Vandaag een vrij warme dag met een briesje. Eerst nog wat ontbeten in het cafeetje en dan op stap naar Bazancourt. In Avançon worden we uitgenodigd door een jonge vrouw om een koffie te drinken en een pannenkoek te eten bij haar moeder thuis. Voor de eerste keer inT-Shirt gelopen met als gevolg rode armen. Lunchen doen we op een bankje in Avançon. Het wordt een leuke tocht. Nele had al een kamer geboekt in een hotel in Bazancourt. Ik moet verder naar Reims omdat Rose en de boys voor een dag op bezoek komen. Ik merk dat op voorhand reserveren een heel goede zaak is. Gemakkelijker voor de gastgezinnen, maar ook gemakkelijker voor jezelf. Minder stress. In Bazancourt is alles verlaten, wat typisch is op een zondag in Frankrijk. Nele belt de eigenares die het hotel komt open doen. Rose zou me oppikken op weg naar Reims, maar de vrouw van het hotel moest nog in Reims zijn en wil me een lift tot ongeveer 1,5 km van de jeugdherberg (CIS). Ik verwittig Rose dat ze kan door rijden naar Reims. Rose en de boys komen ongeveer 2 u later toe in de CIS.
Leuke wandeling met af en toe stijle hellingen. Het begin van de lente werd beloofd, maar het is nog heel grijs tijdens de dag met af en toe een straal zon. De wandeling gaat door weidse vlaktes met af en toe een pittige helling eigen aan deze regio, Les Ardennes. De klei begint wit te zien. Ik kom dus in de buurt van de Champagne streek. Onderweg kom ik terug een aanduiding van het aantal km tot Santiago. Toch nog altijd 2.454 km. Rond 16.30u kom ik in Château-Porcien aan en installeer me in de pelgrimskamer na de toegangscode in de plaatselijke Carrefour ontvangen te hebben. Het is een heel bescheiden kamertje, maar een bed, een douche en toilet zijn voldoende. Het verblijf is gratis. Ik begin me te installeren en ongeveer een uurtje later komt Nele ook aankloppen. Zij is de code gaan afhalen in het cafeetje.We gaan een pelgrimsmenu eten in hetzelfde cafeetje. Na de maaltijd gaan we terug naar het kamertje en vertellen ronduit. Het blijkt dat Nele en ik dezelfde weg naar Santiago hebben gepland. We beslissen om toch een stuk, of het hele traject, samen te wandelen.
Dag 9: Aubigny - les-Pothėe - La Neuville les Wasigny
Eindelijk een beetje lente. Vogeltjes fluiten en onder het zware wolkendek komt af en toe een zonnestraaltje piepen. Robert en Christiane verrassen me met een heerlijk ontbijt met zelfgemaakte confituur en staan er op dat ik ook iets klaar maak voor onderweg. Super lieve mensen. Het wordt een leuke wandeltocht door velden en bossen. Soms gaat het tussen een smalle doorgang van prikkeldraad door. In Signy-l'Abbaye ga ik snel in de lokale Carrefour wat voorraad in doen. Dat is wel nodig, want onderweg zijn de plaatsen, waar je iets kan kopen, heel schaars tot onbestaande. In La Lobbe kan ik geen onderdak meer vinden, maar er is wel een Bar - Tabac waar ik een koffie drink. Daar hoor ik dat er in het volgende dorp een Nederlandse dame woont die onderdak kan geven. Dus, nog een 5 km verder stappen. Ik kom aan bij Maaike, een heel alternatieve dame met 3 honden en een kat. Maaike woont hier al 10 jaar. Toch wel een heel rare ervaring bij een heel lieve dame. Ze woont echt in een rommelig heksenhuisje. Ik moet me zelfs een weg banen door een gang waar lakens aan het plafond hangen om te drogen om in mijn kamertje te geraken. De douche en het toilet beneden zijn piepklein en er liggen allemaal spullen, soms nog onuitgepakt in een doos en stapels tijdschriften. Maaike is ziek en hoest erg. Ze zegt dat ze niet kan koken voor mij en dat ik mijn plan moet trekken. Ik maak me dus een pasta met kaassaus en eet dit op mijn eentje aan de keukentafel waar ook de eetbakjes van de poezen staan. Raad voor de pelgrims die na me komen: Spreek duidelijk prijzen af met Maaike. Maaike biedt me 's avonds een wijntje aan en zet dat bij de afrekening op de factuur.
