Soms is het niet nodig zelf een tekstje te schrijven. Een aantal links naar andermans artikelen kan volstaan om een boodschap over te brengen. De mensen hoeven die artikelen zelf niet eens te lezen. De titels volstaan vaak om de algemene lijnen van de inhoud duidelijk te maken.
Wel, het antwoord op de net gestelde vraag is eenvoudig. Sinds het recentste initiatief van Geert Bourgeois iedereen. Zijn brochure Migreren naar Vlaanderen, starterspakket voor familiemigranten[1], die op zijn initiatief is geschreven en in landen als Marokko wordt verspreid, is een schoolvoorbeeld van wereldvreemde bekrompenheid en geforceerd taalgebruik.
Wat me het eerst is opgevallen, is de taalkeuze. Een belangrijk punt van kritiek luidt dat de brochure neerbuigend en paternalistisch zou zijn[2]. De Eerste Burger van Izegem weerlegt deze opmerkingen door erop te wijzen dat de doelgroep niet uit reeds ingeburgerde migranten bestaat, maar uit laagopgeleide vreemdelingen. Velen onder hen kennen geen Nederlands. Mag ik dan vragen waarom de brochure in het Nederlands is opgesteld? Daar zullen ze niet al te veel aan hebben. Niet de nota geen andere talen bevat, hoor. De volledige tekst staat er ook in het Engels in. Alleen spreken ze in Marokko geen Engels, maar Frans. Waarom kiest Geert de Natiebouwer dan voor het Engels? Wil hij de franskiljons in de rand rond Brussel eens duidelijk tonen wat de tweede landstaal van Vlaanderen zou moeten zijn? Beseft hij niet eens dat Engels hier binnen honderd jaar de eerste landstaal zal zijn en dat het Nederlands tegen dan een status vergelijkbaar met het Cornish of het Manx zal genieten?
Maar het kan nog erger. De brochure bevat heel wat punten waar nieuwe migranten op moeten letten. Sommige zijn nog vrij zinvol. De oproep huisvuil te sorteren, is niet ongepast aangezien veel migranten uit landen komen zonder enige huisvuilreglementering[3]. Andere punten overschrijden echter probleemloos de grenzen van de belachelijkheid.
Laten we eens een voorbeeld bekijken: Voeding: De Vlaamse keuken is erg beïnvloed door wat mensen in andere culturen eten. Er is dus veel keuze. Vlamingen eten kip, vis, rundsvlees en varkensvlees. Sommige Vlamingen eten bewust vegetarisch. Vlamingen eten ook fruit en groenten, aardappelen, pasta en rijst. En Vlaanderen is in heel de wereld bekend om zijn lekker bier, zijn chocolade en zijn wafels.
Dus, we eten, met uitzondering van de vermelde vegetariërs, kip, vis, rundsvlees en varkensvlees. Maar daar blijft het niet bij! Neen, ook fruit, groenten, aardappelen, pasta en rijst sieren ons menu! De gemiddelde migrant moet nu wel stomverbaasd van zijn stoel vallen. Zeker als hij leest dat Vlaanderen bekend is om zijn bier, chocolade en wafels. Wie maakt dan die beroemde Belgian chocolate waarover hij al heel zijn leven leest? En hoe zit het met die beroemde Zeeuwse mosselen, de paardenbiefstuk en het wildseizoen? En zijn de bekendste wafels dan toch niet de Brusselse en de Luikse? En hoe zit het nu eigenlijk met zuivelproducten? Zijn eieren of melk dan illegaal verklaard? Hadden de kippen misschien geen papieren?
Dit is werkelijk de meest onhandige en meest belachelijk geformuleerde omschrijving ooit om mensen uit een bepaalde cultuur duidelijk te maken dat het eten van varkens hier niet als onrein wordt beschouwd. Is dit nu de elegantste oplossing om dat punt te maken? Geweldig niveau. Als we nu nog niet wereldwijd worden uitgelachen, is dat enkel omdat niemand enige aandacht voor onze brochures heeft. Laten we maar onopvallend een regiootje van een klein land blijven. Stel u voor dat Vlaanderen ooit onafhankelijk zou worden en een vertegenwoordiger van dit niveau naar de algemene vergadering van de Verenigde Naties zou moeten sturen.
