We eten een ontbijtje in het keukentje van de gite. We nemen afscheid van Eveline en gaan dan snel nog even een winkeltje binnen om wat fruit, kaas en hesp te komen voor de lunch. Paul staat ons al op te wachten bij het standbeeld van de stier voor Restauro. Karen is al vertrokken naar België. Eerst geef ik hem officieel een Jacobsschelp die hij aan zijn rugzak moet hangen, zoals alle pelgrims. We zetten ons op weg en passeren nog de kathedraal waar net een eredienst plaats vindt. We lopen de stad uit en we komen de volgende afstandspijl tegen. Nog 1.651 km tot Santiago. We lopen de stad uit langs de weg die langs de de Vienne loopt. Dan gaat het langs grotendeels asfaltwegjes langs dorpjes en velden. Op weg vinden we één leuk café-restaurant dat open is. Heel netjes en proper en fijn verzorgd. Ik verbaas me niet dat de vrouw van het koppel, die eigenaar zijn, uit Rusland komt. We drinken een heel lekkere koffie. Dan gaat het verder tot we de Vienne terug bereiken en volgen deze langs een pad en de Botanische tuin de kathedraal. We gaan onmiddellijk naar ons logement bij Les Soeurs de Saint-François d'Assise, links van de kathedraal. We krijgen van de zuster onze kamer. Pascal en een andere Franse pelgrim zijn er ook. Na een wasje en een plasje gaan we met ons vieren iets drinken in de Irish Pub. Nadien zoeken we iets om te eten. We worden het al een beetje gewoon, maar alles dicht. Na veel omzwervingen vinden we nog een pleintje waar 2 eethuizen open zijn. We bestellen de dagmenu met slappe frietjes en een wijntje. Nadien wandelen we terug naar Les Soeurs en kunnen het niet laten om de beatles te imiteren als we een zebrapad oversteken. De kathedraal en de omgeving zijn mooi verlicht. We gaan onmiddellijk naar bed.
Dag 45: Les Billanges - Pont du Dognon - Châtenet en Dognon - Lussac - Saint-Leonard-de-Noblat - 19,8 km
Joepie, vandaag komt Paul, mijn broer, toe. Hij wandelt een 3 tal weken met me mee. Nele vroeg me al of het niet beter was dat ze een stuk alleen zou lopen zodat ik maximaal zou kunnen genieten om met mijn broer samen te zijn. Dat heb ik afgewezen. We staan rustig op en ontbijten bij Françoise. De prijs van het logement moeten we in een donativo doos leggen. Alleen de dame uit Australië is er nog. De anderen zijn al weg. We pakken in en zetten ons op weg. Om half 12 hebben we met Annelies afgesproken dat we elkaar in Châtenet en Dognon zouden treffen. Ze wandelen dan een stukje met ons mee en vertrekken dan terug naar Belgë. We gaan de D29 op en lopen via deze weg naar de brug van Dognon. Onderweg stopt een auto, het is Françoise die we amper gezien hebben, en ze wenst ons nog een goede Camino. We wandelen verder richting brug en steken die over. We zitten nu in het département Haute-Vienne. Na de brug moeten we een stijl en stenig bospad op. Boven gekomen komen we langs kleine dorpjes tot we uiteindelijk in Châtenet en Dognon aankomen. Annelies is er nog niet. We bestellen alvast iets om te drinken. Er rijden heel veel Belgische BMW motoren rond en een groep stopt aan de bar - restaurant om iets te eten. Het zijn Vlamingen van de Vlaamse BMW Motor Club die een rondreis doen in de streek. Een dame vraagt of we naar Santiago gaan. Ze heeft zelf de Camino al in stukjes gedaan en ze verwittigt ons dat het verslavend is. We zullen zien of dit bij ons ook het geval zal zijn. Uiteindelijk komt Annelies + gezin ook aan en we drinken samen iets. Zoals afgesproken wandelen ze een stuk mee, dan picknicken we ergens onderweg en dan gaan ze terug naar de auto. We vertrekken langs mooie weidse landerijen, maar vinden niet zo onmiddellijk een leuke plek om te eten. Uiteindelijk zetten we ons op een veldwegje neer. Alleen de kastanje bolsters op de grond waren