Het is nog een beetje grijs in de ochtend, maar het regent niet meer. We eten een ontbijt in de gite en brengen de sleutel terug naar het toerismebureau. Het is 1 mei en het toerismebureau is dicht. De sleutel moeten we in de brievenbus gooien. We doen nog geen inkopen in Déols alhoewel er enkele winkeltjes toch open zijn. We gaan er van uit dat we grotere winkels zullen vinden in de grote stad Châteauroux. Déols is eigenlijk een voorstadje van Châteauroux en daarom gaat het in de ochtend langs de bebouwde kom. Alles is heel rustig in de stad. In Châteauroux drinken we een koffie in de enige bar die open is. De zon begint eindelijk te schijnen en het wordt gezellig warm. We zetten ons terug op weg en vinden aan de uitgang van de stad een groot winkelcomplex, maar tot onze grote verbazing is alles potdicht. Zelfs Fransen, die nog snel inkopen willen doen, moeten met lege handen naar huis. Een vrouw die ook nog inkopen wilde doen, ziet ons en vraagt of ze kan helpen. Ze wil gerust wat rondrijden om een winkel te vinden die open is. Nele en Steven rijden met haar mee. Ik blijf bij de rugzakken. Na lange tijd zijn Nele en Steven terug. Ze hebben een winkeltje met regionale producten gevonden die toch nog open was. Nele heeft wat kaas en ham gekocht zodat we toch nog kunnen lunchen. We vertrekken en zitten al gauw in de kleine dorpjes rond Châteauroux. Het is een mooie wandeling door weiden en bossen. Net voor Velles moeten we door een prachtig bos. (Bois du Druides). We eten onze lunch op een bankje. Er staan veel meiklokjes in het bos. Na de lunch gaan we door het bos via een asfaltweg richting zuid. De weg lijkt wel een massagraf van meikevers. Er vliegen ook veel meikevers rond. Als we uit het bos komen, komen we enkele km verder een riviertje tegen. We moeten toch wachten tot 17u vooraleer we in de logementen kunnen, dus, er is geen haast. We zetten ons even neer aan het water. In Velles gaat Steven naar de réfuge pélérin, wij hebben gereserveerd bij een familie die avondmaal + ontbijt aanbiedt. Alle winkels en bars zijn dicht in Velles, we gaan dus naar de gastfamilie. Goede ontvangst + goed avondmaal op basis van linzen en Kasslerham.
Monique maakt een heerlijk ontbijt met pannenkoekjes en zelfgemaakte confituur. Ze vertelt dat ze een lokale gids is en ze staat er op dat we een bezoek brengen aan de kerk. Ze heeft een sleutel van deze kerk en leidt ons rond. Nadien gaan we in een winkeltje nog wat brood en toespijs halen voor de lunch. Het begint zachtjes te regenen. We gaan terug naar het huis van Monique, nemen de rugzak en vertrekken. Monique legt ons uit hoe we het best terug op de volgweg geraken. Ondertussen begint het pijpenstelen te regenen. We stappen dapper door tot in Saint-Fauste en missen het pad dat we moeten volgen. Bij de kerk gaan we even schuilen op een speeltuintje. Het stopt maar niet met gieten. Een vrouw stopt en wil ons een lift geven, maar we zeggen dat het ok is. Een man wijst ons de weg, een klein en modderig pad dat ons uiteindelijk de velden in brengt. Op een gegeven moment zien we in de verte een pelgrim met gele regen cover. Ik denk dat het Pieter is, die we in Vézelay gezien hebben, maar uiteindelijk is het Steven uit Herentals. Hij is de weg kwijt. Hij vraagt of het stoort als hij een eindje met ons mee loopt. Steven gaat ook naar Déols vandaag. Veel valt er onderweg niet te beleven. Rond 13u stoppen we aan een kerkje, waar we wat proberen te schuilen en eten daar onze boterhammetjes. En dan verder richting Châteauroux, meestal langs grote wegen. Er is ook niets open vandaag, dus een plekje om op te warmen bij een warme koffie en soep is er niet. We moeten wachten tot in Déols voor we iets vinden waar we wat kunnen drinken. Verkleumd als we zijn, laten we de koffie smaken. Nadien gaan we naar het toerisme bureau om de sleutel af te halen van de gite municipal. In de gite draaien we alle verwarmingen op maximum en hangen al onze kleren te drogen. Nele moest zelfs haar rugzak leeg gieten. Na de douche gaan we wat inkopen doen en nadien koken we een avondmaal voor 3. Hopelijk krijgen we de kleren droog tegen morgenvroeg.
