Ongeveer een maand geleden, op 7 november 2010, hebben enkele mensen de idee gelanceerd zo veel mogelijk mensen te overtuigen op 7 december 2010 al hun geld van hun bankrekening te halen. Ondertussen zijn in zestien landen websites opgericht en krijgen de initiatiefnemers de steun van een vooraanstaand Frans filosoof, de heer E. Cantona. Bedoeling is de banken een flinke financiële dreun te verkopen en de overheden duidelijk te maken dat het eens gedaan moet zijn met het buigen en kruipen voor de internationale speculanten en hun als legitieme entiteit vermomde misdaadorganisatie, het Internationaal Monetair Fonds.
Ik hoop dat niemand zich blind staart op de afstand tussen ons eigen land en, pakweg, Portugal, Griekenland of Ierland. Speculanten zijn niet anti-Grieks. Ze viseren de Ieren niet. Ze zijn zelfs niet tegen mij. Hun systeem is gebaseerd op blinde wiskunde en signaleert gewoon elke kans om winst te maken, zelfs als dit ten koste van hele gemeenschappen gaat. Ons land zal binnenkort ook wel aan de beurt zijn, al was het maar omdat nog niet al onze overheidsbedrijven zijn geprivatiseerd en er in ons land nog sociale voorzieningen zijn die kunnen worden afgebouwd. Een kei kan men niet stropen, maar het Belgisch model zeker wel.
Ik hoop ook dat niemand hoopt dat er ergens enige vorm van democratische, politieke of juridische controle op speculatie is. De zeldzame mensen die nog snappen hoe het systeem precies werkt, staan natuurlijk al lang op de loonlijst van banken als Goldman Sachs en denken enkel nog aan hun eigen jaarlijkse premies. België heeft sinds jaar en dag een vertegenwoordiger in de raad van bestuur van het IMF, een positie die nu trouwens wordt gecontesteerd[1], maar die man heeft nog nooit een klap uitgevoerd om eender welke geïnstitutionaliseerde roofoverval op eender welke staatskas tegen te houden.
Ik hoop tot slot dat niemand het mechanisme achter een kapitalistisch financieel systeem verkeerd inschat. In theorie is dit economisch model heel eenvoudig. Iedereen denkt aan zijn eigen belangen en door de wet van vraag en aanbod blijft de markt in evenwicht. In de praktijk draait het natuurlijk altijd anders uit. Kapitalisme betekent eenvoudigweg dat geld van arm naar rijk stroomt. Daar is alles op gebaseerd en daarom maken de marionettenbedieners achter het IMF van elke door henzelf uitgelokte crisis gebruik omoverheidsinterventies, overheidsbedrijven en solidariteit onderuit te halen.
Ik weet niet of de oproep, overigens in zijn volledigheid terug te vinden op http://www.bankrun2010.com/ , iets fundamenteels zal uithalen, maar ik zie toch een paar voordelen.
Ten eerste, de banken liggen er wakker van. Volgens hen kan dit ons fragiele systeem doen wankelen. Wel, mij niet gelaten. Liever allemaal arm dan lijdzaam toe te zien dat er een paar steeds rijker worden. Rijker worden ten koste van mij en van alle mensen die dit nu lezen, wel te verstaan.
Ten tweede, de topmensen in de banksector dreigen hun laatste beetje geloofwaardigheid te verliezen. Zij zullen immers nooit tolereren dat zij enkele weken later, op het einde van het boekjaar, hun premies zouden verliezen omwille van de actie van wat gauchistische onruststokers. Alleen roepen die vette premies niet enkel bij radicale splintergroeperingen weerzin op. Telkens zij de overheid een crisis laten oplossen en vervolgens zichzelf dubbel en dik uitbetalen, stijgt de ontevredenheid bij de bevolking[2].