niet zo leuk. Nadat de maaltijd nemen we afscheid van Annelies, Steve en Ferre en zetten we onze tocht verder langs een mooi parcours van bossen en landerijen met af en toe een piepklein dorpje, soms niet groter dan 2 à 3 huizen. In de verte zien we de kerktoren van Saint-Léonard al liggen. Het is nog even door een paar bosjes en velden als we in de stad toekomen. Er is veel volk in Saint-Léonard gezien het dit weekend de 7 jaarlijkse Ostensions feesten plaats vinden. Die feesten gaan al door in Saint-Léonard sinds 1094 BC. De hele stad is versierd met slingers en bloemen en er zijn groepen uit verschillende landen die met de processie mee doen. We gaan naar het centrum van de stad en vinden nog een plaatsje voor 2 op het overvolle terras. Iemand scherts dat ik zeker een uur zal moeten wachten om mijn eerste biertje te kunnen drinken. Ik ga dus al maar alvast binnen bestellen. Een lange rij mensen denkt hetzelfde. Ik ben verbaasd dat de cafébaas alleen is met zijn vrouw. Ze kunnen de overvloed niet aan. Ik hoor de cafébaas sakkeren over het teveel volk op zijn terras. Het duurt een lange tijd voor ik met 2 pintjes naar buiten kan stappen. Deze cafébaas geeft het beeld, dat ik al sinds Noord-Frankrijk heb, exact weer. Om één of andere reden zijn de Fransen hun zin voor ondernemen verloren. Café's en winkels die gesloten blijven, slordige café's en niet geïnteresseerde cafébazen. Die man moest toch weten dat deze feesten, die om de 7 jaar door gaan in zijn stad, vele mensen op de been brengt. Een Belgische cafébaas zou voor dit evenement toch versterking vragen? Maar goed. Naast ons zit een groep Bretoenen in de authentieke klederdracht. Het is één van de groepen die aan de processie mee doet. Ik vraag waar ze vandaan komen en ze zeggen "Locronan". Dit is het kleine kunstenaarsdorpje in de buurt van Douarnenez dat ik zo goed ken. Ik vraag hen of ze iets willen spelen voor mij en ja, de spelers gaan het plein op en spelen Bretoense volksliedjes. De dansers vervoegen hen en beginnen te dansen. Mijn geluk kon niet meer op. En het kostte me maar 2 pintjes voor de muzikanten. Nele en ik gaan op zoek naar ons logement. Plots hoor ik mijn naam roepen. Een dame wuift naar mij. Het blijkt de gastvrouw Eveline te zijn. Haar huisje staat pal in het centrum. Wat een geluk. We installeren ons in een uiterst charmant verblijf en douchen ons. Paul belt me en vraagt waar we nu zijn. Hij is in Limoges en komt vanavond met Karen met ons eten. Ik kijk er echt naar uit! Ik en Nele halen wat slecht weer spullen en dingen die ik niet meer echt nodig heb uit de rugzak om met Karen mee te geven naar België. We ontmoeten elkaar op een terrasje bij het toerisme bureau, drinken een pintje en gaan dan eten in de Restauro. Paul vertrekt met Karen terug naar Limoges. Morgen om half 9 zal hij terug zijn om met ons verder te wandelen. Nele en ik gaan nog even wandelen in een mooi verlicht Saint-Léonard. Dan terug naar de gite.
Dag 44: Marsac - Arrènes - Saint Goussaud - Châtelus le Marcheix - Les Billanges - 23,7 km
We checken uit in de camping en gaan dan naar het centrum van Marsac om wat eten en ontbijt te kopen. De enige bar in het dorp is dicht, dus, we eten ons ontbijt op een bankje. Het is terug heel zonnig. We zetten ons op stap langs de hoofdweg van Marsac en gaan dan, buiten Marsac, een stijle helling omhoog die ons weer in de bossen en de akkers en weiden brengt. Wat we niet hadden verwacht was dat het stijl omhoog zou blijven gaan voor de volgende 6 km. Van +/- 348 meter (Marsac) tot 694 meter (Saint Goussaud). Een goede voorbereiding voor wat nog moet komen in Spanje. Vrij uitgeput komen we aan de top en dan is het nog een beetje omhoog tot aan de kerk. Tegenover de kerk is er