Onverwacht beslissen we om een dagje in Périgueux te blijven. Périgueux is een mooi stadje en we willen toch de tijd nemen om het te bezichtigen. Voor Sophie is het geen probleem dat we een dagje extra blijven. We gaan na het ontbijt eerst naar het zondags marktje in de stad. Het weer is heerlijk. We bezoeken de stad en de kathedraal, waar we onze stempel halen, en dan doen we wat inkopen voor de lunch. De lunch nemen we bij Sophie in de tuin. We geven haar ook een doosje pralines omdat ze vandaag jarig is. Na de middag gaan we naar de Romeinse tuinen en bewonderen we de huizen in Périgueux. 's Avonds eten we een menu de jour in een restaurantje.
Deze morgen worden het spek met eitjes voor ontbijt. De ouders van Nele komen nog samen met ons ontbijten. We nemen nog afscheid van de gastheer en vertrekken dan om snel nog wat inkopen te doen voor de lunch. We gaan dan nog even voorbij de parking waar de ouders van Nele met de mobilehome staan en nemen afscheid. Ze reizen terug naar het noorden. Het is nog grijs in de ochtend, maar rond de middag schijnt de zon en het wordt lekker warm. Het is een mooie weg vandaag. 85% van de wegen gaan door schitterende bossen. We merken dat we in het zuiden komen door andere bouwstijlen van de huizen en de zuiderse planten die we meer en meer zien. Onderweg komen we ook het château de Caussade tegen. We merken snel dat we terug een grotere stad naderen. De laatste 3 km gaat langs een drukke weg met bebouwing en grote winkelcomplexen. We willen wat drinken op het terras van een groot zwemcomplex, maar dat is alleen bereikbaar als je een zwemticket hebt gekocht. We stappen door naar het centrum en ploffen neer op een mooi terras in het oude centrum. Onze gastvrouw Sophie belt ons al op om te vragen waar we blijven en ze begrijpt volkomen dat we met dit weer nog een terrasje doen. Ze legt uit hoe we best kunnen wandelen om bij haar thuis te geraken. Sophie is een zeer enthousiaste en alleenstaande dame die maar niet kan zwijgen. We noemen haar al snel "Sophie de krokodil". Ze doet alles om ons te verwennen. We spelen nog wat met haar hondje "Ella" en blijven dan nog even met Sophie praten met een heerlijke thee van verse kruiden uit de tuin. Super logement.
Vandaag is het een korte etappe, we kunnen dus langzaam aan doen. We nemen het ontbijt in het restaurant van de camping.en vertrekken dan. Nu nemen we de juiste weg naar de sportterreinen en niet meer langs de drukke weg. Dan is het terug klimmen om op het plateau te geraken. Thiviers laten we rechts van ons liggen, we hebben op dit moment niets nodig uit de winkel. Het is nog altijd regenachtig. De weg is niet echt speciaal. Een herhaling van de vorige dagen. Landwegen, weiden, bossen, kleine dorpjes. Ik heb de kaart bestudeerd en heb een manier gevonden om een kleine 5 km af te snijden. Ik doe dit vooral om de heel natte en modderige boswegen te vermijden. Ik vind een alternatief via de Napoleon route die we voor een groot stuk volgen. Deze Napoleon route loopt kaarsrecht richting zuiden en alhoewel het een grote baan is, is er heel weinig verkeer. We komen dus vrij vroeg in Sorges toe. Bij het binnenlopen van Sorges wordt het even ingewikkeld. De heel drukke N21 doorkruist Sorges en de verkeersborden tonen ons dat het centrum naar links is, maar de kaart zegt dat we langs rechts moeten. Ik verkies om de kaart te volgen en naar rechts te gaan, maar dan moeten we over de N21 geraken en dat is niet bepaald een weg om voetgangers over te laten steken. We doen het toch en lopen via een kleine weg richting van het centrum Bij het