Nu de sluiting onafwendbaar is geworden en de einddatum nadert, denkt elke mens die er ooit een voet binnen heeft gezet wel eens weemoedig terug aan nachten gevuld met trappisten, obscure uitvoeringen van Russische symfonieën en eindeloos lijkende discussies die zelden een bruikbare conclusie opleverden. Vaak werd dan maar beloofd het gesprek een andere keer voort te zetten, maar de dag nadien herinnerde niemand zich zelfs maar het onderwerp.
Ik zou hier bladzijden kunnen vullen met grappige verhaaltjes die zich ooit in dit café hebben afgespeeld en anderen zouden dat nog veel beter dan ik kunnen, maar ik ga er niet zo maar van uit dat iedereen weer op een zoveelste wall-of-text zit te wachten en ik zal het dus maar kort houden. In der Beschränkung zeigt sich der Faulpelz.
Die ene dag:
PB: Lucas, ik ben het hier absoluut niet mee eens. Als het hier zo zit, kom ik hier nooit meer.
LVL: Wel, dat is uw zaak.
PB: Fijn, maak mijn rekening. Ik betaal ze nu en ge ziet mij nooit meer terug.
PB, na wat gescharrel in zijn portefeuille: Lucas, ik heb niet genoeg bij. Mag ik dat morgen komen betalen?
LVL: Ja, natuurlijk.
Andere Klant: Nog iets drinken?
PB: Ja, pintje.
De schitterendste bestelling ooit:
Een ongewassen crustpunk uit kraakpand zoekt zijn oude vrienden uit JH Clockwork op en wil iets bestellen bij onze baardige kastelein. Zijn woordkeuze:
Ah, jongeman. Twee mazoutjes, graag.
En hij heeft ze gekregen, zonder enig gemor achter de toog. Als een mens denkt dat hij alles heeft meegemaakt, komt het leven bewijzen dat hij ongelijk heeft.
Wie trouwens nog een mooi stukje over de sluiting van café Amedee wil lezen, verwijs ik graag door naar http://www.veto.be/jg39/veto3915/hulde-aan-cafe-amedee . Over de inhoud valt natuurlijk te discussiëren, maar de sfeerzetting zit wel goed.
Aanvullingen zijn welkom in de commentaren. Dan wordt die feature die tenminste ook nog eens gebruikt.
[1]Als ik het mij goed herinner, tenminste. Het kan ook wat meer zijn geweest.
Zelfs nu (pdw) binnenkort ergens onder ons ligt en bijgevolg niet langer onder ons is, valt er nu en dan een mooie, geslaagde en schitterend geformuleerde zin te noteren. De prijs van de voorlopig beste one-liner van het op zich nog jonge jaar gaat naar Bart Martens, Vlaams volksvertegenwoordiger en boegbeeld van de milieubeweging.
Malcolm is verontrust: door een ernstige dreiging met terrorisme in ons land
Nu denken sommigen natuurlijk dat ik me het hoofd op hol heb laten brengen door Amerikaanse propaganda die overal vijanden ziet of dat ik vrees dat een of ander conflict in het Midden-Oosten met bommenleggers en al naar onze contreien zal overwaaien. Daar gaat het echter niet over. Terrorisme is meer dan enkel mensen afknallen, casu quo opblazen.
Volgens het bekende woordenboek Van Dale luidt de definitie van terrorisme als volgt: (het plegen van) gewelddaden (individuele of collectieve aanslagen, gijzelingen, verwoestingen) ter demoralisering van de bevolking om een politiek doel te bereiken. Ondertussen is die omschrijving echter al enigszins gedateerd. De term cyberterrorisme is algemeen[1] ingeburgerd en de aanval op de digitale infrastructuur van een overheid of een samenleving impliceert geen enkele echte gewelddaad.
Ik zou hier nog iets aan willen toevoegen. Volgens mij bestaat er ook zoiets als economisch terrorisme. Het gaat er dan om, naar analogie met de definitie in Van Dale, daden te stellen die verband houden met de economische activiteit in een samenleving en die tot doel hebben een bevolking te demoraliseren om een politiek doel te bereiken. Volgens mij doe ik hiermee de eigenlijke definitie geen geweld aan.
Hoewel België, in tegenstelling tot andere Europese landen als Spanje en Groot-Brittannië, tot nu toe aan de grote aanslagen van internationale netwerken als Al Qaeda is ontsnapt, worden we nu wel met economisch terrorisme bedreigd en die dreiging komt niet uit het Midden-Oosten, maar wel uit een veeleer onverwachte hoek.
