijke split zijn gecomponeerd, maar door een samenloop van omstandigheden nooit het repetitielokaal in de Boekhandelstraat hebben verlaten.

Weirdo Music, een Nederlands internetlabel dat zich specialiseert in wat de naam laat vermoeden, heeft al deze nummers een plaatsje op hun website gegeven. Aan elk nummer is een Creative Commons license verbonden, wat inhoudt dat er geen copyright op moet worden betaald. Mits vermelding van de originele componist en tekstschrijver, mag iedereen deze nummers downloaden en in integrale en onaangepaste vorm verder verspreiden. Geld is nooit onze drijfveer geweest en er is geen reden daar nu verandering in te brengen.

De rest van de backcatalogue zal te gepasten tijde ook op deze site verschijnen. Er zijn nog verschillende concerten volledig opgenomen en er zijn nog diverse opnames van repetities en bijdragen voor radioprogramma’s beschikbaar. We kunnen echter niet van onze Hollandse handlangers verwachten dat ze hier al hun beschikbare tijd insteken. Ik ga ervan uit en hoop ergens ook dat ze wel wat beters te doen hebben dan oude cassettes uit de jaren 90 te recycleren. Het is, met andere woorden, vooral een kwestie van geduld.

De nummers en de bijbehorende commentaren van mijn eigen hand zijn sinds 16 juni 2011 te vinden op http://www.wmrecordings.com/free-downloads/wm120-les-baudouins-morts-les-encores-des-baudouins-morts/ . Mensen die de nummers graag op een cd branden, kunnen hier ook de nodige artwork voor het hoesje downloaden.

21-06-2011 om 12:35 geschreven door Malcolm Nix  

Ik was aanvankelijk niet van plan iets te schrijven over de beschadiging[1] van een aardappelveld door ecologische actievoerders met een zak keukenzout. Zij hebben de gok gewaagd een wetenschappelijk experiment met een hoog publiek profiel openlijk aan te vallen en sommigen zijn gearresteerd en zullen eventueel door een rechtbank worden veroordeeld. Dat is een risico dat men op voorhand kan inschatten en ik ben al bij al blij dat er nog mensen zijn die enig risico durven nemen.

Ondertussen heeft de vervolging van de actievoerders een vervolg gekregen. Een van de actievoerders, een zekere Barbara Van Dijck, bleek werkzaam te zijn bij de KU Leuven en is enkele dagen later, op 3 juni 2011, op staande voet ontslagen. Haar gedrag zou incompatibel zijn met de normen en waarden van deze respectabele instelling. Ze zou geweld hebben gebruikt. Ze zou geen respect voor wetenschappelijk onderzoek hebben getoond. Ze zou niet langer voldoen aan de voorwaarden en de verwachtingen die aan een tewerkstelling bij de KU Leuven zijn verbonden.

Collega’s en sympathisanten hebben het hier niet bij gelaten. Ze laten een petitie[2] circuleren om hun onvrede te uiten. Ze vinden dat dit personeelslid onterecht is ontslagen. Ze oefende enkel haar recht op vrije meningsuiting uit en ze heeft zelf geen geweld gebruikt. Dat waren andere actievoerders. Zelf is ze de omheining niet overgekropen, heeft ze geen schermutselingen met de politie uitgelokt en heeft ze geen zout op de aarde gestrooid.

Ik heb hier toch enkele bedenkingen bij. De petitie heeft me nog niet bereikt, dus ik heb gelukkig nog even tijd om na te denken over de vraag of ik ze al dan niet wil tekenen. Ondertussen kan ik hier mijn gedachten laten gaan over wat de actoren in deze zaak nu eigenlijk zeggen en welke denkfouten ze daarbij maken.

Ten eerste, de petitie lijkt me niet echt intellectueel eerlijk opgesteld. Mevrouw Van Dijck fungeerde als een van de woordvoersters van de Field Liberation Movement. Ze was waarschijnlijk op voorhand op de hoogte van de plannen van de andere actievoerders en ze heeft zich daar duidelijk niet tegen verzet. Strikt juridisch genomen, is ze zelfs medeplichtig aan de schade die is aangebracht en het is goed mogelijk dat een rechter haar hiervoor zal veroordelen. Het lijkt me dan ook beter de stelling te herformuleren en te wijzen op de disproportionele reactie van de KU Leuven op het gedrag van een personeelslid.