Mijn eerste dag van de tocht die me dwars door Frankrijk moet brengen. Het regent pijpenstelen. Is dit de voorbode van een zeer natte lente?Samen met Nele ontbijtje genomen in het keukentje. Spek en eitjes... Nele vertrekt rond half 10. Ik ga nog snel naar de post om wat spullen naar huis te sturen. Ik loop wat in Rocroi rond en besluit om ook te vertrekken. Om half 11 ben ik weg. Ontzettend veel regen vandaag. Zonder ophouden. Dit is wel echt een erbarmelijke tocht. Permanent regenvlagen, drassige akkers, kletsnatte bospaden. Verkleumd in Aubigny toegekomen. Tot overmaat van ramp vind ik geen slaapplaats. Op één plaats hoor ik dat er net een jonge dame uit Vlaanderen was toegekomen. Vermoedelijk Nele. Gelukkig kom ik Robert tegen. Hij ving vroeger pelgrims op en wilde voor één keer nog een uitzondering maken. Snel organiseerde hij met Christiane een bed in de logeerkamer en een avondmaal. Heerlijk gegeten, gewassen, geslapen en ontbeten bij een hartelijk en vriendelijk ouder koppel. Robert en Christiane.
Alhoewel binnen de tent alles droog gebleven is, is de buitenkant kletsnat. Het regent nog altijd hevig als ik uit het tentje kruip. Ik sleep alles naar de wasplaats om droog te kunnen inpakken. Als laatste pak ik de natte tent in en ga terug naar het cafeetje. Normaal is het dicht, maar de eigenaar stond er op dat ik nog goede dag ging zeggen en om een lekkere koffie te drinken. Iets later vertrek ik door mooie, maar heel natte bossen, richting Rocroi. Ik kom de eerste pelgrims tegen op het moment dat ik in een boshutje rust. Nele uit Antwerpen en Jonathan uit Ciney. Zij komen ook uit Oignies en zaten toevallig in dezelfde gite. Na een tijdje stappen ze verder en ik vervolg mijn weg een 10 minuten later. De boswegen zijn bijna onbegaanbaar door de regen. Ik kom Nele en Jonathan iets verder weer tegen. We eten samen wat en stappen samen richting Rocroi. In Frankrijk nemen John en ik de weg naar het centrum van Rocroi. Nele stapt verder via de GR route. Op dat punt start de Via Campaniensis, de weg van Rocroi tot aan Vézelay. We komen hier ook het eerste schild tegen met de afstand tot Santiago (2.543 km). Even schrikken, want thuis had ik ongeveer 2.264 km uitgerekend voor de hele Camino vanuit Genk. Ik stap toch niet achteruit? In Rocroi melden John en ik ons aan in het Office de Tourisme. John wil bij een familie gaan slapen, ik neem de gemeentelijke slaapplaats voor pelgrims. Nele komt iets later toe in het logement. Er komt ook een vrijwilliger toe die ons uitlegt dat er tussen Rocroi en Signy geen mogelijkheid is om aan eten te geraken. Geen winkels, geen café, niets...Nele en ik besluiten om samen inkopen te doen voor het avondmaal, het ontbijt en voorraad voor de volgende dag(en). We maken een heerlijke stoofpot van groenten, babbelen nog wat en gaan slapen.
Dag 6: Givet - Aubrieves - Hierges - Oignies - sur - Thierache
Omstreeks 9u vertrokken. Snel nog wat zaken, die ik niet meer nodig heb, op de post gedaan. Het is grijs en er staat nog altijd een stevige wind, maar het wordt wel een mooie wandeling. Ik verlaat Givet en volg de Maas richting zuid. Op een rondpunt kom ik een zwaarbewapende politie patrouille tegen. De eerste pittige hellingen komen er aan. In Aubrieves drink ik een koffie en koop ik een baguette voor onderweg. Vervolgens gaat het naar Hierges, een heel mooi en pittoresk dorpje en zeker een bezoek waard. De bewegwijzering is niet altijd even duidelijk en op sommige plaatsen loop ik verkeerd. Gelukkig merk ik dat altijd vrij snel. Ik volg het GR pad richting Belgische grens. Net over de grens neem ik de weg naar Oignies. Mooie weg tussen de bossen, maar wat een klim zeg. Halverwege zet ik me even neer om te rusten. Een oude man, Jean, stopt en vraagt of alles ok is. Hij biedt me een lift aan tot Oignies, wat ik niet heb afgeslagen. Ik ga in Oignies naar de lokale camping K'Dor en zet mijn tentje recht. Snel nog wat proviand gekocht in het buurtwinkeltje van Oignies en nadien in een cafeetje wat gegeten. Ik vraag of ze daar een pelgrim menu aanbieden, maar dat ging dus niet. Maar toen de uitbater hoorde dat ik naar Compostela ging, kreeg ik enkele glazen wijn aangeboden. Nadien terug het tentje in en goed geslapen! 's Nachts begint het hevig te regenen. Gelukkig blijft het binnen in de tent droog en warm.