binnen lopen komen we terug het Nederlandse koppel tegen die we net voor Châlus en La Coquille ook al gezien hebben. Zij slapen in een B&B hier. Ze zijn aan het schuilen in een bushokje en de schoenen van de vrouw staan te drogen naast haar rugzak. Zij hebben blijkbaar ook last van natte voeten. We hebben honger en zoeken naar een plaats om iets te eten. Het restaurant aan de kerk is natuurlijk dicht, maar een Engelsman zegt dat er nog een keurig restaurant op de N21 ligt. Gezien dat het heel hard regent gaan we daar ook onmiddellijk naar binnen. Eerst drinken we een koffie en we vragen of we iets eenvoudig kunnen eten. De uitbater stelt een omelet met champions voor. Ho, ja, daar hadden we wel zin in. En een goede huiswijn er ook nog bij. Yes! Bij de afrekening vielen we bijna pal achterover. 66 euro voor ons drie. Nadien merken we dat we in "het" restaurant van de truffels in de Périgord zaten. Nog goed dat er champions in de omelet zat en geen truffels of we konden onmiddellijk de reis afbreken. De gite die we gereserveerd hadden ligt vlak na dit restaurant. Een heel mooi gebouwtje met alles er op en er aan. De ouders van Nele staan iets verder op een parking en zullen deze avond bij ons komen eten. Nu is het onze beurt om te koken. We gaan naar de winkel, gevolgd door de hond van de eigenaar van de gite. We werden al verwittigd dat de hond pelgrims volgt. We beginnen te koken en eten een lekkere maaltijd.
Dag 50: La Coquille - Saint-Paul-La-Roche - Thiviers - 21 km
Dat beloofd voor vandaag. Het is regenachtig gebleven. We krijgen in de gite een heerlijk ontbijt. We eten samen met het koppel Nederlanders. We gaan nog even bij de ouders van Nele langs en gaan dan in de Carrefour nog wat eten kopen en in de bank halen we nog wat geld uit de muur. Het wordt niet zo'n interessante dag en er is maar één dorpje dat we zullen tegen komen. Jammer, want het regent wel heel hard vandaag. We stappen door velden en goed begaanbare asfaltwegen via kleine gehuchtjes die wel uitgestorven lijken. We zoeken een plaatsje om beschut te kunnen lunchen, maar niets te vinden. We stoppen dus maar onder een grote boom en eten al rechtstaand ons middagmaal. Net voor Thiviers lopen we de verkeerde weg in omdat de signalisatie op dat punt uiterst dubbelzinnig is. Uiteindelijk moeten we via een graspad met hoog gras, heel fijn als het zo nat is, naar de weg die naar de camping leidt. We volgen een zeer drukke en kronkelige baan. Plots krijgen de weergoden het helemaal naar hun zin en laten de regen met bakken uit de lucht vallen. We drukken ons tegen de poort van een berghok om toch zoveel mogelijk droog te blijven tot we een gepruts aan de deur horen. De eigenaar opent de bergplaats voor ons zodat we binnen kunnen schuilen. Blijkbaar konden we iets vroege het pad inslaan langs het sportterrein om zo sneller bij de camping komen. De man vertelt ook dat er heel veel pelgrims deze druk weg nemen die ronduit heel gevaarlijk is voor voetgangers en dan ook nog eens ongeveer 1 km verder wandelen is. Dekselse signalisatie toch. Uiteindelijk komen we nat en afgekoeld bij de camping aan. De schoenen van Nele en Paul zijn volledig tot binnen nat geworden. Het zal weer wat worden om die schoenen tegen morgen droog te krijgen. We kunnen tegen pelgrimstarief een blokhut nemen en alle faciliteiten van de camping. De ouders van Nele komen iets later toe met hun mobile home. We gaan eerst wat zwemmen in het overdekte zwembad en nadien een goede douche. Eten doen we in het restaurant van de camping. De ouders van Nele trakteren. Wij betalen de drank.