Op woensdag 8 juni 2011 heeft een volksvertegenwoordiger van Groen! in het Vlaams Parlement minister Smet de volgende vraag gesteld: “Minister, wat zult u doen om het spreekrecht van onderzoekers in Vlaanderen te beschermen?” Een van de eerste zinnen van zijn antwoord luidde als volgt: “Spreekrecht betekent geen vernielrecht”. Daarnaast heeft iemand van de Open Vld erop gewezen dat we een scheiding van machten kennen en dat de politiek zich niet over de naleving van het arbeidsrecht mag uitspreken. Dat is de bevoegdheid van de arbeidsrechtbank. De redenering van de opstellers van de petitie is, met andere woorden, zeer krachteloos.

Ten tweede, de reactie van de KU Leuven lijkt wel zeer drastisch. Indien de universiteit van mening is dat personeelsleden een strikte gedragscode moeten respecteren, vraag ik me af waarom er überhaupt nog iemand werkt. In het verleden hebben personeelsleden van de KU Leuven zich al schuldig gemaakt aan racisme, seksisme, alcoholisme, drugsgebruik, drugshandel, poging tot aanranding, intimidatie, bedreiging, diefstal, waarschijnlijk ook aan vandalisme en echte geweldfeiten[3], en zeer zeker ook aan wat eigenlijk het ergste zou moeten zijn voor ons academisch personeel, incompetentie.

Blijkbaar is de deelname aan een ecologisch getinte actie tegen de al dan niet vermeende dreiging van de biotechologische ontwikkelingen erger dan dronken lesgeven of vrouwelijke studenten bepotelen of het jarenlang weigeren een klop uit te voeren eenmaal de vaste benoeming tot hoogleraar een feit is.

Bovendien is er nog een verzwarend element dat haast nergens in de officiële berichtgeving aan bod komt. Mevrouw Van Dijck en haar bevriende patattendoodseskader hebben die actie buiten hun eigenlijke werkuren uitgevoerd. In feite velt de KU Leuven hier dus een oordeel over wat iemand buiten de context van de eigenlijke tewerkstelling uitvoert. Er wordt zelfs niet op een uitspraak van een bevoegde rechtbank gewacht. Ze is blijkbaar schuldig aan een zware beroepsfout, terwijl ze op het ogenblik van de feiten niet eens haar beroep uitoefende.

De reden lijkt me voor de hand te liggen. De boodschap is duidelijk. Het personeel van de KU Leuven mag zeker zijn mening uiten over allerlei maatschappelijke problemen, maar niet over de projecten waar de universiteit geld mee kan verdienen. Medewerkers van de KU Leuven mogen niet het gevaar creëren dat een belangrijke financier, in dit geval BASF, zich uit een lucratief contract zou terugtrekken. Dit gaat al lang niet meer om wetenschappelijk onderzoek. Het gaat om de financiering van wetenschappelijk onderzoek en de winst die met de resultaten kan worden geboekt. De C4 is een drukkingsmiddel om interne oppositie tegen deze vorm van management binnen een grotendeels met overheidsgeld gefinancierde onderwijsinstelling monddood te maken.

Mijn conclusie luidt alvast dat de actievoerders van de FLM en andere vergelijkbare organisaties zich dringend over hun taalgebruik en hun doelstellingen moeten bezinnen. Dit zijn acties tegen kapitalistische bedrijfsleiders en hun handlangers in de academische wereld die elk ethisch argument van tafel vegen in hun onstuitbare drang naar hogere winsten. Zonder de financiering van een extern bedrijf zou de KU Leuven dit onderzoek niet eens voeren. Het doel van het onderzoek bestaat er niet uit de wereldwijde hongersnood te lenigen of de voedselproductie te verhogen. Het doel bestaat eruit een middel te vinden om door middel van verbeterd DNA meer geld te verdienen.

De oplossing ligt in feite voor de hand en dit zou dan ook de primaire eis van de actievoerders moeten zijn. Elk onderzoek is mogelijk en toegelaten. Het is bedrijven echter verboden patent te nemen of exclusief eigenaar te zijn van origineel of gemodificeerd DNA van mensen, dieren of planten. De resultaten van dergelijk onderzoek worden automatisch publiek eigendom. Deze paar zinnen volstaan in feite om de discussie een heel andere en veel eerlijker richting uit te sturen.

Wat het ‘vernielrecht’ van minister Smet en anderen betreft, kan ik ook kort zijn. Natuurlijk stelt de wet duidelijk dat het niet toegelaten is de eigendommen van private personen of rechtspersonen, zoals in dit geval de KU Leuven, te vernielen of te beschadigen. Als iedereen altijd de wet had gerespecteerd en nooit iets had beschadigd, zaten we nu nog altijd met het ancien regime opgezadeld, waren alle Afrikaanse landen nog Europese kolonies en was er, ironisch genoeg, geen sprake van een geglobaliseerde vrije markt. Het gebruik van C4 kan soms een noodzaak lijken.