De oplichtersorganisatie Sabam, vertegenwoordiger van artiesten als performer Suzi Wan en DJ Ken Wood, heeft weer een nieuwe stunt bedacht om de eigen kassa en bijgevolg de zakken van de eigen managers, bestuurders en grote aandeelhouders te vullen.
Enkele dagen geleden hebben heel wat Belgische DJs een brief ontvangen waarin hen wordt gevraagd elk jaar 292 euro op te hoesten voor een download- en kopielicentie. Op die manier tracht Sabam natuurlijk een graantje mee te pikken van de toenemende trend muziek gewoon van een site te downloaden of op een harde schijf te kopiëren.
Helaas slaat Sabam hiermee natuurlijk andermaal de bal mis. Laten we eerst eens kijken wat er zoal in die brief staat:
Als dj staan jullie op de voorgrond in het hedendaagse muzieklandschap. Ook de tijd staat bij jullie niet stil, getuige de vele softwarepakketten en bijbehorende besturingssystemen die de laatste jaren op de markt verschijnen en die de dj helpen om kwalitatief hoogstaande mixen te realiseren. Dit gaat gepaard met een alsmaar toenemende digitalisering van de muziekcollectie en het overschakelen op het downloaden van de gewenste nummers.
En juist hier wringt het schoentje voor vele dj's ten aanzien van SABAM en Simim. Immers, in principe mag een dj voor zijn professionele activiteiten geen kopieën van geluidsdragers en muziekbestanden gebruiken. Het gebruik van reproducties buiten de familiekring hangt niet af van een beslissing van SABAM of Simim, maar is wettelijk geregeld
Wel, in de eerste plaats heeft Sabam er al voor kunnen zorgen dat de prijs van lege cd-roms de hoogte is ingegaan. Daarnaast zijn er ondertussen heel wat sites waar mensen legaal muziek kunnen beluisteren en downloaden. Een gedeelte van het geld dat ze daarvoor betalen, moet officieel naar de artiesten gaan. Bovendien is een kopie altijd van een origineel afkomstig. Dat een DJ een kopie meeneemt, betekent niet dat hij thuis niet over de originele geluidsdrager beschikt en als hij die legaal heeft gekocht, heeft hij daarop natuurlijk ook de auteursrechtenbijdrage betaald.
Maar dat is eigenlijk allemaal het ergste nog niet. Sabam heeft deze brief digitaal verstuurd, in de vorm van een e-mail, naar alle DJs waarvan ze het mailadres hebben weten te bemachtigen. Ik ben al jarenlang als DJ ingeschreven. Sabam is daarvan zelfs op de hoogte. Ik heb jaren geleden namelijk een brief gekregen met de vraag auteursrechten te betalen op de muziek die in mijn kantoor draai. Bij gebrek aan kantoor heb ik dat zootje idioten[1] dan maar laten weten dat ze niet op een cent hoefden te rekenen. In elk geval heb ik deze nieuwe mail helemaal niet ontvangen.
Volgens sommige bronnen zou Sabam de mailadressen van al deze DJs gewoon van community platforms hebben gehaald. Dit betekent onder meer dat deze rijkelijk gefinancierde organisatie niet eens in staat is een werkbare database van zijn eigen aangesloten leden bij te houden. Dit betekent ook dat ze zich mailadressen hebben toegeëigend die hen niet uit vrije wil zijn meegedeeld en die ze vervolgens voor commerciële mailings gebruiken. We mogen immers niet uit het oog verliezen dat Sabam gewoon een privébedrijf als een ander is. In mijn ogen is dit spam en ik ben niet de enige die er zo over denkt. In welke mate spamming in dit land echt wordt bestraft, is niet heel duidelijk, maar het kan zeker geen kwaad de internetprovider van het bedrijfje van hun discutabele praktijken op de hoogte te brengen.
DJs die de mail wel hebben ontvangen, kunnen klagen over het misbruik van hun mailadres voor ongevraagde commerciële mailings door Sabam door middel van een e-mail naar
abuse@skynet.be en naar dnsmaster@skynet.be .