Dag 5: Dinant - Anseremme - Waulsort - Hastière - Hermeton - Givet - 25,2 km
Rond 4u worden we opgeschrikt door een loeiende wind, slagregen en klapperende vensterluiken. Een storm trekt over Dinant. Toen we rond 6.30u opstonden was de regen gestopt, maar er staat veel wind. Ik besluit niet naar Doische te gaan, omdat ik met deze wind de bossen wil vermijden. Ik besluit om de Maas verder te volgen tot Givet. Het wordt een heel onplezierige dag. Constante regenvlagen met vreselijke windvlagen. Met de poncho aan lijk ik wel een op hol geslagen zeilschip. Eventjes vrees ik dat een stevige windvlaag me de Maas kan in sleuren. Ik ga wat verder aan de kant lopen. Tot overmaat van ramp kom ik door de slechte signalisatie en beschrijving van het boekje aan de verkeerde kant van de Maas terecht. Dus, geen pittoreske wandeling, maar een grote steenweg waar auto's langsrazen. Ik zie met momenten het juiste pad aan de overkant van de weg. Het was doorbijten geblazen. En zo overschrijd ik de Franse grens. Doornat kom ik in Givet aan. Ik neem contact met Mr Colin om een plekje te krijgen in de réfuge Parroise N-D. Wat een opluchting! Er is nog plaats, maar ik moet wachten tot 17u voor ik binnen mag. In het stadje ga ik in een Brasserie een lasagne eten en nadien wacht ik geduldig op een bankje dat enkele honderden meters van de réfuge staat. Ik krijg een fijne kamer (3 bedden) met een klein keukentje, een heerlijke douche en toilet. Ik droog mijn kleren en eet muesli, water en geconcentreerde melk als avondmaal. Vroeg in bed vandaag. Het wordt een gewoonte om vroeg te gaan slapen. Hopelijk beter weer morgen.
Vandaag een vrij warme dag met een briesje. Eerst nog wat ontbeten in het cafeetje en dan op stap naar Bazancourt. In Avançon worden we uitgenodigd door een jonge vrouw om een koffie te drinken en een pannenkoek te eten bij haar moeder thuis. Voor de eerste keer inT-Shirt gelopen met als gevolg rode armen. Lunchen doen we op een bankje in Avançon. Het wordt een leuke tocht. Nele had al een kamer geboekt in een hotel in Bazancourt. Ik moet verder naar Reims omdat Rose en de boys voor een dag op bezoek komen. Ik merk dat op voorhand reserveren een heel goede zaak is. Gemakkelijker voor de gastgezinnen, maar ook gemakkelijker voor jezelf. Minder stress. In Bazancourt is alles verlaten, wat typisch is op een zondag in Frankrijk. Nele belt de eigenares die het hotel komt open doen. Rose zou me oppikken op weg naar Reims, maar de vrouw van het hotel moest nog in Reims zijn en wil me een lift tot ongeveer 1,5 km van de jeugdherberg (CIS). Ik verwittig Rose dat ze kan door rijden naar Reims. Rose en de boys komen ongeveer 2 u later toe in de CIS.
Leuke wandeling met af en toe stijle hellingen. Het begin van de lente werd beloofd, maar het is nog heel grijs tijdens de dag met af en toe een straal zon. De wandeling gaat door weidse vlaktes met af en toe een pittige helling eigen aan deze regio, Les Ardennes. De klei begint wit te zien. Ik kom dus in de buurt van de Champagne streek. Onderweg kom ik terug een aanduiding van het aantal km tot Santiago. Toch nog altijd 2.454 km. Rond 16.30u kom ik in Château-Porcien aan en installeer me in de pelgrimskamer na de toegangscode in de plaatselijke Carrefour ontvangen te hebben. Het is een heel bescheiden kamertje, maar een bed, een douche en toilet zijn voldoende. Het verblijf is gratis. Ik begin me te installeren en ongeveer een uurtje later komt Nele ook aankloppen. Zij is de code gaan afhalen in het cafeetje.We gaan een pelgrimsmenu eten in hetzelfde cafeetje. Na de maaltijd gaan we terug naar het kamertje en vertellen ronduit. Het blijkt dat Nele en ik dezelfde weg naar Santiago hebben gepland. We beslissen om toch een stuk, of het hele traject, samen te wandelen.