08-06-2011 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

Soms blijkt een ernstig bedoeld krantenartikel onbewust een geweldige bron van vermaak te vormen. Een mooi voorbeeld vinden we in De Standaard van 19 mei 2011, onder de titel “11 tips om 11 juli te vieren”. De volledige tekst van het artikel, met inbegrip van de voornaamste bron van vermaak vindt men op http://www.destandaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20110518_058 .

De Standaard gold vroeger als de kwaliteitskrant van de christendemocratische zuil. Een tiental jaren geleden heeft de redactie, toen nog onder de leiding van de vrij neutrale Peter Vandermeersch, besloten het aloude logo ‘AVV-VVK[1]’ uit de hoofding op de voorpagina te schrappen. Ondertussen geldt De Standaard steeds meer als het lijfblad van de N-VA en heeft Vandermeersch, die de bui allicht zag hangen, de biezen genomen naar een ‘nieuwe uitdaging’ in Nederland. Van het logo uit 1918 is nog geen spoor, maar inhoudelijk slaat de redactie al wel eens de bal mis.

Het artikel bevat de elf tips van Vlaanderen Feest![2] om van de nakende feestdag van de Vlaamse Gemeenschap een spetterend gebeuren te maken. De meeste tips variëren van belachelijk (“4. Organiseer een ‘onze straat, wijk zingt!’ met een reeks  toegankelijke Nederlandstalige meezingers voor jong en oud. Ambiance en sfeer verzekerd!”)  tot ergerlijk (“1. Zorg zelf voor een passend welkomstwoord. Leg uit dat Vlaanderen Feest! zoveel mogelijk mensen in Vlaanderen wil betrekken bij het Feest van de Vlaamse Gemeenschap.”) en zelfs tot balancerend op de rand van het fatsoenlijke (“2. Nodig een gastspreker uit voor een korte gelegenheidsboodschap. Denk hiervoor  aan een vertegenwoordiger van het gemeentebestuur of iemand van een Vlaamse vereniging (Davidsfonds, Vlaamse Volksbeweging, VTB …) binnen de gemeente. Spreek eventueel een creatieve ‘buurtdichter’ aan om een gelegenheidsgedicht te maken”).

Om heel deze potsierlijke poging van separatisten om de volksmassa aan hun kant te krijgen wat te illustreren, heeft de redactie een oud trucje gebruikt. Een foto zegt soms meer dan honderd woorden. Helaas voor de Vlaamse Volksbeweging blijkt dit journalistiek adagium ook hier te kloppen. Kijk gerust eens naar de foto in de linkerbovenhoek. Vier grimmig kijkende mannen van middelbare leeftijd kijken elk een andere kant uit onder een grijze en regenachtige hemel. Een dranghek moet ongewenste elementen de toegang ontzeggen. Dit is een feest zoals enkel Vlaams-nationalisten het kunnen organiseren. België lijkt me plots nog een tijdje veilig.

19-05-2011 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

Volgens De Morgen van 19 mei 2011 valt er een “hernieuwde vechtlust van links” te ontwaren. Goed nieuws, ware het niet dat het gewoon om een opiniestukje van Caroline Gennez blijkt te gaan[1] en de stelling luidt dat op een of ander congres allerlei progressievelingen zich hebben uitgesproken voor “een nieuw economisch bestel, weg van de oude recepten”.

Grof samengevat, komt het erop neer dat de sociaal-democraten ervoor willen zorgen dat werknemers binnen afzienbare tijd in ecologisch duurzame bedrijven met groenestroomvoorzieningen en milieubewuste afvalverwerking zullen werken, dat ondernemers niet langer onverantwoorde risico’s met financiële speculaties zullen nemen, dat een afgeslankte overheid doeltreffend regels uitvaardigt die monopolies en andere oneerlijke handelspraktijken dwarsbomen en dat een gezonde economie iedereen in de samenleving meer welvaart zal brengen. Nu zou het leven in een dergelijke maatschappij ongetwijfeld een stuk aangenamer zijn dan in een door multinationals leeggezogen derdewereldland, maar het is helaas niet genoeg.

