De makers van Basta, zowat de enige mensen met een onderbouwde politieke visie die nog door de VRT worden betaald, hebben een geniale stunt uitgehaald. Na hun terechte wraak op de klantendienst van Belgacom hebben ze nu ook, met de hulp van een infiltrant, de belspelletjes op onze commerciële zenders genadeloos ontmaskerd[1].
Op zich natuurlijk leuk, maar dit gaat om meer dan het opentrappen van de open deur dat het de mensen achter die spelletjes enkel om gemakkelijk geldgewin te doen is. Dat wist iedereen eigenlijk al. Zelfs staatssecretaris Devlies, tot tjeef geïndoctrineerd en zelf niet echt uit een linkse familie afkomstig[2], heeft al strengere maatregelen en eventueel zelfs een verbod op dergelijke belspelletjes aangekondigd.
De kern van de zaak is dat dit een nieuwe vorm van televisie is. Dit is een combinatie van aanstekelijke humor, op harde feiten gebaseerde berichtgeving en maatschappelijke stellingname. Dit is televisie ten dienste van de kijker.
Zelfs bij de VRT zijn de meeste programmas tegenwoordig bedoeld om de zendtijd tussen de advertenties zonder al te veel kosten te vullen. Basta is een uitzondering en Neveneffecten verdient alle steun. Nu maar hopen dat ze niet monddood worden gemaakt als ze eens een probleem willen aanpakken dat gevoeliger ligt. De producenten van belspelletjes hebben niet genoeg vrienden of bondgenoten om veel invloed uit te oefenen. De helpdesks van bedrijven als Belgacom vormt al jaren het onderwerp van gefoeter en geklaag aan elke toog. Maar wat zal er gebeuren indien zou blijken dat ze een informant hebben gevonden bij Electrabel[3], een infiltrant hebben binnengeloodsd bij Woestijnvis[4] of er zuiver op basis van gebakken lucht in slagen Dexia rommelkredieten aan te smeren[5]?
In elk geval is onafhankelijke kritische televisie geen vanzelfsprekendheid en geen luxe. Het is geen luxe, want zonder onafhankelijke berichtgeving weten we niet wat er in de wereld gebeurt. Het is geen vanzelfsprekendheid want een bedrijf dat zjin winst wil maximaliseren, weet maar al te goed dat het daarvoor ook de berichtgeving over hun bedrijf moet beheersen. Wetten en morele principes zijn daarbij van geen tel. Vertrouw niemand die zich achter de letters NV kan verschuilen.
[2]Devlies is een telg van een rijke en invloedrijke Leuvense familie die vaak in verband werd gebracht met schimmige organisaties die het Apartheidsregime in Zuid-Afrika steunden. Zo stond jarenlang het woord Protea op de gevel van hun patriciërswoning op de Bondgenotenlaan gekalkt. Zijn vader, Paul Devlies, heeft in elk geval vaak Zuid-Afrika bezocht om zijn sympathie voor het toenmalige bewind duidelijk te maken. Hij was trouwens niet alleen. Initiatiefnemer van deze Vlaamse ondersteuningsacties was overigens een zekere André Vlerick. U kent hem misschien van zijn hogeschool, alwaar nieuwe generaties leren hoe ze op de kap van anderen rijk kunnen worden.
[3]Excuseer, ik bedoel uiteraard Suez GdF, de echte eigenaar van onze samenleving.
[4]Ik wil er overigens op wijzen dat ik die Wouter Vandenhoute nooit heb vertrouwd. Bij wijze van harde actie heb ik hem in 1991 op een Leuvens terras eens duchtig vies bekeken. Om te weten of dit iets heeft uitgehaald, zullen we op zijn memoires moeten wachten.
[5]Dit lijkt me, mits de nodige voorbereidingen, overigens haalbaar.
Een uitspraak van de vrederechter in Eeklo[1] heeft ons weer enige moed gegeven. De overheid, die het om een of andere reden niet erg vindt onder druk te worden gezet door de internationale financiële sector en hun schaamlapje genaamd IMF, blijft maar voor privatiseringen kiezen. Alleen levert dat natuurlijk problemen op. Er is namelijk amper tot geen controle over die bedrijven.
De vrederechter heeft geen concrete veroordeling van een specifiek bedrijf of van een specifiek individu uitgesproken. Dat zou ook amper ter zake doen. Het gaat om het principe. De vrederechter is van mening dat we die bedrijven niet zomaar mogen vertrouwen, dat er met de fototoestellen kan worden geknoeid en dat ze eigenlijk geen boetes mogen uitschrijven.
Wel, dit is goed nieuws. De sector vraagt de overheid om eenduidigheid. Daar is niets mis mee. Ik kan die overigens onmiddellijk al bieden. Als de overheid geld wil innen, moet de overheid daar maar het nodig personeel voor aanwerven. Gezien het hoge aantal parkeerovertredingen in dit land zullen ze hun eigen loonkosten wel snel terugverdienen. In elk geval krijgen we dan tenminste terug te maken met agenten of ambtenaren waar enige controle[2] over wordt uitgeoefend.
Dat de overheid voor die mensen dan ook pensioenrechten moet opbouwen, is geen minpunt. Zo zijn we er tenminste relatief zeker van dat ze op hun oude dag niet in de armoede terechtkomen. En het voorkomen van armoede zou toch een van de hoofddoelstellingen van een overheid moeten zijn. Meer dan het tevreden houden van bankiers en beleggers.