een gezellig café-restaurantje waar we iets drinken. Het cafeetje ziet er echt gezellig en proper uit. Helemaal anders dan de kleine bars in Franse dorpjes die over het algemeen wat onverzorgd en vuil overkomen. Als we met de café baas praten, blijkt hij een Engelsman te zijn. Engelsen doen blijkbaar meer moeite om hun café in orde te houden. De Engelsman toont ons verschillende varianten om de weg te vervolgen. We kiezen om de snelste weg naar Les Billanges te nemen. We komen langs typische kleine dorpjes die door bossen van elkaar gescheiden zijn. Het is heel rustig onderweg. Kleine riviertjes en kastanjebomen. Op een bepaald moment loopt er een salamander over de weg. Gezien er geen water in de omgeving te zien is en omdat de salamder over de weg loopt waar auto's voorbij komen, nemen we hem mee om hem naar een veiliger oord te brengen. Salamander Rescue! Na een km of 3 komen we in een volledig vervallen dorpje en daar kunnen we hem in een slootje zetten. We komen onderweg ook nog een wegwijzer tegen die ons zegt dat we nog maar 1.678 km tot Santiago moeten doen. We stappen verder tot ongeveer een 5 km voor Les Billanges. Daar hebben we met Annelies afgesproken. Ze wil met haar gezin dit laatste stuk met ons mee wandelen. Als we in Les Billanges toekomen drinken we eerst een goede pint op een terras met een nogal onbeleefde café bazin en dan gaan we op zoek naar ons logement "Chez Françoise". De gite is een oude boerderij die door een kunstenares is omgebouwd tot gite. Overal staan kunstwerkjes van haar. Een heel knusse gite met heel veel kleine spulletjes die het een wat rommelige indruk geven. Maar het is gezellig. Pascal uit Charleroi is er ook, samen met 2 kwieke Nederlandse zussen van om en bij de 80 jaar en een Australische uit Brisbane die de GR paden van Vézelay tot Saint-Jean-dePied-de-Port loopt. We blijven niet te lang hangen omdat we in Saint Léonard de Noblat iets gaan eten in restaurant Restauro. In Saint-Léonard komen we ook Ruphert weer tegen die daar in de gite slaapt. Na het eten brengt Annelies ons terug naar Les Billanges.
Ruphert, Pascal en Romain zijn om 7u al weg. Wij doen vandaag een niet te lange etappe en het volgende logement is gereserveerd, dus voor ons geen haast. We ontbijten samen met Marie-Hélène die juist terug komt van haar werk. Ze werkt als vrijwilligster bij de opvang van oudjes. Het is een heerlijk ontbijt. Niet alleen brood met confituur, maar ook granen, yoghurt en fruitsap. We vertrekken terug naar de stad en doen inkopen in de Carrefour. We hebben niet alleen eten nodig, maar ook nog zonnecrème, zeep en tandpasta. Om 10u zijn we op weg. Het is een zonnige en warme dag en de tocht gaat langs mooie bossen en velden, riviertjes en vijvers. We hebben een reservering gemaakt in de Camping Municipal van Marsac waar we in een yurt slapen. Een yurt is een tent die gebruikt werd door de nomaden in de koude steppen van Centraal-Azië. De camping is nog niet open op deze tijd van het jaar, maar pelgrims kunnen er wel overnachten, indien tijdig gereserveerd. Tegen de late namiddag zijn we op onze bestemming en bellen de verantwoordelijke voor de camping die komt open doen. Een hele camping voor ons alleen. Het sanitair wordt open gedaan voor ons, maar de boiler wordt niet speciaal geactiveerd voor ons. We moeten dus koud douchen, maar dat is niet echt een probleem. Vandaag komt ook Annelies met haar man en zoontje op bezoek. Annelies is een schoolvriendin van Nele en ze zijn altijd vrienden gebleven. Ze komen iets later toe op de camping en we gaan dan iets eten in een restaurantje in Saint-Etienne-de-Fursac, een dorpje verderop. Het restaurant is een Italiaans restaurant, uitgebaat door een Brit. Het wordt een leuke avond.