Dag 37: Charost - Saugy - Issoudun - Thizay - Neuvy-Pailloux - 25,5 km
Het ziet er naar uit dat het een mooie dag zal worden. Volop zon, maar wel een schraal windje. We kopen bij de bakker wat ontbijt en eten het in de gite op en dan zetten we ons op de weg. We zitten al snel op landwegen en mooie velden. Op een bepaald moment zijn er geen aanduidingen meer en we weten niet goed hoe we verder moeten. Een automobilist stopt en zegt dat hij verantwoordelijk is voor de signalisatie van de Jacobswegen in deze streek. De wegen zijn een beetje aangepast en daarom werd de signalisatie weg genomen. Hij wijst ons hoe we verder moeten. We verlaten het departement Cher en zijn nu in het departement Indre. We stappen door naar de volgende stad - Issoudun. Eerst moeten we langs een industriegebied en in de verte zien we zelfs een Mac Donalds. We lopen door het industriegebied en komen dan in de woonwijken terecht. Twee jongens van ongeveer 12 jaar oud op één fiets komen naast ons rijden en vragen ons van waar we komen. Hun verbaasde blikken zijn goed waard. Ze vragen dan waar we naar toe gaan en de reactie was er één van ongeloof. Wow, we waren voor hen plots de helden van de dag. Echt grappig. We komen aan op een pleintje en drinken een koffietje in een bar. Nadien stappen we verder richting centrum. De straat die we doorlopen ziet er verkommerd uit. Winkels die al lang niet meer open zijn geweest, vuil,... Als we op het kerkpleintje toe komen, merken we op dat alle winkels gesloten zijn. Maar om 15u gaat alles één voor één open. We kopen iets om te eten en eten onze lunch op een bankje op het kerkplein. Bij het buitenlopen van Issoudun komen we in de betere buurt. Veel historische gebouwen en pleintjes met standbeelden en fonteintjes. Bij het uitlopen van Issoudun komen we terug in meer vervallen bebouwing waar rondslingerend vuil ligt. De volgweg brengt ons nu op de D82, een recht stuk van ongeveer 5 km. In de verte zien we de watertoren van Thizay maar het duurt even voor we er effectief zijn. We gaan een aarden weg in om naar het centrum van Thizay te gaan. Onderweg worden we nog aangesproken door 2 landbouwers. Als we in de dorpskern aankomen komt een gehandicapte jongen, Emmanuel, ons begroeten en hij wil dat we een koffie drinken bij zijn moeder. Eerst leidt hij ons rond in het dorp en laat zijn kerk zien. Nadien worden door Emmanuels moeder uitgenodigd om een koffie te drinken. Ze zegt dat Emmanuel op het pleintje op pelgrims wacht. Ondertussen komt Monique Richard toe. Zij is onze gastvrouw voor vanavond. Ze wilde ons komen oppikken omdat ze 5 km van de volgweg woont. Monique, een gepensioneerde lokale politie agent, is een voortreffelijke gastvrouw. Ze maakt een super de luxe maaltijd klaar voor ons. Een brandnetelsoep, een plaatselijke specialiteit met aardappelen, ajuin en linzen + groenten, een kaasschotel met geitenkaasjes uit de streek, een dessert van Rum Baba rijkelijk overgoten met pudding en een koffie. Een fles wijn mocht natuurlijk niet ontbreken. Monique heeft niet veel tijd, want ze gaat naar een toneelstuk kijken met een vriendin. Ze zegt dat we moeten doen alsof we thuis zijn.