Dag 49: Châlus - Firbeix - Saint-Pierre de Fugie - La Coquille - 17,3 km
We staan rond 7u op en ontbijten in het hotel. Dan wandelen we tot aan de parking waar de ouders van Nele ons aan het opwachten zijn. Nele geniet van het weerzien van haar hond Tchibo. Nele blijft even bij haar ouders en Paul en ik lopen snel naar de supermarkt om wat mondvoorraad te kopen. Vandaag neemt Nele Tchibo mee op de wandeling. Het is grijs en kil. In Firbeix is er een mooi park met pick-nick plaatsen en daar eten we onze lunch. Er staat weer een aanduiding van het aantal km tot Santiago. Nog maar 1.240 km. Nele en ik zitten over de helft. De weg gaat langs mooie bossen en vijvers. In Saint-Pierre-de Fugie zien we uit de verte een onweer op ons afkomen. We beslissen om een schuilplaats te zoeken, nu het nog kan. We vinden een houten bushokje met een bankje waar we met zn drieën plaats kunnen nemen. Gelukkig, want geen 5 minuten later krijgen we een hels onweer met stevige regenvlagen over ons heen. Tchibo rilde van de schrik. Een half uurtje later was het ergste voorbij en wandelden we verder. Het regende nog wel en dat tot we toekwamen in La Coquille. Daar hebben we een gite gereserveerd in "Maison Morain". De gite is eigendom van een heel sympathiek Amerikaans koppel uit Californië. We krijgen een kamer met 3 bedden. Er is ook nog een koppel uit Nederland aanwezig. De ouders van Nele zijn ook toe gekomen en staan op de parking voor de kerk. We aperitieven bij hen en we krijgen lekkere kip met rijst en curry en appel- en rabarbermoes. Ondertussen regent het heel hard. Na het eten gaan we terug naar ons verblijf. De gastvrouw stelt voor om onze was te doen waar we gretig op in gingen.
Dag 48: Aixe-sur-Vienne - Saint-Martin le Vieux - Flavignac - Les Cars - Lautrette - Châlus - 26 km
We douchen en pakken in en gaan aansluitend terug naar Aixe. We kopen een doos croissants en eten voor de lunch in de plaatselijke Carrefour. Dan een koffie in een bar. De uitbater vindt het niet erg dat we de croissants in de zaak eten. Dan op stap. Het is grijs en somber, maar het regent niet meer. We moeten eerst Aixe verlaten via de bebouwing, maar we zijn al snel terug op kleine asfaltwegen. Paul en Nele hebben het wat moeilijker vandaag, dus doen we het rustiger aan. We pauzeren op de trappen van de kerk van Saint-Martin le Vieux en we eten een banaan die ik bij een rondrijdend winkelbusje heb gekocht. Ondertussen is de zon teru beginnen schijnen en het warmt wat op. Net voor Le Cars gaan we het Parc Naturel Régional Périgord Limousin in. Dit gebied is een driehoek omsloten door Angoulême, Limoges en Périgueux. De wandeling loopt door bossen, zeer kleine wegen en mooie uitzichten. Uiteindelijk komen we vanuit het bos in de bebouwde kom van Châlus. Châlus is het stadje waar Richard I Leeuwenhart gewond werd door een pijl in de schouder tijdens het beleg van Châlus-Chabrol. De wonde infecteerde waardoor Richard Leeuwenhart overleed. Het kasteel van Châlus, vanwaar de pijl vertrok, overheerst het stadje Châlus. We hebben gereserveerd in het Hotel du Centre dat pelgrimstarieven voorziet. Een koppel uit Australië toont ons de weg. Het hotel wordt uitgebaat door een Brit en is heel netjes. We slapen op een kamer met 4 bedden. De ouders van Nele zijn op weg naar Châlus met de mobile-home, maar komen niet toe voor middernacht. We eten op het pleintje met de fontein voor het hotel. Dan het bed in.