Ach ja, voor ik het vergeet: ik ben niet van plan die licentie te betalen. Ik heb trouwens geen zakelijke relatie met Sabam en als het hen niet aanstaat, mogen ze mij altijd dagvaarden. Ik heb geen enkele garantie dat ik die zaak zou winnen, maar ja, Sabam eigenlijk ook niet. Volgens Sabam is het niet toegelaten muziek zonder toestemming van de rechthebbende te kopiëren. Wel, Sabam mag beginnen met me eens te tonen waar dat juist staat en waarom dit zou betekenen dat ik daarom net met dit specifiek bedrijf in zee zou moeten gaan. Sabam zal natuurlijk opwerpen dat ik me eventueel bij een andere auteursrechtenvereniging kan aansluiten, maar dat ik er dan toch eentje moet uitkiezen. Mij niet gelaten, maar Sabam heeft niets met mijn relaties en contracten met andere privébedrijven te maken en ik zie niet in waarom ik hun controleurs enige inzage in mijn papieren zou moeten geven. De controleurs van Sabam zijn geen ambtenaren of politieagenten. Het zijn werknemers van een bedrijf en ze hebben, strikt juridisch bekeken, dezelfde officiële status als een kassierster van de Aldi.
[1]Ja, idioten. Ze zijn blijkbaar niet eens in staat eerst de vraag te stellen of een nieuw ingeschreven zelfstandige (al dan niet in bijberoep) wel degelijk beschikt over een kantoor waar hij klanten of andere buitenstaanders ontvangt. Ze sturen onmiddellijk een rekening en moeten dan maar ontdekken dat ze eigenlijk geen recht op dat geld hebben.
Elk jaar vieren de Britten op 5 november Guy Fawkes Night, ter herdenking van het complot van een aantal katholieken tegen een protestantse koning oftewel van een poging van een aantal religieus geïnspireerde would-be onderdrukkers om een andere religieus geïnspireerde onderdrukker te vermoorden. Alleen wordt Fawkes niet overal en door iedereen als een bommenleggende terrorist beschouwd. Velen gebruiken het bekende masker[1] met zijn beeltenis zelfs als symbool van verzet tegen elk onderdrukkend systeem.
Nu vraag ik me af of we geen nood hebben aan nieuwe soortgelijke feestdagen. De Gunpowder Conspiracy dateert immers al van 1605 en er zijn toch wel wat recentere voorbeelden van al dan niet geslaagde politieke aanslagen te vinden. Hieronder een paar suggesties.
30 maart: Hinckley Day: Bijna niemand herinnert zich John Hinckley jr., de volledige naam van de man die volgens de onnavolgbare Matt Cale missed sainthood by an inch. OK, hij was zo gek als een deur en hij trachtte Ronald Reagan enkel te vermoorden omdat hij wilde dat Jodie Foster hem als het equivalent van Travis Bickle in de echte wereld zou beschouwen, maar hij heeft toch maar getracht de wereld van een van de ergste misdadigers van zijn generatie te bevrijden. Een masker lijkt me niet aangewezen, want niemand zou het herkennen[2]. Mensen die deze dag willen vieren, kunnen s ochtends hun haar bijscheren en bij een taxibedrijf gaan solliciteren.
6 mei: Volkertdag. De moordenaar van Pim Fortuyn verdient meer dan een cel. We hoeven daarvoor natuurlijk geen aangepast masker[3] te dragen. Een stukje roodgeverfd asfalt aan een halsketting volstaat. De Nederlanders maken zich al klaar om hem na zijn eventuele vervroegde vrijlating op te jagen en af te maken. De aldus bekomen martelaarsstatus zou de herdenkingsvieringen van zijn nobele daad natuurlijk nog wat meer elan geven.
13 mei: Agçadag. Deze dag vieren we religieuze gekken van extreemrechtse signatuur die proberen een andere religieuze fanaticus te vermoorden, daarin falen en zich later zowaar tot de eerst verfoeide godsdienst van de vijand bekeren. Johannes-Paulus II was natuurlijk de ondemocratisch verkozen dictator van een natie met indoctrinatie als enig exportproduct, maar zijn kandidaat-moordenaar was blijkbaar nog halver gaar dan hij. Een masker kan[4], vooral op het Sint-Pietersplein in Rome waar het bejaarde Poolse pilaarbijtsters een hartaanval zou kunnen bezorgen.