In die maatschappij zal de arbeider de ondernemer nog steeds baas moeten noemen en moeten buigen voor elke gril van de erfgenaam van het familiefortuin. In die maatschappij zullen wisselkoersen tussen nationale munten het nog steeds mogelijk maken te speculeren tegen een regering die de bedrijven van diezelfde beleggers met betrekking tot fiscale voordelen niet voldoende gehoorzamen. In die maatschappij zullen mensen met weinig vaardigheden nog steeds niet op de arbeidsmarkt terechtkunnen[2]. In die maatschappij zal een bedrijf nog steeds op eigen houtje premies, bonussen en andere extralegale excessen kunnen toekennen en zo de inkomens- en kapitaalskloof mogen vergroten. In die maatschappij zullen werknemers nog steeds door hun werkgevers als concurrenten tegen elkaar worden uitgespeeld.

De deelnemers aan het congres getuigden blijkbaar allen van de reeds vermelde hernieuwde vechtlust: “Stelt u zich geen kameraden met gebalde vuisten voor die hun heimwee naar oud-linkse recepten belijden, maar wel progressieve, hervormingsgezinde sociaal-democraten met frisse ideeën en toekomstgericht optimisme”. Ik vraag me af hoe strijdlustig hun powerpointpresentaties dan wel moeten zijn geweest.

In elk geval ken ik weinig kameraden met gebalde vuisten die heimwee hebben naar oude toestanden. De socialisten hebben de afgelopen decennia, zowel in dit land als elders in Europa, vaak in regeringen gezeteld en om een of andere reden hebben ze hun zogenaamde oud-linkse recepten nooit consequent in de praktijk gebracht.

Waar blijft de nadruk op de collectivering van bedrijven, op overdracht van de macht aan de werknemers en op de afschaffing van de gepriviligieerde klasse der bedrijfsleiders? Want dat het om een klasse gaat, is duidelijk. Bedrijfsleiders komen niet onverwacht uit de lucht gevallen. De huidige bedrijfsleiders besparen op de loonkosten van het personeel om zelf voldoende winst te maken om de eigen zoontjes economie te laten studeren en in de toekomst zelf een nieuwe generatie minder begunstigden de weg naar eeuwigdurende economische segregatie te tonen.

Ik krijg stilaan de indruk dat slechts weinig mensen het echte probleem met de houding en het gedachtegoed van kapitalisten inzien. Kapitalisten streven naar winst en naar steeds meer geld op de eigen rekening. Hoewel het soms anders lijkt, is dit geld echter slechts een middel en geen doel. Het is hun belangrijkste middel om een machtspositie te verwerven en die macht hebben ze nodig. Kapitalisten zijn in de eerste plaats alfamannetjes. Ze willen aan de top staan en ze willen zeker zijn dat zij steeds op de eerste plaats komen. Zij beslissen welk lid van de kudde welke taak moet vervullen. Zij beslissen welke richting de kudde uittrekt. Zij moeten zeker zijn dat zij tijdens het paarseizoen de eerste keuze hebben[3]. Zij willen zeker zijn dat ze niet zullen worden tegengesproken.

De verwijzing naar het paarseizoen is niet lukraak gekozen. Kapitalisten geven natuurlijk veel geld uit aan luxegoederen, vooral om de rest van de wereld te tonen hoe ver zij het hebben geschopt. De meesten en toch zeker de verstandigsten houden echter voldoende opzij om een ander belangrijk doel te bereiken. Ook kapitalisten planten zich voort en geven op die manier hun dna door. Dat dna moet natuurlijk alle kansen krijgen in het leven.

Kapitalisten zijn, zonder uitzondering, verdedigers van een systeem dat ongelijkheid tussen mensen creëert, in stand houdt en zelfs propageert[4]. De reden ligt niet bij het economisch model zelf, maar bij de voordelen die zij uit die ongelijkheid halen. Als zij ervoor kunnen zorgen dat hun kinderen later over veel geld kunnen beschikken, hebben ze al een gedeelte van hun taak volbracht. Als zij er bovendien ook voor kunnen zorgen dat de kinderen van anderen over veel minder geld kunnen beschikken, hebben ze hun eigen dna een dubbele voorsprong bezorgd. Bewust of onbewust is dit de genetisch geprogrammeerde aandrang die hun handelen stuurt.