Dag 36: Bourges - La Chapelle-Saint-Ursin - Morthomiers - Villeneuve sur Cher - Charost - 24,5 km
We vertrekken uit de jeugdherberg en zetten ons terug op de volgweg waar we eerst een ontbijtje nemen in een bakkerij. We volgen de weg die richting het vliegveld van Bourges gaat. Het is een drukke weg met veel verkeer met veel winkels en huizen, maar er zijn goede voetpaden aan elke kant van de weg. Het is een zonnige dag. Het lijkt een leuke wandeling te worden. Een oude man stapt een tijdje met ons mee en vraagt om een kaarsje voor hem op te steken als we in Santiago toe komen. Dit zullen we doen. Een paar km voor de autobaan gaan we rechts in en volgen een weg langs een kalme woonwijk die ons naar de velden voert en richting La Chapelle-Saint-Ursin brengt. Daar drinken we een koffie in een bar. We zetten ons nadien terug op weg via de D16, een vrij saaie weg en weinig plaats om veilig langs de weg te kunnen wandelen. Op een gegeven moment passeren we een groot industrieel complex waar explosieven worden gemaakt. We blijven de D16 voor enkele km volgen en gaan dan even van de weg af om in een bospad te lunchen. Nele en ik beslissen om de officiële die via Morthomiers gaat niet te volgen, maar om op de D16 te blijven tot in Villeneuve sur Cher. Daar is nog een bar open en we drinken nog een koffie. Nele voelt zich vandaag niet echt lekker en het kost haar moeite om te wandelen. We doen het dus langzaam aan en rusten regelmatig. Na Villeneuve sur cher, een mooi rustiek dorpje, wordt de wandeling echt mooi. Alhoewel we permanent de D16 volgen, gaan we langs velden en een mooi bos. Als we het bos uit komen, is het nog een lang stuk tot aan de watertoren van Charost. In de verte zien we de eerste huizen van Charost liggen. We blijven door stappen tot aan het gemeentehuis dat op een mooi pleintje ligt. We hebben gereserveerd in de gite municipal en we krijgen de code om in de herberg te kunnen.We blijven even rusten op het pleintje voor het gemeentehuis. De gite is een appartement boven een schooltje. Met de code openen we de buitendeur en dan moeten we de sleutel voor het appartement uit de elektriciteitskast halen. Er is een kamer met 2 stapelbedden, een doucheruimte, een toilet en een uitgeruste keuken. In een magazijntje staat een voorraad levensmiddelen die je mag gebruiken. De prijs staat vermeld op de verpakking en dat betaal je door geld in een donativo doos te doen. Nele en ik besluiten om inkopen te gaan doen in een lokaal supermarktje om zelf ons potje te koken.
Vandaag is het een rustdag, dus, geen haast. Na het heel karige ontbijt, een paar stukjes oud Frans brood, confituur uit cupjes en koffie uit een automaat, vertrekken we rond 10.30u naar het oude centrum van Bourges. Het is frisjes, maar de zon schijnt. Er waait een koude wind door de straten. We gaan onmiddellijk naar de kathedraal die immens groot is. Dat is dus de reden waarom we Bourges al konden zien op 10 km afstand. We gaan in de kathedraal onze stempel halen en lopen binnen bij het toerismebureau. Nadien wandelen we door de oude straatjes en drinken een Syphon Japonaise (Japanse koffie klaargemaakt in een glazen depressie syphon) in een koffiehuis. Ik laat ook snel de armband van mijn horloge herstellen in een horlogewinkel. We eten een eenvoudige lunch (tartine au saumon) in een wijnkelder met een heerlijk streekwijntje. We lopen nadien nog wat rond en keren terug naar de jeugdherberg om de volgende dagen te plannen en doen dan inkopen om zelf te koken in de keuken van de jeugdherberg.
De Fransman springt al heel vroeg uit bed, eet een beetje en hop, hij is weg. Wij staan iets later op en Pieter blijft nog wat liggen. De Fransman heeft zijn vuile borden en tassen laten staan. Mooi van hem. We noemen hem "de sprinkhaan". Het is terug vrij koud vandaag. Van zodra we klaar zijn, vertrekken we. De wandeling vandaag gaat de hele tijd langs een rechte baan met veel en snel verkeer en zonder een echt voetpad. Niet echt aangenaam en dat tot in Brézy dat 10 km verwijderd ligt van Baugie. Iets verder dan Brézy lopen we ons vast op een zeer drukke weg waar we onmogelijk op kunnen wandelen. We gaan terug naar Brézy waar we in een café-restaurant een bol lekkere soep en koffie eten. Dat doet goed, want het is behoorlijk koud. Pieter komt ook aan in het cafeetje. Hij gaat vandaag niet verder, gezien hij morgen pas wil toekomen in Bourges. Wij gaan verder en nemen een asfalt landbouwweg die