Eindelijk een beetje lente. Vogeltjes fluiten en onder het zware wolkendek komt af en toe een zonnestraaltje piepen. Robert en Christiane verrassen me met een heerlijk ontbijt met zelfgemaakte confituur en staan er op dat ik ook iets klaar maak voor onderweg. Super lieve mensen. Het wordt een leuke wandeltocht door velden en bossen. Soms gaat het tussen een smalle doorgang van prikkeldraad door. In Signy-l'Abbaye ga ik snel in de lokale Carrefour wat voorraad in doen. Dat is wel nodig, want onderweg zijn de plaatsen, waar je iets kan kopen, heel schaars tot onbestaande. In La Lobbe kan ik geen onderdak meer vinden, maar er is wel een Bar - Tabac waar ik een koffie drink. Daar hoor ik dat er in het volgende dorp een Nederlandse dame woont die onderdak kan geven. Dus, nog een 5 km verder stappen. Ik kom aan bij Maaike, een heel alternatieve dame met 3 honden en een kat. Maaike woont hier al 10 jaar. Toch wel een heel rare ervaring bij een heel lieve dame. Ze woont echt in een rommelig heksenhuisje. Ik moet me zelfs een weg banen door een gang waar lakens aan het plafond hangen om te drogen om in mijn kamertje te geraken. De douche en het toilet beneden zijn piepklein en er liggen allemaal spullen, soms nog onuitgepakt in een doos en stapels tijdschriften. Maaike is ziek en hoest erg. Ze zegt dat ze niet kan koken voor mij en dat ik mijn plan moet trekken. Ik maak me dus een pasta met kaassaus en eet dit op mijn eentje aan de keukentafel waar ook de eetbakjes van de poezen staan. Raad voor de pelgrims die na me komen: Spreek duidelijk prijzen af met Maaike. Maaike biedt me 's avonds een wijntje aan en zet dat bij de afrekening op de factuur.
Mijn eerste dag van de tocht die me dwars door Frankrijk moet brengen. Het regent pijpenstelen. Is dit de voorbode van een zeer natte lente?Samen met Nele ontbijtje genomen in het keukentje. Spek en eitjes... Nele vertrekt rond half 10. Ik ga nog snel naar de post om wat spullen naar huis te sturen. Ik loop wat in Rocroi rond en besluit om ook te vertrekken. Om half 11 ben ik weg. Ontzettend veel regen vandaag. Zonder ophouden. Dit is wel echt een erbarmelijke tocht. Permanent regenvlagen, drassige akkers, kletsnatte bospaden. Verkleumd in Aubigny toegekomen. Tot overmaat van ramp vind ik geen slaapplaats. Op één plaats hoor ik dat er net een jonge dame uit Vlaanderen was toegekomen. Vermoedelijk Nele. Gelukkig kom ik Robert tegen. Hij ving vroeger pelgrims op en wilde voor één keer nog een uitzondering maken. Snel organiseerde hij met Christiane een bed in de logeerkamer en een avondmaal. Heerlijk gegeten, gewassen, geslapen en ontbeten bij een hartelijk en vriendelijk ouder koppel. Robert en Christiane.