Het bovenstaande is natuurlijk ook de reden waarom kapitalisten het leven als een grote concurrentiestrijd zien. Er is de concurrentie tussen bedrijven, tussen landen, tussen mensen binnen eenzelfde bedrijf, tussen leerlingen van een Amerikaanse highschool die de hoogste puntenscore nodig hebben om door een Ivy League-universiteit voor een beurs te worden uitverkoren, tussen vergaderende directeurs die elk trachten aan te tonen dat hun directie het belangrijkste onderdeel van het grote geheel vormt, tussen johnny’s die aan het kruispunt willen bewijzen dat hun auto sneller kan optrekken dan de auto’s op de andere rijvakken, tussen professionele voetballers die liever zelf een goal trachten te maken dat een voorzet te geven aan een teamgenoot die veel beter gepositioneerd staat en tussen alle andere voorbeelden die deze lijst nog pagina’s lang kunnen rekken.

Een hernieuwde vechtlust van links moet zich richten op een samenleving waarin alfamannetjes niet langer de kans krijgen zich boven de rest te verheffen, waarin de economische gelijkheid tussen mensen garandeert dat de genetische aandrang de eigen kinderen voor te trekken door andermans kinderen omlaag te duwen geen kans op succes krijgt. Dat is de echte strijd van de antikapitalist.

Er is inderdaad behoefte aan frisse ideeën en aan toekomstgericht optimisme, maar in Oslo hebben ze duidelijk niet begrepen waar de prioriteiten liggen. Moet ik hieruit soms afleiden dat veel mensen aan de top van progressieve en sociaal-democratische organisaties en bewegingen zelf geen haar beter zijn en zelf een status van macht en financiële superioriteit nastreven?

19-05-2011 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

Tijd voor een korte update over de manier waarop elke vorm van rationaliteit door het internationale gezondheidspopulisme wordt verdreven. Ook in Duitsland, ooit het land van het Wirtschaftswunder en van massa’s logisch redenerende ingenieurs, is het syllogisme bijna uitgestorven.

Lees gerust eens dit artikel, verschenen in De Morgen op 3 mei 2011: http://www.demorgen.be/dm/nl/993/Gezondheid/article/detail/1258984/2011/05/03/Vier-op-vijf-Duitse-cafes-negeren-rookverbod.dhtml .

Twee zinnen springen onmiddellijk in het oog. Ik citeer ze hier even: “De studie toont ook aan dat zelfs in zaken met een aparte rookruimte de lucht in de ruimte voor niet-rokers schadelijke stoffen bevat.” en “Er is nu dringend een algemene en volledige wet nodig in Duitsland, zoals die al bestaat in andere Europese landen.”

Wat ik dus nergens zie is deze zin: “Hoewel de rokers ondertussen in aparte hokken zijn ondergebracht, is er blijkbaar nog steeds een probleem met de luchtkwaliteit in de rookvrije ruimtes. Verder onderzoek zou de oorzaak van dit probleem moeten duidelijk maken.”

Blijkbaar is het niet nodig verder onderzoek te plegen, want het staat toch al op voorhand vast wie de schuldigen zijn. Andere vervuilers moeten niet met de vinger worden gewezen. Alle rokers bezorgen mensen kanker, alle moslims slaan hun vrouw en alle Walen staan op de dop.

05-05-2011 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

Sinds de Amerikaanse regering de War on Terror heeft uitgeroepen, is het Amerikaans leger twee landen binnengevallen en hebben allerlei overheidsagentschappen met afgekorte namen die zo uit het tijdperk van FDR lijken te stammen duizenden mensen gevangen genomen. Sommigen hebben bommen geplaatst. Anderen hebben martelaren-in-wording gerekruteerd. Nog anderen zijn na een tijdje volstrekt onschuldig gebleken. Sommigen zijn mishandeld in de beruchte Abu Ghreib-gevangenis. Anderen zijn gefolterd in geheime gevangenissen die de CIA met behulp van plaatselijke politiediensten hebben opgezet. Nog anderen zitten in een isoleercel, wachtend op een proces dat er nooit zal komen want officieel zijn ze niet eens aangeklaagd.

De eenvoudigste suggestie volstaat om een inwoner van Irak, Afghanistan en verschillende andere landen achter de tralies te doen belanden. De bron wordt amper gecontroleerd. De feiten zijn onbelangrijk. Indien de beschuldigende vinger in uw richting wijst, wacht u een verblijf in een watersportdomein. De instructeur waterboarding staat al te wachten.

Doel van de ondervragingen was en is steevast het achterhalen van informatie over andere echte of vermeende terroristen. De hoofdprijs was in elk geval gedurende meer dan tien jaar informatie die naar Osama Bin Laden kon leiden. Hij en hij alleen was het hoofddoelwit. Hij was de leider van Al-Qaeda, een vriend van zowat elke foute extremist op de planeet en een genadeloos planner, maar uiteraard niet uitvoerder, van bloederige aanslagen. Hij moest boeten voor al die doden die de Amerikanen de voorbije vijftien jaar ten grave hebben moeten dragen van Nairobi tot Beirut en van Manhattan tot Peshawar.