Douche, inpakken, water bijvullen, ontbijten. Elke dag dezelfde routine. We deponeren de sleutel van het complex in de brievenbus nadat we afwas hebben gedaan en alles hebben afgesloten en zetten ons terug op de weg. Het lijkt terug een mooie en zonnige dag te worden. We moeten eerst terug op de volgweg geraken, dus het wordt wat kaartlezen. Na wat stijgen en dalen bereinek we een bosweg, doorwaden een beekje en komen dan in de velden terecht. Hier lopen we eventjes verkeerd, maar de App, die Nele gedownload heeft op haar I-Phone, brengt ons snel weer op het goede spoor. Via een overwoekerd pad met haarspeldbochten kunnen we weer verder. We verlaten nu het département Indre en stappen de grens over van het département Creuse. We wandelen Crozant binnen en passeren de burcht. Hier houden we eventjes halt om nog wat reserveringen voor de volgende dagen te bespreken. We wandelen verder het dorp uit via een mooi en rotsig bos met rechts van ons het riviertje La Sedelle met leuke watervalletjes. De dame van de slaapplaats in Chamblon verwittigde ons dat er tussen Chamblon en La Souterraine geen bars, restaurants of geldautomaten waren. In Saint-Germain-Beaupré is wel een postkantoor waar er eventueel geld kan afgehaald worden en en misschien een café. We hebben dringend cash geld nodig en we noemen ons al lachend "Les pauvres pélérins". Via landbouwwegen komen we in Saint-Germain en we zoeken onmiddellijk de post op. Gesloten natuurlijk. Iets verder zien we een plakkaat aan een huis met bar op. Gesloten natuurlijk en gezien de toestand van het huis al geruime tijd. Hier staan we dan. Geen geld, geen eten en we moeten nog een hele weg afleggen. We lopen het dorp uit en in een zijstraatje, op het gras, halen we alles wat er nog te eten is uit de rugzak. Een dame -, die in de tuin aan het werk is, komt naar ons om een babbeltje te slaan. Ze vraagt of we koffie willen en daar konden we echt niet nee op zeggen. Even later komt ze met een volle thermos koffie en tassen aandraven. Nele kan een paar huizen verder gebruik maken van het toilet. Dat is dus opgelost. Na "merci beaucoup" gezegd te hebben, zetten we de weg verder. De landschappen en dorpjes die we nu tegen komen, zijn het best te vergelijken met onze Voerstreek, Weiden afgemaakt met hagen, akkerlanden daar tussen en regelmatig stijgen en dalen. In Saint-Agnant-de-versillat nemen we een wegje vlak na het kerkhof. Het is geen gemakkelijk wegje. Het gaat stijl omhoog over een stenig en glad, modderig pad tot we boven terug de landbouwwegen op gaan. Na enige tijd verlaten we onze landbouwweg en zitten we terug op drukke wegen. De voorsteden van La Souterraine. Dicht bij het centrum zien we de eerste bankautomaat waar we terug wat geld kunnen afhalen. We zijn dus geen "pauvres" meer. We lopen rechtstreeks naar de kerk in het centrum en worden er opgevangen door een vrijwilliger die een standje heeft van de Camino. Hier komen we Pascal uit Charleroi tegen.en even later zien we ook Romain terug. Zij zitten in dezelfde herberg die wij gereserveerd hebben. We drinken nog een pintje in een cafeetje en gaan dan samen naar de gite van Hélène, een super gastvrouw. In de gite maken we ook kennis met een Brusselse Duitser, Ruphert, die nog voor de Europese Commissie heeft gewerkt. Hélène toont ons de kamers en sanitair en begint dan het avondmaal te koken. Als we allen samen in haar tuintje zitten, biedt ze ons een aperitief aan. Het avondmaal is super lekker. We blijven nadien nog wat na kletsen en gaan dan naar bed.
Dag 41: Argenton sur Creuse - Le Pèchereau - Le Menoux - Barrage de le roche Bat l'Aigue - Chocats - Gargilesse - Cuzion - Chamblon - 25,5 km
We gaan er van uit dat alle winkels open zullen zijn in deze redelijke grote stad. We drinken dus snel een koffie in de bar van het hotel en gaan nadien op zoek naar een winkel om wat inkopen te doen. Mis poes, alle winkels, buiten één bakker, zijn dicht. Dit is niet de eerste keer dat dit ons overkomt in Frankrijk. We halen een brood bij de bakker en gaan dan op stap. We vragen aan voorbijgangers of er toevallig winkels zijn in de buurt. 