Deze dag is gepland als rustdag, we moeten dus niet vroeg op. Omdat we in een gite voor pelgrims slapen, kunnen we maar één nacht blijven. We ontbijten bij de zusters, pakken in en zetten de rugzak in een zaaltje aan de ingang. We gaan eerst in de Kathedraal een stempel halen en trekken nadien Limoges in. Ik moet dringend naar de haarkapper. Gelukkig vinden we een haarkapper die open is, want het is maandag. Ik moet zelfs niet lang wachten.Nadien gaan we naar een sportwinkel waar ik een regenjasje koop. Dan wandelen we door Limoges, maar eigenlijk is dit teleurstellend. Limoges is niet zo fantastisch en bijna alle winkels zijn dicht. We eten een salade in een restaurantje in de buurt van de kathedraal en gaan dan onze rugzakken halen. Ik wil nog wat aan de Blog werken in een internet café en Paul doet ondertussen wat inkopen voor de avond. We hebben besloten om in de namiddag door te wandelen en niet te blijven. Rond 14.30u zijn we op weg naar Aixe sur Vienne waar we nog een logies gevonden hebben met een klein keukentje. We gaan ons potje zelf koken vanavond. Het verlaten van Limoges was soms een probleem omdat de signalisatie niet of slecht is aangegeven. Dank zij de App van Nele geraken we na kilometers eindelijk uit de stad. Geen leuke weg om te doen. Eens buiten de stad blijven we een drukke weg volgen, maar er is wel een leuk wandelpad gemaakt langs de weg. Het weer is ondertussen omgeslagen. Eerst grijs en kil en nadien regen. We komen toe in de grijze stad Aixe sur Vienne en steken de brug over de Vienne over. Ons logies ligt even buiten de stad en we moeten stijgen om er te geraken. Het regent ondertussen heftig. We komen uiteindelijk bij het logies aan, maar staan voor een grote poort. We bellen aan, maar niets. We bellen verschillende malen, geen beweging. Ik bel dus de vrouw op en ze zegt dat ze weet dat we er zijn, maar dat we even moeten wachten. Eindelijk schuift de tuinpoort open. Een niet zo vriendelijke dame laat ons binnen in een wel zeer keurig huisje. Arm zijn ze niet. Ze wil onmiddellijk "le réglement", wat wil zeggen dat we moeten betalen. De kamer is mooi en geschikt voor 3 personen. Het keukentje is een verwarmingselement met één pit. Potten en pannen zijn er ook bijna niet. En Paul wou net spaghetti koken. Ik ga bij de vrouw een pot bij halen + olijfolie en peper en zout. Paul doet zijn best en maakt met de beperkte middelen een heel lekkere maaltijd. Afwassen moesten we doen in de wasbak van de badkamer. We gaan vroeg naar bed.