20 mei: Mariodag. Mario Moretti was zelf natuurlijk een fanaticus met een bedenkelijk toekomstideaal voor ogen, maar Aldo Moro kunnen we ook missen als kiespijn. Er is geen god en bijgevolg ook geen bestaansreden voor christendemocraten. Een masker kan, maar als ik op de fotos[5] mag afgaan, lijkt een overmaatse valse snor te volstaan.
12 oktober: Roy Walsh Day. De man die de beruchte Brighton Bomb installeerde, heet eigenlijk Patrick Magee, maar het is onder deze valse naam dat hij zich in het hotel inschreef. Zijn bom heeft 34 slachtoffers gemaakt, maar Margaret Thatcher, een van de meest kwaadaardige mensen die ooit de planeet hebben bewandeld, heeft de aanslag overleefd en heeft onze samenleving nog jarenlang kunnen blijven vergiftigen. Gezien s mans fysiek[6] zouden maskers allicht niet goed verkopen. Een alternatief zou eruit kunnen bestaan massaal onder een valse naam een populaire badstad te bezoeken.
14 november: Journée Michel Strée. Het rijmt zelfs een beetje. Geen slachtoffers ditmaal, maar iemand die oprecht een betere wereld wilde. Dat is natuurlijk niet toegelaten. De mensen aan de top vinden deze wereld overigens helemaal zo slecht nog niet. Maskers zijn een optie, zeker in combinatie met een bezoekje aan de kapper om zijn fotogenieke look[7] te imiteren, maar echte fans moeten natuurlijk die dag een bezoek aan het gebouw van de openbare omroep organiseren.
Misschien vul ik deze lijst nog eens aan, maar voorlopig wil ik enkel nog in herinnering brengen dat politiek oorlog is, maar dan met andere middelen.
[1]Zie onder meer http://nl.wikipedia.org/wiki/Guy_Fawkesmasker . Ik raad echter niemand aan er eentje te kopen. Time Warner heeft blijkbaar de rechten op de afbeelding in handen gekregen en krijgt dus een percentje van elke naïeve demonstrant die denkt met dit masker de val van het kapitalisme te bespoedigen.
1 mei 2012: geen politiek zonder electorale tactiek
De meeste artikelen, opiniestukken, lezersbrieven en andere bijdragen van en in onze media over de 1-meivieringen gaan traditioneel over de toespraken van allerlei kopstukken, de sociale (on-)vrede, de economie, de tewerkstelling en nog wat van die stokpaardjes waarvan onze journalisten en opiniemakers veronderstellen dat ze de arbeidersklasse bezighouden. Ik wil het echter over iets anders hebben.
Een punt waarop ik de laatste tijd vaak wordt aangesproken, is het dreigement van Louis T. uit H. om in Leuven een sluitingsuur voor de horeca in te voeren. Wie totaal uit de lucht valt, verwijs ik naar http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120426_161 , een artikel waarin de situatie nog eens bondig wordt toegelicht.
Aangezien ik niet zeker ben dat iedereen er onmiddellijk de belangrijkste zin in dit artikel weet uit te pikken, zal ik hem even citeren. Samengevat, komt het erop neer dat er heel wat overlast is, dat de horeca heel wat crapuul aantrekt en dat de situatie steeds meer uit de hand loopt. De burgemeester vindt dat de cafébazen zelf een oplossing moeten zoeken. Anders staat het volgende schepencollege voor een moeilijke beslissing.
Ik wil het hier niet over de al dan niet zeer ernstige feiten hebben. Vroeger waren er ook mensen die op stap gingen enkel en alleen om ruzie te zoeken, meisjes lastig te vallen, portefeuilles te stelen, toiletten te beschadigen of op andere manieren anderen op de zenuwen te werken. Blijkbaar is vooral de tolerantie gedaald. Wie vroeger over vechtpartijen kloeg, vond nergens gehoor. Een gebroken neus bloedde in 1985 nochtans even erg als in 2011. Wie vroeger over diefstallen kloeg, kreeg te horen dat hij maar beter moest opletten. Et cetera. Wie denkt dat de horeca ooit een mooie, lieve en probleemloze wereld was, is in de eerste plaats vreselijk naïef.