ons naar Saint-Solange moet brengen. Halverwege beslissen de weergoden om alle sluizen open te zetten. We zitten te midden van de velden en er is geen enkele plek om te schuilen. We wandelen dus door en zijn binnen de kortste keren kletsnat. Onderweg komen we wel enkele bomen met bankjes tegen. De plaatselijke bevolking heeft dit plekje gemaakt voor pelgrims zodat ze kunnen rusten en iets eten. Heel tof, maar gezien de regen blijven we doorwandelen. Uiteindelijk komen we aan in Sainte-Solange waar we hopen om een bar te vinden om een lekkere en warme koffie te drinken. Niets van, alles is gesloten. Wat is dit toch met Frankrijk? We gaan even schuilen onder het portaal van de kerk en we gaan even binnen. Dorpsbewoners zijn binnen de kerk aan het versieren voor de feesten van de Heilige Solange. We krijgen de hele uitleg over deze Heilige en de feesten. Maar we moeten verder. Plots komt de zon er toch door, maar dat is maar voor even. Van zodra we een veldweg inslaan, begint het weer te regenen. We blijven even schuilen onder enkele bomen, maar we vertrekken terug omdat we nog een heel traject voor de boeg hebben. We ploeteren verder door de regen, het natte gras en modderige veldwegen. Plots zien we de kathedraal van Bourges in de verte opduiken. Dat geeft het idee dat we er bijna zijn, maar we moeten toch nog een 12 km doen. Op een gegeven moment loopt onze volgweg naar Bourges dood omdat er een nieuwe autosnelweg is getrokken. We moeten een hele afstand weg van Bourges wandelen tot we bij een brugje aankomen, om dan via de andere kant van de snelweg terug naar onze volgweg te gaan. Uiteindelijk komen we in de voorsteden van Bourges. Ons wacht een lange wandeling tussen eentonige woonblokken, winkels en scholen tot we uiteindelijk bij de kathedraal in het centrum aankomen. Het oude centrum lijkt wel mooi, maar we moeten verder naar de jeugdherberg waar we gereserveerd hebben en de jeugdherberg ligt aan de andere kant van Bourges. In de jeugdherberg komen we "sprinkhaan" ook weer tegen. Het is te laat om nog te shoppen, maar we kunnen tot 23u terecht in een grill om te eten. Mis dus, alhoewel het uurrooster zegt dat de zaak open is tot 23u, was ze al gesloten om 22u. Wat is dat toch met de Fransen. We lopen het centrum in en eten in de enige zaak waar we nog iets kunnen eten, nl. een karaokebar. Na het eten het bed in.
Dag 33: Sancergues - Charentonnay - Couy - Baugy - 19,5 km
Na een ontbijtje in de plaatselijke bar vertrekken we verder richting Baugy. Eindelijk vinden we op dit traject toch af en toe een bar waar we een koffie kunnen drinken. In één van de bars komen we een andere Franse pelgrim tegen die niet veel zegt. Hij eet een kom pasta in de bar en vertrekt dan terug. Dit traject gaat voornamelijk door velden en landerijen. Er waait een frisse wind, maar de regen blijft weg. Net voor Baugy rusten we even uit bij een mooie hoeve die klaarblijkelijk ook pelgrimkamers heeft. Op een stoel staat een bord met een verwelkoming voor 2 pelgrims die hier geboekt hebben. We lopen nadien naar het gemeentehuis van Baugy waar we ontvangen worden door de burgemeester. Van hem ontvangen we de sleutel van de gite en een kaart met alle regio's en departementen van Frankrijk op. Hij vertelt ook dat hij vroeger bij de luchtdoelartillerie was en oefeningen heeft gedaan met de Belgische luchtdoelartillerie. De burgemeester zegt dat Baugy bijna het centrum van Frankrijk is. Het officiële centrum ligt enkele km verderop en werd nog door Napoleon erkend als centrum. Een buurdorp maakt nu wel aanspraak op het echte centrum wat de nodige hilarische ruzies met zich mee brengt. De gite ligt iets verderop. Het is een klein kamertje met 4 plaatsen op stapelbedden. Hier zien we Pieter terug en de Fransman van daarnet. We zitten zeer dicht op elkaar, maar dat geeft niet. We hebben een bed en een douche. De prijs is een donativo. We gaan wat inkopen doen en gaan ook nog even naar de apotheek. Mijn scheenbeen doet af en toe nog pijn, maar het wordt met de dag beter. Twee Belgische dames uit de streek van Brussel komen ook nog aankloppen voor een plekje, maar we zijn vol. Een plaatselijke vrijwilliger wil hen graag helpen om een andere plaats te vinden. Ik vraag me af of zij niet de dames waren die gereserveerd hebben in de boerderij voor Baugy. We eten in de gite een koude soep en couscous en een dessertje van platte kaas en rode vruchten. Lekker! We kruipen vrij vroeg in bed.