Vandaag is het een korte etappe, we kunnen dus langzaam aan doen. We nemen het ontbijt in het restaurant van de camping.en vertrekken dan. Nu nemen we de juiste weg naar de sportterreinen en niet meer langs de drukke weg. Dan is het terug klimmen om op het plateau te geraken. Thiviers laten we rechts van ons liggen, we hebben op dit moment niets nodig uit de winkel. Het is nog altijd regenachtig. De weg is niet echt speciaal. Een herhaling van de vorige dagen. Landwegen, weiden, bossen, kleine dorpjes. Ik heb de kaart bestudeerd en heb een manier gevonden om een kleine 5 km af te snijden. Ik doe dit vooral om de heel natte en modderige boswegen te vermijden. Ik vind een alternatief via de Napoleon route die we voor een groot stuk volgen. Deze Napoleon route loopt kaarsrecht richting zuiden en alhoewel het een grote baan is, is er heel weinig verkeer. We komen dus vrij vroeg in Sorges toe. Bij het binnenlopen van Sorges wordt het even ingewikkeld. De heel drukke N21 doorkruist Sorges en de verkeersborden tonen ons dat het centrum naar links is, maar de kaart zegt dat we langs rechts moeten. Ik verkies om de kaart te volgen en naar rechts te gaan, maar dan moeten we over de N21 geraken en dat is niet bepaald een weg om voetgangers over te laten steken. We doen het toch en lopen via een kleine weg richting van het centrum Bij het binnen lopen komen we terug het Nederlandse koppel tegen die we net voor Châlus en La Coquille ook al gezien hebben. Zij slapen in een B&B hier. Ze zijn aan het schuilen in een bushokje en de schoenen van de vrouw staan te drogen naast haar rugzak. Zij hebben blijkbaar ook last van natte voeten. We hebben honger en zoeken naar een plaats om iets te eten. Het restaurant aan de kerk is natuurlijk dicht, maar een Engelsman zegt dat er nog een keurig restaurant op de N21 ligt. Gezien dat het heel hard regent gaan we daar ook onmiddellijk naar binnen. Eerst drinken we een koffie en we vragen of we iets eenvoudig kunnen eten. De uitbater stelt een omelet met champions voor. Ho, ja, daar hadden we wel zin in. En een goede huiswijn er ook nog bij. Yes! Bij de afrekening vielen we bijna pal achterover. 66 euro voor ons drie. Nadien merken we dat we in "het" restaurant van de truffels in de Périgord zaten. Nog goed dat er champions in de omelet zat en geen truffels of we konden onmiddellijk de reis afbreken. De gite die we gereserveerd hadden ligt vlak na dit restaurant. Een heel mooi gebouwtje met alles er op en er aan. De ouders van Nele staan iets verder op een parking en zullen deze avond bij ons komen eten. Nu is het onze beurt om te koken. We gaan naar de winkel, gevolgd door de hond van de eigenaar van de gite. We werden al verwittigd dat de hond pelgrims volgt. We beginnen te koken en eten een lekkere maaltijd.
We douchen en pakken in en gaan aansluitend terug naar Aixe. We kopen een doos croissants en eten voor de lunch in de plaatselijke Carrefour. Dan een koffie in een bar. De uitbater vindt het niet erg dat we de croissants in de zaak eten. Dan op stap. Het is grijs en somber, maar het regent niet meer. We moeten eerst Aixe verlaten via de bebouwing, maar we zijn al snel terug op kleine asfaltwegen. Paul en Nele hebben het wat moeilijker vandaag, dus doen we het rustiger aan. We pauzeren op de trappen van de kerk van Saint-Martin le Vieux en we eten een banaan die ik bij een rondrijdend winkelbusje heb gekocht. Ondertussen is de zon teru beginnen schijnen en het warmt wat op. Net voor Le Cars gaan we het Parc Naturel Régional Périgord Limousin in. Dit gebied is een driehoek omsloten door Angoulême, Limoges en Périgueux. De wandeling loopt door bossen, zeer kleine wegen en mooie uitzichten. Uiteindelijk komen we vanuit het bos in de bebouwde kom van Châlus. Châlus is het stadje waar Richard I Leeuwenhart gewond werd door een pijl in de schouder tijdens het beleg van Châlus-Chabrol. De wonde infecteerde waardoor Richard Leeuwenhart overleed. Het kasteel van Châlus, vanwaar de pijl vertrok, overheerst het stadje Châlus. We hebben gereserveerd in het Hotel du Centre dat pelgrimstarieven voorziet. Een koppel uit Australië toont ons de weg. Het hotel wordt uitgebaat door een Brit en is heel netjes. We slapen op een kamer met 4 bedden. De ouders van Nele zijn op weg naar Châlus met de mobile-home, maar komen niet toe voor middernacht. We eten op het pleintje met de fontein voor het hotel. Dan het bed in.