3 km buiten Argenton is er een Carrefour. We stappen er naar toe en kopen wat eten voor ons ontbijt + lunch. Ons ontbijt eten we aan de oever van de Creuse in een park dat tegenover de Carrefour ligt. We vervolgen onze weg via de D48 en dat gedurende een aantal km. Dan volgen we een wegje langs de Creuse en drinken een koffie in een restaurant. De weg langs de Creuse is mooi en er staan ook mooie huizen. Op een bepaald moment moeten we een pad in met een vrij wankel brugje. Langs de Creuse komen we een Fransman en een Amerikaanse uit Texas tegen. Ze doen de weg omgekeerd. Van Saint-Jean-de-Pied-de-Port naar Vézelay. Ze verwittigen ons dat we aan de stuwdam een zeer stijl, stenig en glad boswegje moeten nemen. Dit is meer dan waar. De stuwdam is geweldig en we trekken een paar foto's en dan gaat het stijl omhoog, het bos in. Het lijkt wel een elfenbos. We beklimmen het kronkelige pad tot we boven in een klein dorpje aankomen. We wandelen verder langs bossen en velden en plots komen we aan een plekje, dat speciaal voor pelgrims is gemaakt. Er staan een paar bankjes onder de bomen en er is een kistje aan een boom met een boek waar we een boodschap kunnen achterlaten. Het is leuk om de namen Luc en Irm en Harry en Hennemieke terug te vinden. Ze zijn dus ook hiet even gestopt. Dan gaat het verder, terug het dal in, om in Gargilesse te komen. Gargilesse is de plaats waar de twee wegen van de Limovicensis (variant Bourges en Nevers) terug bij elkaar komen. In Vézelay namen veel pelgrims de Nevers route en ik dacht dat we meer pelgrims zouden zien, maar dit is niet het geval. We doen een terrasje in dit uitzonderlijk mooi dorpje en drinken een Rosé. De eigenaar van de zaak is een jonge Gentenaar. Nadien gaan we iets verder aan een brugje over de Creuse onze lunch eten. Dan moeten we verder, want we moeten voor half 5 op onze volgende bestemming zijn. We wandelen door schitterende bossen die vol staan met daslook in bloei. We blijven de Creuse volgen tot de dam van Eguson. De weg loopt naar Eguson, maar wij moeten na de dam onmiddellijk naar links om naar Chamblon te gaan voor ons logement. Het begint met een lange beklimming. We komen terug in heel leuke dorpjes met mooie huisjes. Nele wilt zo'n huisje wel, maar dan wel met een zwembad. Na enkele km beginnen we dan de afdaling naar Chamblon, een toeristisch stadje aan het stuwmeer van Eguson. We melden ons, iets te laat, aan bij de Base de Plein Air, een complex waar scholen of sportgroepen naar toe kunnen voor watersporten. Het centrum ligt vlak aan het water bij een aanlegsteiger met bootjes. We krijgen de sleutel van de dame, die een beetje op ons heeft moeten wachten. We mochten in de vele kamers een plaats zoeken om te slapen, want wij zijn de enige gasten. De dame leidt ons rond en laat ons de wasmachines en de grootkeuken zien. We konden wat spullen uit de ijskast nemen als we dat wilden. En het ontbijt stond ook al klaar voor de volgende ochtend. Een mooie afsluiter van deze geweldige dag. Voor naar bed te gaan, genieten we buiten nog van het prachtige uitzicht aan het meer en van de ondergaande zon.
Vandaag weer een rustige dag. 's Morgens is het nog fris, maar de zon is volop van de partij. We ontbijten nog bij de gastfamilie en vertrekken dan naar de dorpskern van Velles om wat inkopen te doen. We lopen even via de départemental, maar al gauw worden we kleinere wegen, die via mooie dorpjes voeren, ingestuurd. Onderweg komen we een jonge Franse pelgrim tegen, Romain, die vanuit Dyon naar Vézelay is getrokken en naar Saint-Jean-de Pied-de Port gaat. We wandelen een tijdje samen. We eten een beetje aan de rand van een weg bij een riviertje La Bouzanne. Om 15.30u komen we al in Argenton aan. Het is nu heel warm geworden en we drinken een pintje op het terras. Toevallig zitten we op geen 100 meter van het hotelletje dat we geboekt hebben. 's Avonds maken we nog een wandeling langs La Creuse en het ouder stadsgedeelte. Zeer mooi. We eten iets in het restaurant van het hotel.
Na enkele km beginnen we dan de afdaling naar Chamblon, een toeristisch stadje aan het stuwmeer van Eguson. We melden ons, iets te laat, aan bij de Base de Plein Air, een complex waar scholen of sportgroepen naar toe kunnen voor watersporten. Het centrum ligt vlak aan het water bij een aanlegsteiger met bootjes. We krijgen de sleutel van de dame, die een beetje op ons heeft moeten wachten. We mochten in de vele kamers een plaats zoeken om te slapen, want wij zijn de enige gasten. De dame leidt ons rond en laat ons de wasmachines en de grootkeuken zien. We konden wat spullen uit de ijskast nemen als we dat wilden. En het ontbijt stond ook al klaar voor de volgende ochtend. Een mooie afsluiter van deze geweldige dag. Voor naar bed te gaan, genieten we buiten nog van het prachtige uitzicht aan het meer en van de ondergaande zon. 