Alhoewel binnen de tent alles droog gebleven is, is de buitenkant kletsnat. Het regent nog altijd hevig als ik uit het tentje kruip. Ik sleep alles naar de wasplaats om droog te kunnen inpakken. Als laatste pak ik de natte tent in en ga terug naar het cafeetje. Normaal is het dicht, maar de eigenaar stond er op dat ik nog goede dag ging zeggen en om een lekkere koffie te drinken. Iets later vertrek ik door mooie, maar heel natte bossen, richting Rocroi. Ik kom de eerste pelgrims tegen op het moment dat ik in een boshutje rust. Nele uit Antwerpen en Jonathan uit Ciney. Zij komen ook uit Oignies en zaten toevallig in dezelfde gite. Na een tijdje stappen ze verder en ik vervolg mijn weg een 10 minuten later. De boswegen zijn bijna onbegaanbaar door de regen. Ik kom Nele en Jonathan iets verder weer tegen. We eten samen wat en stappen samen richting Rocroi. In Frankrijk nemen John en ik de weg naar het centrum van Rocroi. Nele stapt verder via de GR route. Op dat punt start de Via Campaniensis, de weg van Rocroi tot aan Vézelay. We komen hier ook het eerste schild tegen met de afstand tot Santiago (2.543 km). Even schrikken, want thuis had ik ongeveer 2.264 km uitgerekend voor de hele Camino vanuit Genk. Ik stap toch niet achteruit? In Rocroi melden John en ik ons aan in het Office de Tourisme. John wil bij een familie gaan slapen, ik neem de gemeentelijke slaapplaats voor pelgrims. Nele komt iets later toe in het logement. Er komt ook een vrijwilliger toe die ons uitlegt dat er tussen Rocroi en Signy geen mogelijkheid is om aan eten te geraken. Geen winkels, geen café, niets...Nele en ik besluiten om samen inkopen te doen voor het avondmaal, het ontbijt en voorraad voor de volgende dag(en). We maken een heerlijke stoofpot van groenten, babbelen nog wat en gaan slapen.
Omstreeks 9u vertrokken. Snel nog wat zaken, die ik niet meer nodig heb, op de post gedaan. Het is grijs en er staat nog altijd een stevige wind, maar het wordt wel een mooie wandeling. Ik verlaat Givet en volg de Maas richting zuid. Op een rondpunt kom ik een zwaarbewapende politie patrouille tegen. De eerste pittige hellingen komen er aan. In Aubrieves drink ik een koffie en koop ik een baguette voor onderweg. Vervolgens gaat het naar Hierges, een heel mooi en pittoresk dorpje en zeker een bezoek waard. De bewegwijzering is niet altijd even duidelijk en op sommige plaatsen loop ik verkeerd. Gelukkig merk ik dat altijd vrij snel. Ik volg het GR pad richting Belgische grens. Net over de grens neem ik de weg naar Oignies. Mooie weg tussen de bossen, maar wat een klim zeg. Halverwege zet ik me even neer om te rusten. Een oude man, Jean, stopt en vraagt of alles ok is. Hij biedt me een lift aan tot Oignies, wat ik niet heb afgeslagen. Ik ga in Oignies naar de lokale camping K'Dor en zet mijn tentje recht. Snel nog wat proviand gekocht in het buurtwinkeltje van Oignies en nadien in een cafeetje wat gegeten. Ik vraag of ze daar een pelgrim menu aanbieden, maar dat ging dus niet. Maar toen de uitbater hoorde dat ik naar Compostela ging, kreeg ik enkele glazen wijn aangeboden. Nadien terug het tentje in en goed geslapen! 's Nachts begint het hevig te regenen. Gelukkig blijft het binnen in de tent droog en warm.
Rond 4u worden we opgeschrikt door een loeiende wind, slagregen en klapperende vensterluiken. Een storm trekt over Dinant. Toen we rond 6.30u opstonden was de regen gestopt, maar er staat veel wind. Ik besluit niet naar Doische te gaan, omdat ik met deze wind de bossen wil vermijden. Ik besluit om de Maas verder te volgen tot Givet. Het wordt een heel onplezierige dag. Constante regenvlagen met vreselijke windvlagen. Met de poncho aan lijk ik wel een op hol geslagen zeilschip. Eventjes vrees ik dat een stevige windvlaag me de Maas kan in sleuren. Ik ga wat verder aan de kant lopen. Tot overmaat van ramp kom ik door de slechte signalisatie en beschrijving van het boekje aan de verkeerde kant van de Maas terecht. Dus, geen pittoreske wandeling, maar een grote steenweg waar auto's langsrazen. Ik zie met momenten het juiste pad aan de overkant van de weg. Het was doorbijten geblazen. En zo overschrijd ik de Franse grens. Doornat kom ik in Givet aan. Ik neem contact met Mr Colin om een plekje te krijgen in de réfuge Parroise N-D. Wat een opluchting! Er is nog plaats, maar ik moet wachten tot 17u voor ik binnen mag. In het stadje ga ik in een Brasserie een lasagne eten en nadien wacht ik geduldig op een bankje dat enkele honderden meters van de réfuge staat. Ik krijg een fijne kamer (3 bedden) met een klein keukentje, een heerlijke douche en toilet. Ik droog mijn kleren en eet muesli, water en geconcentreerde melk als avondmaal. Vroeg in bed vandaag. Het wordt een gewoonte om vroeg te gaan slapen. Hopelijk beter weer morgen.