Ten derde, de overheid krijgt een duidelijk signaal. In ons land, dat qua regeringstabiliteit de naoorlogse Italiaanse dieptes begint te naderen en waar zowat de sfeer van de permanente verkiezingscampagne hangt, is dit niet zo irrelevant als het lijkt. Wie de banken nog verdedigt, maakt zich onmogelijk. Maar wat is het alternatief? Wie zal de onvrede het best kunnen verwoorden? Iedereen kan proberen de problemen te minimaliseren, maar als er eentje[3] de andere weg opgaat, wordt het al snel een opbod en moeten ze elk op zich maatregelen in het vooruitzicht stellen om de macht van de banken te beperken.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat banken geen enkel praktisch nut hebben. In de eerste plaats bieden ze ons de gelegenheid ons geld op een veilige plek te deponeren. Geldt dat op een bankrekening staat, kan niet worden gestolen en als de bank zelf het slachtoffer van een misdaad wordt, is ze nog verplicht ons onze centen terug te geven. Er zijn, met andere woorden, een paar praktische bezwaren die de Bankrun-actie hypothekeren.
Tijd om die bezwaren van de tafel te vegen. Hier volgt onze handleiding voor 7 december.
1) Verwittig uw bankfiliaal op voorhand dat u een belangrijke som in baar geld wil afhalen. Anders loopt u het risico dat de bediende aan het loket u doodleuk vertelt dat in het gebouw niet zo veel geld aanwezig is.
2) Kies op voorhand het bedrag dat u wilt afhalen. U hoeft uw rekening natuurlijk niet af te sluiten. U hoeft ze zelfs niet helemaal leeg te maken. Integendeel, u kunt beter iets laten staan, zodat even over het hoofd geziene domiciliëringen of onverwacht noodzakelijk blijkende afhalingen aan de automaat u niet met verwijlinteresten opzadelen.
3) Voor u uw geld afhaalt, huurt u een kluis[4]. Dit biedt u het bijzonder aantrekkelijke voordeel dat u al het geld dat u afhaalt gewoon 3 tot 4 meter verder in een metalen doos kunt stoppen. U hoeft er niet mee rond te lopen. U hoeft zich niet onveilig te voelen. De bank draait nog steeds voor de bewaking van uw centen op. Voor de huurprijs van de kluis moet u het in elk geval niet laten.
4) Beslis niet op voorhand hoe lang u het geld van uw rekening wilt laten. Laat dit afhangen van het succes van de Bankrun en van de reacties van de diverse actoren, met inbegrip van de banken zelf. Laat ze eerst maar wat zweten.
5) Uiteindelijk zult u het geld terug op uw rekening moeten storten, al was het maar om uw eigen transacties tot een goed einde te kunnen brengen. We hebben tenslotte allemaal facturen te betalen. Vergeet het personeel van de bank op dat ogenblik niet met een superieure blik op hun plaats te zetten. Dat zij over ons geld mogen beschikken, is geen afgedwongen recht, maar een gunst die we op elk ogenblik kunnen intrekken.
6) Geniet van uw welverdiende euros.
[1]Niet omwille van onze kritische houding of gebrek aan corrumpeerbaarheid, maar omdat bepaalde snelgroeiende economieën hun plaats aan de tafel beginnen op te eisen.
[2]Ik wil hieraan toevoegen dat de belangrijkste oppositiepartij en spreekbuis van de ontevredenheid in Ierland Sinn Fein is. Jawel, Sinn Fein, nog maar 20 jaar geleden zowat de best bewapende paramilitaire eenheid van het continent. Zouden die nu echt al hun wapens hebben ingeleverd? Ik denk het niet.
[3]Al is het maar om opportunistische redenen, bijvoorbeeld om zich van de rest te onderscheiden zonder de communautaire kaart te moeten trekken of te blijven spelen.
Dit artikel vergt geen verdere commentaar en mijn pessimisme met betrekking tot het voortbestaan van de menselijke soort behoeft geen verdere argumentering.