Ik citeer even wat de heer Karel Van Eetvelt, gedelegeerd bestuurder van de Unie van Zelfstandige Ondernemers, op 28 januari 2013 in een interview met de Nederlandse krant Het Financieele Dagblad[2] liet noteren: Denk aan Spanje. Daar valt een bank om, met catastrofale gevolgen voor de staatsfinanciën. Dan verandert er iets; dat moet wel. Dat zou hier ook kunnen gebeuren, bijvoorbeeld met Dexia. Ik heb vorige week ondernemers voor het eerst horen zeggen: laat ons ook zon schok organiseren. Dat is redelijk dramatisch. Ik zei: jongens, dat zijn scenarios die je niet moet nastreven. Je creëert armoede en sociale onrust en dat is voor een ondernemer ook geen leuke omgeving. Maar zij zeiden dat er echt iets moet veranderen, anders is het niet meer de moeite waard om te ondernemen. Ze zien niet meer genoeg potentieel om in Vlaanderen te kunnen groeien.[3]
Laten we dit citaat eens goed lezen. De heer Van Eetvelt zegt dus letterlijk dat hij Vlaamse ondernemers heeft horen voorstellen zelf een financiële crisis te organiseren om de overheid te dwingen maatregelen te nemen en de samenleving te dwingen veranderingen te aanvaarden. Volgens mij past dit volledig binnen de definitie van economisch terrorisme die ik hierboven heb gegeven. Een groepje extremisten, in dit geval gefrustreerde ondernemers, wil bewust daden stellen die erop gericht zijn onze samenleving economisch en sociaal te ontwrichten. Dat is niet eens mijn eigen interpretatie. De heer Van Eetvelt waarschuwt enkele zinnen verder zelf voor de nefaste gevolgen van dergelijke handelingen.
Laten we nu eens kijken naar taken van onze eigen Dienst voor de Veiligheid van de Staat, in de volksmond ook wel de Staatsveiligheid genoemd. Ver hoeven we niet te zoeken. Ze hebben allicht veel verborgen dossiers over allerlei mensen, waaronder allicht alle lezers van deze blog, maar op hun website[4] staan tenminste in alle duidelijkheid hun officiële opdrachten vermeld.
De Staatsveiligheid heeft vier opdrachten en als allereerste staat het volgende vermeld:de fundamentele waarden en belangen van de staat beschermen, meer bepaald de inwendige en uitwendige veiligheid van de staat, het voortbestaan van de democratische en grondwettelijke orde en de bescherming van het wetenschappelijk en economisch potentieel
Als de Staatsveiligheid ons econonomisch potentieel moet beschermen en in de krant heeft kunnen lezen dat een niet nader genoemd aantal ondernemers acties wil plegen met de bewuste bedoeling een economische crisis te veroorzaken, mag ik er dan van uitgaan dat de heer Van Eetvelt ondertussen is ondervraagd en gedwongen de namen van die bewuste ondernemers vrij te geven? Mag ik ervan uitgaat dat de Staatsveiligheid ondertussen een aantal agenten de opdracht heeft gegeven het doen en laten van die ondernemers te volgen en eventueel stappen te zetten om hun terroristische plannen te verijdelen? Mag ik ervan uitgaan dat de leden van deze extremistische ad-hocgroepering die hun plannen effectief ten uitvoer willen brengen door het gerecht zullen worden opgepakt en als terrorismeverdachten zullen worden beschouwd?
Of heeft de belangrijkste politieke handlanger van ondernemend Vlaanderen, de nieuwe burgemeester van Antwerpen, net op tijd de aandacht van links Vlaanderen van dit enkel in Nederland verschenen artikel afgewend door middel van kledingvoorschriften voor holebis die voor zijn bestuur werken?
Dit laatste klinkt natuurlijk zeer paranoïde. Misschien is die beschuldiging dan ook enkel bedoeld om te camoufleren dat de meeste linkse mensen en organisaties in dit land momenteel geen passend antwoord op deze dreiging kunnen formuleren. Mij lijkt het eenvoudig. We betalen de Staatsveiligheid om ons tegen dergelijke dreigingen te beschermen. Laat ze nu hun werk ook maar doen. Alleen heb ik nog niemand anders dit standpunt horen innemen. Ik zou me nochtans een stuk veiliger voelen indien de minderheid waartoe ik behoor niet zo klein zou zijn.
[1]Zij het nog niet echt in het Nederlands. Google geeft 89 hits op cyberterrorisme, hoewel dit ook de Franse taal omvat, en meer dan 1.240.000 hits op het Engelse cyberterrorism.
[2]De eigenlijke tekst kan ik hier niet weergeven, want het artikel is enkel beschikbaar voor betalende abonnees.