Nu is mijn vraag eigenlijk vrij eenvoudig. Waarom is dit ultieme doelwit, de man die op zich meer informatie over het internationaal terrorisme kan leveren dan de voltallige bevolking van Guantanamo[1], onmiddellijk doodgeschoten? Waarom is het mogelijk gebleken commando’s van de Special Forces met Apaches heen en weer te vliegen[2] en heeft toch niemand de idee opgevat de meest gezochte man ter wereld te overmeesteren, te boeien en in een helicopter te zwieren?

Waarom leek het noodzakelijk hem onmiddellijk neer te kogelen? Wat is er mis met een proces? Was de Amerikaanse overheid niet langer overtuigd van zijn schuld? Natuurlijk zou een dergelijk proces enorme veiligheidsinspanningen vergen. Is dat dan zo erg? Aangezien het onbetaalbare propaganda voor de oorlog en voor de zetelende regering zou vormen, zou het niet eens zo moeilijk blijken een budget voor dit proces vrij te maken.

Dit is in elk geval een mooi voorbeeld van de manier waarop de VS de democratische rechtstaat introduceert in landen die daar niet al te happig op zijn. In de meeste landen worden ongewenste opposanten onder druk gezet of, in het slechtste geval, in de gevangenis geworpen. Hier is net het omgekeerde gebeurd. Geen recht op verdediging, geen advocaat en zeker geen publieke verklaringen. Gewoon een paar kogels in het hoofd en de zaak kan worden geklasseerd.

04-05-2011 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

België is het enige land ter wereld waar het uithangen van de nationale vlag als een antinationalistisch statement wordt beschouwd.

Oude volkswijsheid: Wie een brood steelt, komt in de gevangenis. Wie een kroon steelt, komt in de geschiedenisboeken.

Nieuwe volkswijsheid: Wie een bom laat ontploffen, is een terrorist. Wie een land laat ontploffen, is een boegbeeld van de Vlaamse Beweging.

Nieuwe migranten die in Vlaanderen toekomen, moeten verplicht Nederlands leren, een taal die de autochtonen zo sterk beheersen dat ze op televisie worden ondertiteld.

Al die mensen die ons vertellen dat we harder moeten werken, hebben zelf een interessante job.

12-04-2011 om 14:46 geschreven door Malcolm Nix  

Op 15 maart 2011 heeft het Grondwettelijk Hof met arrest 37/2011[1] artikel 4 van de wet van 22 december 2009 betreffende een algemene regeling voor rookvrije gesloten plaatsen toegankelijk voor het publiek en ter bescherming van werknemers tegen tabaksrook vernietigd en zo de uitzonderingen op het algemeen rookverbod in de horeca afgeschaft. Het gevolg is dat, ondanks alle tegenargumenten die ik in het verleden al heb aangehaald, vanaf 1 juli enkel nog mag worden gerookt in afgezonderde rooklokalen of, uiteraard, in regen en wind.

De vraag is natuurlijk wat de praktische gevolgen zijn. Ik heb in het verleden al pagina’s volgepend met sombere toekomstvoorspellingen. De meeste van die pagina’s zijn trouwens op deze blog terug te vinden. De media hebben het vooral over de financiële gevolgen. Ook de vertegenwoordigers van de horecasector die aan het woord komen, klagen over een dreigende daling van de inkomsten van de zogenaamde biercafés[2]. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat het grootste probleem voor de horecazaken zich op een heel ander terrein zal situeren.

Mensen die op stap gaan, praten al wel eens met elkaar. Mensen die wat hebben gedronken, hebben vaak de neiging wat luider te praten. Mensen die elkaar kennen en na ettelijke pinten samen buiten staan te roken, zouden wel eens meer lawaai kunnen veroorzaken dan de muziek in het café waar ze hun pinten bestellen. De rest laat zich raden. Omwonenden zullen klagen over de overlast die door lawaaierige klanten wordt veroorzaakt en de cafébazen zullen in feite machteloos staan. Klanten hebben geen volumeknop die kan worden teruggedraaid en het is niet zo gemakkelijk iemand de deur te wijzen als hij de facto al buiten staat.