Hoewel het eigenlijk al vijgen na Allerheiligen zijn, voel ik me, zeker na mijn tirade van vorig jaar, toch verplicht nog een korte reactie te geven op de recentste editie van het Sinner's Day Festival. Al bij al lijkt het erop dat de organisatie in sterke mate rekening heeft gehouden met de opmerkingen die ikzelf en een boel anderen vorig jaar hebben gemaakt. Laten we even een overzichtje bekijken.
2009: mensen mochten niet terug buiten. Wie binnen was, moest binnen blijven.
2010: probleem opgelost. Goed, men moest tot 15.00 uur wachten, maar de meeste mensen zijn toch niet om 11.30 uur stipt binnengestapt. Wie terug buiten wilde, kon een bandje krijgen om te bewijzen dat hij of zij al had betaald.
2009: de wachtrijen bij de toiletten waren extreem lang.
2010: de wachtrijen vielen goed mee, zeker omdat de toiletten ook beter waren aangeduid. Het is zelfs mogelijk dat er meer toiletten in gebruik waren genomen, maar dat kan ik hier niet bevestigen.
2009: iedereen die de toiletten wenste te gebruiken, moest daarvoor eerst een bandje kopen en dit vervolgens elke keer opnieuw tonen, wat natuurlijk een vreselijk tijdverlies betekende.
2010: dit probleem werd volledig opgelost door het gebruik van de toiletten gratis te maken.
2009: de drank was vrij snel op, zodat tijdens de afterparty uiteindelijk enkel nog Hoegaarden en plat water te krijgen was.
2010: voor zover ik weet, was er voldoende drank en bovendien was er ook geen afterparty.
2009: volgens de site werden de tickets enkel verkocht door een paar bedrijven die daar ook handling-kosten voor aanrekenen, maar in de praktijk bleken ook anderen tickets aan te bieden.
2010: aangezien ik zelf ben vergeten rond te vragen waar allemaal tickets te krijgen waren, kan ik hier weinig over zeggen. Ik had er zelf maar aan moeten denken, bijvoorbeeld voor ik mijn eigen ticket in de Fnac ging kopen...
2009: vanuit organisatorisch oogpunt was de beurs geen geweldig succes. De stands sloten niet echt aan bij de voorkeur of behoeften van het publiek, de timing was fout en er waren problemen met de elektriciteit.
2010: er waren enkel stands die daar hoorden te staan. Ik heb niemand over problemen met de elektriciteit of de andere voorzieningen horen klagen. De locatie was ideaal, zodat de stands nooit in de weg stonden en er toch voldoende ruimte voor geïnteresseerde bezoekers was.
2009: de tickets waren vrij duur, maar de affiche was wel geweldig.
2010: de tickets waren vrij duur, maar de affiche was toch iets minder overtuigend dan het jaar voordien. De organisatoren kunnen er natuurlijk zelf niets aan verhelpen dat maar liefst twee acts uiteindelijk hebben afgezegd en nog in laatste instantie moesten worden vervangen.
Conclusie: nu de organisatorische problemen zijn opgelost, heeft Sinner's Day bvba toch zijn goede wil laten zien om rekening te houden met terechte opmerkingen van het publiek. Ik kan bijgevolg enkel hopen dat ze er volgend jaar in slagen een goede affiche samen te stellen en een goed festival op poten te zetten. Maar dit klinkt natuurlijk wat te soft. Een bijdrage op mijn blog moet natuurlijk eindigen met een punt van kritiek1.
Eigenlijk is zeventien bands toch wat veel. Wie alle concerten wilde zien, moest eigenlijk elk concert voortijdig verlaten om op tijd in de volgende zaal te geraken. De overlappingen maakten het soms moeilijk een keuze te maken. Persoonlijk zou ik ervoor opteren in dezelfde tijdsspanne slechts vijftien groepen te programmeren en de overlappingen tot een minimum te beperken. Met een groep per zaal minder, moet dit mogelijk zijn.