Wat me vooral boeit, is het zinnetje dat het volgende schepencollege misschien een moeilijke beslissing zal moeten nemen. De burgemeester weet goed genoeg dat een sluitingsuur nergens een populaire maatregel is. Hij stelt gewoon de mogelijkheid in het vooruitzicht dat deze beslissing toch zou kunnen worden genomen. De vraag is vooral waarom dat een beslissing van het volgend college van burgemeester en schepenen zou zijn. Indien hij echt een sluitingsuur wil, waarom voert hij het als oppermachtig heerser dan niet nu of binnen enkele maanden al in?
Het antwoord situeert zich natuurlijk in oktober 2012 en de verkiezingscampagnes zijn al een hele tijd aan de gang. Een van de sleutelelementen van een geslaagde campagne bestaat erin de agenda te bepalen. De persoon die kan bepalen over welke onderwerpen de debatten in de media en de discussies op straat gaan, heeft de beste kans de verkiezingen te winnen. Dit betekent niet enkel dat een kandidaat, zoals de Leuvense burgemeester die blijkbaar het record van Kamiel Huysmans wil breken, ervoor wil en moet zorgen dat zijn eigen prioriteiten veel aan bod komen. Dit betekent ook dat hij ervoor moet zorgen dat hij de potentiële onderwerpen van zijn uitdagers moet inpikken.
Ook een burgemeester die veel stemmen haalt, heeft vijanden. Er zijn er genoeg die Louis van zijn troon willen stoten. De Open Vld heeft van pure ellende gewezen minister en wijnboer Rik Daems weer naar Leuven gehaald. De man staat niet bekend om zijn altruïsme en zijn gebrek aan ambitie. Bij CD&V staat Carl Devlies aan het einde van zijn parlementaire carrière. Een terugkeer in schoonheid naar de eigen provinciestad zou voor hem een mooie afsluiter betekenen. De N-VA wil overal van haar nationale populariteit profiteren en een doorbraak in de stad waar het Vlaams Belang nooit de marginaliteit is ontstegen, zou een grote psychologische overwinning betekenen. Als de reeds vermelde Louis zijn tegenstanders het kaas van hun spreekwoordelijke brood wil eten en wil vermijden dat zij erin slagen zelf themas aan te halen die de kiezer misschien aanspreken, moet hij die themas zelf in eigen naam naar voren brengen.
En dat is dus ook met betrekking tot de overlast in het uitgaansleven gebeurd. Die ene zin in het artikel zegt alles. Er staat helemaal niet dat er zeker een sluitingsuur komt. Er staat ook niet dat hij als burgemeester die beslissing zal nemen. Er staat zelfs niet wanneer die beslissing precies zou moeten worden genomen. De horeca krijgt nog enkele maanden, maar de aantrede van het nieuwe college is pas voor 1 januari 2013, een datum die nog bijna acht maanden van ons verwijderd is.
Er staat wel dat er een oplossing moet komen. Het tegendeel zou ons natuurlijk verbazen. We kunnen moeilijk verwachten dat een burgemeester een probleem aankaart en vervolgens stelt dat het niet moet worden opgelost. Er staat dat de plaatselijke middenstand een oplossing moet zoeken. Dit kan even goed worden gelezen als een pleidooi om de plaatselijke politie meer geld te geven omdat ze het nu niet aan kan. Er staat dat het niet te lang meer mag duren. Wel, het is mijn ervaring dat de middenstand pas beweegt als ze een deadline krijgt. Zonder deadline is er binnen tien jaar nog niet eens een vrijblijvende suggestie uit voortgekomen.
Dit is een tactische zet. Nu ligt de bal in andermans kamp. De burgemeester heeft er alvast voor gezorgd dat niemand hem kan verwijten het probleem te negeren of geen mogelijke oplossing in gedachten te hebben. Zijn voorlopig doel is bereikt. Nu moeten we er alleen nog eens voor zorgen dat onze politici hun beslissingen en hun voornemens niet in de eerste plaats op de data van de komende verkiezingen afstemmen, maar dat is een heel andere discussie.
Mijn conclusie is in elk geval dat er nog lang geen sluitingsuur is. Er is nog geen reden tot paniek. Toch zal ik een dezer eens de moeite nemen alle argumenten pro en contra uitvoerig uit te werken, zodat eenieder ze tijdens toekomstige discussies kan gebruiken.