Klagende burgers zijn blijkbaar electoraal van groot belang. Alles, maar dan ook alles, moet wijken voor de groeiende intolerantie. Kindercrèches en speeltuinen moeten de deuren sluiten omwille van de geluidsoverlast. Ook de cafés komen eens te meer in het vizier terecht van burgers die vinden dat enkel officiële klachten over het gedrag van anderen het leven zin geven. Ik voorspel dan ook lange en lastige discussies over de invoering van een sluitingsuur en als ik naar de weerbaarheid van de jeugd kijk, zou dat sluitingsuur zonder veel problemen in 2012 kunnen worden ingevoerd.

Gezien de aard van de beslissing ligt de bal nu eigenlijk in het kamp van de individuele cafébazen. Zij moeten, elk voor zich, beslissen hoe ze met de inhoud van dit arrest willen omgaan. Veel opties hebben ze alvast niet. Een cafébaas kan ervoor kiezen niets voor de rokers te doen, zijn terras met behulp van luifels, windschotten en verwarmingselementen aan te passen of binnen een gedeelte van zijn caféruimte tot apart rooklokaal te verbouwen.

Ik heb er geen idee van welke uitbater voor welke oplossing zal kiezen. Ik vrees dat de meesten, zoals gewoonlijk, naar elkaar zullen kijken. De meesten hebben geen zin als eerste tot investeringen over te gaan. Een paar visionairen zullen het voortouw moeten nemen en de rest de weg moeten tonen. Zo gaat het meestal in deze sector, die door een chronische financiële bijziendheid wordt geplaagd. Zodra ik weet heb van cafébazen die effectief een beslissing hebben genomen, zal ik er verslag van uitbrengen.

De meeste cafébazen hebben eigenlijk minder opties dan de drie mogelijkheden die hierboven staan vermeld. Sommige cafés zijn te klein om er een rooklokaal in te bouwen. Soms laat de inrichting van het gebouw zelf dit niet toe. Sommigen kunnen, bijvoorbeeld omdat de stoep te smal is, geen terrasvergunning krijgen. Zij zijn de echte slachtoffers van de hele zaak. Ze moeten de nieuwe regeling maar zonder meer slikken. Als de media een golf van faillissementen voorspellen, zouden ze er beter bij vermelden dat veel cafébazen hun zaak zullen sluiten uit moedeloosheid. Hun motivatie zal hier in elk geval niet van groeien.

Ik stel me natuurlijk ook de vraag in welke mate het eigenlijk nodig of verplicht is dit arrest van het Grondwettelijk Hof te respecteren. In 2003 heeft het Grondwettelijk Hof in een soortgelijk arrest, dat bijgevolg even veel rechtswaarde heeft, verklaard dat het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde voor de organisatie van nieuwe federale verkiezingen moest worden gesplitst. Ik heb daar niet veel van gemerkt. De splitsing van het beruchte BHV staat nog altijd op de politieke agenda en er zijn ondertussen al tweemaal federale verkiezingen gehouden. Blijkbaar is een gerechtelijke uitspraak niet voor iedereen even geldig. De antirokerslobby is in elk geval een stuk machtiger dan de communautaire actiegroepen.

Dit brengt me bij mijn laatste punt voor vandaag. Aan wie hebben we dit nu eigenlijk allemaal te danken? Het Grondwettelijk Hof treedt nooit op uit eigen beweging. Iemand moet een zaak aanspannen, bijvoorbeeld door om de vernietiging van een wet of een wetsartikel te verzoeken. De verzoekende partijen staan uiteraard steeds in het arrest vermeld. Laten we even overlopen om wie het gaat.

- De bvba ADS, met maatschappelijke zetel op het adres Korte Veldstraat 19A te 2820 Bonheiden

- De bvba Interfoods, met maatschappelijke zetel op het adres Kruisebekestraat 52 te 8940 Wervik[3]

- de bvba Dany Croc Club Sandwich, met maatschappelijke zetel op het adres rue Léon Troclet 8 te 4000 Luik

- De vzw Vlaamse Liga tegen Kanker, met maatschappelijke zetel op het adres Koningsstraat 217 te 1210 Brussel

- De heer Leo Leys, wonende op het adres Verenigingstraat 58 te 3010 Kessel-Lo

De drie eerste verzoekende partijen zijn gewoon middenstanders, uitbaters van zogenaamde eetcafés die niet kunnen kiezen tussen een gewoon café en een echt restaurant en er dan maar genoegen mee nemen in eenzelfde lokaal een halfslachtig café zonder sfeer en een halfslachtig restaurant zonder goede keuken te hebben.

De uitzonderingsregeling kostte hen klanten. De mensen gingen blijkbaar liever naar een echt café dan naar hun tweederangstaverne en dat voelden ze in hun portemonnee, wat in België natuurlijk de ergst denkbare misdaad is. Daarom vonden ze het een goede oplossing het gerecht in te schakelen om hun concurrenten aan te pakken. Enige reflectie over hun eigen overbodigheid was blijkbaar te veel gevraagd.

De vierde verzoekende partij is een ngo die zich bekommert om het lot van kankerpatiënten en vooral pleit voor meer geld voor fundamenteel wetenschappelijk onderzoek naar remedies voor al die tumoren die jaarlijks zo veel mensenlevens kosten. Op zich klinkt dit positief, maar ik heb natuurlijk weer een paar bedenkingen.

Ten eerste, ik vind het erg dat een ngo meer geld voor fundamenteel onderzoek moet bepleiten. De correcte financiering van onderzoekers zou een evidentie moeten zijn. Alleen bevindt de grootste onderzoekscapaciteit zich in private handen, meer bepaald in de hebzuchtige klauwen van de giganten uit de farmaceutische industrie. Misschien moeten we daar eerst iets aan doen.

Ten tweede, ngo’s als deze zijn afhankelijk van de giften van sympathisanten. Dit betekent dat mensen die de zaak niet steunen helemaal niet verplicht zijn te betalen. Fundamenteel wetenschappelijk onderzoek is echter een zaak van algemeen belang en zou bijgevolg met belastinggeld moeten worden gefinancierd. Op die manier is het geld tenminste niet enkel afkomstig van steeds dezelfde mensen en kunnen de onwilligen zich niet langer achter hun persoonlijke vrijheid verbergen. Een herschikking van de fiscaliteit zou hier een oplossing kunnen bieden. Bovendien zou dat ons verlossen van al die glimlachende jongelingen die een wandeling door de Diestsestraat in een hindernissenparcours herscheppen.

Ten derde, wie beslist er eigenlijk welke acties de Vlaamse[4] Liga tegen Kanker onderneemt? Wel, ik veronderstel dat de mensen aan de top hier veel mee te maken hebben. Het zijn in elk geval niet de vrijwilligers die de markten afschuimen of foldertjes in bussen proppen die dergelijke beslissingen mogen nemen. Een rechtszaak houdt immers ook kosten in en er is altijd het risico dat de rechtbank de verzoeker in het ongelijk stelt.

En dit brengt ons naadloos bij onze vijfde verzoeker, de heer Leo Leys[5]. Op het eerste gezicht lijkt het wel een gewone burger. Bij nader inzicht blijkt de heer Leys echter de directeur van de Vlaamse Liga tegen Kanker te zijn. Officieel is hij niet tegen rokers. In De Standaard heeft hij hierover het volgende verklaard: “Wij hebben niets tegen rokers. Ze mogen roken, maar het kan niet dat mensen tegen hun vrije wil meeroken”. In zijn eigen verzoekschrift noemt de heer Leys zich echter een fervent antiroker. Treedt hij dan op als bezorgd burger of gebruikt hij de organisatie die tot zijn beschikking staat om zijn eigen standpunten door te drukken?

De Vlaamse Liga tegen Kanker is in elk geval met een duidelijk doel opgericht. Het bekende Kom Op Tegen Kanker, dat onder meer grootse televisieshows verzorgt en vooral dient om geld te op halen, streeft zo veel mogelijk naar consensus en bezorgt de deelnemers en toeschouwers een goed gevoel. Miljoenen euro’s stromen naar inspanningen om mensen te redden. Als het echter om minder populaire onderwerpen gaat, zoals het rookverbod in de horeca, wordt de Vlaamse Liga tegen Kanker van stal gehaald om de standpunten te verdedigen. In de praktijk gaat het echter om een en dezelfde organisatie en om dezelfde mensen.

Tot slot vraag ik me af of onze samenleving hiermee nu een betere plek wordt. Worden we gelukkiger? Zal de verzuring afnemen? Zullen de mensen met een glimlach rondlopen en harmonieus met elkaar samenleven? Zullen we binnen twee decennia vaststellen dat niemand nog aan kanker sterft en we bijgevolg als sardines op elkaar gepakt zitten tot onze 95^e verjaardag, tenzij het tekort aan drinkbaar water en gezond voedsel ons eerder de das omdoet? Laat de mensen sterven, maar laat ze eerst leven. Volgens onze huidige machthebbers mag geen van beiden nog.

23-03-2011 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix